امنیت ما با اقیانوس های ما آغاز می شود - و پایان می یابد (قسمت 1)

هفته گذشته، موسسه همکاری برای اقیانوس ها، آب و هوا و امنیت اولین کنفرانس خود را در پردیس دانشگاه ماساچوست بوستون برگزار کرد - به طور مناسب، محوطه دانشگاه با آب احاطه شده است. مناظر زیبا در دو روز اول با هوای مرطوب مه آلود پوشیده بود، اما در روز آخر آب و هوای باشکوهی داشتیم.  
 

نمایندگانی از بنیادهای خصوصی، نیروی دریایی، سپاه مهندسین ارتش، گارد ساحلی، NOAA و سایر سازمان‌های دولتی غیرنظامی، سازمان‌های غیرانتفاعی، و دانشگاه‌ها گرد هم آمدند تا سخنرانان را درباره طیف گسترده‌ای از موضوعات مرتبط با تلاش‌ها برای بهبود جهانی بشنوند. امنیت با پرداختن به نگرانی‌ها در مورد تغییرات آب و هوایی و تأثیر آن بر امنیت غذایی، امنیت انرژی، امنیت اقتصادی و همچنین امنیت ملی. همانطور که یکی از سخنرانان افتتاحیه گفت: "امنیت واقعی آزادی از اضطراب است."

این کنفرانس طی سه روز برگزار شد. پانل ها دو مسیر داشتند: مسیر سیاست گذاری و مسیر علمی. من و متیو کانیسترارو، کارآموز بنیاد اقیانوس، جلسات همزمان را معامله کردیم و یادداشت ها را در جلسات عمومی مقایسه کردیم. ما دیدیم که دیگران به تازگی با برخی از مسائل مهم اقیانوسی زمان ما در زمینه امنیتی آشنا شده اند. افزایش سطح دریا، اسیدی شدن اقیانوس ها و فعالیت های طوفانی مسائلی آشنا بودند که از نظر امنیتی بازنگری شدند.  

برخی از کشورها در حال حاضر در تلاش برای برنامه ریزی برای طغیان جوامع کم ارتفاع و حتی کل کشورها هستند. کشورهای دیگر فرصت های اقتصادی جدیدی را می بینند. چه اتفاقی می‌افتد وقتی مسیر کوتاه آسیا به اروپا از طریق مسیر تابستانی تازه پاک‌شده در قطب شمال باشد، در حالی که یخ دریا دیگر وجود ندارد؟ چگونه می توانیم توافقات موجود را هنگام ظهور مسائل جدید اجرا کنیم؟ چنین مسائلی شامل چگونگی اطمینان از عملیات ایمن در میادین بالقوه نفت و گاز در مناطقی بود که شش ماه از سال هوا تاریک است و سازه های ثابت همیشه در برابر کوه های یخ بزرگ و سایر آسیب ها آسیب پذیر هستند. سایر موضوعات مطرح شده شامل دسترسی به شیلات جدید، رقابت های جدید برای منابع معدنی در اعماق دریا، تغییر شیلات به دلیل دمای آب، سطح دریا و تغییرات شیمیایی، و ناپدید شدن جزایر و زیرساخت های ساحلی به دلیل افزایش سطح دریا بود.  

ما هم خیلی چیزها یاد گرفتیم. برای مثال، من می‌دانستم که وزارت دفاع ایالات متحده مصرف‌کننده بزرگ سوخت‌های فسیلی است، اما نمی‌دانستم که این تنها بزرگترین مصرف‌کننده سوخت‌های فسیلی در جهان است. هر گونه کاهش در مصرف سوخت فسیلی نشان دهنده تأثیر قابل توجهی بر انتشار گازهای گلخانه ای است. می‌دانستم که کاروان‌های سوخت به ویژه در برابر حمله نیروهای متخاصم آسیب‌پذیر هستند، اما با تأسف فهمیدم که نیمی از تفنگداران دریایی کشته شده در افغانستان و عراق از کاروان‌های سوخت پشتیبانی می‌کنند. هر گونه کاهش وابستگی به سوخت به وضوح جان مردان و زنان جوان ما در این زمینه را نجات می دهد - و ما در مورد برخی از نوآوری های شگفت انگیز شنیدیم که باعث افزایش اعتماد به نفس واحدهای پیشرو و در نتیجه کاهش خطر می شود.

جف مسترز، هواشناس، شکارچی طوفان و بنیانگذار سابق Wunderground به، نگاهی سرگرم کننده و یا هشیارکننده به احتمالات "12 بلای احتمالی بالقوه 100 میلیارد دلاری مرتبط با آب و هوا" که ممکن است قبل از سال 2030 رخ دهد، ارائه داد. به نظر می رسد بیشتر احتمالات در ایالات متحده باشد. اگرچه انتظار داشتم که او به طوفان‌ها و طوفان‌های احتمالی اشاره کند که در مناطق به ویژه آسیب‌پذیر برخورد می‌کنند، اما از اینکه خشکسالی چه نقش بزرگی در هزینه‌های اقتصادی و تلفات جان انسان‌ها - حتی در ایالات متحده - و نقش بیشتر آن داشته است شگفت‌زده شدم. ممکن است در آینده روی امنیت غذایی و اقتصادی تأثیر بگذارد.

وقتی فرماندار پاتریک دیوال جایزه رهبری را به وزیر نیروی دریایی ایالات متحده، ری مابوس، که تلاش‌های او برای هدایت نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ما به سمت امنیت انرژی منعکس‌کننده تعهد نیروی دریایی به‌عنوان یک کل به یک ناوگان پایدارتر، متکی به خود و مستقل تر. وزیر مابوس به ما یادآوری کرد که تعهد اصلی او به بهترین و مؤثرترین نیروی دریایی بود که می‌توانست ارتقا دهد - و ناوگان سبز و سایر ابتکارات - استراتژیک‌ترین راه را برای پیشبرد امنیت جهانی نشان می‌داد. خیلی بد است که کمیته های مربوطه کنگره در تلاش هستند تا این مسیر معقول را برای بهبود خوداتکایی ایالات متحده مسدود کنند.

ما همچنین این فرصت را داشتیم که از یک پانل متخصص در ارتباط با اقیانوس‌ها، در مورد اهمیت مشارکت دادن مردم در حمایت از تلاش‌ها برای تبدیل رابطه ما با اقیانوس‌ها و انرژی بخشی از امنیت کلی اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی خود بشنویم. یکی از اعضای میزگرد بود پروژه اقیانوسوی یینگ وانگ، که ارائه‌ای با روحیه در مورد شکاف‌هایی که در سواد اقیانوس‌ها باقی مانده و نیاز به سرمایه‌گذاری بر میزان اهمیت همه ما به اقیانوس ارائه کرد.

به عنوان عضوی از پانل نهایی، نقش من این بود که با اعضای پانل همکارم کار کنم تا به توصیه های شرکت کنندگان همکارمان برای مراحل بعدی نگاه کنم و مطالبی را که در کنفرانس ارائه شده بود ترکیب کنم.   

همیشه جالب است که در گفتگوهای جدید در مورد راه‌های زیادی که برای رفاه جهانی خود به اقیانوس‌ها تکیه می‌کنیم، بپردازیم. مفهوم امنیت - در هر سطح - چارچوبی به خصوص جالب برای حفاظت از اقیانوس ها بوده و هست.