همکاری علم و صنعت صنعت صدف هنگ کنگ را زنده نگه می دارد

توسط Alexis Valauri-Orton، همکار برنامه

در خیابان‌های لاو فاو شان، یک جامعه کوچک در شمال غربی نواحی جدید هنگ‌کنگ، هوا بوی شیرین و شور می‌دهد. در یک روز آفتابی، صدها صدف در بالای قفسه‌های خشک‌کن قرار می‌گیرند - میادین شهر به کارخانه‌ای برای لذیذ معروف لاو فاو شان، صدف «طلایی» خشک‌شده تبدیل شده‌اند. در بندر کوچک، کرانه ها و اسکله ها از پشته های صدف ساخته شده اند.

همین سه سال پیش در این خیابان‌ها قدم زدم و به نظر می‌رسید که این صنعت پرورش صدف صد ساله در آستانه فروپاشی است. من به عنوان بخشی از کمک هزینه یک ساله توماس جی واتسون در آنجا بودم و مطالعه می کردم که چگونه اسیدی شدن اقیانوس ممکن است بر جوامع وابسته به دریا تأثیر بگذارد.

آقای چان، جوان‌ترین صدف‌کار وقتی در سال 2012 از لاو فاو شان بازدید کردم، روی لبه شناورهای بامبو ایستاده و یکی از خطوط صدف بسیاری را که در زیر آویزان است، بالا می‌برد.

من با صدف‌کاران انجمن صدف‌های خلیج عمیق ملاقات کردم. هر مردی که با آنها دست دادم نام خانوادگی مشترکی داشت: چان. آنها به من گفتند که چگونه 800 سال پیش، جد آنها در گل و لای خلیج شنزن راه می رفت و روی چیزی سخت زمین می خورد. او دستش را پایین آورد تا صدف پیدا کند و وقتی صدف را شکافت و چیزی شیرین و خوش طعم پیدا کرد، تصمیم گرفت راهی برای تولید بیشتر آنها بیابد. و از آن پس چان ها در این خلیج صدف پرورش می دهند.

اما یکی از اعضای کوچکتر خانواده با نگرانی به من گفت: "من کوچکترین هستم و فکر نمی کنم دیگر بعد از من باشد." او به من گفت که چگونه صدف‌های آن‌ها در طول سال‌ها با آسیب‌های زیست‌محیطی - رنگ‌های کارخانه‌های پوشاک در بالادست رودخانه پرل در دهه ۸۰، تهدید دائمی آب تصفیه‌نشده، آسیب دیده‌اند. وقتی توضیح دادم که چگونه اسیدی شدن اقیانوس ها، کاهش سریع pH اقیانوس ها به دلیل آلودگی دی اکسید کربن، مزارع صدف در ایالات متحده را ویران می کند، چشمانش از نگرانی گشاد شد. او پرسید که چگونه با این موضوع کنار بیاییم؟

وقتی از لاو فاو شان بازدید کردم، صدف‌داران احساس کردند که رها شده‌اند – آنها نمی‌دانستند چگونه با یک محیط در حال تغییر کنار بیایند، تجهیزات یا فناوری لازم برای سازگاری را نداشتند، و احساس نمی‌کردند از حمایت دولت برخوردار باشند. بهبود می یابند.

اما در سه سال همه چیز تغییر کرده است. دکتر Vengatesen Thiyagarajan از دانشگاه هنگ کنگ سالهاست که اثرات اسیدی شدن اقیانوس بر روی صدف ها را مطالعه کرده است. در سال 2013، دانشجوی دکترای او، جینجر کو، به سازماندهی سمپوزیوم صدف برای تبلیغ صدف های محلی هنگ کنگ برای دانشجویان و اساتید کمک کرد و آنها از کشاورزان لاو فاو شان دعوت کردند تا بیایند و محصولات خود را ارائه دهند.

با کاتالیزور این کارگاه، یک مشارکت شکوفا شد. از زمان برگزاری این کارگاه، دکتر تیاگاراجن، خانم کو و دیگران از دانشگاه هنگ کنگ با صدف کاران و دولت هنگ کنگ برای ایجاد طرحی برای احیای این صنعت همکاری کردند.

اولین قدم آنها درک تهدیدهای زیست محیطی است که صدف های لاو فاو شان متحمل می شوند و استراتژی هایی برای مقابله با آنها ایجاد می کنند.  محققان دانشگاه هنگ کنگ با حمایت کمک مالی از صندوق توسعه پایدار شیلات دولت محلی، در حال نصب یک سیستم استریلیزاسیون فرابنفش هستند. هنگامی که صدف‌ها از Deep Bay خارج می‌شوند، تا چهار روز در این سیستم می‌مانند، جایی که باکتری‌هایی که ممکن است جذب کرده باشند حذف می‌شوند.

مرحله دوم این پروژه حتی هیجان‌انگیزتر است: محققان قصد دارند یک هچری در لاو فاو شان باز کنند که به لارو صدف اجازه می‌دهد در یک محیط کنترل‌شده و عاری از تهدید اسیدی شدن اقیانوس شکوفا شود.

کارمندان انجمن پرورش صدف در خلیج عمیق بیرون از دفتر خود در لاو فاو شان ایستاده اند.

به سه سال پیش فکر می کنم. بعد از اینکه به آقای چان در مورد اسیدی شدن اقیانوس گفتم و تصاویری از تخم ریزی ناموفق در هچرهای تیلور شلفیس را به او نشان دادم، پیامی امیدوارکننده ارائه کردم. من به او گفتم که چگونه در ایالت واشنگتن، صدف‌کاران، رهبران قبایل، مقامات دولتی و دانشمندان گرد هم آمده‌اند تا به اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها رسیدگی کنند – و موفق شدند. من گزارش پانل روبان آبی را به او نشان دادم و در مورد اینکه چگونه مدیران جوجه کشی استراتژی هایی برای پرورش ایمن لاروها ایجاد کرده اند صحبت کردم.

آقای چان به من نگاه کرده بود و پرسید: «می‌توانی این چیزها را برای من بفرستی؟ آیا جایی می تواند بیاید اینجا و به ما یاد دهد که چگونه این کار را انجام دهیم؟ ما فقط دانش و تجهیزات نداریم. نمی دانیم چه کنیم.»

اکنون، آقای چان آنچه را که نیاز دارد، دارد. به لطف مشارکت الهام بخش بین دانشگاه هنگ کنگ، دولت محلی و کشاورزان صدف در لاو فاو شان، یک صنعت با ارزش و منبع غرور و تاریخ بسیار پایدار باقی خواهد ماند.

این داستان ارزش حیاتی همکاری را نشان می دهد. اگر دانشگاه هنگ کنگ آن سمپوزیوم را برگزار نمی کرد، سرنوشت لاو فاو شان چه می شد؟ آیا صنعت دیگری، منبع غذایی و درآمد دیگری و گنجینه فرهنگی دیگری را از دست می دادیم؟

جوامعی مانند لاو فاو شان در سرتاسر جهان وجود دارد. در بنیاد اقیانوس، ما در تلاش هستیم تا آنچه را که ایالت واشنگتن با پانل روبان آبی خود در سراسر ایالات متحده انجام داد، تکرار کنیم. اما این جنبش نیاز به رشد دارد - در هر ایالت و در سراسر جهان. با کمک شما می توانیم به این مهم برسیم.