اکوسیستم های ساحلی اولین خط دفاعی ما در برابر طوفان ها هستند

طوفان‌های اخیر هاروی، ایرما، خوزه و ماریا، که اثرات و ویرانی‌های آن هنوز در سراسر دریای کارائیب و ایالات متحده احساس می‌شود، به ما یادآوری می‌کند که سواحل ما و کسانی که در نزدیکی آنها زندگی می‌کنند آسیب‌پذیر هستند. با تشدید طوفان ها با تغییر آب و هوا، گزینه های ما برای محافظت بیشتر از سواحل خود در برابر طوفان و سیل چیست؟ اقدامات دفاعی سازه ای ساخته دست بشر، مانند دیوارهای دریایی، اغلب بسیار پرهزینه است. آنها باید به طور مداوم به روز شوند زیرا سطح دریا بالا می رود، برای گردشگری مضر است و افزودن بتن می تواند به محیط های طبیعی ساحلی آسیب برساند. با این حال، طبیعت مادر در برنامه کاهش خطر خود ساخته شده است، که شامل اکوسیستم های طبیعی است. اکوسیستم‌های ساحلی، مانند تالاب‌ها، تپه‌های شنی، جنگل‌های کلپ، بستر صدف، صخره‌های مرجانی، بستر علف‌های دریایی و جنگل‌های حرا می‌توانند به جلوگیری از فرسایش امواج و موج طوفان در سواحل ما کمک کنند. در حال حاضر، حدود دو سوم از سواحل ایالات متحده توسط حداقل یکی از این اکوسیستم های ساحلی محافظت می شود. 

بیایید تالاب ها را به عنوان مثال در نظر بگیریم. آنها نه تنها کربن را در خاک و گیاهان ذخیره می‌کنند (برخلاف انتشار آن در جو به عنوان CO).₂) و به تعدیل آب و هوای جهانی ما کمک می کنند، اما آنها همچنین به عنوان اسفنج هایی عمل می کنند که می توانند آب های سطحی، باران، ذوب برف، آب های زیرزمینی و سیلاب ها را به دام بیندازند، از ریزش آن در خشکی جلوگیری کنند و سپس به آرامی آن را رها کنند. این می تواند به کاهش سطح سیل و کاهش فرسایش کمک کند. اگر بخواهیم این اکوسیستم‌های ساحلی را حفظ و احیا کنیم، می‌توانیم حفاظتی را بدست آوریم که معمولاً از چیزهایی مانند خاکریزها ناشی می‌شود.

توسعه سریع ساحلی به این اکوسیستم های ساحلی آسیب زده و از بین می برد. در مطالعه جدید نارایان و. al (2017)، نویسندگان نتایج جالبی در مورد ارزش تالاب ها ارائه کردند. به عنوان مثال، در طوفان سندی در سال 2012، تالاب ها از خسارت بیش از 625 میلیون دلاری به اموال جلوگیری کردند. سندی باعث مرگ مستقیم 72 نفر در ایالات متحده و خسارت 50 میلیارد دلاری سیل شد. تلفات عمدتاً به دلیل سیل طوفان بوده است. تالاب ها به عنوان یک حائل در امتداد ساحل در برابر موج طوفان عمل می کردند. در سراسر 12 ایالت ساحلی ساحل شرقی، تالاب ها توانستند خسارات ناشی از طوفان سندی را به طور متوسط ​​22٪ در سراسر کدهای پستی موجود در مطالعه کاهش دهند. بیش از 1,400 مایل جاده و بزرگراه توسط تالاب ها در برابر طوفان سندی محافظت شده بود. به طور خاص در نیوجرسی، تالاب حدود 10٪ از دشت سیلابی را پوشش می دهد و تخمین زده می شود که خسارات ناشی از طوفان سندی در مجموع تقریباً 27٪ کاهش یافته است که تقریباً 430 میلیون دلار ترجمه می شود.

مطالعه دیگری توسط Guannel et. آل (2016) دریافتند که وقتی چندین سیستم (مانند صخره‌های مرجانی، علفزارهای دریایی و حرا) وجود داشته باشد که به حفاظت از مناطق ساحلی کمک می‌کنند، این زیستگاه‌ها با هم به طور قابل‌توجهی هرگونه انرژی موج ورودی، سطح سیل و از دست دادن رسوب را تعدیل می‌کنند. این سیستم ها با هم بهتر از ساحل محافظت می کنند تا اینکه فقط یک سیستم یا زیستگاه به تنهایی انجام شود. این مطالعه همچنین نشان داد که حرا به تنهایی می تواند بیشترین مزایای محافظتی را داشته باشد. مرجان ها و علف های دریایی به احتمال زیاد به کاهش خطر فرسایش در امتداد ساحل و ارتقای ثبات خط ساحلی، کاهش جریان های نزدیک به ساحل و افزایش انعطاف پذیری سواحل در برابر هرگونه خطر کمک می کنند. مانگروها در حفاظت از سواحل در شرایط طوفانی و غیر طوفانی موثرترین هستند. 

این اکوسیستم های ساحلی فقط در طول رویدادهای آب و هوایی بزرگ مانند طوفان ها مهم نیستند. آنها سالانه تلفات سیل را در بسیاری از نقاط، حتی با طوفان های کوچکتر کاهش می دهند. برای مثال، صخره های مرجانی می توانند انرژی امواجی که به ساحل برخورد می کنند را تا 85 درصد کاهش دهند. سواحل شرقی ایالات متحده و همچنین سواحل خلیج فارس بسیار کم ارتفاع هستند، خطوط ساحلی گل آلود یا شنی هستند که فرسایش آنها را آسان تر می کند، و این مناطق به ویژه در برابر سیل و طوفان آسیب پذیر هستند. حتی زمانی که این اکوسیستم ها از قبل آسیب دیده اند، همانطور که در مورد برخی از صخره های مرجانی یا جنگل های حرا صدمه دیده است، این اکوسیستم ها همچنان از ما در برابر امواج و موج ها محافظت می کنند. با این حال، ما به حذف این زیستگاه ها ادامه می دهیم تا فضایی برای زمین های گلف، هتل ها، خانه ها و غیره ایجاد کنیم. در 60 سال گذشته، توسعه شهری نیمی از جنگل های حرا تاریخی فلوریدا را از بین برده است. ما حفاظت خود را حذف می کنیم. در حال حاضر، FEMA سالانه نیم میلیارد دلار برای کاهش خطر سیل در پاسخ به جوامع محلی هزینه می کند. 

مطمئناً راه‌هایی برای بازسازی مناطقی وجود دارد که توسط طوفان‌ها ویران شده‌اند، به گونه‌ای که آنها را برای طوفان‌های آینده بهتر آماده کند و همچنین از این اکوسیستم‌های حیاتی محافظت کند. زیستگاه‌های ساحلی می‌توانند اولین خط دفاعی در برابر طوفان‌ها باشند، و ممکن است چیزی نباشند که همه مشکلات سیل یا طوفان ما را حل کند، اما مطمئناً ارزش استفاده از آنها را دارند. حفاظت و حفاظت از این اکوسیستم ها از جوامع ساحلی ما محافظت می کند و در عین حال سلامت اکولوژیکی مناطق ساحلی را بهبود می بخشد.