دریا کشیده، در عین حال محصور در خشکی

By فیبی ترنر
رئیس اتحادیه اقیانوس‌های پایدار دانشگاه جورج واشنگتن؛ کارآموز، بنیاد اقیانوس

علیرغم این واقعیت که من در ایالت محصور در خشکی آیداهو بزرگ شدم، آب همیشه بخش بزرگی از زندگی من بوده است. من با شنای رقابتی بزرگ شدم و خانواده‌ام هفته‌های تابستانی بی‌شماری را در کابین ما در دریاچه، فقط چند ساعت در شمال بویز گذراندند. آنجا با طلوع آفتاب بیدار می شدیم و روی آب شیشه ای صبح اسکی روی آب می زدیم. وقتی آب متلاطم می‌شد، به لوله‌کشی می‌رفتیم و عمویمان سعی می‌کرد ما را از لوله بیرون بیاورد - واقعاً متحجر. قایق‌ها را سوار می‌شدیم تا از صخره پرش کنیم و در اطراف بخش‌های صخره‌ای دریاچه آلپ غواصی کنیم. ما در رودخانه سالمون کایاک سواری می‌کردیم، یا حتی با یک کتاب روی اسکله استراحت می‌کردیم، در حالی که سگ‌ها در آب بازی می‌کردند.

نیازی به گفتن نیست، من همیشه آب را دوست داشتم.

اشتیاق من برای محافظت فعالانه از اقیانوس با این اعتقاد قوی شروع شد که اورکاها نباید در اسارت نگهداری شوند. تماشا کردم Blackfish سال آخر دبیرستانم، و پس از آن معتاد شدم تا هر آنچه را که می توانستم درباره این موضوع یاد بگیرم، حتی بیشتر به سراغ مستندها، کتاب ها یا مقالات علمی بروم. در سال اول دانشگاه، مقاله‌ای تحقیقاتی درباره هوش و ساختارهای اجتماعی نهنگ‌های قاتل و اثرات مخرب اسارت نوشتم. من در مورد آن با هر کسی که گوش می دهد صحبت کردم. و برخی از مردم واقعاً گوش کردند! همانطور که شهرت من به عنوان دختر اورکا در سراسر محوطه دانشگاه گسترش یافت، یکی از دوستانم احساس کرد لازم است من را از طریق ایمیل به اجلاس اقیانوس پایدار جورج تاون مرتبط کند و گفت: "هی، نمی دانم که آیا علاقه شما به اورکاها به دوران اسارت ادامه می دهد یا نه، اما یاد گرفتم. در مورد این اجلاس چند هفته دیگر، و فکر می‌کنم درست در کوچه شماست.» بود.

من می دانستم که اقیانوس با مشکل مواجه است، اما اجلاس واقعا ذهن من را به این موضوع باز کرد که چقدر عمیق و پیچیده است که سلامت اقیانوس ها را احاطه کرده است. متوجه شدم که همه چیز برایم آزاردهنده است و من را با گره های تنشی در شکمم رها کرده است. آلودگی پلاستیکی اجتناب ناپذیر به نظر می رسید. به هر طرف که می چرخم یک بطری پلاستیکی آب، یک کیسه پلاستیکی، پلاستیک، پلاستیک، پلاستیک می بینم. همان پلاستیک‌ها به اقیانوس ما راه پیدا می‌کنند. از آنجایی که آنها به طور مداوم در اقیانوس تجزیه می شوند، آلاینده های مضر را جذب می کنند. ماهی ها این پلاستیک های کوچک را با غذا اشتباه می گیرند و همچنان آلاینده ها را به زنجیره غذایی می فرستند. اکنون، وقتی به شنا در اقیانوس فکر می کنم، تنها چیزی که می توانم به آن فکر کنم این است که نهنگ قاتل در ساحل شمال غربی اقیانوس آرام سرازیر شده است. بدن آن به دلیل سطح آلاینده ها به عنوان زباله های سمی در نظر گرفته می شود. همه چیز اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. کاملا دلهره آور این چیزی است که من را ترغیب کرد تا فصل خود را از اتحاد اقیانوس های پایدار در دانشگاه جورج واشنگتن (GW SOA) شروع کنم.

