زندگی اقیانوسی می تواند به کاهش تغییرات آب و هوایی کمک کند: مطالعه جدید

حیوانات زنده کربن را ذخیره می کنند. اگر ماهی را از دریا بگیرید و بخورید، ذخایر کربن موجود در آن ماهی از اقیانوس ناپدید می شود. کربن آبی اقیانوسی به روش‌های طبیعی اشاره دارد که مهره‌داران دریایی (نه فقط ماهی) می‌توانند به به دام انداختن و جذب کربن کمک کنند و به طور بالقوه اثرات تغییرات آب و هوایی را کاهش دهند.

در اقیانوس، کربن از طریق شبکه غذایی جریان دارد. ابتدا از طریق فتوسنتز توسط فیتوپلانکتون روی سطح ثابت می شود. از طریق مصرف، کربن سپس منتقل شده و در بدن جانداران دریایی گیاهخوار مانند کریل ذخیره می شود. از طریق شکار، کربن در مهره داران دریایی بزرگتر مانند ساردین، کوسه و نهنگ انباشته می شود.

نهنگ ها در طول عمر طولانی خود کربن را در بدن خود جمع می کنند که برخی از آنها تا 200 سال طول می کشد. وقتی می میرند، در اعماق اقیانوس فرو می روند و کربن را با خود می برند. پژوهش نشان می دهد که هر نهنگ بزرگ به طور متوسط ​​حدود 33 تن دی اکسید کربن را جذب می کند. یک درخت در همان دوره تنها تا 3 درصد از جذب کربن نهنگ را تامین می کند.

سایر مهره داران دریایی مقادیر کمتری کربن را برای دوره های کوتاه تری ذخیره می کنند. کل ظرفیت ذخیره سازی آنها به عنوان "کربن زیست توده" شناخته می شود. حفاظت و تقویت ذخایر کربن آبی اقیانوسی در حیوانات دریایی ممکن است به مزایای حفاظت و کاهش تغییرات آب و هوایی منجر شود.

یک مطالعه آزمایشی اکتشافی اخیراً در امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) برای کمک به درک کربن آبی اقیانوسی بالقوه در پرداختن به چالش جهانی تغییرات آب و هوا و حمایت از شیلات پایدار و سیاست های دریایی انجام شده است.

پروژه آزمایشی امارات متحده عربی توسط ابتکار عمل داده های زیست محیطی جهانی ابوظبی (AGEDI) راه اندازی شد و با کمک مالی از Blue Climate Solutions، پروژه ای از بنیاد اقیانوس، و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) از طریق GRID-Arendal، که اجرا و اجرا می کند پروژه جنگل آبی تسهیلات جهانی محیط زیست.

این مطالعه از مجموعه داده‌ها و روش‌های موجود برای تعیین کمیت و ارزیابی ظرفیت ماهی‌ها، گیلاس‌ها، دوگونگ‌ها، لاک‌پشت‌های دریایی و پرندگان دریایی ساکن بخشی از محیط دریایی امارات متحده عربی برای ذخیره و جداسازی کربن استفاده کرد.

می‌گوید: «تحلیل نشان‌دهنده اولین ممیزی و ارزیابی سیاست‌های کربن آبی اقیانوسی در سطح ملی در جهان است و به نهادهای مربوط به سیاست و مدیریت در امارات اجازه می‌دهد تا گزینه‌های اجرای بالقوه سیاست‌های کربن آبی اقیانوسی را در سطوح محلی و ملی ارزیابی کنند.» احمد عبدالمطلب بهارون، سرپرست AGEDI. او می افزاید: «این کار به رسمیت شناختن قوی از پتانسیل حفاظت و مدیریت پایدار حیات دریایی به عنوان یک راه حل مهم مبتنی بر طبیعت برای چالش جهانی آب و هوا است.»

کربن زیست توده یکی از نه مسیر کربن آبی اقیانوسی شناسایی شده است به موجب آن مهره داران دریایی می توانند واسطه ذخیره سازی و جداسازی کربن باشند.

امارات متحده عربی ممیزی کربن آبی اقیانوسی

یکی از اهداف مطالعه امارات متحده عربی ارزیابی ذخایر کربن زیست توده مهره‌داران دریایی با تمرکز بر امارت ابوظبی بود که بیشتر داده‌های از قبل موجود برای آن در دسترس بود.

پتانسیل ذخیره کربن زیست توده به دو روش ارزیابی شد. ابتدا، پتانسیل ذخیره‌سازی کربن زیست توده از دست رفته با تجزیه و تحلیل داده‌های صید شیلات برآورد شد. دوم، پتانسیل ذخیره‌سازی کربن زیست توده فعلی (یعنی ذخایر کربن زیست‌توده) برای پستانداران دریایی، لاک‌پشت‌های دریایی و پرندگان دریایی با تجزیه و تحلیل داده‌های فراوانی برآورد شد. به دلیل کمبود داده در مورد فراوانی ماهی در زمان تجزیه و تحلیل، ماهیان از برآورد ذخایر کربن زیست توده حذف شدند، اما این داده ها باید در مطالعات آینده گنجانده شوند.

این مطالعه تخمین زد که در طول سال 2018، 532 تن پتانسیل ذخیره کربن زیست توده به دلیل صید ماهی از بین رفت. این تقریباً معادل 520 تن ذخایر کربن زیست توده موجود پستانداران دریایی، لاک پشت های دریایی و پرندگان دریایی در امارت ابوظبی است.

