روی یک اکوسیستم ساحلی سالم سرمایه گذاری کنید

سرمایه گذاری روی یک اکوسیستم ساحلی سالم، رفاه انسان را افزایش می دهد. و چندین برابر ما را پس خواهد داد.

توجه: مانند تعدادی از سازمان های دیگر، شبکه روز زمین 50 خود را منتقل کرد^th جشن سالگرد آنلاین. میتوانید اینجا پیدایش کنید.

50^th سالگرد روز زمین است. و با این حال برای همه ما یک چالش است. فکر کردن به روز زمین در حالی که زمان زیادی را در داخل خانه سپری می کنیم، به دور از تهدیدی نامرئی برای سلامتی خود و عزیزانمان سخت است. به سختی می توان تصور کرد که هوا و آب در چند هفته کوتاه چقدر تمیزتر شده است به لطف ماندن ما در خانه برای "صاف کردن منحنی ها" و نجات جان ها. زمانی که 10 درصد از نیروی کار کشور ما درخواست بیکاری می کنند و تخمین زده می شود که 61 درصد از جمعیت کشور ما از نظر مالی تحت تأثیر منفی قرار گرفته اند، سخت است که همه را برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا، کاهش آلودگی و محدود کردن مصرف فراخواند. 

و با این حال، ما می توانیم به طور دیگری به آن نگاه کنیم. می‌توانیم به این فکر کنیم که چگونه گام‌های بعدی را برای سیاره‌مان به بهترین شکل ممکن برای جوامع خود برداریم. در مورد انجام اقدامات سازگار با آب و هوا که یک سرمایه گذاری خوب هستند، چطور؟ برای محرک های کوتاه مدت و راه اندازی مجدد اقتصاد خوب است، برای آمادگی اضطراری خوب است، و برای اینکه همه ما کمتر در برابر بیماری های تنفسی و سایر بیماری ها آسیب پذیر باشیم خوب است؟ اگر بتوانیم اقداماتی را انجام دهیم که مزایای اقتصادی، بهداشتی و اجتماعی بزرگی را برای همه ما فراهم کند چه؟

می‌توانیم به این فکر کنیم که چگونه منحنی اختلالات آب و هوایی را صاف کنیم و اختلالات آب و هوایی را به عنوان یک تجربه مشترک (نه بر خلاف همه‌گیری) تجسم کنیم. ما می‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش داده یا حذف کنیم و در دوران گذار، مشاغل بیشتری ایجاد کنیم. ما میتوانیم گازهای گلخانه ای را جبران کند ما نمی توانیم اجتناب کنیم، چیزی که ممکن است بیماری همه گیر به ما دیدگاه جدیدی در مورد آن داده باشد. و ما می توانیم تهدیدات را پیش بینی کنیم و در آماده سازی و بهبود آینده سرمایه گذاری کنیم.

در میان افرادی که در خط مقدم تغییرات آب و هوایی قرار دارند، کسانی هستند که در ساحل زندگی می کنند و در برابر طوفان، موج طوفان و افزایش سطح دریا آسیب پذیر هستند. و این جوامع باید سیستم‌های بازیابی داخلی برای یک اقتصاد مختل شده داشته باشند - خواه ناشی از شکوفایی جلبک‌های سمی باشد، طوفان، بیماری همه‌گیر یا نشت نفت.

بنابراین، وقتی می‌توانیم تهدیدها را شناسایی کنیم، حتی اگر قریب‌الوقوع نباشند، باید تمام تلاش خود را برای آمادگی انجام دهیم. همانطور که کسانی که در مناطق طوفان زندگی می کنند دارای مسیرهای تخلیه، کرکره های طوفان و طرح های سرپناه اضطراری هستند، همه جوامع باید مطمئن شوند که اقدامات لازم را برای محافظت از مردم، خانه ها و معیشت آنها، زیرساخت های جامعه و منابع طبیعی در محل دارند. که به آن وابسته هستند.

