نگاه کردن به جزئیات کوچک

تاری رنگارنگ اکتبر
قسمت 4: مشرف به اقیانوس آرام بزرگ، نگاهی به جزئیات کوچک

توسط مارک جی اسپالدینگ

از جزیره بلاک، به سمت غرب در سراسر کشور به مونتری، کالیفرنیا، و از آنجا به منطقه کنفرانس آسیلومار رفتم. آسیلومار دارای محیطی غبطه‌انگیز با چشم‌انداز عالی از اقیانوس آرام و پیاده‌روی طولانی روی تخته در تپه‌های شنی حفاظت‌شده است. نام "Asilomar" اشاره ای به عبارت اسپانیایی است آسیلو آل ماr، به معنای پناهگاه در کنار دریا است، و ساختمان ها توسط معمار مشهور جولیا مورگان در دهه 1920 به عنوان تأسیساتی برای YWCA طراحی و ساخته شدند. در سال 1956 بخشی از سیستم پارک در ایالت کالیفرنیا شد.

من به عنوان یک کارشناس ارشد در موسسه مطالعات بین المللی میدلبری، مرکز اقتصاد آبی، که در مونتری قرار دارد، آنجا بودم. ما برای «اقیانوس‌ها در حساب‌های درآمد ملی: به دنبال اجماع در مورد تعاریف و استانداردها» گرد هم آمده بودیم، نشستی که شامل 30 نماینده از 10 کشور بود* تا در مورد اندازه‌گیری اقتصاد اقیانوسی و اقتصاد (جدید) آبی (پایدار) بحث کنیم. اساسی ترین اصطلاحات: طبقه بندی حسابداری ملی برای فعالیت های اقتصادی. نکته اصلی این است که ما تعریف مشترکی برای اقتصاد اقیانوسی نداریم. بنابراین، ما آنجا بودیم تا هر دو را تجزیه کنیم و سیستم طبقه‌بندی صنعت آمریکای شمالی (کد NAICS)، همراه با سیستم‌های مرتبط از سایر کشورها و مناطق را برای ایجاد سیستمی که توسط آن کل اقتصاد اقیانوس‌ها و فعالیت‌های اقتصادی مثبت اقیانوس ردیابی شود، هماهنگ کنید.

هدف ما از تمرکز بر حساب های ملی این است که اقتصاد اقیانوسی و زیربخش آبی خود را اندازه گیری کنیم و بتوانیم اطلاعات مربوط به آن اقتصادها را ارائه دهیم. چنین داده‌هایی به ما اجازه می‌دهد تا تغییرات را در طول زمان نظارت کنیم و بر تنظیم سیاست‌هایی که برای خدمات اکوسیستم دریایی و ساحلی به نفع مردم و پایداری مهم است، تأثیر بگذاریم. ما برای اندازه‌گیری عملکرد اکولوژیکی و همچنین معاملات بازار در کالاها و خدمات، و اینکه چگونه هر کدام در طول زمان تغییر می‌کنند، به داده‌های پایه در مورد اقتصاد اقیانوسی جهانی خود نیاز داریم. وقتی این را داشتیم، باید از آن برای ایجاد انگیزه در رهبران دولت برای اقدام استفاده کنیم. ما باید مدارک و چارچوب مفیدی را در اختیار سیاستگذاران قرار دهیم و حساب های ملی ما نیز چنین است قبلا منابع اطلاعاتی معتبر ما می دانیم که چیزهای ناملموس زیادی در ارتباط با ارزش مردم برای اقیانوس وجود دارد، بنابراین ما نمی توانیم همه چیز را اندازه گیری کنیم. اما ما باید تا جایی که می توانیم اندازه گیری کنیم و بین آنچه پایدار و ناپایدار است تمایز قائل شویم (پس از توافق بر سر معنای واقعی آن اصطلاح) زیرا همانطور که پیتر دراکر می گوید "آنچه اندازه گیری می کنید همان چیزی است که مدیریت می کنید."

سیستم SIC اصلی در اواخر دهه 1930 توسط ایالات متحده ایجاد شد. به زبان ساده، کدهای طبقه بندی صنعت، نمایش های عددی چهار رقمی از مشاغل و صنایع بزرگ هستند. کدها بر اساس ویژگی های مشترک مشترک در محصولات، خدمات، تولید و سیستم تحویل یک کسب و کار تخصیص داده می شوند. سپس کدها را می توان در طبقه بندی های صنعتی به تدریج گسترده تر دسته بندی کرد: گروه صنعتی، گروه اصلی و بخش. بنابراین هر صنعت از شیلات گرفته تا معدن و خرده فروشی ها دارای یک کد طبقه بندی یا یک سری کد هستند که به آنها اجازه می دهد بر اساس فعالیت های گسترده و فعالیت های فرعی گروه بندی شوند. به عنوان بخشی از مذاکرات منتهی به توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی در اوایل دهه 1990، ایالات متحده، کانادا و مکزیک توافق کردند که به طور مشترک جایگزینی برای سیستم SIC به نام سیستم طبقه بندی صنعتی آمریکای شمالی (NAICS) ایجاد کنند که جزئیات بیشتری را ارائه می دهد. SIC را با بسیاری از صنایع جدید به روز می کند.

