مشکل: دانشمندان می گویند ما از حد کربن فراتر رفته ایم

راه حل: در لایحه زیرساخت یافت نمی شود

تغییرات آب و هوایی بزرگترین و سریع ترین تهدید برای اکوسیستم های اقیانوسی و ساحلی ما است. ما در حال حاضر اثرات آن را تجربه می کنیم: در افزایش سطح دریا، تغییرات سریع دما و شیمی، و در الگوهای آب و هوایی شدید در سراسر جهان.

علیرغم بهترین تلاش ها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، گزارش AR6 IPCC هشدار می دهد که ما باید تولید CO2 جهانی را تا حدود 45 درصد از سطح سال 2010 قبل از سال 2030 کاهش دهیم و تا سال 2050 به "صفر خالص" برسیم تا گرمایش جهانی را مهار کنیم. درجه 1.5 سانتیگراد. زمانی که در حال حاضر، فعالیت های انسانی حدود 40 میلیارد تن CO2 را در یک سال به اتمسفر منتشر می کند، این یک کار سنگین است.

تلاش های کاهش به تنهایی دیگر کافی نیست. ما نمی‌توانیم بدون روش‌های مقیاس‌پذیر، مقرون‌به‌صرفه و ایمن حذف دی‌اکسید کربن (CDR) از اثرات آن بر سلامت اقیانوس‌هایمان کاملاً جلوگیری کنیم. ما باید مزایا، خطرات و هزینه های آن را در نظر بگیریم CDR مبتنی بر اقیانوس. و در شرایط اضطراری آب و هوایی، جدیدترین لایحه زیرساخت فرصتی از دست رفته برای دستاوردهای زیست محیطی واقعی است.

بازگشت به مبانی: حذف دی اکسید کربن چیست؟ 

La ارزیابی ششم IPCC نیاز به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) را تشخیص داد. اما پتانسیل CDR را نیز دید. CDR طیف وسیعی از تکنیک ها را برای برداشت CO2 از جو و ذخیره آن در "مخازن زمین شناسی، زمینی یا اقیانوسی یا در محصولات" ارائه می دهد.

به زبان ساده، CDR با حذف مستقیم دی اکسید کربن از هوا یا ستون آب اقیانوس، به منبع اصلی تغییرات آب و هوایی می پردازد. اقیانوس می تواند متحد CDR در مقیاس بزرگ باشد. و CDR مبتنی بر اقیانوس می تواند میلیاردها تن کربن را جذب و ذخیره کند. 

بسیاری از اصطلاحات و رویکردهای مرتبط با CDR وجود دارد که در زمینه های مختلف استفاده می شود. اینها شامل راه حل های مبتنی بر طبیعت - مانند احیای جنگل، تغییر کاربری زمین و سایر رویکردهای مبتنی بر اکوسیستم است. آنها همچنین شامل فرآیندهای صنعتی بیشتری هستند - مانند جذب مستقیم هوا و انرژی زیستی با جذب و ذخیره کربن (BECCS).  

این روش ها در طول زمان تکامل می یابند. مهمتر از همه، آنها از نظر فناوری، ماندگاری، پذیرش و ریسک متفاوت هستند.

شرایط کلیدی

جایی که جدیدترین لایحه زیرساخت علامت خود را از دست می دهد

در 10 آگوست، سنای ایالات متحده، 2,702 صفحه، 1.2 تریلیون دلار را تصویب کرد. قانون سرمایه گذاری در زیرساخت ها و مشاغل. این لایحه بیش از 12 میلیارد دلار برای فناوری های جذب کربن مجاز می کرد. اینها شامل جذب مستقیم هوا، هاب تأسیسات مستقیم، پروژه های نمایشی با زغال سنگ و پشتیبانی از شبکه خط لوله است. 

با این حال، هیچ اشاره ای به CDR مبتنی بر اقیانوس و راه حل های مبتنی بر طبیعت وجود ندارد. به نظر می رسد این لایحه ایده های نادرستی مبتنی بر فناوری برای کاهش کربن در جو ارائه می دهد. 2.5 میلیارد دلار برای ذخیره CO2 اختصاص داده شده است، اما بدون مکان یا برنامه ای برای ذخیره آن. بدتر از آن، فناوری CDR پیشنهادی فضایی را برای خطوط لوله با CO2 متمرکز باز می کند. این می تواند منجر به نشت یا خرابی فاجعه آمیز شود. 

بیش از 500 سازمان محیط زیست به طور علنی با این لایحه زیرساخت مخالف هستند و نامه ای را امضا کرده اند که خواستار اهداف قوی تر آب و هوایی هستند. با این حال، بسیاری از گروه‌ها و دانشمندان از فناوری‌های حذف کربن لایحه با وجود حمایت اساسی آن از صنایع نفت و گاز حمایت می‌کنند. حامیان فکر می کنند که زیرساخت هایی ایجاد می کند که می تواند در آینده مفید باشد و ارزش سرمایه گذاری در حال حاضر را دارد. اما چگونه به فوریت تغییرات اقلیمی پاسخ دهیم - و از تنوع زیستی با انجام اقدامات ترمیمی در مقیاس محافظت کنیم - در حالی که تشخیص این امر ضروری است نه دلیلی بر عدم احتیاط در درک مسائل؟

بنیاد اقیانوس و CDR

در بنیاد اقیانوس، ما هستیم به شدت به CDR علاقه مند است زیرا به بازگرداندن سلامت و فراوانی اقیانوس مربوط می شود. و ما تلاش می کنیم تا با لنزهایی از آنچه که برای اقیانوس ها و تنوع زیستی دریایی مفید است کار کنیم. 

