دوست عزیز اقیانوس

برای من، 2017 سال جزیره و در نتیجه افق های گسترده بود. بازدید از سایت، کارگاه ها و کنفرانس های سال من را به جزایر و کشورهای جزیره ای در سراسر جهان برد. قبل از عبور از شمال استوایی برج جدی، به دنبال صلیب جنوبی گشتم. زمانی که از خط تاریخ بین المللی عبور کردم یک روز به دست آوردم. از استوا گذشتم. و، من از استوایی سرطان گذشتم و در قطب شمال دست تکان دادم، همانطور که پروازم مسیر شمال به اروپا را دنبال می کرد.

جزایر تصاویر قوی از مستقل بودن را تداعی می کند، مکانی برای "دور از همه چیز"، مکانی که قایق ها و هواپیماها می توانند یک ضرورت باشند. آن انزوا هم نعمت است و هم لعنت. 

ارزش‌های مشترک اتکا به خود و اجتماع نزدیک در فرهنگ تمام جزایری که من از آنها بازدید کردم را فراگرفته است. تهدیدهای جهانی گسترده تر ناشی از افزایش سطح دریاها، افزایش شدت طوفان، و تغییرات دمای اقیانوس ها و مواد شیمیایی، چالش های نظری «در پایان قرن» برای کشورهای جزیره ای، به ویژه کشورهای جزیره ای کوچک نیستند. آنها شرایط کنونی بسیار واقعی هستند که بر رفاه اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی ده ها کشور در سراسر جهان تأثیر می گذارد.

4689c92c-7838-4359-b9b0-928af957a9f3_0.jpg

جزایر اقیانوس آرام جنوبی، گوگل، 2017


آزور میزبان کمیسیون دریای سارگاسو بود، زیرا ما در مورد چگونگی مدیریت خانه بسیاری از موجودات خاص از بچه لاک پشت های دریایی تا نهنگ های گوژپ بحث می کردیم. تاریخچه نمادین صید نهنگ Nantucket پشتوانه کارگاه آموزشی برنامه "هشدار نهنگ" است که به ناخدایان کشتی کمک می کند از برخورد با نهنگ ها جلوگیری کنند. دانشمندان مکزیکی، آمریکایی و کوبایی در هاوانا گرد هم آمدند و در مورد چگونگی بهترین نظارت بر سلامت خلیج مکزیک و سپس اعمال داده‌ها برای مدیریت مشترک این منابع دریایی حتی در زمان تغییر بحث کردیم. من برای چهارمین کنفرانس «اقیانوس ما» به مالتا برگشتم، جایی که رهبران اقیانوس‌ها مانند جان کری وزیر امور خارجه سابق، شاهزاده آلبرت موناکو و شاهزاده چارلز بریتانیا تلاش کردند تا حس خوش‌بینی را به آینده مشترک اقیانوسی ما بیاورند. هنگامی که دانشمندان و سیاست گذاران 12 کشور جزیره ای با تیم TOF برای کارگاه های علمی و سیاستی علمی اسیدی کردن اقیانوس ها در فیجی گرد هم آمدند، به صفوف کسانی پیوستند که در کارگاه های آموزشی TOF در موریس آموزش دیده بودند - ظرفیت این کشورهای جزیره ای برای درک را افزایش دادند. آنچه در آب های آنها اتفاق می افتد و برای رسیدگی به آنچه می توانند.

cfa6337e-ebd3-46af-b0f5-3aa8d9fe89a1_0.jpg

مجمع الجزایر آزور، Azores.com

از سواحل ناهموار آزور گرفته تا سواحل گرمسیری فیجی گرفته تا تفرجگاه تاریخی مالکون [در کنار آب] هاوانا، چالش ها بسیار واضح بودند. همه ما شاهد ویرانی مطلق باربودا، پورتوریکو، دومینیکا، جزایر ویرجین ایالات متحده، و جزایر ویرجین بریتانیا بودیم، زیرا طوفان های ایرما و ماریا به طور یکسان زیرساخت های ساخته شده توسط انسان و زیرساخت های طبیعی را مورد کوبیدن قرار دادند. کوبا و سایر جزایر دریای کارائیب نیز خسارت قابل توجهی را متحمل شدند. کشورهای جزیره ای ژاپن، تایوان، فیلیپین و اندونزی در مجموع صدها میلیون دلار خسارت ناشی از طوفان های گرمسیری در سال جاری متحمل شدند. در عین حال، تهدیدات موذیانه تری برای زندگی جزیره وجود دارد که شامل فرسایش، نفوذ آب شور به منابع آشامیدنی آب شیرین و جابجایی گونه های دریایی نمادین از مکان های تاریخی به دلیل دماهای گرمتر و عوامل دیگر است.


