کشتیرانی قطب شمال فاجعه ای است که در انتظار وقوع است

نوشته ریچارد اشتاینر

هنگامی که کشتی باری مالزیایی سلندانگ آیو هشت سال پیش در جزایر آلوتی آلاسکا به زمین نشست، یادآوری غم انگیزی از خطرات فزاینده کشتیرانی شمال بود. در طول مسیر از سیاتل به چین، در طوفان شدید زمستانی دریای برینگ با بادهای 70 گره ای و دریاهای 25 فوتی، موتور کشتی از کار افتاد. هنگامی که به سمت ساحل حرکت می کرد، هیچ یدک کش اقیانوسی کافی برای حمل آن وجود نداشت و در 8 دسامبر 2004 در جزیره اونالاسکا به زمین نشست. گالن سوخت سنگین نفت را به آب های پناهگاه ملی حیات وحش دریایی آلاسکا ریخت (پناهگاه ملی حیات وحش دریایی آلاسکا). مانند دیگر نشت‌های بزرگ دریایی، این نشت مهار نشد و هزاران پرنده دریایی و دیگر حیات‌وحش دریایی را کشت، ماهیگیری را تعطیل کرد و مایل‌ها از خطوط ساحلی را آلوده کرد.

مانند بسیاری از بلایای صنعتی، تراژدی سلندانگ آیو به دلیل ترکیبی خطرناک از خطای انسانی، فشارهای مالی، خرابی مکانیکی، سهل انگاری و نظارت دولت ایجاد شد ([PDF]زمین‌گیری کشتی فله‌بر M/V سلندانگ آیو با پرچم مالزی روی). برای مدتی، فاجعه توجه را بر خطر کشتیرانی شمال متمرکز کرد. اما در حالی که برخی از عوامل خطر مورد توجه قرار گرفتند، رضایت به سرعت بازگشت. امروز، فاجعه سلندانگ فراموش شده است، و با افزایش ترافیک کشتی، خطر اکنون بیشتر از همیشه است.

هر روز حدود 10 تا 20 کشتی بزرگ تجاری - کشتی های کانتینری، کشتی های فله بر، کشتی های حمل و نقل خودرو و تانکرها - در امتداد 1,200 مایلی زنجیره آلوتی "مسیر دایره ای بزرگ" بین آسیا و آمریکای شمالی را طی می کنند. با بازگشت تجارت از رکود، حمل و نقل در این مسیر به طور پیوسته در حال افزایش است. و با ادامه گرمایش جهانی به ذوب شدن یخ های دریا در تابستان، ترافیک کشتی ها نیز به سرعت در سراسر اقیانوس منجمد شمالی در حال افزایش است. تابستان گذشته، رکورد 46 کشتی تجاری از مسیر دریای شمال بین اروپا و آسیا در قطب شمال روسیه عبور کردند.بارنتس آبزرور، ده برابر افزایش نسبت به دو سال قبل است. بیش از 1 میلیون تن محموله در این مسیر در تابستان امسال در هر دو جهت حمل شد (50 درصد افزایش نسبت به سال 2011) و بیشتر آن فرآورده های نفتی خطرناک مانند سوخت دیزل، سوخت جت و میعانات گازی بود. و اولین تانکر گاز طبیعی مایع (LNG) در تاریخ امسال این مسیر را طی کرد و LNG را از نروژ به ژاپن در نیمی از زمانی که برای سفر در مسیر معمولی سوئز صرف می کرد، حمل کرد. پیش بینی می شود که حجم نفت و گاز حمل شده در مسیر دریای شمال تا سال 40 به 2020 میلیون تن در سال برسد. همچنین تردد کشتی های تفریحی (به ویژه در اطراف گرینلند)، کشتی های ماهیگیری، و کشتی های خدمات رسانی به تاسیسات و معادن نفت و گاز قطب شمال وجود دارد. .

این یک تجارت پر ریسک است. اینها کشتی‌های بزرگی هستند که سوخت و محموله‌های خطرناک را حمل می‌کنند، در دریاهای خائنانه در امتداد سواحل حساس زیست‌محیطی حرکت می‌کنند، توسط شرکت‌هایی اداره می‌شوند که الزامات تجاری آنها اغلب ایمنی را زیر سوال می‌برند و عملاً هیچ زیرساخت پیشگیری یا واکنش اضطراری در طول مسیر ندارند. بیشتر این ترافیک با پرچم خارجی و در «گذرگاه بی‌گناه»، تحت پرچم راحتی، با خدمه رفاهی و با استانداردهای ایمنی پایین‌تر است. و همه اینها عملاً دور از چشم و دور از ذهن مردم و تنظیم کننده های دولتی اتفاق می افتد. هر یک از این ترانزیت کشتی ها زندگی، اقتصاد و محیط زیست انسان را به خطر می اندازد و این خطر هر سال در حال افزایش است. حمل و نقل با خود معرفی گونه های مهاجم، سر و صدای زیر آب، حملات کشتی به پستانداران دریایی و انتشار دودکش را به همراه دارد. اما از آنجایی که برخی از این کشتی‌ها میلیون‌ها گالن سوخت سنگین حمل می‌کنند، و تانکرها ده‌ها میلیون گالن نفت یا مواد شیمیایی را حمل می‌کنند، واضح است که بزرگترین ترس نشت فاجعه‌بار است.

