بازتاب های واقعی و خام: داستان موریا برد

برای بسیاری، همه‌گیری COVID-19 یکی از پایین‌ترین نقاط زندگی ما را برانگیخت و ما را مجبور به تجربه از دست دادن عظیم کرد. ما شاهد تلاش نزدیک‌ترین افراد برای حفظ سبک زندگی‌مان بودیم. مشاغل یک شبه ناپدید شدند. خانواده ها با ممنوعیت سفر از هم جدا شدند. به جای روی آوردن به گروه‌های حمایتی معمول خود، منزوی شدیم و مجبور شدیم غم خود را به تنهایی تجربه کنیم. 

تجربیاتی که همه ما در طول این بیماری همه گیر با آن مواجه شدیم به اندازه کافی چالش برانگیز بود، اما بسیاری از رنگین پوستان (POC) مجبور شدند به طور همزمان رویدادهای آسیب زا را تجربه کنند. خشونت، تبعیض و ترسی که جهان در این مدت مشاهده کرد تنها کسری از آنچه POC روزانه با آن مواجه است بود. در حالی که از کابوس منزوی کووید-19 جان سالم به در بردیم، به مبارزه طولانی ابدی برای احترام به حقوق اولیه بشر توسط جهان ادامه دادیم. مبارزه ای که ظرفیت ذهنی ما را برای وجود و عمل به عنوان اعضای فعال جامعه از بین می برد. با این حال، مانند افرادی که قبل از ما آمده‌اند، ما راه‌هایی برای حرکت رو به جلو پیدا می‌کنیم. از طریق بد، ما راهی پیدا کردیم که نه تنها نسبت به قدیمی ها پیشرفت کنیم، بلکه از یکدیگر در این دوران چالش برانگیز حمایت کنیم.

در این دوران سخت، جامعه حفاظت از دریا نیاز به حمایت از سیاه پوستان، بومیان و دیگر رنگین پوستان و همچنین سایر گروه هایی را که به طور مضر تحت تأثیر فرهنگ غربی قرار گرفته اند، اذعان کردند. از طریق رسانه‌های اجتماعی و سایر اشکال ارتباطات از راه دور، افراد به حاشیه رانده شده برای ایجاد مکانیسم‌های جدیدی برای آموزش، مشارکت و حمایت از افراد حاشیه‌نشین نه تنها در علوم دریایی، بلکه در زندگی شخصی ما نیز گرد هم آمدند. 

وقتی همه‌گیری برای اولین بار شروع شد، من، مانند اکثر مردم، برای انتقال به یک تجربه آنلاین تلاش کردم و برای دوره کارآموزی تابستانی از دست رفته‌ام سوگواری کردم. اما من همچنین از تصاویر خشونت آمیز و سخنان نفرت پراکنده در رسانه های اجتماعی که زمانی آن را به عنوان یک فرار می دیدم، پناه گرفتم. برای جدا شدن از این تصاویر، شروع به دنبال کردن صفحات حفاظت از دریا در توییتر کردم. به طور تصادفی، با جامعه شگفت انگیزی از دانشمندان سیاهپوست دریایی مواجه شدم که در مورد آب و هوای اجتماعی فعلی و تأثیر آن بر آنها صحبت می کردند. اگرچه در آن زمان شرکت نکردم، اما با خواندن توییت‌های افرادی که شبیه من بودند و در همان زمینه من بودند، متوجه شدم که این تجربه را به تنهایی تجربه نمی‌کنم. این به من قدرت داد تا به سمت تجربیات جدید حرکت کنم. 

سیاه در علوم دریایی (BIMS) سازمانی است که از دانشمندان سیاهپوست دریایی حمایت می کند. آنها با آموزش جوانان در حال جوانه زدن در مورد درک مسیرهای غیرقابل اندازه گیری در علم اقیانوس شروع می کنند. از دانش‌آموزانی که در ابتدای سفر منحصربه‌فرد خود در حال بررسی چالش‌ها هستند، پشتیبانی می‌کند. و در نهایت، از کسانی که قبلاً در حرفه خود مستقر هستند و به سازمانی نیاز دارند که مبارزه سیاهپوست بودن در زمینه علوم دریایی را درک کند، پشتیبانی مستمر ارائه می دهد.