ما باید آسیب تغییرات آب و هوایی به اقیانوس را در مقابل پیامدهای ناخواسته زیست محیطی، برابری یا عدالت ناشی از CDR بسنجیم. پس از همه، اقیانوس در حال حاضر از رنج می برند مضرات متعدد و اوجاز جمله بارگذاری پلاستیک، آلودگی صوتی و استخراج بیش از حد منابع طبیعی. 

انرژی بدون سوخت فسیلی یک پیش نیاز کلیدی برای فناوری CDR است. بنابراین، اگر بودجه لایحه زیرساخت به توسعه انرژی های تجدیدپذیر بدون آلایندگی تخصیص داده شود، شانس بیشتری در برابر انتشار کربن خواهیم داشت. و اگر بخشی از بودجه لایحه به راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت اقیانوس‌محور هدایت شود، راه‌حل‌های CDR خواهیم داشت که قبلاً می‌دانیم کربن را به طور طبیعی و ایمن ذخیره می‌کنند.

در تاریخ خود، در ابتدا عمداً عواقب افزایش فعالیت های صنعتی را نادیده گرفتیم. این امر باعث آلودگی هوا و آب شد. و با این حال، در طول 50 سال گذشته، میلیاردها دلار برای پاکسازی این آلودگی هزینه کرده‌ایم و اکنون در حال آماده شدن برای صرف میلیاردها دلار برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هستیم. ما نمی توانیم دوباره به عنوان یک جامعه جهانی از پتانسیل عواقب ناخواسته چشم پوشی کنیم، به ویژه زمانی که اکنون هزینه آن را می دانیم. با روش های CDR، ما این فرصت را داریم که متفکرانه، استراتژیک و عادلانه فکر کنیم. وقت آن است که به طور جمعی از این قدرت استفاده کنیم.

کاری که ما انجام می دهیم

در سراسر جهان، ما راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت برای CDR را بررسی کرده‌ایم که کربن را ذخیره و حذف می‌کند و در عین حال از اقیانوس محافظت می‌کند.

از سال 2007، ما ابتکار تاب آوری آبی بر بازسازی و حفاظت از حرا، علفزارهای علف دریایی و باتلاق های آب شور متمرکز شده است. این فرصت هایی را برای بازیابی فراوانی، ایجاد انعطاف پذیری جامعه و ذخیره کربن در مقیاس ارائه می دهد. 

در سال‌های 2019 و 2020، ما برداشت سارگاسوم را آزمایش کردیم تا شکوفه‌های کلان جلبکی مضر سارگاسوم را ضبط کرده و آن را به کودی تبدیل کنیم که کربن گرفته شده از جو را به کربن خاک بازگرداند. امسال این مدل کشاورزی احیا کننده را معرفی می کنیم در سنت کیتس.

ما یکی از اعضای موسس سکوی اقیانوس و آب و هوا، از رهبران کشورها حمایت می کند تا به این موضوع توجه کنند که چگونه اقیانوس ها از اختلالات آب و هوایی ما آسیب می بینند. ما با گروه بحث و گفتگوی Ocean CDR موسسه آسپن بر روی "آیین رفتار" برای CDR مبتنی بر اقیانوس کار می کنیم. و ما شریک هستیم اوشن ویژنز، اخیراً بهبودهایی را برای "محل اصلی اتحاد آب و هوای اقیانوس" خود پیشنهاد کرده است. 

اکنون لحظه ای منحصر به فرد در زمان است که در آن نیاز به انجام کاری در مورد تغییرات آب و هوایی ضروری و ضروری است. بیایید با دقت در مجموعه رویکردهای CDR مبتنی بر اقیانوس - در تحقیق، توسعه، و استقرار - سرمایه گذاری کنیم تا بتوانیم با تغییرات آب و هوایی در مقیاس مورد نیاز در دهه های آینده مقابله کنیم.

بسته زیرساختی فعلی بودجه کلیدی را برای جاده‌ها، پل‌ها و تعمیرات اساسی زیرساخت‌های آب کشورمان فراهم می‌کند. اما، وقتی صحبت از محیط می شود، بیش از حد روی راه حل های گلوله نقره ای تمرکز می کند. معیشت محلی، امنیت غذایی و انعطاف پذیری آب و هوا به راه حل های آب و هوایی طبیعی بستگی دارد. ما باید سرمایه گذاری در این راه حل هایی را که عملکرد آنها ثابت شده است، اولویت بندی کنیم، نه اینکه منابع مالی را به سمت فناوری های اثبات نشده هدایت کنیم.