Lionfish: مهاجمان زیبای کارائیب و ساحل شرقی

توسط لورا سسانا

این مقاله در ابتدا در ظاهر CDN

موزه دریایی Calvert در سولومونز، مریلند به بازدیدکنندگان موزه درباره شیرماهی مهاجم خطرناکی که آب‌های کارائیب و سیستم‌های صخره‌ای را تهدید می‌کند، آموزش می‌دهد. شیرماهی زیبا و عجیب و غریب است، اما به عنوان یک گونه مهاجم که بومی اقیانوس اطلس نیست، تکثیر سریع آنها می تواند مشکلات زیست محیطی و اقتصادی بزرگی ایجاد کند. با سنبله‌های سمی بلند و ظاهری پر زرق و برق، شیرماهی‌ها رنگ‌های روشن دارند و طرفداران بسیار زیادی از خارهای سمی دارند که باعث می‌شوند شیرماهی به راحتی قابل شناسایی باشد. دانشمندان اعضای جنس Pterois 10 گونه مختلف شیرماهی را شناسایی کرده اند.

شیرماهی بومی اقیانوس آرام جنوبی و اقیانوس هند بین 15 تا 15 اینچ طول دارد. آنها شکارچیان تهاجمی ماهی‌های کوچک، میگو، خرچنگ و سایر موجودات دریایی کوچک هستند که در آب‌های نزدیک صخره‌های مرجانی، دیواره‌های سنگی و تالاب‌ها زندگی می‌کنند. طول عمر شیرماهی به طور متوسط ​​بین XNUMX تا XNUMX سال است و می تواند ماهانه پس از سال اول تولید مثل کند. اگرچه نیش شیرماهی ممکن است بسیار دردناک باشد و باعث مشکل در تنفس، حالت تهوع و استفراغ شود، به ندرت برای انسان کشنده است. آنها زهر حاوی ترکیبی از پروتئین، یک سم عصبی عضلانی و استیل کولین، یک انتقال دهنده عصبی است.

دو گونه شیرماهی که بومی اقیانوس اطلس نیستند - شیرماهی قرمز و شیرماهی معمولی - در دریای کارائیب و در امتداد ساحل شرقی ایالات متحده رشد کرده‌اند تا جایی که امروزه به عنوان گونه‌های مهاجم در نظر گرفته می‌شوند. اکثر محققان بر این باورند که شیرماهی ابتدا در دهه 1980 وارد آب های سواحل فلوریدا شد. طوفان اندرو، در سال 1992، یک آکواریوم در خلیج Biscayne را تخریب کرد و شش شیرماهی را در آب های آزاد رها کرد. شیرماهی ها تا شمال کارولینای شمالی و تا جنوب ونزوئلا شناسایی شده اند و به نظر می رسد دامنه آنها در حال گسترش است. به نظر می رسد که تغییرات آب و هوایی نیز ممکن است نقش داشته باشد.

Lionfish شکارچیان طبیعی شناخته شده بسیار کمی دارند، یکی از دلایل اصلی اینکه آنها به یک مشکل بزرگ در برخی مناطق در ساحل شرقی و دریای کارائیب تبدیل شده اند. موزه‌های دریایی Calvert امیدوارند به بازدیدکنندگان درباره این شکارچی مهاجم که ماهی‌هایی را که در آب‌های گرم ما زندگی می‌کنند تهدید می‌کند و اینکه چگونه این آب‌های گرم به رشد شیرماهی کمک می‌کند، آموزش دهد.

دیوید مویر، متصدی زیست‌شناسی استوارین در دانشگاه می‌گوید: «ما در حال تمرکز مجدد پیام‌های خود هستیم تا تأثیرات و تأثیرات بالقوه تغییرات آب‌وهوایی را که یکی از تهدیدهای اصلی برای پایداری آینده اکوسیستم‌های جهان ما است، در بر گیرد». موزه دریایی کالورت در سولومونز، MD.

«شیرماهی ها به اقیانوس اطلس غربی حمله می کنند. در طول تابستان، آن‌ها تا شمال نیویورک می‌رسند و آشکارا از طریق زیستگاه دریایی مریلند حمل می‌شوند. مویر در ایمیل اخیر خود نوشت: از آنجایی که تغییرات آب و هوایی دمای آب دریا را به منطقه ما گرمتر می کند و با افزایش سطح دریا به سطح کم عمق ساحلی مریلند نفوذ می کند، احتمال استقرار شیرماهی برای همیشه در آب های ما افزایش می یابد.