ما نمی‌توانیم حباب‌هایی را در اطراف جوامع آسیب‌پذیر ساحلی به‌عنوان یک دفاع بلندمدت در برابر تغییرات در عمق، مواد شیمیایی و دمای اقیانوس ایجاد کنیم. ما نمی توانیم روی صورت آنها ماسک بگذاریم یا به آنها بگوییم #درخانه بمانند و سپس یک چک لیست ایمنی را به عنوان تکمیل شده علامت گذاری کنیم. اقدام در ساحل سرمایه گذاری در استراتژی کوتاه مدت و بلندمدت است، استراتژی که آمادگی بیشتری برای شرایط اضطراری ایجاد می کند. و از رفاه روزمره جوامع انسانی و حیوانی حمایت می کند.

میلیون ها هکتار از جنگل های حرا، علف های دریایی و شوره زار به دلیل فعالیت های انسانی در ایالات متحده و سراسر جهان از بین رفته است. و به این ترتیب، این سیستم دفاع طبیعی برای جوامع ساحلی نیز از بین رفته است.

با این حال، ما آموخته‌ایم که نمی‌توانیم برای محافظت از تفرجگاه‌ها، جاده‌ها و خانه‌ها به «زیرساخت خاکستری» تکیه کنیم. دیوارهای بتنی عظیم دریا، انبوه سنگ ها و ریپ رپ نمی توانند وظیفه حفاظت از زیرساخت های ما را انجام دهند. آنها انرژی را منعکس می کنند، آن را جذب نمی کنند. بزرگنمایی انرژی آنها آنها را تضعیف می کند، ضربه می زند و می شکند. انرژی منعکس شده ماسه را از بین می برد. تبدیل به پرتابه می شوند. اغلب اوقات، آنها از یک همسایه به قیمت هزینه همسایه دیگری محافظت می کنند. 

بنابراین، چه زیرساختی بهتر و ماندگارتر است سرمایه گذاری? چه نوع محافظتی است که خود تولید می کند، که عمدتاً پس از طوفان خود بازیابی می شود؟ و، آسان برای تکرار؟ 

برای جوامع ساحلی، این به معنای سرمایه‌گذاری در کربن آبی است - علفزارهای دریایی، جنگل‌های حرا، و مصب‌های باتلاق نمک. ما این زیستگاه ها را "کربن آبی" می نامیم زیرا آنها همچنین کربن را جذب و ذخیره می کنند - به کاهش اثرات انتشار گازهای گلخانه ای اضافی بر اقیانوس و زندگی در داخل کمک می کنند.

خب چطور اینکار رو انجام بدیم؟

• بازیابی کربن آبی
  • کاشت مجدد درختان حرا و علفزارهای دریایی
  • برای احیای زمین های باتلاقی جزر و مدی خود دوباره لوله کشی می کنیم

• از آنچه به جا مانده محافظت کنیم
  • بازطراحی توسعه ساحلی برای حفاظت و نه تخریب زیستگاه ها
  • تغییر دادن رفتار قایقران برای حفاظت از زیستگاه

• شرایط محیطی را ایجاد کنید که از حداکثر سلامت زیستگاه حمایت کند
  • آب پاک-مثلاً رواناب ناشی از فعالیت های زمینی را محدود کنید
  • بدون لایروبی، بدون زیرساخت خاکستری نزدیک
  • زیرساخت های کم تاثیر و به خوبی طراحی شده برای حمایت از فعالیت های مثبت انسانی (مانند تفرجگاه ها)
  • رسیدگی به آسیب‌های ناشی از زیرساخت‌های فرسوده موجود (مانند سکوهای انرژی، خطوط لوله منقرض شده، ابزار ماهیگیری ارواح)

• در جایی که می توانیم اجازه بازسازی طبیعی را بدهیم، در صورت نیاز دوباره کاشت کنیم

در ازای آن چه می گیریم؟ فراوانی بازسازی شد.

• مجموعه‌ای از سیستم‌های طبیعی که انرژی طوفان، امواج، موج‌ها، حتی مقداری از باد (تا یک نقطه) را جذب می‌کنند.
• مشاغل مرمت و حفاظت
• مشاغل نظارتی و تحقیقاتی
• نهالستان ها و زیستگاه های شیلات تقویت شده برای حمایت از امنیت غذایی و فعالیت های اقتصادی مرتبط با ماهیگیری (تفریحی و تجاری)
• نماها و سواحل (به جای دیوارها و صخره ها) برای حمایت از گردشگری
• کاهش رواناب زیرا این سیستم ها آب را تمیز می کنند (فیلتر کردن پاتوژن ها و آلاینده های موجود در آب)