آلن مایکل چستانت، نخست وزیر سنت لوسیا

 
به نقل از نیویورک تایمز


وقتی مناطق EEZ آنها را در نظر بگیرید، کشورهای جزیره کوچک واقعاً کشورهای اقیانوسی بزرگ هستند. به این ترتیب، منابع اقیانوسی آنها نشان دهنده میراث و آینده آنها است - و مسئولیت جمعی ما برای به حداقل رساندن آسیب به همسایگان در همه جا. همانطور که ما به طور مشترک مسائل اقیانوس را به مجامع بین المللی بیشتری می آوریم، درک این کشورها از کوچک به بزرگ تغییر می کند! فیجی امسال نقش بزرگی را به عنوان میزبان مشترک "کنفرانس اقیانوس" SDG 14 سازمان ملل در ژوئن و میزبان نشست سالانه مهم آب و هوا به نام UNFCCC COP23 که در نوامبر در بن برگزار شد، ایفا کرد. فیجی همچنین برای شراکت مسیر اقیانوس ها به عنوان یک استراتژی فشار می آورد که به ما اطمینان می دهد که همه ما در هنگام کار برای رسیدگی به اختلالات آب و هوایی در مورد اقیانوس فکر می کنیم. سوئد به عنوان میزبان کنفرانس اقیانوس سازمان ملل متحد این را به رسمیت می شناسد. و آلمان هم همینطور. آنها تنها نیستند.

2840a3c6-45b6-4c9a-a71e-3af184c91cbf.jpg

مارک جی اسپالدینگ در حال ارائه در COP23، بن، آلمان


گاستون براون نخست وزیر آنتیگوا و باربودا.


به نقل از نیویورک تایمز


من این شانس را داشتم که در هر دو این نشست های بین المللی شرکت کنم که امید و ناامیدی دست به دست هم می دهند. کشورهای جزیره ای کوچک کمتر از 2 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهند، اما بدترین اثرات را تا به امروز تجربه می کنند. این امید وجود دارد که بتوانیم و خواهیم توانست به این مسائل رسیدگی کنیم و به کشورهای جزیره ای کمک کنیم تا از طریق صندوق آب و هوای سبز و سایر اقدامات این کار را انجام دهند. و ناامیدی قابل توجیهی وجود دارد که کشورهایی که بیشترین سهم را در تغییرات آب و هوایی داشته اند، برای کمک به کشورهای جزیره ای که بیشترین تأثیر را از تغییرات آب و هوایی دارند بسیار کند هستند.


ثوریق ابراهیم، ​​وزیر انرژی و محیط زیست مالدیو


به نقل از نیویورک تایمز


آخرین جزیره من در سال کوزومل مکزیک برای یک جلسه پارک های دریایی سه ملیتی (کوبا، مکزیک و ایالات متحده) بود. کوزومل خانه ایکسل، خدای مایا، الهه ماه است. معبد اصلی او در کوزومل منزوی بود و تنها هر 28 روز یک بار وقتی ماه کامل بود و مسیر سنگ آهک سفید را در جنگل روشن می کرد، از آن بازدید می کرد. یکی از نقش‌های او الهه سطح پربار و گل‌دار زمین با قدرت شفابخش فوق‌العاده بود. این جلسه برای یک سال تمرکز بر چگونگی هدایت روابط انسانی ما به اقیانوس به سمت شفا بود.

8ee1a627-a759-41da-9ed1-0976d5acb75e.jpg

کوزومل، مکزیک، عکس اعتبار: شیرین رحیمی، کوبامار

من همچنین از سال جزیره‌ای خود با آگاهی گسترده‌تر از اینکه چقدر ضروری است نیاز به حمایت سریع از تاب‌آوری و سازگاری ضروری است، بیرون آمدم، حتی با برنامه‌ریزی برای مهاجرت اجتناب‌ناپذیر با افزایش سطح دریا. بیشتر در معرض خطر باید به معنای صدای بزرگتر باشد. الان باید سرمایه گذاری کنیم نه بعد.

ما باید به صدای اقیانوس گوش کنیم. زمان آن گذشته است که همه ما چیزهایی را که به ما اکسیژن، غذا و فواید بی‌شماری دیگر می‌دهد اولویت دهیم. مردم جزیره او صدای او را بلند کرده اند. جامعه ما برای دفاع از آنها تلاش می کند. همه ما می توانیم کارهای بیشتری انجام دهیم.

برای اقیانوس،
مارک جی. اسپالدینگ