برای من تأثیرگذارترین بخش این سازمان، نمایندگی است. در بیشتر عمرم به من گفته می‌شود که من برای یک دانشمند سیاه‌پوست دریایی منحصربه‌فرد هستم. اغلب به من نگاهی ناباورانه داده می شود که گویی هیچ راهی مانند من نمی تواند در چنین زمینه رقابتی و چالش برانگیزی به موفقیت برسد. هدف من از درهم آمیختن تحقیقات تجربی، عدالت اجتماعی و سیاست به دلیل جاه طلبی بیش از حد نادیده گرفته می شود. با این حال، وقتی شروع به تعامل با BIMS کردم، وسعت تخصص دانشمندان سیاه‌پوست دریایی را مشاهده کردم. 

Black in Marine Science میزبان دکتر Letise LaFeir، مشاور ارشد در NOAA بود که در تقاطع زیست شناسی دریایی و سیاست تخصص دارد تا در مورد مسابقات قهرمانی اقیانوس گفتگو کند. همانطور که دکتر لافیر سفر خود را توصیف می کرد، من مدام گذشته، حال و آینده خود را در داستان او می شنیدم. او اقیانوس را با تماشای برنامه های آموزشی در کانال دیسکاوری و پی بی اس کشف کرد، همانطور که من از طریق برنامه های این کانال ها علایقم را تغذیه کردم. به همین ترتیب، من در طول دوره کارشناسی خود در دوره های کارآموزی شرکت کردم تا علایقم را در علوم دریایی مانند دکتر لافیر و دیگر سخنرانان توسعه دهم. در نهایت، من آینده خود را به عنوان یک همکار Knauss دیدم. با دیدن این زنان که بسیاری از مصائب و مصیبت‌های من را تجربه کرده‌اند، به رویاهای من دست می‌یابند، توانمند شدم. این تجربه به من قدرت داد که بدانم در مسیر درستی هستم و افرادی هستند که می توانند در این راه کمک کنند.  

از زمانی که BIMS را کشف کردم، برای رسیدن به اهدافم انگیزه داشتم. همانطور که من سفر مربیگری خود را شروع می کنم، یک هدف اصلی این است که با تبدیل شدن به یک مربی برای سایر اقلیت ها در علوم دریایی، آنچه را که به من داده شده است، برگردانم. به همین ترتیب، هدف من بهبود سیستم های پشتیبانی بین همتایانم است. علاوه بر این، من امیدوارم که جامعه حفاظت از دریا به همان اندازه الهام گرفته شود. با ایجاد مشارکت با سازمان‌هایی مانند BIMS، جامعه حفاظت از دریا می‌تواند یاد بگیرد که چگونه به بهترین نحو از افراد کم‌نمایش حمایت کند. از طریق این مشارکت‌ها، امیدوارم بتوانم مسیرهای بیشتری را برای فرصت‌های حفاظت از دریا در جهت افراد کم‌نمایش ببینم. این مسیرها سیستم‌های حمایتی مهمی برای افراد کم‌نمایش هستند که به دلیل شرایط از این فرصت‌ها برخوردار نیستند. اهمیت این مسیرها در دانش آموزانی مانند من مشهود است. از طریق برنامه مسیرهای دریایی ارائه شده توسط بنیاد اقیانوس، کل فضای حفاظت از دریا به روی من باز شده است و به من امکان می دهد مهارت های جدیدی کسب کنم و ارتباطات جدید ایجاد کنم. 

ما همه قهرمانان اقیانوس ها هستیم و با این مسئولیت باید خود را وفق دهیم تا متحدان بهتری در برابر نابرابری باشیم. من همه ما را تشویق می‌کنم که به درون خودمان نگاه کنیم تا ببینیم کجا می‌توانیم برای کسانی که با چالش‌های اضافی روبرو هستند، حمایت کنیم.