داستان های نهنگ

اقیانوس مکانی مبهم است که هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد آن وجود دارد. الگوهای زندگی نهنگ های بزرگ نیز غیرشفاف است - شگفت انگیز است که ما هنوز در مورد این موجودات باشکوه نمی دانیم. آنچه ما می دانیم این است که اقیانوس دیگر مال آنها نیست و از بسیاری جهات آینده آنها تاریک به نظر می رسد. هفته آخر سپتامبر، در یک نشست سه روزه درباره «داستان‌های نهنگ: گذشته، حال و آینده» که توسط کتابخانه کنگره و صندوق بین‌المللی رفاه حیوانات سازمان‌دهی شد، نقشی در تصور آینده‌ای مثبت‌تر ایفا کردم.

بخشی از این نشست، مردم بومی قطب شمال (و ارتباط آنها با نهنگ ها) را با تاریخ سنت شکار نهنگ یانکی در نیوانگلند پیوند داد. در واقع تا آنجا پیش رفت که نوادگان سه ناخدای نهنگ را معرفی کرد که خانواده ای موازی در ماساچوست و آلاسکا داشتند. برای اولین بار، اعضای سه خانواده از Nantucket، Martha's Vineyard و New Bedford با پسرعموهای خود (از همان سه خانواده) از جوامع بارو و دامنه شمالی آلاسکا ملاقات کردند. انتظار داشتم این اولین ملاقات خانواده های موازی کمی ناخوشایند باشد، اما در عوض آنها از فرصت دیدن مجموعه عکس ها و جستجوی شباهت های خانوادگی در شکل گوش یا بینی خود لذت بردند.

با نگاهی به گذشته، ما همچنین داستان شگفت‌انگیز جنگ داخلی کمپین CSS Shenandoah علیه نهنگ‌داران تجاری اتحادیه در دریای برینگ و قطب شمال را به‌عنوان تلاشی برای قطع کردن روغن نهنگ که صنایع شمال را روغن‌کاری می‌کرد، آموختیم. ناخدای کشتی شناندوا ساخت بریتانیا به کسانی که به عنوان اسیر گرفته بود گفت که کنفدراسیون با نهنگ ها در برابر دشمنان فانی آنها متحد است. هیچ کس کشته نشد و بسیاری از نهنگ ها با اقدامات این کاپیتان "نجات" یافتند تا کل فصل شکار نهنگ را مختل کنند. سی و هشت کشتی تجاری، عمدتاً کشتی‌های نهنگ نیوبدفورد، تصرف و غرق و یا بسته شدند.

مایکل مور، همکار ما از موسسه اقیانوس شناسی وودز هول، خاطرنشان کرد که شکار معاش امروزی در قطب شمال بازار تجاری جهانی را تامین نمی کند. چنین شکاری در مقیاس دوران صید نهنگ یانکی نیست و مطمئناً بر خلاف تلاش‌های صنعتی صید نهنگ در قرن بیستم است که موفق شد تنها در دو سال به اندازه 20 سال صید نهنگ یانکی‌ها را بکشد.

به عنوان بخشی از جلسه سه مکان خود، از کشور Wampanoag در تاکستان مارتا بازدید کردیم. میزبانان ما یک غذای خوشمزه برای ما فراهم کردند. در آنجا داستان موشوپ را شنیدیم، مردی غول‌پیکر که می‌توانست نهنگ‌ها را با دستان خالی خود بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد تا برای مردمش غذا فراهم کند. جالب اینجاست که او آمدن سفیدپوستان را نیز پیشگویی کرد و به ملت خود این انتخاب را داد که بین مردم باقی بمانند یا نهنگ شوند. این داستان خاستگاه آنها از اورکا است که از بستگان آنها هستند.
 