مزایای اجتماعی متعددی از آب پاک، ماهیگیری فراوان و فعالیت های بازسازی وجود دارد. مزایای ترسیب و ذخیره کربن اکوسیستم های ساحلی از جنگل های خشکی پیشی می گیرد و حفاظت از آنها تضمین می کند که کربن دوباره آزاد نمی شود. علاوه بر این، با توجه به پنل سطح بالا برای اقتصاد اقیانوسی پایدار (که من مشاور آن هستم)، استراتژی‌های راه‌حل مبتنی بر طبیعت در تالاب‌ها برای تضمین برابری جنسیتی بیشتر با گسترش و بهبود فرصت‌های درآمدی صنایع مبتنی بر اقیانوس مشاهده شده است. معیشت.» 

بازسازی و حفاظت از کربن آبی فقط حفاظت از طبیعت نیست. این ثروتی است که دولت ها می توانند برای کل اقتصاد ایجاد کنند. کاهش مالیات، دولت‌ها را از منابع محروم کرده است، درست در زمانی که به آنها نیاز است (درس دیگری از همه‌گیری). احیاء و حفاظت از کربن آبی بر عهده دولت و به خوبی در حدود صلاحیت های آن است. قیمت پایین است و ارزش کربن آبی بالا است. بازسازی و حفاظت را می توان از طریق گسترش و ایجاد مشارکت های عمومی-خصوصی جدید، و تسریع نوآوری که مشاغل جدید و همچنین امنیت غذایی، اقتصادی و ساحلی بیشتری ایجاد می کند، انجام داد.

معنای انعطاف پذیر بودن در برابر اختلالات شدید آب و هوایی این است: سرمایه گذاری در حال حاضر که مزایای زیادی دارد - و ارائه راهی برای تثبیت جوامع در حالی که از اختلالات قابل توجه باز می گردند، صرف نظر از اینکه چه چیزی باعث آن می شود. 

یکی از سازمان‌دهندگان اولین روز زمین، دنیس هیز، اخیراً گفت که فکر می‌کند 20 میلیون نفری که برای جشن شرکت کردند، چیزی بسیار خارق‌العاده‌تر از کسانی که به جنگ اعتراض می‌کردند، می‌خواستند. آنها خواستار تغییر اساسی در نحوه دفاع از سلامت مردم بودند. اول، جلوگیری از آلودگی هوا، آب و زمین. برای محدود کردن استفاده از سمومی که حیوانات را به طور بی رویه از بین می برد. و شاید مهم‌تر از همه، سرمایه‌گذاری در آن استراتژی‌ها و فناوری‌ها برای بازگرداندن فراوانی به نفع همه. در پایان روز، ما می‌دانیم که سرمایه‌گذاری میلیاردها دلار در هوای پاک‌تر و آب پاک‌تر، بازگشتی به تریلیون‌ها برای همه آمریکایی‌ها فراهم کرد - و صنایع قوی‌ای را ایجاد کرد که به این اهداف اختصاص یافته‌اند. 

سرمایه گذاری در کربن آبی مزایای مشابهی را به همراه خواهد داشت - نه فقط برای جوامع ساحلی، بلکه برای تمام زندگی روی زمین.

مارک جی اسپالدینگ، رئیس بنیاد اقیانوس، عضو هیئت مطالعات اقیانوسی آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی (ایالات متحده آمریکا) است. او در کمیسیون دریای سارگاسو خدمت می کند. مارک یک عضو ارشد در مرکز اقتصاد آبی در موسسه مطالعات بین‌المللی میدلبری است. و او مشاور هیئت سطح بالا برای اقتصاد اقیانوسی پایدار است. علاوه بر این، او به عنوان مشاور صندوق راه حل‌های آب و هوایی راکفلر (صندوق سرمایه‌گذاری بی‌سابقه اقیانوس‌محور) و عضو گروه کارشناسان برای ارزیابی اقیانوس‌های جهانی سازمان ملل متحد است. او اولین برنامه جبران کربن آبی با نام SeaGrass Grow را طراحی کرد. مارک متخصص سیاست و قوانین بین المللی محیط زیست، سیاست و قانون اقیانوس، و بشردوستانه ساحلی و دریایی است.