شام سوشی و سلامت باروری زنان

در یک مطالعه در سال 2016، از هر 3 زن باردار 10 نفر دارای سطوح جیوه بالاتر از حد مجاز EPA بودند.

برای سال‌ها، غذاهای دریایی به‌عنوان انتخاب غذای سالم کشور معرفی شده‌اند. در دستورالعمل‌های غذایی سال 2010 برای آمریکایی‌ها، سازمان غذا و دارو (FDA) توصیه می‌کند که مادران باردار هفته‌ای دو تا سه وعده (8 تا 12 اونس) ماهی با تاکید بر گونه‌های کم جیوه و پر امگا 3 مصرف کنند. اسیدهای چرب، بخشی از یک رژیم غذایی متعادل.

در همان زمان، گزارش‌های فدرال بیشتر و بیشتری منتشر شده است که در مورد خطرات سلامتی متعدد مرتبط با مصرف غذاهای دریایی، به ویژه برای زنان، هشدار می‌دهند. مطابق با یک مطالعه 2016 که توسط گروه کاری محیطی (EWG) انجام شد، مادران باردار که از دستورالعمل های غذایی FDA پیروی می کنند به طور معمول سطوح ناایمن جیوه در جریان خون خود دارند. از 254 زن باردار آزمایش شده توسط EWG که مقدار توصیه شده غذاهای دریایی را مصرف کردند، از هر سه شرکت کننده، یک نفر دارای سطوح جیوه است که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) ناامن تلقی می شود. در طول هفته گذشته تحت دولت اوباما، FDA و EPA یک را صادر کردند مجموعه ای از دستورالعمل های اصلاح شده، همراه با فهرست بلندتری از گونه هایی که باردار باید به طور کامل از آنها اجتناب کنند.

توصیه های متناقض دولت فدرال باعث سردرگمی مصرف کنندگان آمریکایی شده و زنان را در معرض قرار گرفتن با سموم بالقوه آسیب پذیر کرده است. حقیقت موضوع این است که این تغییر در توصیه های غذایی در طول سال ها نشان دهنده تغییر سلامت اکوسیستم های اقیانوسی ما است، بیش از هر چیز دیگری.

اقیانوس بسیار وسیع و قدرتمند به نظر می رسید که خارج از قلمرو کنترل یا نفوذ انسان وجود داشته باشد. از لحاظ تاریخی، مردم احساس می‌کردند که هرگز نمی‌توانند منابع طبیعی زیادی را از اقیانوس خارج کنند یا زباله‌های زیادی را در آن قرار دهند. چقدر اشتباه کردیم سالها بهره برداری و آلودگی سیاره آبی ما تلفات ویرانگری را به همراه داشته است. در حال حاضر، بیش از 85 درصد از شیلات جهان به عنوان یا به طور کامل استثمار شده یا به شدت مورد بهره برداری قرار می گیرند. در سال 2015، 5.25 تریلیون ذره پلاستیک، با وزن بیش از 270,000 تن متریک، در سرتاسر چرخ‌گردهای جهان شناور شدند که به‌طور مرگ‌بار حیات دریایی را درگیر کرده و شبکه غذایی جهانی را آلوده کردند. همانطور که اکوسیستم های دریایی آسیب می بینند، بیشتر مشخص شده است که رفاه انسان و زندگی دریایی ارتباط نزدیکی با هم دارند. این تخریب اقیانوس در واقع یک موضوع حقوق بشری است. و وقتی صحبت از غذاهای دریایی می شود، آلودگی دریایی اساساً یک حمله به سلامت زنان است.

اول از همه، پلاستیک با استفاده از مواد شیمیایی مانند فتالات، بازدارنده‌های شعله و BPA تولید می‌شود که همگی با مشکلات عمده سلامت انسان مرتبط هستند. نکته قابل توجه، یک سری از مطالعات تحقیقاتی انجام شده در سال‌های 2008 و 2009 نشان داد که حتی دوزهای پایین BPA رشد سینه‌ها را تغییر می‌دهد، خطر سرطان سینه را افزایش می‌دهد، با سقط مکرر مرتبط است، ممکن است به طور دائم به تخمدان‌های زنان آسیب برساند و می‌تواند بر رشد رفتاری دختران جوان تأثیر بگذارد. خطرات مربوط به زباله های ما فقط یک بار در آب دریا بزرگ می شود.

زباله های پلاستیکی زمانی که در اقیانوس قرار می گیرند، به عنوان اسفنجی برای سایر آلاینده های مضر از جمله DDT، PCB و دیگر مواد شیمیایی که مدت هاست ممنوع شده اند، عمل می کند. در نتیجه، مطالعات نشان داده‌اند که یک ریزدانه پلاستیکی می‌تواند یک میلیون برابر سمی‌تر از آب دریای اطراف باشد. میکروپلاستیک های شناور حاوی مختل کننده های غدد درون ریز شناخته شده ای هستند که می توانند مشکلات مختلف تولید مثل و رشد انسان را ایجاد کنند. مواد شیمیایی مانند DEHP، PVC و PS که معمولاً در زباله‌های پلاستیکی دریایی یافت می‌شوند، با افزایش نرخ سرطان، ناباروری، نارسایی اندام‌ها، بیماری‌های عصبی و بلوغ زودرس در زنان مرتبط هستند. همانطور که زندگی دریایی به طور تصادفی زباله های ما را می خورد، این سموم راه خود را از طریق شبکه غذایی بزرگ اقیانوسی باز می کنند تا در نهایت در بشقاب های ما قرار می گیرند.

مقیاس آلودگی اقیانوس ها به قدری گسترده است که بار بدن هر جانور دریایی آلوده شده است. از معده ماهی قزل آلا گرفته تا غده اورکا، سموم دست ساز انسان در هر سطحی از زنجیره غذایی تجمع یافته اند.

