به دنبال وضعیت پناهگاه برای مجمع الجزایر آلوتین

توسط مارک جی. اسپالدینگ با کاتارین چلیک ساز

نسخه ای از این وبلاگ ابتدا در سایت میکرو Ocean Views National Geographic قرار گرفت

4,405 مایل دورتر از دست دادن های توافقی واشنگتن دی سی زنجیره ای ناهموار از جزایر بسیار زیبا قرار دارد که برای گنجاندن پناهگاه دریایی التماس می کنند. جزایر آلوتین که از نوک شبه جزیره آلاسکا امتداد یافته اند، میزبان یکی از غنی ترین و پربازده ترین اکوسیستم های حیات دریایی و یکی از بزرگترین جمعیت پستانداران دریایی، پرندگان دریایی، ماهی ها و صدف ها در جهان هستند. 69 جزیره (14 جزیره آتشفشانی بزرگ و 55 جزیره کوچکتر) قوس 1,100 مایلی را به سمت شبه جزیره کامچاتکا در روسیه تشکیل می دهند و دریای برینگ را از اقیانوس آرام جدا می کنند.

اینجا خانه چندین گونه در خطر انقراض است، از جمله شیرهای دریایی استلر، سمورهای دریایی، آلباتروس دم کوتاه و نهنگ‌های گوژپشت. در اینجا گذرگاه‌هایی وجود دارد که راهروهای سفر حیاتی را برای اکثر نهنگ‌های خاکستری جهان و فوک‌های خز شمالی فراهم می‌کنند که از این گذرگاه‌ها برای دسترسی به مکان‌های تغذیه و پرورش استفاده می‌کنند. اینجا خانه برخی از متنوع ترین و متراکم ترین تجمعات مرجان های آب سرد شناخته شده در جهان است. اینجا اکوسیستمی است که برای هزاران سال از نیازهای معیشتی مردم بومی ساحلی آلاسکا پشتیبانی کرده است.

بالای سر، جیغ یک عقاب کچل. در آب، رعد و برق رعد و برق یک نهنگ گوژپشت رخنه می کند. در دوردست، توده‌های دود به‌صورت حلقه‌ای بر فراز آتشفشان‌های بخار بلند می‌شوند. در ساحل، صخره‌های سرسبز و دره‌های سرسبز در پای یال‌های برف‌گرفته قرار دارند.

در نگاه اول، این بیابان بکر، دست نخورده به نظر می رسد و تحت تأثیر ویرانی هایی قرار نمی گیرد که بر سواحل پرجمعیت تر دریا تأثیر می گذارد. اما کسانی که در این منطقه زندگی، کار یا تحقیق می کنند، در 25 سال گذشته شاهد تغییرات خیره کننده ای بوده اند.

یکی از مشهودترین تغییرات در اکوسیستم دریایی از بین رفتن یا نزدیک به انقراض گونه های مختلف از جمله شیرهای دریایی استلر و سمورهای دریایی بوده است. این پستانداران دریایی بلوند روشن تا قهوه ای مایل به قرمز تقریباً در هر پاسگاه صخره ای قابل مشاهده بودند. اما تعداد آنها بین سال‌های 75 و 1976 به میزان 1990 درصد کاهش یافت و بین سال‌های 40 تا 1991 به میزان 2000 درصد کاهش یافت.

همچنین در تصویر بکر زنجیره آلوتی، شاه خرچنگ و میگو، مکتب‌های نقره‌ای و جنگل‌های سرسبز کلپ زیردریایی وجود ندارد. در حال حاضر کوسه ها، گرده ها و خارپشت ها بر این آب ها مسلط هستند. جورج استس از سازمان زمین شناسی ایالات متحده آن را "تغییر رژیم" می نامد، تعادل شکار و شکارچی به هم خورده است.

اگرچه این منطقه دورافتاده و کم جمعیت است، حمل و نقل دریایی از طریق جزایر آلوتی در حال افزایش است و منابع طبیعی منطقه همچنان به شدت برای ماهیگیری تجاری مورد بهره برداری قرار می گیرد. نشت نفت با نظم وحشتناکی رخ می دهد، اغلب گزارش نمی شود و اغلب باعث آسیب های جبران ناپذیر می شود. دسترسی به این منطقه همچنان دشوار است و شکاف های داده ای قابل توجهی برای تحقیقات مربوط به اقیانوس وجود دارد. نیاز به درک بهتر اکوسیستم دریایی برای مدیریت صحیح و رسیدگی به خطرات آتی ضروری است.

