بیانیه بنیاد اقیانوس در مورد ششمین گزارش IPCC

La 6^th گزارش IPCC در 6 آگوست با سر و صدایی منتشر شد - تایید آنچه می دانیم (که برخی از عواقب انتشار بیش از حد گازهای گلخانه ای در این مرحله اجتناب ناپذیر است)، و در عین حال اگر مایل به اقدام محلی، منطقه ای و جهانی هستیم، کمی امیدواری ایجاد می کند. این گزارش نتایجی را که دانشمندان حداقل در یک دهه و نیم گذشته پیش‌بینی کرده‌اند، تثبیت می‌کند.   

ما در حال حاضر شاهد تغییرات سریع در عمق اقیانوس، دما و مواد شیمیایی، و آب و هوای بسیار شدید در سراسر جهان هستیم. و، می‌توانیم مطمئن باشیم که تغییر بیشتر محتمل است - حتی اگر نتوانیم عواقب آن را کمیت کنیم. 

به طور خاص، اقیانوس در حال گرمتر شدن است و سطح دریاهای جهانی در حال افزایش است.

این تغییرات، که برخی از آنها ویرانگر خواهد بود، اکنون اجتناب ناپذیر است. رویدادهای گرمای شدید می توانند صخره های مرجانی، پرندگان دریایی مهاجر و زندگی دریایی را از بین ببرند - همانطور که شمال غربی ایالات متحده در تابستان امسال هزینه آن را آموخت. متأسفانه، از دهه 1980 تعداد این گونه رویدادها دو برابر شده است.  

بر اساس این گزارش، هر کاری که انجام دهیم، سطح دریا همچنان بالا خواهد رفت. در طول قرن گذشته، سطح اقیانوس ها به طور متوسط ​​8 اینچ افزایش یافته است و میزان افزایش از سال 2006 دو برابر شده است. باز هم، با ادامه گرم شدن اقیانوس ها، صفحات یخی در قطب جنوب و گرینلند به احتمال زیاد سریعتر از آنچه که هستند ذوب می شوند. فروپاشی آنها می تواند تا حدود سه فوت اضافی به بالا آمدن سطح دریا

من هم مانند همکارانم از این گزارش و نقش انسانی ما در ایجاد فاجعه آب و هوایی شگفت زده نشده ام. جامعه ما مدت هاست که شاهد این بوده است. بر اساس اطلاعاتی که قبلاً در دسترس بود، من در مورد سقوط هشدار دادم "تسمه نقاله" جریان خلیج اقیانوس اطلس، در گزارشی در سال 2004 برای همکارانم. با ادامه گرم شدن سیاره، گرم شدن دمای اقیانوس ها این جریان های حیاتی اقیانوس اطلس را که به تثبیت آب و هوا در اروپا کمک می کند، کند می کند و احتمال سقوط ناگهانی آن بیشتر می شود. چنین فروپاشی می تواند به طور ناگهانی اروپا را از گرمای معتدل اقیانوس محروم کند.

با این وجود، من از آخرین گزارش IPCC نگران هستم، زیرا تأیید می کند که ما شاهد تأثیرات سریع و شدیدتر از آنچه انتظار داشتیم هستیم.  

خبر خوب این است که می دانیم باید چه کار کنیم، و هنوز یک پنجره کوتاه برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع وجود دارد. ما می توانیم انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهیم، به سمت منابع انرژی با کربن صفر برویم، آلاینده ترین تاسیسات انرژی را تعطیل کنید، و دنبال کردن بازیابی کربن آبی برای حذف کربن موجود در جو و انتقال آن به زیست کره - استراتژی بدون پشیمانی خالص صفر.

پس چه می توانید انجام دهید؟

حمایت از تلاش ها برای ایجاد تغییرات در سطح سیاست ملی و بین المللی. به عنوان مثال، الکتریسیته بزرگترین عامل انتشار گازهای گلخانه ای در جهان است و مطالعات اخیر نشان می دهد که تنها تعداد انگشت شماری از شرکت ها مسئول اکثر انتشار گازهای گلخانه ای در ایالات متحده در سطح جهان هستند، تنها 5٪ از نیروگاه های سوخت فسیلی بیش از 70٪ از گازهای گلخانه ای را منتشر می کنند. گازهای گلخانه ای - که به نظر یک هدف مقرون به صرفه است. بدانید که برق شما از کجا می آید و از تصمیم گیرندگان خود بخواهید ببینند چه کاری می توان برای تنوع بخشیدن به منابع انجام داد. به این فکر کنید که چگونه می توانید ردپای انرژی خود را کاهش دهید و از تلاش ها برای بازسازی غرق های کربن طبیعی ما حمایت کنید - اقیانوس متحد ما در این زمینه است.

گزارش IPCC تأیید می‌کند که اکنون زمان آن است که جدی‌ترین پیامدهای تغییرات آب و هوایی را کاهش دهیم، حتی زمانی که یاد می‌گیریم خود را با تغییراتی که هم‌اکنون در حال انجام است سازگار کنیم. اقدام مبتنی بر جامعه می تواند اثر چند برابری برای تغییرات در مقیاس بزرگتر باشد. ما همه درباره این با هم هستیم.  

- مارک جی. اسپالدینگ، رئیس جمهور