این ذخایر کربن زیست توده از دوگونگ ها (51%)، لاک پشت های دریایی (24%)، دلفین ها (19%) و پرندگان دریایی (6%) تشکیل شده است. از 66 گونه مورد تجزیه و تحلیل (53 گونه ماهیگیری، سه گونه پستاندار دریایی، دو گونه لاک پشت دریایی، و هشت گونه پرنده دریایی) در این مطالعه، هشت گونه (12٪) وضعیت حفاظتی آسیب پذیر یا بالاتر دارند.

هایدی پیرسون، کارشناس پستانداران دریایی می گوید: کربن زیست توده - و کربن آبی اقیانوسی به طور کلی - تنها یکی از بسیاری از خدمات اکوسیستم ارائه شده توسط این گونه ها است و بنابراین نباید به تنهایی یا به عنوان جایگزینی برای سایر استراتژی های حفاظتی در نظر گرفته شود. دانشگاه جنوب شرقی آلاسکا و نویسنده اصلی مطالعه کربن زیست توده. 

او می افزاید: «حفاظت و افزایش ذخایر کربن زیست توده مهره داران دریایی به طور بالقوه می تواند یکی از بسیاری از استراتژی ها برای برنامه ریزی حفاظت و کاهش تغییرات آب و هوایی در امارات باشد.

مارک اسپالدینگ، رئیس بنیاد اقیانوس می‌گوید: «نتایج ارزش اکولوژیکی بزرگ نهنگ‌ها و دیگر جانداران دریایی برای کمک به کاهش آب و هوا را تأیید می‌کند». او می افزاید: «این مهم است که جامعه جهانی این شواهد را به عنوان بخشی از تلاش های مداوم خود برای مدیریت و بازیابی حیات دریایی و رسیدگی به تغییرات آب و هوایی جهانی در نظر بگیرد.»

ارزیابی سیاست کربن آبی اقیانوسی

یکی دیگر از اهداف این پروژه بررسی قابلیت زیست کربن آبی اقیانوسی به عنوان یک ابزار سیاست برای حمایت از مدیریت پایدار منابع دریایی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی بود.

این مطالعه همچنین 28 ذینفع محیط زیست ساحلی و دریایی را برای ارزیابی دانش، نگرش و درک مفهوم کربن آبی اقیانوسی و ارتباط آن با سیاست مورد بررسی قرار داد. ارزیابی سیاست نشان داد که به کارگیری سیاست کربن آبی اقیانوسی ارتباط سیاسی قابل توجهی با حوزه‌های تغییرات آب و هوایی، حفاظت از تنوع زیستی و مدیریت شیلات در زمینه‌های ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی دارد.

استیون لوتز، کارشناس کربن آبی در GRID-Arendal and lead می گوید: "اکثریت قریب به اتفاق شرکت کنندگان در نظرسنجی موافق بودند که شناخت بین المللی ارزش کربن آبی اقیانوسی باید افزایش یابد و باید در استراتژی های حفاظت و کاهش تغییرات آب و هوایی گنجانده شود." نویسنده ارزیابی سیاست او می افزاید: «علی رغم ضرورت کاهش انتشار کربن، این تحقیق تأیید می کند که حفاظت از دریا به عنوان یک استراتژی کاهش آب و هوا قابل اجرا است، احتمالاً مورد استقبال قرار خواهد گرفت و پتانسیل بالایی دارد».

ایزابل واندربک، کارشناس اکوسیستم‌های دریایی در برنامه محیط‌زیست سازمان ملل (UNEP) می‌گوید: «این یافته‌ها اولین در نوع خود در جهان هستند و به طور قابل‌توجهی به گفتگو درباره حفاظت و مدیریت اقیانوس‌ها در زمینه کاهش تغییرات آب و هوایی کمک می‌کنند.

کربن آبی اقیانوسی می‌تواند یکی از اجزای مجموعه داده‌های مورد استفاده در توسعه استراتژی‌های کاهش تغییرات آب و هوایی، شیلات پایدار، سیاست‌های حفاظتی و برنامه‌ریزی فضایی دریایی باشد. این تحقیق به طور قابل توجهی شکاف بین حفاظت از دریا و سیاست تغییر آب و هوا را پر می کند و به طور بالقوه بسیار مرتبط با اقدامات اقیانوسی است که انتظار می رود در کنفرانس امسال تغییرات آب و هوایی سازمان ملل در نوامبر مورد بحث قرار گیرد.

La دهه علوم اقیانوسی سازمان ملل برای توسعه پایدار (2021-2030) در دسامبر 2017 اعلام شد، یک چارچوب مشترک برای اطمینان از اینکه علم اقیانوس می تواند به طور کامل از اقدامات کشورها برای مدیریت پایدار اقیانوس ها و به ویژه برای دستیابی به دستور کار 2030 برای توسعه پایدار حمایت کند، فراهم می کند.

برای اطلاعات بیشتر، لطفا با استیون لوتز (GRID-Arendal) تماس بگیرید: [ایمیل محافظت شده] یا گابریل گریمدیچ (UNEP): [ایمیل محافظت شده] یا ایزابل واندربک (UNEP): [ایمیل محافظت شده]