قسمت 2: پیامدهای موج - آنچه اقیانوس به خانه می برد

توسط Angel Braestrup، رئیس هیئت مشاوران بنیاد اقیانوس

در سرتاسر جهان، سال‌های 2012 و 2013 به خاطر مقادیر غیرعادی بارندگی، طوفان‌های قدرتمند و سیل بی‌سابقه از بنگلادش تا آرژانتین به یاد خواهند ماند. از کنیا تا استرالیا کریسمس 2013 یک طوفان غیرمعمول در اوایل زمستان با سیل فاجعه بار و اثرات دیگر را در سنت لوسیا، ترینیداد و توباگو به ارمغان آورد. و سایر کشورهای جزیره ای، مانند بریتانیا، که طوفان های اضافی خسارت ناشی از موج طوفان رکورد اوایل دسامبر را افزایش دادند. و فقط در لبه اقیانوس نیست که جوامع احساس تغییر می کنند. 

فقط در پاییز امسال، کلرادو یک بار در یک 1000 سال یک سیل را تجربه کرد که از طوفان هایی که از آب های گرم اقیانوس آرام به کوه ها منتقل شد. در ماه نوامبر، طوفان ها و گردبادها بیش از یک میلیارد دلار خسارت در سراسر غرب میانه وارد کردند. و، همان مسئله زباله با جوامع آسیب دیده مواجه شد که ژاپن در پی سونامی 2011، جزیره فیلیپین لیته از طوفان هایان در سال 2013، نیویورک و نیوجرسی در پی ابرطوفان سندی در سال 2012، و ساحل خلیج فارس. در پی کاترینا، آیک، گوستاو، و نیم دوجین طوفان دیگر در دهه گذشته یا بیشتر.

وبلاگ قبلی من در مورد موج های آب از اقیانوس ها، چه در اثر طوفان یا زلزله، و ویرانی هایی که در خشکی به جا می گذارد صحبت کرد. با این حال، این فقط هجوم آب ورودی نیست که به منابع ساحلی آسیب زیادی می رساند - چه ساخته شده توسط انسان و چه طبیعی. این چیزی است که وقتی آن آب دوباره به بیرون سرازیر می‌شود و زباله‌های ناشی از هجوم مخرب خود و سوپ پیچیده‌ای را می‌برد که از هر ساختمانی که رد می‌شود، زیر هر سینک، هر کمد نگهبان، ماشین‌فروشی و خشک‌شویی، مواد را می‌کشد. پاک کننده، و همچنین هر ریزه ای که آب از سطل های زباله، سطل زباله، مناطق ساخت و ساز و سایر محیط های ساخته شده جمع آوری می کند.

برای اقیانوس ها، ما باید نه تنها طوفان یا سونامی، بلکه پیامدهای آن را نیز در نظر بگیریم. پاکسازی پس از این طوفان ها یک کار عظیم است که به خشک کردن ساده اتاق های سیل زده، جایگزینی اتومبیل های سیل زده یا بازسازی پیاده روها محدود نمی شود. همچنین با کوه های درختان سرنگون شده، انبوه رسوبات و لاشه حیوانات غرق شده سروکار ندارد. هر یک از حوادث بزرگ طوفان یا سونامی زباله ها، مایعات سمی و سایر آلودگی ها را به دریا باز می گرداند.

آب‌های پس‌رونده می‌توانند همه پاک‌کننده‌ها را زیر هزاران سینک، همه رنگ‌های قدیمی هزاران گاراژ، همه بنزین، روغن و مبرد هزاران خودرو و لوازم خانگی را ببرد و آن‌ها را با یک سوپ سمی مخلوط کنند. شستشوی پشتی از سیستم‌های فاضلاب و ظروف پلاستیکی و سایر ظروف که در آن نگهداری می‌شد. ناگهان چیزی که بی‌ضرر (بیشتر) روی خشکی نشسته بود، به باتلاق‌های ساحلی و آب‌های نزدیک ساحل، جنگل‌های حرا و سایر مکان‌هایی که حیوانات و گیاهان ممکن است سرازیر شوند. در حال حاضر از اثرات توسعه انسانی مبارزه می کنند. چندین هزار تن اندام درختان، برگ‌ها، ماسه و رسوبات دیگری را که همراه با آن جارو می‌شوند، اضافه کنید و این امکان وجود دارد که زیستگاه‌های پر رونق کف اقیانوس، از بسترهای صدف‌ها گرفته تا صخره‌های مرجانی و علف‌زارهای دریایی را خفه کنید.