در پاسخ به سلندانگ فاجعه، ائتلافی از سازمان‌های غیردولتی، بومیان آلاسکا و ماهیگیران تجاری در مشارکت ایمنی کشتی‌رانی به هم پیوستند تا از بهبودهای ایمنی جامع در مسیرهای کشتیرانی آلوتین و قطب شمال حمایت کنند. در سال 2005، این مشارکت خواستار ردیابی بی‌درنگ همه کشتی‌ها، یدک‌کش‌های نجات اقیانوس، بسته‌های یدک‌کش اضطراری، توافق‌نامه‌های مسیریابی، مناطقی که باید از آنها اجتناب شود، افزایش مسئولیت مالی، کمک‌های بهتر برای ناوبری، خلبانی پیشرفته، ارتباطات اجباری را خواستار شد. پروتکل‌ها، تجهیزات بهتر پاسخگویی به نشت، افزایش هزینه‌های محموله و ارزیابی ریسک ترافیک کشتی. تعدادی از اینها ("میوه کم آویزان") اجرا شده اند: ایستگاه های ردیابی اضافی ساخته شده اند، بسته های یدک کش قابل حمل از قبل در بندر هلند آماده شده اند، بودجه بیشتری وجود دارد و تجهیزات پاسخگویی به نشت وجود دارد، ارزیابی حمل و نقل دریایی قطب شمال انجام شد. انجام شد (PUBLICATIONS > Related > AMSA - US Arctic Research …)، و ارزیابی ریسک حمل و نقل آلئوتی در حال انجام است (صفحه اصلی پروژه ارزیابی ریسک جزایر آلوتی).

اما در کاهش خطر کلی حمل و نقل در قطب شمال و آلوت، شاید یک چهارم لیوان پر و سه چهارم خالی باشد. سیستم به دور از امنیت است. به عنوان مثال، ردیابی کشتی ناکافی است و هنوز هیچ یدک کش قدرتمند نجات اقیانوسی در طول مسیرها مستقر نیست. برای مقایسه، پس از اکسون والدز، شاهزاده ویلیام ساند اکنون یازده یدک کش اسکورت و پاسخ برای نفتکش های خود در حالت آماده باش دارد.خط لوله Alyeska – TAPS – SERVS). در Aleutians، یک گزارش آکادمی ملی علوم در سال 2009 به این نتیجه رسید: "هیچ یک از اقدامات موجود برای پاسخ به کشتی های بزرگ در شرایط آب و هوایی سخت کافی نیست."
ING OB Riverدو منطقه مورد نگرانی که بیشتر این کشتی‌ها از طریق آن سفر می‌کنند، گذرگاه Unimak (بین خلیج آلاسکا و دریای برینگ در شرق آلوتین‌ها) و تنگه برینگ (بین دریای برینگ و اقیانوس منجمد شمالی) است. از آنجایی که این مناطق از پستانداران دریایی، پرندگان دریایی، ماهی، خرچنگ و بهره وری کلی بیشتر از هر اکوسیستم اقیانوسی دیگری در جهان پشتیبانی می کنند، خطر واضح است. یک دور اشتباه یا از دست دادن قدرت یک تانکر یا کشتی باری بارگیری شده در این گذرگاه ها می تواند به راحتی منجر به یک فاجعه بزرگ نشت شود. بر این اساس، هر دو گذرگاه Unimak و تنگه برینگ در سال 2009 برای تعیین بین المللی به عنوان مناطق دریایی ویژه حساس، و بناهای تاریخی ملی دریایی یا پناهگاه ها توصیه شدند، اما دولت ایالات متحده هنوز به این توصیه عمل نکرده است.منتظر پناهگاه های دریایی جدید در زیر … نباشید – رویاهای مشترک).

واضح است که ما باید در حال حاضر، قبل از فاجعه بعدی، به این موضوع رسیدگی کنیم. همه توصیه‌های مشارکت ایمنی کشتیرانی از سال 2005 (در بالا) باید فوراً در مسیرهای کشتیرانی آلوتین و قطب شمال، به‌ویژه یدک‌کش‌های ردیابی مداوم و نجات کشتی‌ها اجرا شوند. صنعت باید همه آن را از طریق هزینه بار پرداخت کند. و، دولت‌ها باید دستورالعمل‌های سازمان بین‌المللی دریانوردی را برای کشتی‌هایی که در آب‌های پوشیده از یخ قطب شمال کار می‌کنند، اجباری کنند، ظرفیت جستجو و نجات را افزایش دهند و شوراهای مشورتی شهروندان منطقه‌ای ایجاد کنند.شورای مشورتی شهروندان منطقه ای شاهزاده ویلیام ساند) برای نظارت بر کلیه فعالیت های تجاری فراساحلی.

کشتیرانی قطب شمال فاجعه ای است که در انتظار وقوع است. این نیست که فاجعه بعدی کی و کجا اتفاق بیفتد. ممکن است امشب یا سالها بعد باشد. این می تواند در گذرگاه Unimak، تنگه برینگ، Novaya Zemlya، جزیره بافین یا گرینلند باشد. اما این اتفاق خواهد افتاد. دولت های قطب شمال و صنعت کشتیرانی باید در مورد کاهش این خطر تا حد امکان و به زودی جدیت کنند.

ریچارد اشتاینر رهبری می کند واحه زمین پروژه - یک مشاوره جهانی که با سازمان‌های غیردولتی، دولت‌ها، صنعت و جامعه مدنی همکاری می‌کند تا انتقال به یک جامعه پایدار از نظر زیست محیطی را سرعت بخشد. Oasis Earth ارزیابی‌های سریعی را برای سازمان‌های غیردولتی در کشورهای در حال توسعه در مورد چالش‌های حیاتی حفاظت انجام می‌دهد، ارزیابی‌های زیست‌محیطی را بررسی می‌کند و مطالعات کاملاً توسعه‌یافته را انجام می‌دهد.