من برای اولین بار در سال 2000 با جامعه زیست محیطی آلاسکا درگیر شدم. به عنوان رئیس برنامه اقیانوس های آلاسکا، به طراحی کمپین های متعددی برای رسیدگی به مشکلاتی که این منطقه را تحت تاثیر قرار می دهد - مانند نیاز به ایجاد محدودیت های بهتر برای ترال کف در دریای برینگ - کمک کردم. بنیاد حفاظت از آلاسکا ما به حمایت از استراتژی‌های حمایتی مبتنی بر اکوسیستم برای بهبود مدیریت شیلات، گسترش برنامه‌های سواد اقیانوسی، ایجاد مشارکت ایمنی کشتیرانی و ترویج تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای انتخاب غذاهای دریایی پایدار کمک کردیم. ما شبکه اقیانوس‌های آلاسکا را ساختیم که ارتباطات مشترک بین گروه‌های حفاظتی مانند Oceana، Ocean Conservancy، Earth Justice، World Wildlife Fund، شورای حفاظت از دریای آلاسکا و Trustees for Alaska را فراهم می‌کند. و در تمام این مدت، ما به دنبال راه‌هایی می‌گشتیم که از طریق آنها آرزوی جوامع آلوتی برای آینده اقیانوسی پایدار مورد تایید و تجلیل قرار گیرد.

امروز، به عنوان یک شهروند نگران و مدیر عامل بنیاد اقیانوس (TOF)، من به دنبال نامزدی پناهگاه دریایی ملی جزایر آلئوتی (AINMS) می‌پیوندم. وضعیت پناهگاه که توسط کارکنان عمومی برای مسئولیت زیست محیطی ارائه شده و توسط مرکز تنوع زیستی، شورای حفاظت از ایاک، مرکز حمایت از آب، انجمن اقیانوسی خلیج شمالی، TOF و تلاش‌های دریایی امضا شده است، سطوح حفاظتی بیشتری را به آنها ارائه می‌کند. تهدیدهای بسیاری که آب های آلوتی با آن روبرو هستند. همه آب‌های امتداد کل مجمع‌الجزایر جزایر آلوتی - از 3 تا 200 مایلی شمال و جنوب جزایر - تا سرزمین اصلی آلاسکا و آب‌های فدرال در نزدیکی جزایر Pribilof و خلیج بریستول، برای گنجاندن پیشنهاد شده‌اند. نام پناهگاه منطقه ای فراساحلی به مساحت تقریبی 554,000 مایل دریایی مربع (nm2) را در بر می گیرد که بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی کشور و یکی از بزرگ ترین مناطق در جهان را تشکیل می دهد.

اینکه آلوتی‌ها شایسته حمایت هستند به سال 1913 بازمی‌گردد، زمانی که رئیس جمهور تافت، با فرمان اجرایی، «محفظه جزایر آلوتیان را به عنوان پناهگاهی برای پرندگان، حیوانات و ماهی‌های بومی» تأسیس کرد. در سال 1976، یونسکو ذخیره‌گاه زیست‌کره جزایر آلوتی را تعیین کرد و قانون حفاظت از اراضی با منافع ملی آلاسکا (ANILCA) در سال 1980 پناهگاه حیات‌وحش دریایی دریایی آلاسکا و 1.3 میلیون هکتار وحشی جزایر آلوتی را تأسیس کرد.

حتی با وجود این نامگذاری ها، آلوتی ها به حفاظت بیشتری نیاز دارند. تهدیدهای اصلی برای AINMS پیشنهادی صید بی رویه، توسعه نفت و گاز، گونه های مهاجم و افزایش کشتیرانی است. اثرات فزاینده تغییرات آب و هوایی این چهار تهدید را بیشتر تشدید می کند. آب‌های دریای برینگ/جزایر آلوتین به دلیل جذب CO2، اسیدی‌تر از سایر آب‌های دریایی در جهان هستند و عقب‌نشینی یخ‌های دریا ساختار زیستگاه منطقه را تغییر داده است.

قانون ملی پناهگاه های دریایی (NMSA) در سال 1972 برای حفاظت از زیستگاه های دریایی قابل توجه و مناطق ویژه اقیانوسی تصویب شد. پناهگاه‌ها برای اهداف متعددی مدیریت می‌شوند، مشروط بر اینکه استفاده‌ها توسط وزیر بازرگانی با حفاظت از منابع سازگار تشخیص داده شود، وزیر بازرگانی از طریق یک فرآیند عمومی تعیین می‌کند که چه فعالیت‌هایی مجاز خواهند بود و چه مقرراتی برای استفاده‌های مختلف اعمال می‌شود.