ما فاقد برنامه ریزی منظم برای اثرات بعدی این موج های مخرب قدرتمند آب در سراسر جوامع ساحلی، جنگل ها، مرداب ها و سایر منابع هستیم. اگر این یک نشت صنعتی معمولی بود، ما باید روندی را برای استفاده از تخلف برای پاکسازی و ترمیم اعمال کنیم. همانطور که هست، ما مکانیسمی برای اطمینان از اینکه شرکت‌ها و جوامع بهتر از مواد سمی خود قبل از رسیدن طوفان محافظت می‌کنند، نداریم، و نه برنامه‌ریزی برای عواقب ناشی از سرازیر شدن همه این مواد به یکباره به آب‌های نزدیک ساحل. در پی سونامی ژاپن در سال 2011، آسیب به نیروگاه اتمی فوکوشیما همچنین آب آلوده به مواد رادیواکتیو را به ترکیب اضافه کرد - یک باقی مانده سمی که اکنون در بافت حیوانات اقیانوسی مانند ماهی تن خود را نشان می دهد.

ما باید به سمت آمادگی بهتر برای طوفان های بیشتر با شدت بیشتر با بارندگی بیشتر و شاید قدرت بیشتر نسبت به گذشته برویم. ما باید به عواقب سیل، طوفان، و دیگر طغیان های ناگهانی فکر کنیم. ما باید به این فکر کنیم که چگونه می سازیم و از چه چیزی استفاده می کنیم. و ما باید سیستم‌های طبیعی را بازسازی کنیم که به‌عنوان ضربه‌گیر برای آسیب‌پذیرترین همسایگان اقیانوس‌ها و آب‌های شیرین ما - مرداب‌ها، جنگل‌های ساحلی، تپه‌ها - همه حائل‌های طبیعی که از حیات آبزیان غنی و فراوان پشتیبانی می‌کنند، بازسازی کنیم.

پس در برابر چنین قدرتی چه کنیم؟ چگونه می توانیم به سلامت آب هایمان کمک کنیم؟ خوب، ما می توانیم با چیزی که هر روز استفاده می کنیم شروع کنیم. زیر سینک خود را نگاه کنید. در گاراژ نگاه کن چه چیزی را ذخیره می کنید که باید به درستی دفع شود؟ چه نوع ظروفی می تواند جایگزین ظروف پلاستیکی شود؟ در صورت وقوع غیرقابل تصور، از چه محصولاتی می توانید استفاده کنید که برای هوا، زمین و دریا ایمن تر باشد؟ چگونه می توانید اموال خود را تا سطل های زباله امن کنید تا به طور تصادفی بخشی از مشکل نباشید؟ جامعه شما چگونه می تواند دور هم جمع شود تا به آینده فکر کند؟

جوامع ما می توانند بر روی زیستگاه های طبیعی که بخشی از سیستم های آبی سالم هستند تمرکز کنند که می توانند بهتر به طغیان ناگهانی آب، زباله ها، سموم و رسوبات واکنش نشان دهند. باتلاق های داخلی و ساحلی، جنگل های ساحلی و درختچه ای، تپه های شنی و حرا تنها برخی از زیستگاه های مرطوبی هستند که می توانیم از آنها محافظت و احیا کنیم.[1] زمین های مرداب اجازه می دهد تا آب ورودی پخش شود و آب خروجی پخش شود و تمام آب قبل از ورود به دریاچه، رودخانه یا خود دریا فیلتر شود. این زیستگاه‌ها می‌توانند به‌عنوان مناطق ذخیره‌سازی عمل کنند و به ما این امکان را می‌دهند که آنها را راحت‌تر پاکسازی کنیم. همانند سایر سیستم‌های طبیعی، زیستگاه‌های متنوع از نیازهای بسیاری از گونه‌های اقیانوسی برای رشد، تولیدمثل و رشد پشتیبانی می‌کنند. و این سلامت همسایگان اقیانوسی ما است که می‌خواهیم از آسیب‌های ایجاد شده توسط انسان ناشی از این الگوهای بارشی جدید که باعث اختلالات زیادی در جوامع انسانی و سیستم‌های ساحلی می‌شود، محافظت کنیم.

[1] دفاع طبیعی می تواند به بهترین وجه از سواحل محافظت کند، http://www.climatecentral.org/news/natural-defenses-can-best-protect-coasts-says-study-16864