ما از هر یک از 10 کشور* پرسیدیم که آنها چه صنایعی را در "اقتصاد اقیانوسی" خود در حساب های ملی خود گنجانده اند (به عنوان یک فعالیت گسترده). و چگونه می‌توانیم پایداری در اقیانوس را تعریف کنیم تا بتوانیم یک زیر فعالیت (یا زیربخش) از اقتصاد اقیانوس را که برای اقیانوس به عنوان اقتصاد آبی مثبت است اندازه‌گیری کنیم. پس چرا آنها اهمیت دارند؟ اگر کسی بخواهد تعیین کند که نقش یک صنعت خاص یا یک منبع خاص چقدر مهم است، می‌خواهد بداند کدام کدهای صنعتی را باید جمع‌آوری کرد تا اندازه یا وسعت آن صنعت را به‌طور دقیق به تصویر بکشد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به چیزهای نامشهود مانند سلامت منابع، مانند روشی که درختان یا سایر منابع در صنایع خاصی مانند کاغذ، چوب یا خانه‌سازی بازی می‌کنند، ارزش قائل شویم.

تعریف اقتصاد اقیانوسی آسان نیست و تعریف اقتصاد آبی مثبت اقیانوسی دشوارتر است. می‌توانیم تقلب کنیم و بگوییم که همه بخش‌ها در حساب‌های ملی ما به نوعی به اقیانوس وابسته هستند. در واقع، ما مدت‌هاست (به لطف دکتر سیلویا ارل) شنیده‌ایم که تقریباً تمام مکانیسم‌های خودتنظیمی که این سیاره را قابل زندگی نگه می‌دارد، به نوعی اقیانوس را درگیر می‌کند. بنابراین، ما می‌توانیم بار اثبات را جابه‌جا کنیم و دیگران را به چالش بکشیم تا آن معدود گزارش‌هایی را که جدا از ما به اقیانوس وابسته نیستند، بسنجند. اما، ما نمی توانیم قوانین بازی را به این شکل تغییر دهیم.

بنابراین، خبر خوب، برای شروع، این است که هر ده کشور در آنچه به عنوان اقتصاد اقیانوسی خود فهرست می کنند، اشتراکات زیادی دارند. علاوه بر این، به نظر می رسد که همه آنها می توانند به راحتی در مورد برخی از بخش های صنعتی اضافی که بخشی از اقتصاد اقیانوسی هستند که همه میزبان آنها نیستند (و بنابراین همه آنها را لیست نمی کنند) به توافق برسند. با این حال، برخی از بخش‌های صنعتی وجود دارند که محیطی، غیرمستقیم یا "تا حدی" در اقتصاد اقیانوسی (در گزینه هر کشور) [به دلیل در دسترس بودن داده‌ها، علاقه و غیره] هستند. همچنین برخی از بخش‌های نوظهور (مانند استخراج از بستر دریا) وجود دارند که هنوز کاملاً در صفحه رادار قرار ندارند.

مسئله این است که اندازه گیری اقتصاد اقیانوسی چگونه با پایداری ارتباط دارد؟ ما می دانیم که مسائل مربوط به سلامت اقیانوس ها برای حمایت از زندگی ما حیاتی است. بدون اقیانوس سالم، سلامتی انسان وجود ندارد. عکس آن نیز صادق است; اگر در صنایع اقیانوسی پایدار (اقتصاد آبی) سرمایه گذاری کنیم، شاهد منافع مشترک برای سلامت و معیشت انسان خواهیم بود. چگونه این کار را انجام می دهیم؟ ما امیدواریم که تعریفی از اقتصاد اقیانوسی و اقتصاد آبی، و/یا اجماع در مورد صنایعی که شامل می‌شویم، ارائه دهیم تا استانداردسازی آنچه را که اندازه‌گیری می‌کنیم به حداکثر برسانیم.