جمعیت شیرماهی در این مناطق به سرعت در حال افزایش است. را مراکز ملی علوم اقیانوسی ساحلی (NCCOS) تخمین می زند که در برخی آب ها تراکم شیرماهی از بسیاری از گونه های بومی پیشی گرفته است. در چندین نقطه داغ بیش از 1,000 شیرماهی در هر هکتار وجود دارد.

محققان دقیقا نمی دانند که رشد جمعیت شیرماهی چگونه بر جمعیت ماهیان بومی و ماهیگیری تجاری تأثیر می گذارد. با این حال، آنها می دانند که گونه های خارجی می توانند تأثیر شدیدی بر اکوسیستم های بومی و اقتصاد ماهیگیری محلی داشته باشند. همچنین شناخته شده است که شیرماهی شکار قیچی و هامور، دو گونه مهم تجاری است.

طبق گزارش اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA)، شیرماهی می تواند با برهم زدن تعادل ظریف اکوسیستم های خاص، آسیب شدیدی به جوامع صخره وارد کند. به عنوان شکارچیان برتر، شیرماهی می تواند تعداد طعمه ها را کاهش دهد و با شکارچیان صخره های بومی رقابت کند و متعاقباً نقش آنها را بر عهده بگیرد.

به گفته محققان، معرفی شیرماهی در برخی مناطق، میزان بقای گونه‌های ماهی صخره‌ای بومی را تا 80 درصد کاهش می‌دهد. گروه ویژه گونه های مزاحم آبزیان فدرال ایالات متحده (ANS).

در مناطقی که جمعیت شیرماهی در حال تبدیل شدن به یک مشکل است، اقدامات کنترلی متعددی از تشویق مصرف آنها (شیرماهی ها در صورت تهیه صحیح برای خوردن بی خطر هستند) تا حمایت مالی از مسابقات ماهیگیری و اجازه دادن به غواصان برای کشتن شیرماهی در پناهگاه های دریایی انجام شده است. غواصان و ماهیگیران تشویق می شوند که مشاهده شیر ماهی را گزارش دهند و اپراتورهای غواصی تشویق می شوند تا در صورت امکان ماهی را خارج کنند.

با این حال، با توجه به گفته ها، بعید است که شیرماهی به طور کامل از منطقه ای که در آن جمعیت ایجاد کرده است، ریشه کن شود. NOAA، زیرا اقدامات کنترلی احتمالاً بسیار پرهزینه یا پیچیده هستند. NOAA پیش بینی می کند که تعداد شیرماهی ها در اقیانوس اطلس احتمالاً افزایش می یابد.

محققان ردیابی جمعیت شیرماهی، انجام تحقیقات بیشتر، آموزش مردم و ایجاد مقرراتی در مورد رهاسازی گونه های دریایی غیربومی را به عنوان راه هایی برای کاهش سرعت گسترش شیرماهی و سایر گونه های مهاجم توصیه می کنند.

چندین محقق و آژانس بر آموزش تاکید دارند. دیوید مویر می گوید: مشکلات گونه های مهاجم مدرن تقریباً همیشه با فعالیت های انسانی مرتبط است. در حالی که انسان قبلاً سهم قابل توجهی در توزیع مجدد انواع موجودات در سرتاسر جهان داشته است، تهاجمات اکولوژیکی به پایان نرسیده است و هر روز امکان معرفی گونه های مهاجم بیشتر وجود دارد.

در تلاش برای آموزش مردم در منطقه DC، و به لطف کمک های سخاوتمندانه به بخش زیست شناسی دهانه رودخانه، موزه دریایی کالورت Solomons، MD یک آکواریوم شیرماهی را در بخش Eco-Invaders خود پس از بازسازی‌های آتی دهانه رودخانه نشان خواهد داد.

مویر در ایمیلی درباره بازسازی‌های آتی نمایشگاه Eco-Invaders گفت: «شامل اطلاعات در مورد مهاجمان زیست‌محیطی فعلی و آینده در منطقه ما به مهمانان ما درباره نحوه معرفی و گسترش گونه‌های مهاجم آموزش می‌دهد. با داشتن این موضوع، امیدواریم افراد بیشتری از چگونگی تأثیر فعالیت ها و انتخاب های خود بر محیط اطراف خود آگاه شوند. توزیع این اطلاعات پتانسیل کمک به کاهش معرفی نامطلوب آینده را دارد.

لورا سسانا نویسنده و وکیل دکتر دی سی است. او را در فیس بوک، توییتر @lasesana و Google+ دنبال کنید.