تابستان گذشته وقتی در خانه بودم، جدای از نگهبانی غریق و مربیگری تیم شنای لیگ تابستانی، به طور خستگی ناپذیری روی ساخت فصل GW SOA خودم کار کردم. اقیانوس همیشه در ذهن من است، بنابراین به طور طبیعی و درست به شکل فیبی، دائماً در مورد آن صحبت می کردم. داشتم در کلوپ محلی محلی آب میوه می گرفتم که پدر و مادر یکی دو نفر از دوستانم پرسیدند که این روزها چه کاره ام. بعد از اینکه درباره راه اندازی GW SOA به آنها گفتم، یکی از آنها گفت: "اقیانوس ها؟ چرا [بی‌معنی حذف شد] آیا به آن اهمیت می دهی؟! شما اهل آیداهو هستید!» من که از پاسخ او متعجب شده بودم، گفتم: "ببخشید، من به خیلی چیزها اهمیت می دهم." همه آنها در نهایت با صدای بلند خندیدند یا گفتند: "خب، من به هیچ چیز اهمیت نمی دهم!" و "این مشکل نسل شماست." حالا، ممکن است آنها یک کوکتل بیش از حد مصرف کرده باشند، اما من بعد متوجه شدم که چقدر برای افرادی که در ایالت های محصور در خشکی زندگی می کنند مهم است که از آنچه در حال رخ دادن است آگاه باشند، و حتی اگر اقیانوسی در حیاط خلوت خود نداریم، ما به طور غیرمستقیم این موضوع را داریم. مسئول بخشی از مشکلات است، چه گازهای گلخانه ای که منتشر می کنیم، چه غذایی که می خوریم یا زباله هایی که تولید می کنیم. همچنین واضح بود که اکنون، بیش از هر زمان دیگری، برای هزاره ها بسیار مهم است که تحصیل کرده و الهام گرفته شوند تا برای اقیانوس اقدام کنند. ما ممکن است مشکلاتی را ایجاد نکرده باشیم که بر اقیانوس ما تأثیر بگذارد، اما این به ما بستگی دارد که راه حل ها را پیدا کنیم.

اجلاس سران اقیانوس های پایدار امسال برگزار می شود 2 آوریل، اینجا در واشنگتن دی سی. هدف ما اطلاع رسانی هر چه بیشتر جوانان در مورد آنچه در اقیانوس می گذرد است. ما می خواهیم مشکلات را برجسته کنیم، اما مهمتر از آن، راه حل هایی ارائه دهیم. امیدوارم بتوانم جوانان را برای اتخاذ این هدف تشویق کنم. صرف نظر از خوردن غذاهای دریایی کمتر، دوچرخه سواری بیشتر و یا حتی انتخاب مسیر شغلی.

امید من برای فصل GW از SOA این است که تا زمانی که فارغ التحصیل می شوم، به عنوان یک سازمان دانشجویی خوب اداره شده و محترم موفق شود، بنابراین بتواند برای سال های آینده به برگزاری این اجلاس های مهم ادامه دهد. امسال، من اهداف زیادی دارم، یکی از آنها ایجاد یک برنامه Alternative Break برای پاکسازی اقیانوس و ساحل از طریق برنامه Alternative Break در GW است. من همچنین امیدوارم که سازمان دانش آموزی ما بتواند شتاب لازم برای ایجاد کلاس های بیشتری را که به موضوعات اقیانوس می پردازند، به دست آورد. در حال حاضر تنها یکی وجود دارد، اقیانوس شناسی، و کافی نیست.

اگر مایل به حمایت از اجلاس اقیانوس‌های پایدار 2016 هستید، ما همچنان به حامیان مالی و کمک‌های مالی شرکت‌ها نیاز داریم. برای سوالات مشارکت لطفا به من ایمیل بزن. برای کمک‌های مالی، بنیاد اقیانوس به اندازه کافی لطف کرده و یک صندوق را برای ما مدیریت کرده است. در اینجا می توانید به آن صندوق کمک مالی کنید.