NMSA در سال 1984 مجدداً مجاز شد تا ویژگی‌های ارزش «تاریخی» و «فرهنگی» را به نگرانی‌های زیست‌محیطی اضافه کند. این امر ماموریت اولیه پناهگاه ها را برای حفظ منابع دریایی فراتر از ارزش های اکولوژیکی، تفریحی، آموزشی، تحقیقاتی یا زیبایی شناختی گسترش داد.

با افزایش تهدیدات برای آب های آلوتی، اهداف پیشنهادی پناهگاه دریایی ملی جزایر آلوتین عبارتند از:

1. حفاظت از پرندگان دریایی، پستانداران دریایی، و زیستگاه ماهی، و بازیابی جمعیت و انعطاف پذیری اکولوژیکی دریایی.
2. حفاظت و تقویت معیشت دریایی بومی آلاسکا.
3. حفاظت و تقویت ماهیگیری با قایق های کوچک ساحلی.
4. شناسایی، نظارت، و حفاظت از زیستگاه های منحصر به فرد بستر دریا، از جمله مرجان های آب سرد.
5. کاهش خطرات زیست محیطی ناشی از کشتیرانی، از جمله نشت نفت و محموله های خطرناک، و حملات کشتی نهنگ.
6. حذف خطرات زیست محیطی ناشی از توسعه نفت و گاز فراساحلی.
7. نظارت و مدیریت خطرات معرفی گونه های مهاجم دریایی.
8. کاهش و مدیریت زباله های دریایی.
9. افزایش توسعه اکوتوریسم دریایی. و
10. افزایش درک علمی از منطقه.

ایجاد این پناهگاه فرصت‌های تحقیقاتی در زمینه علوم دریایی، آموزش و درک محیط زیست دریایی را افزایش می‌دهد و به ایجاد درک واضح‌تر از اثرات نامطلوب و تهدیدات استفاده‌های فعلی و آینده کمک می‌کند. تمرکز تخصصی بر روی آب‌های زیربارکتیک و قطب شمال، انعطاف‌پذیری اکولوژی دریایی، و بازیابی از برداشت‌های بیش از حد شیلات و اثرات آن، اطلاعات جدیدی را برای کمک به توسعه سیاست‌ها برای افزایش اقتصادی و دوام طولانی‌مدت پناهگاه ایجاد می‌کند. مطالعات برای بررسی پویایی های داخلی منطقه، مانند نقش مرجان های آب سرد، عملکرد گونه های تجاری در شبکه غذایی دریایی، و تأثیر متقابل پرندگان دریایی و پستانداران دریایی، گسترش خواهد یافت.

در حال حاضر 50,000 پناهگاه دریایی ملی ایالات متحده وجود دارد که هر یک دستورالعمل ها و حفاظت خاص خود را دارد که هر کدام منحصر به محیط زیست و نگرانی های زیست محیطی خود هستند. پناهگاه‌های دریایی ملی در کنار حفاظت‌ها، ارزش اقتصادی بسیار فراتر از آب را فراهم می‌کنند و از حدود 4 شغل در فعالیت‌های متنوع از ماهیگیری و غواصی گرفته تا پژوهش و مهمان‌نوازی پشتیبانی می‌کنند. در سراسر تمام پناهگاه ها، حدود XNUMX میلیارد دلار در اقتصادهای محلی و ساحلی تولید می شود.

تقریباً همه آلوتی‌ها به‌عنوان بخشی از پناهگاه حیات‌وحش ملی دریایی آلاسکا و وحشی جزایر آلوتیان محافظت می‌شوند، بنابراین وضعیت پناهگاه دریایی ملی جدید خواهد بود. نظارت به منطقه می رسد و تعداد کل پناهگاه ها را به پانزده تا پانزده نقطه با زیبایی های چشمگیر و دارای ارزش تاریخی، فرهنگی و اقتصادی برساند. جزایر آلوتین هم به دلیل حفاظت و هم ارزشی که برای خانواده پناهگاه به ارمغان می‌آورند، شایسته این نام هستند.

برای به اشتراک گذاشتن افکار دکتر لینوود پندلتون، (در آن زمان) از NOAA:

من معتقدم پناهگاه‌های دریایی ملی بخش مهمی از زیرساخت‌های اقیانوسی هستند و امیدواریم مطمئن شویم اقتصاد اقیانوسی که به آن وابسته شده‌ایم پایدار و سازنده برای نسل‌های آینده باشد.»

عکس نهنگ توسط NOAA