با توجه به فرآیند بزرگنمایی زیستی، شکارچیان راس بارهای سمی بیشتری را حمل می کنند که مصرف گوشت آنها را برای سلامتی انسان به خطر می اندازد.

در دستورالعمل‌های غذایی برای آمریکایی‌ها، FDA به زنان باردار توصیه می‌کند که ماهی‌های جیوه‌دار مانند ماهی تن، اره‌ماهی، مارلین که در بالای زنجیره غذایی قرار دارند، نخورند. این پیشنهاد در عین درست بودن، ناهماهنگی های فرهنگی را نادیده می گیرد.

به عنوان مثال، قبایل بومی قطب شمال برای تامین غذا، سوخت و گرما به گوشت غنی و چرب و غده پستانداران دریایی وابسته هستند. مطالعات حتی غلظت بالای ویتامین C در پوست ناروال را به موفقیت کلی بقای مردم اینویت نسبت داده اند. متأسفانه، به دلیل رژیم غذایی تاریخی خود از شکارچیان راس، مردم اینوئیت قطب شمال به شدت تحت تأثیر آلودگی اقیانوس ها قرار گرفته اند. اگرچه در هزاران مایل دورتر تولید شد، آلاینده‌های آلی پایدار (مانند آفت‌کش‌ها، مواد شیمیایی صنعتی) 8 تا 10 برابر بیشتر در بدن اینویت‌ها و به‌ویژه در شیر مادران شیرده آزمایش شدند. این زنان نمی توانند به راحتی با دستورالعمل های تغییر FDA سازگار شوند.

در سراسر آسیای جنوب شرقی، سوپ باله کوسه برای مدت طولانی به عنوان یک غذای خوشمزه شناخته می شود. برخلاف این افسانه که ارزش غذایی منحصربه‌فردی را ارائه می‌کنند، باله‌های کوسه در واقع دارای سطوح جیوه هستند که تا 42 برابر بیشتر از حد مجاز نظارت شده است. این بدان معناست که مصرف سوپ باله کوسه در واقع بسیار خطرناک است، به ویژه برای کودکان و زنان باردار. با این حال، مانند خود حیوان، ابر متراکمی از اطلاعات نادرست در اطراف باله‌های کوسه وجود دارد. در کشورهای ماندارین زبان، سوپ باله کوسه اغلب سوپ بال ماهی نامیده می‌شود، در نتیجه، تقریباً ۷۵ درصد چینی‌ها نمی‌دانند که سوپ باله کوسه از کوسه‌ها تهیه می‌شود. بنابراین، حتی اگر باورهای فرهنگی ریشه‌دار یک زن باردار برای پیروی از FDA ریشه کن شود، او حتی ممکن است آژانسی برای اجتناب از قرار گرفتن در معرض آن نداشته باشد. زنان آمریکایی چه از خطر آگاه باشند یا نه، به طور مشابه به عنوان مصرف کننده گمراه می شوند.

در حالی که برخی از خطرات مربوط به مصرف غذاهای دریایی ممکن است با اجتناب از گونه های خاص کاهش یابد، این راه حل با مشکل نوظهور تقلب در غذاهای دریایی تضعیف می شود. بهره برداری بیش از حد از شیلات جهانی منجر به افزایش تقلب در غذاهای دریایی شده است، که در آن محصولات غذاهای دریایی برای افزایش سود، اجتناب از مالیات یا پنهان کردن غیرقانونی بودن برچسب اشتباه می شوند. یک مثال معمول این است که دلفین‌هایی که در صیدهای جانبی کشته می‌شوند به طور منظم به عنوان کنسرو ماهی تن بسته‌بندی می‌شوند. یک گزارش تحقیقاتی در سال 2015 نشان داد که 74٪ غذاهای دریایی آزمایش شده در رستوران های سوشی و 38٪ در رستوران های غیر سوشی در ایالات متحده دارای برچسب اشتباه بودند. در یکی از خواربارفروشی‌های نیویورک، کاشی‌ماهی خط آبی - که به دلیل محتوای بالای جیوه‌اش در فهرست «نخورید» سازمان غذا و داروی آمریکا قرار دارد - به‌عنوان «قرمز اسناپر» و «هالیبوت آلاسکا» دوباره برچسب‌گذاری و فروخته می‌شد. در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، دو سرآشپز سوشی در حال فروختن گوشت نهنگ به مشتریان و اصرار داشتند که ماهی تن چرب است، دستگیر شدند. تقلب در غذاهای دریایی نه تنها بازارها را مخدوش می کند و تخمین های فراوانی زندگی دریایی را مخدوش می کند، بلکه خطری جدی برای سلامت مصرف کنندگان ماهی در سراسر جهان دارد.

پس… خوردن یا نخوردن؟

از میکروپلاستیک های سمی گرفته تا تقلب واقعی، خوردن غذاهای دریایی برای شام امشب ممکن است دلهره آور باشد. اما اجازه ندهید که شما را برای همیشه از گروه غذایی بترساند! ماهی سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 و پروتئین بدون چربی، سرشار از فواید سلامتی برای زنان و مردان است. آنچه تصمیم رژیم غذایی واقعاً به آن بستگی دارد آگاهی از موقعیت است. آیا محصول دریایی دارای برچسب زیست محیطی است؟ آیا محلی خرید می کنید؟ آیا این گونه به داشتن جیوه زیاد شناخته شده است؟ به زبان ساده: آیا می دانید چه چیزی می خرید؟ خود را با این دانش مسلح کنید تا از سایر مصرف کنندگان محافظت کنید. حقیقت و حقایق مهم است.