با نگاهی به زمان حال، شرکت کنندگان در کارگاه خاطرنشان کردند که دمای اقیانوس در حال افزایش است، ترکیب شیمیایی آن در حال تغییر است، یخ در قطب شمال در حال عقب نشینی است و جریان ها در حال تغییر هستند. این تغییرات به این معنی است که عرضه غذا برای پستانداران دریایی هم از نظر جغرافیایی و هم فصلی در حال تغییر است. ما شاهد زباله‌های دریایی و پلاستیک‌های بیشتری در اقیانوس، صدای حاد و مزمن بیشتر و همچنین تجمع زیستی قابل توجه و ترسناک سموم در حیوانات دریایی هستیم. در نتیجه، نهنگ‌ها مجبورند در اقیانوسی که به طور فزاینده‌ای شلوغ، پر سر و صدا و سمی است حرکت کنند. سایر فعالیت های انسانی خطر آنها را تشدید می کند. امروز می بینیم که آنها در اثر برخورد کشتی و درهم تنیدگی وسایل ماهیگیری آسیب می بینند یا کشته می شوند. در واقع، درست زمانی که جلسه ما شروع شد، یک نهنگ مرده در خطر انقراض شمالی در خلیج مین درگیر وسایل ماهیگیری پیدا شد. ما موافقت کردیم که از تلاش‌ها برای بهبود مسیرهای کشتیرانی و بازیابی تجهیزات ماهیگیری گمشده و کاهش خطر مرگ‌های آهسته دردناک حمایت کنیم.

نهنگ‌های بالین، مانند نهنگ‌های راست، به حیوانات کوچکی به نام پروانه‌های دریایی (پتروپود) ​​وابسته هستند. این نهنگ ها مکانیزم بسیار تخصصی در دهان خود دارند تا بتوانند خوراک این حیوانات را فیلتر کنند. این جانوران کوچک به طور مستقیم توسط تغییر در شیمی در اقیانوس ها تهدید می شوند که تشکیل پوسته هایشان را برای آنها سخت تر می کند، روندی که اسیدی شدن اقیانوس نامیده می شود. به نوبه خود، ترس این است که نهنگ ها نمی توانند به اندازه کافی سریع با منابع غذایی جدید سازگار شوند (در صورت وجود واقعی)، و تبدیل به حیواناتی می شوند که اکوسیستم آنها دیگر نمی تواند غذای آنها را تامین کند.
 

همه تغییرات در شیمی، دما و شبکه های غذایی باعث می شود که اقیانوس به طور قابل توجهی سیستم حمایتی کمتری برای این حیوانات دریایی ایجاد کند. با فکر کردن به داستان Wampanoag از Moshup، آیا کسانی که انتخاب کردند اورکا شوند، انتخاب درستی کردند؟

در آخرین روز که در موزه شکار نهنگ نیوبدفورد گرد هم آمدیم، این سوال را در خلال پنل خود درباره آینده پرسیدم. از یک سو، با نگاهی به آینده، رشد جمعیت انسانی نشان‌دهنده افزایش ترافیک، تجهیزات ماهیگیری، و افزودن معادن از بستر دریا، کابل‌های مخابراتی بیشتر و مطمئناً زیرساخت‌های آبزی پروری بیشتر خواهد بود. از سوی دیگر، می‌توانیم شواهدی را ببینیم که نشان می‌دهد ما در حال یادگیری نحوه کاهش سر و صدا (فناوری کشتی‌های آرام)، نحوه مسیریابی مجدد کشتی‌ها برای جلوگیری از جمعیت نهنگ‌ها، و نحوه ساخت وسایلی هستیم که احتمال درهم پیچیده شدن کمتری دارد (و به عنوان یک آخرین راه حل چگونه می توان نهنگ ها را نجات داد و با موفقیت بیشتر از هم جدا کرد). ما در حال انجام تحقیقات بهتر و آموزش بهتر مردم در مورد تمام کارهایی هستیم که می توانیم برای کاهش آسیب به نهنگ ها انجام دهیم. و در دسامبر گذشته در COP پاریس، سرانجام به یک توافق امیدوارکننده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی از بین رفتن زیستگاه پستانداران دریایی است، دست یافتیم. 

بسیار عالی بود که با همکاران و دوستان قدیمی آلاسکا، جایی که تغییرات آب و هوایی بر هر عنصر زندگی روزمره و امنیت غذایی تأثیر می گذارد، بنشینیم. شنیدن داستان‌ها، معرفی افراد با هدف مشترک (و حتی اجداد) و تماشای آغاز ارتباطات جدید در جامعه گسترده‌تر افرادی که اقیانوس را دوست دارند و برای آن زندگی می‌کنند شگفت‌انگیز بود. امید وجود دارد و ما کارهای زیادی داریم که همه با هم می توانیم انجام دهیم.