مبارزه ای برای گرفتن فیلم نهنگ

توسط کریس پالمر، عضو هیئت مشورتی TOF

فقط دو روز فرصت داشتیم و هوا داشت نزدیک می شد و طوفانی می شد. ما هنوز فیلم مورد نیاز خود را نگرفته بودیم و بودجه ما به طرز خطرناکی تمام می شد. شانس ما برای گرفتن فیلم های هیجان انگیز از نهنگ های راست در شبه جزیره والدز در آرژانتین ساعت به ساعت کاهش می یابد.

حال و هوای گروه فیلم رو به تیره شدن بود زیرا ما شروع به دیدن این احتمال واقعی کردیم که پس از ماه ها تلاش طاقت فرسا ممکن است نتوانیم فیلمی درباره کارهایی که برای نجات نهنگ ها باید انجام شود بسازیم.
برای نجات اقیانوس‌ها و شکست دادن کسانی که آنها را خراب می‌کنند و غارت می‌کنند، باید به دنبال فیلم‌های قدرتمند و دراماتیکی باشیم که به اعماق قلب مردم نفوذ کند، اما تا کنون تمام چیزی که گرفته‌ایم، عکس‌های غیرهیجان‌انگیز و معمولی بوده است.

ناامیدی در حال شکل گیری بود. ظرف چند روز، پول ما خرج می شد، و حتی آن دو روز ممکن بود توسط بادهای شدید و باران های شدید کوتاه شود و فیلمبرداری را عملا غیرممکن کند.

دوربین‌های ما در بالای صخره‌های مشرف به خلیجی قرار داشتند که در آن نهنگ‌های مادر و گوساله راست شیر ​​می‌دادند و بازی می‌کردند – و مراقب کوسه‌های درنده بودند.

وحشت در حال افزایش ما را وادار به انجام کاری کرد که معمولاً انجام آن را فکر نمی‌کردیم. معمولاً وقتی از حیات وحش فیلم می‌گیریم، تمام تلاش خود را می‌کنیم تا در حیواناتی که در حال فیلم‌برداری هستیم، مزاحمتی ایجاد نکنیم. اما با راهنمایی زیست شناس برجسته نهنگ دکتر راجر پین، که کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشت، از صخره به سمت دریا بالا رفتیم و صدای نهنگ های راست را به داخل آب منتقل کردیم تا نهنگ ها را به سمت خلیجی که در زیر آن منتظر هستند جذب کنیم. دوربین ها
بعد از دو ساعت خوشحال شدیم که نهنگ تنهای سمت راست نزدیک شد و دوربین‌های ما با چرخش دور شدند و عکس گرفتند. با ورود نهنگ دیگری و سپس نهنگ سوم، شادی ما به سرخوشی تبدیل شد.

یکی از دانشمندان ما داوطلب شد تا از صخره های سرگیجه دار بالا برود و با لویاتان ها شنا کند. او همچنین می توانست وضعیت پوست نهنگ ها را همزمان بررسی کند. او کت و شلوار خیس قرمزی پوشید و شجاعانه همراه با امواج خروشان و پاشش و پستانداران عظیم الجثه به داخل آب لیز خورد.

او می‌دانست که فیلم‌های یک زن زیست‌شناس که با این موجودات عظیم شنا می‌کند، یک «شات پولی» ایجاد می‌کند، و می‌دانست که ما برای گرفتن چنین عکسی تحت فشار هستیم.

همانطور که ما با دوربین های خود به تماشای این صحنه نشسته بودیم، موش ها زیر پا می چرخیدند و از پرندگان درنده پنهان می شدند. اما ما غافل بودیم. تمام تمرکز ما روی صحنه زیر دانشمندی بود که با نهنگ ها شنا می کرد. ماموریت فیلم ما ترویج حفاظت از نهنگ ها بود و می دانستیم که این هدف با این نماها پیش می رود. اضطراب ما در مورد عکسبرداری به آرامی کاهش یافت.

حدود یک سال بعد، پس از چندین فیلم چالش برانگیز دیگر، بالاخره فیلمی به نام ساختیم نهنگ، که به ترویج حفاظت از نهنگ ها کمک کرد.

پروفسور کریس پالمر مدیر مرکز فیلمسازی محیطی دانشگاه آمریکا و نویسنده کتاب سیرا کلاب "تیراندازی در طبیعت: روایت خودی از ساخت فیلم در قلمرو حیوانات" است. او همچنین رئیس بنیاد One World One Ocean است و در هیئت مشاوران بنیاد اقیانوس خدمت می کند.