در ارائه خود، ماریا کورازون ابرویا (مدیر پروژه مشارکت در مدیریت زیست محیطی برای دریاهای شرق آسیا)، تعریف شگفت انگیزی از اقتصاد آبی ارائه کرد، تعریفی که به خوبی دیده شد: ما به دنبال یک اقیانوس پایدار هستیم. مدل اقتصادی با زیرساخت ها، فن آوری ها و شیوه های سازگار با محیط زیست. یکی که تشخیص می دهد که اقیانوس ارزش های اقتصادی تولید می کند که معمولاً کمی نیستند (مانند حفاظت از خط ساحلی و ترسیب کربن). و خسارات ناشی از توسعه ناپایدار و همچنین اندازه گیری رویدادهای خارجی (طوفان) را اندازه گیری می کند. همه اینها به این دلیل است که ما بتوانیم بدانیم که آیا سرمایه طبیعی ما در حالی که رشد اقتصادی را دنبال می کنیم به طور پایدار استفاده می شود یا خیر.

تعریف کاری که به دست آوردیم به شرح زیر بود:
اقتصاد آبی به یک مدل اقتصادی پایدار مبتنی بر اقیانوس اشاره دارد و زیرساخت‌ها، فناوری‌ها و شیوه‌های سازگار با محیط زیست را به کار می‌گیرد. که پشتیبانی توسعه پایدار

ما به قدیمی در مقابل جدید علاقه نداریم، ما به پایدار در مقابل ناپایدار علاقه داریم. تازه واردان به اقتصاد اقیانوسی هستند که آبی/پایدار هستند، و صنایع سنتی قدیمی تری وجود دارند که در حال انطباق/بهبود هستند. به همین ترتیب، شرکت‌هایی مانند استخراج از بستر دریا نیز وجود دارند که ممکن است ناپایدار باشند.

چالش ما همچنان این است که پایداری به راحتی با کدهای طبقه بندی صنعتی مطابقت ندارد. به عنوان مثال، ماهیگیری و فرآوری ماهی ممکن است شامل بازیگران در مقیاس کوچک، پایدار و اپراتورهای تجاری بزرگ باشد که تجهیزات یا شیوه‌های آنها مخرب، بیهوده و آشکارا ناپایدار است. از منظر حفاظت، ما چیزهای زیادی در مورد بازیگران مختلف، چرخ دنده‌ها و غیره می‌دانیم، اما سیستم حساب ملی ما واقعاً برای تشخیص این تفاوت‌ها طراحی نشده است.

ما می‌خواهیم اکوسیستم‌های اقیانوسی و ساحلی را که منابع و فرصت‌های تجاری را برای ما به ارمغان می‌آورند که تا حد زیادی برای رفاه انسان، امنیت غذایی و غیره مفید است، متوقف کنیم. در نهایت، اقیانوس هوایی را که تنفس می‌کنیم برای ما فراهم می‌کند. همچنین یک پلت فرم حمل و نقل، غذا، دارو، و خدمات بی شمار دیگری را در اختیار ما قرار می دهد که همیشه نمی توان آنها را با کدهای چهار رقمی تعیین کرد. اما این کدها و تلاش‌های دیگر برای شناخت اقتصاد آبی سالم و وابستگی ما به آن مکانی را تشکیل می‌دهند که از آنجا می‌توان فعالیت‌های انسان و رابطه آن با اقیانوس را کمیت کرد. و در حالی که ما بیشتر وقت خود را با هم در داخل خانه می گذراندیم و در تلاش برای درک سیستم های مختلف به زبان های مختلف بودیم، اقیانوس آرام درست آنجا بود تا ارتباط مشترک و مسئولیت مشترک ما را به ما یادآوری کند.

در پایان هفته، ما توافق کردیم که به یک تلاش طولانی مدت نیاز داریم 1) برای ایجاد مجموعه ای مشترک از دسته بندی ها، استفاده از روش شناسی مشترک و جغرافیایی کاملاً مشخص برای اندازه گیری اقتصاد بازار اقیانوس ها؛ و 2) جستجوی راه‌هایی برای اندازه‌گیری سرمایه طبیعی برای نشان دادن اینکه آیا رشد اقتصادی در بلندمدت پایدار است (و ارزش کالاها و خدمات اکوسیستم) و بنابراین موافقت با روش‌های مناسب برای هر زمینه. و ما باید از هم اکنون در مورد ترازنامه منابع اقیانوسی شروع کنیم. 

در یک نظرسنجی که به زودی توزیع خواهد شد، از این گروه خواسته می شود تا گروه های کاری را که مایل به شرکت در آنها در سال آینده هستند، به عنوان پیشرو برای ایجاد دستور کار برای دومین نشست سالانه اقیانوس ها در حساب های ملی در چین در سال 2 نشان دهد. .

و ما موافقت کردیم که این آزمایش را با همکاری در نوشتن اولین گزارش مشترک برای همه کشورها آزمایش کنیم. بنیاد اقیانوس مفتخر است که بخشی از این تلاش چند ملیتی برای رسیدگی به جزئیات شیطان است.

* استرالیا، کانادا، چین، فرانسه، اندونزی، ایرلند، کره، فیلیپین، اسپانیا و ایالات متحده آمریکا