جلوتر از زمان ما؟ نه، فقط آن را به سطح بعدی ببرید

آوردن طراحی مجدد برای قابلیت بازیافت در گفتگوی آلودگی پلاستیک

ما در بنیاد اقیانوس گزارش اخیر را تحسین می کنیم حرکت #بدون شکستن پلاستیک منتشر شده در ژوئن 2021، Missing the Mark: رونمایی از راه حل های نادرست شرکتی برای بحران آلودگی پلاستیکی.  

و در حالی که ما به طور کلی از تلاش‌هایی که به دنبال مدیریت زباله‌های پلاستیکی در سواحل و اقیانوس‌هایمان هستند - از جمله رسیدگی به مدیریت زباله و بازیافت و همچنین ترویج کاهش استفاده از پلاستیک مصرف‌کننده، حمایت می‌کنیم - ارزش بررسی اینکه آیا برخی از رویکردها توسط کنسرسیوم‌ها اتخاذ شده است، وجود دارد. شرکت ها و سازمان های غیرانتفاعی واقعا "راه حل های نادرست" هستند.

بیش از 90 درصد از تمام پلاستیک ها بازیافت نمی شوند یا قابل بازیافت نیستند. برای کمک به اقتصاد دایره ای بسیار پیچیده و اغلب سفارشی شده است. تولیدکنندگان پلیمرها (که در فرمولاسیون های زیادی وجود دارند)، افزودنی ها (مانند بازدارنده های شعله)، رنگ ها، چسب ها و سایر مواد را برای ساخت محصولات و کاربردهای مختلف یا فقط برای درج برچسب های تبلیغاتی مخلوط می کنند. این منجر به بحران آلودگی پلاستیکی شده است که ما امروز با آن روبرو هستیم و مشکل فقط بدتر می شود. مگر اینکه از قبل برای آینده خود برنامه ریزی کنیم. 

در چند سال گذشته، بنیاد اقیانوس طرح بازطراحی پلاستیک پرچم را برافراشته است تا قطعه گمشده چالش جهانی آلودگی پلاستیک ما را بشناسد: چگونه می توانیم در وهله اول نحوه ساخت پلاستیک ها را تغییر دهیم؟ چگونه می توانیم شیمی پلیمر را برای طراحی مجدد برای بازیافت تحت تاثیر قرار دهیم؟ با طراحی مجدد، ما به خود پلیمرها اشاره می کنیم - بلوک های سازنده محصولات پلاستیکی که بسیاری از ما در زندگی روزمره از آنها استفاده می کنیم.

گفتگوهای ما با شرکای بالقوه بشردوستانه، غیرانتفاعی و شرکتی کاملاً منعکس کننده دو موضوع اصلی مطرح شده در این گزارش پیشگامانه است:

1. "عدم جاه طلبی و اولویت بندی روش های جایگزین محصول در سطح سیستمیک که امکان کاهش چشمگیر استفاده از پلاستیک یکبار مصرف را فراهم می کند. و  
2. سرمایه گذاری بیش از حد و اولویت بندی راه حل های نادرست که به شرکت ها این امکان را می دهد تا به تجارت معمول خود بر بسته بندی های پلاستیکی یک بار مصرف ادامه دهند.

از طریق ما طرح بازطراحی پلاستیک، ما قوانین ملی مبتنی بر علم را در کشورهای تولید کننده پلاستیک دنبال خواهیم کرد تا نیاز به مهندسی مجدد شیمی خود پلاستیک، طراحی مجدد محصولات پلاستیکی و محدود کردن آنچه از پلاستیک ساخته می شود داشته باشیم. ابتکار ما این صنعت را از پیچیده، سفارشی و آلوده به پلاستیک ایمن، ساده و استاندارد منتقل می کند.

تقریباً در هر مکالمه با یک شریک بالقوه، رویکرد ما به عنوان راهی واقعی برای تأثیرگذاری بر تغییرات سیستمی تأیید شده است.

با این حال، در همان گفتگو، ما این واکنش آشنا را نشان می دهیم که از زمان خود جلوتر هستیم. جامعه شرکتی و برخی از نیکوکاران در حال سرمایه‌گذاری در پاکسازی و مدیریت زباله هستند - راه‌حل‌هایی که بار را بر روی رفتار مصرف‌کننده و شکست مدیریت زباله شهری تغییر می‌دهد. و دور از سازندگان محصولات رزین و پلاستیک. این مانند مقصر دانستن رانندگان و شهرها به جای شرکت های نفتی و سازندگان خودرو برای انتشار کربن است.  

بنابراین، برخی از بخش‌های جامعه سازمان‌های غیردولتی کاملاً از حقوق خود برای درخواست ممنوعیت کامل تولید و استفاده از پلاستیک یک‌بار مصرف برخوردارند - ما حتی به نوشتن برخی از این قوانین کمک کرده‌ایم. زیرا به هر حال پیشگیری بهترین درمان است. ما مطمئن هستیم که می‌توانیم این پیشگیری را بیشتر انجام دهیم و مستقیماً به آنچه و چرا تولید می‌کنیم برویم. ما بر این باوریم که طراحی مجدد پلیمر چندان دشوار نیست، نه چندان دور در آینده، و در واقع همان چیزی است که مشتریان می‌خواهند و جوامع به آن نیاز دارند تا پلاستیک را بخشی از اقتصاد دایره‌ای کنند. ما مفتخریم که در فکر نسل بعدی برای مقابله با آلودگی پلاستیک هستیم.

فکر می کنیم به موقع رسیده ایم.

گمشده مارک تاکید می کند که: «پروکتر اند گمبل، موندلز اینترنشنال، پپسی کو، مارس، شرکت، شرکت کوکاکولا، نستله و یونیلور هر کدام در صندلی راننده در تصمیماتی هستند که منجر به بسته بندی پلاستیکی آنها در بازار می شود. مدل‌های کسب‌وکار این شرکت‌ها و مدل‌های همتایان آن‌ها در بخش کالاهای بسته‌بندی شده، از دلایل اصلی و محرک‌های آلودگی پلاستیکی هستند... در مجموع، این هفت شرکت سالانه بیش از 370 میلیارد دلار درآمد ایجاد می‌کنند. اگر این شرکت‌ها به جای هدر دادن پول خود در کمپین‌های بازاریابی و سایر موارد حواس‌پرتی، برای هدایت وجوه به سمت راه‌حل‌های واقعی و اثبات‌شده همکاری کنند، پتانسیل را در نظر بگیرید. (صفحه 34)

ما می دانیم که کاربردهای پلاستیکی با ارزش واقعی برای جامعه وجود دارد، حتی اگر پلاستیک در ساخت، استفاده و دفع آن مضر باشد. ما آن کاربردهایی را که ارزشمندترین، ضروری‌ترین و سودمندترین هستند شناسایی می‌کنیم و می‌پرسیم که چگونه آنها را دوباره اختراع کنیم تا بتوان بدون آسیب رساندن به سلامت انسان و محیط زیست به استفاده از آنها ادامه داد.

ما علم اصیل را شناسایی و توسعه خواهیم داد.

در کوتاه مدت، تمرکز بنیاد اقیانوس بر ایجاد بهترین پایه علمی برای اطلاع رسانی ابتکار ما است. ما فعالانه به دنبال مشارکت های علمی هستیم تا راه حل های زیر را به نتیجه برسانیم. همراه با سیاست گذاران، دانشمندان و صنعت، ما می توانیم:

مهندس مجدد شیمی پلاستیک برای کاهش پیچیدگی و سمیت - ساخت پلاستیک ساده تر و ایمن تر. محصولات یا کاربردهای مختلف پلاستیکی وقتی در معرض گرما یا سرما قرار می‌گیرند، مواد شیمیایی را وارد غذا یا نوشیدنی می‌کنند که بر انسان‌ها، حیوانات و شاید حتی گیاهان تأثیر می‌گذارد (به بوی گازهای پلاستیکی در ماشین داغ فکر کنید). علاوه بر این، پلاستیک به عنوان "چسبنده" شناخته شده است و می تواند به ناقلی برای سایر سموم، باکتری ها و ویروس ها تبدیل شود. و، مطالعات جدید نشان می دهد که باکتری ها ممکن است از طریق آلودگی پلاستیکی به شکل بطری های شناور و زباله های دریایی به سراسر اقیانوس منتقل شوند.

طراحی مجدد محصولات پلاستیکی برای کاهش سفارشی سازی - استاندارد سازی و ساده تر کردن پلاستیک. بیش از 90 درصد از تمام پلاستیک ها بازیافت نمی شوند یا قابل بازیافت نیستند. برای کمک به اقتصاد دایره ای بسیار پیچیده و اغلب سفارشی شده است. تولیدکنندگان پلیمرها (که در فرمولاسیون های متعدد وجود دارند)، افزودنی ها (مانند بازدارنده های شعله)، رنگ ها، چسب ها و مواد دیگر را برای ساخت محصولات و کاربردهای مختلف یا فقط برای درج برچسب های تبلیغاتی مخلوط می کنند. این اغلب به این معنی است که محصولات از لایه‌های مختلفی از فیلم پلاستیکی تشکیل شده‌اند که محصولات قابل بازیافت را به آلاینده‌های یکبار مصرف غیرقابل بازیافت تبدیل می‌کنند. این مواد و لایه ها را نمی توان به راحتی از هم جدا کرد.

دوباره فکر کن آنچه ما از پلاستیک با انتخاب محدود کردن تولید پلاستیک تنها به بالاترین و بهترین کاربردها می‌سازیم – ایجاد حلقه بسته از طریق استفاده مجدد از همان مواد خام. قانون، سلسله مراتبی را ترسیم می کند که (1) کاربردهایی را که برای جامعه با ارزش ترین، ضروری ترین و مفیدترین هستند، مشخص می کند که برای آن پلاستیک ایمن ترین، مناسب ترین راه حل است که دارای مزایای کوتاه مدت و بلند مدت است. (2) پلاستیک‌هایی که جایگزین‌هایی برای پلاستیک قابل تعویض یا قابل اجتناب دارند (یا به راحتی طراحی شده یا قابل طراحی هستند). و (3) پلاستیک بیهوده یا غیر ضروری حذف شود.

مشکل زباله های پلاستیکی فقط در حال افزایش است. و در حالی که تاکتیک‌های مدیریت زباله و کاهش استفاده از پلاستیک راه‌حل‌هایی با نیت خوب هستند، اما کاملاً چنین نیستند زدن علامت در پرداختن به موضوع بزرگتر و پیچیده تر. پلاستیک‌ها همانطور که هستند برای حداکثر قابلیت بازیافت طراحی نشده‌اند - اما با همکاری و هدایت بودجه به سمت طراحی مجدد پلاستیک‌ها، می‌توانیم به استفاده از محصولاتی که برایمان ارزش قائل هستیم و به آنها تکیه می‌کنیم به روش‌های ایمن‌تر و پایدارتر ادامه دهیم.