انتخابات 2020 و اقیانوس

نتایج انتخابات ملی ما نیمه خوبی به نظر می رسد - مهم نیست که نامزد یا نامزدهای شما چه کسی هستند، نتایج فشرده مشکلاتی را در مواجهه با چالش های زمانه پیش بینی می کند. با این حال، من معتقدم که می‌توان خوش‌بینی داشت، زیرا ما فرصت بسیار خوبی برای هدایت روابط انسانی با اقیانوس به سوی آینده‌ای پایدارتر و عادلانه‌تر برای همه جوامعی داریم که رفاه آنها با رفاه اقیانوس و اقیانوس در هم آمیخته است. زندگی درون

بسیاری از ما به تأیید صریح ارزش علم و حکومت قانون امیدوار بودیم. ما همچنین امیدوار بودیم که ناسیونالیسم سفید، نژادپرستی و تعصب در هر سطحی از هر نظر نفی ملی شود. ما به احیای نجابت، دیپلماسی و کشوری متحد امیدوار بودیم. ما امیدوار بودیم که فرصتی فراهم شود تا دوباره در ساختن جامعه ای فراگیرتر مشارکت کنیم که در آن همه احساس کنند به آنها تعلق دارند.

بسیاری از همکاران ما در کشورهای دیگر پیام های امیدواری دادند که چنین اتفاقی رخ خواهد داد. یکی از آنها نوشت: «آمریکایی‌ها سخاوتمند، قلب، ذهن و کیف پول هستند، آمریکایی‌ها به این نقش افتخار می‌کردند و همه ما با هیبت به آن نگاه می‌کردند. با عدم تعادل آمریکا، استبداد در حال افزایش است و دموکراسی در حال کاهش است و ما به شما نیاز داریم…»

انتخابات 2020 چه معنایی برای اقیانوس دارد؟

ما نمی توانیم بگوییم که چهار سال گذشته یک ضرر مطلق برای اقیانوس بوده است. اما برای بسیاری از جوامع ساحلی، مسائلی که برای شنیده شدن و پیروز شدن در مورد آنها مدت ها و سخت مبارزه کرده بودند، دوباره به چالش کشیده شدند. از آزمایش‌های لرزه‌ای برای نفت و گاز گرفته تا رواناب فاضلاب گرفته تا توسعه بیش از حد و ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی، بار دیگر بر دوش کسانی افتاد که هزینه این نوع فعالیت‌های کوته‌بینانه را متحمل می‌شوند و میراث مشترک منابع طبیعی ما را از عموم مردم می‌ربایند، در حالی که منافع آن افزایش می‌یابد. به نهادهای دور جوامعی که با موفقیت زنگ خطر را در مورد شکوفه های جلبکی سبز-آبی و جزر و مد قرمز به صدا درآوردند هنوز منتظر اقدام قاطع برای جلوگیری از آنها هستند.

چهار سال گذشته بار دیگر ثابت کرد که از بین بردن خوبی ها نسبتاً آسان است، به ویژه اگر علم، رویه های قانونی و افکار عمومی نادیده گرفته شوند. پنجاه سال پیشرفت در هوا، آب و بهداشت عمومی به طور جدی از بین رفته است. در حالی که متأسفیم از دست دادن چهار سال تلاش برای رسیدگی به تأثیرات تغییرات آب و هوا و محدود کردن آسیب‌های آینده، اما می‌دانیم که هنوز باید هر کاری که می‌توانیم انجام دهیم. کاری که ما باید انجام دهیم این است که آستین ها را بالا بزنیم، دست به دست هم دهیم و برای بازسازی چارچوب های فدرال که به ما در مواجهه با چالش های قابل توجه آینده کمک می کند، با هم کار کنیم.

مسائل بسیار زیادی روی میز وجود دارد—بسیاری جاهایی که ظرفیت رهبری ما به عنوان یک ملت عمداً تضعیف شده است. اقیانوس در هر مکالمه ای جلو و مرکز نخواهد بود. به استثنای برخی موارد به دلیل COVID-19، نیاز به بازسازی اقتصاد، بازسازی اعتماد به دولت، و بازسازی هنجارهای دیپلماسی اجتماعی و بین المللی به خوبی با مراحل مورد نیاز برای بازگرداندن فراوانی به اقیانوس همخوانی دارد.

در امتداد سواحل خلیج فارس، در مکزیک، کوبا و ایالات متحده، جوامع برای مقابله با پیامدهای فصل طوفان رکورددار امسال تلاش می کنند، حتی در حالی که قبلاً با افزایش، گرم شدن دریاها و تغییر وضعیت ماهیگیری روبرو بودند. پاندمی. همانطور که آنها بازسازی می کنند، آنها به کمک ما نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که جوامع آنها انعطاف پذیرتر هستند و زیستگاه های دفاعی مانند حرا، تپه های شنی، مرداب ها و علفزارهای دریایی بازسازی می شوند. بازسازی در سراسر سواحل ما مورد نیاز است، و این فعالیت‌ها باعث ایجاد شغل می‌شوند و می‌توانند به رشد مجدد شیلات و ایجاد مشاغل بیشتر کمک کنند. و مشاغل اجتماعی با دستمزد مناسب یکی از چیزهایی است که ما واقعاً در هنگام بازسازی اقتصاد در طول یک بیماری همه گیر به آن نیاز خواهیم داشت.

با ظرفیت محدود برای رهبری فدرال ایالات متحده، پیشرفت در حفاظت از اقیانوس ها باید در جاهای دیگر ادامه یابد، به ویژه در مؤسسات بین المللی، دولت های محلی، مؤسسات دانشگاهی، جامعه مدنی و بخش خصوصی. بسیاری از این کار با وجود موانع سیاسی ادامه یافته است.

و ما در بنیاد اقیانوس به کاری که همیشه انجام می دادیم ادامه خواهیم داد. ما نیز هر چه پیش آید زنده خواهیم ماند و مأموریت ما تغییر نخواهد کرد. و ما از بهبود اوضاع برای همه کوتاه نمی آییم.

• زیان‌های غیرقابل محاسبه ناشی از بی‌عدالتی، بی‌عدالتی، و نژادپرستی ساختاری کند نشده است – جامعه ما باید به کار خود در جهت تنوع، برابری، شمول و عدالت بیشتر ادامه دهد.
• اسیدی شدن اقیانوس تغییر نکرده است. ما باید به کار برای درک آن، نظارت بر آن و همچنین سازگاری و کاهش آن ادامه دهیم.
• بلای جهانی آلودگی پلاستیک تغییر نکرده است. ما باید به کار برای جلوگیری از تولید مواد پیچیده، آلوده و سمی ادامه دهیم.
• تهدید اختلالات آب و هوایی تغییر نکرده است، ما باید به کار در جهت ساخت جزایر قوی آب و هوایی، بازیابی انعطاف پذیری آب و هوایی مبتنی بر طبیعت علف های دریایی، حرا و باتلاق های نمکی ادامه دهیم.
• کشتی های غرق شده احتمالی نشت خود را برطرف نکرده اند. ما باید برای یافتن آنها به کار خود ادامه دهیم و برای جلوگیری از آسیب رساندن آنها به محیط زیست برنامه ریزی کنیم.
• نیاز بخش خصوصی برای ایفای نقش در سالم سازی و فراوانی دوباره اقیانوس تغییری نکرده است، ما باید به کار خود با راکفلر و دیگران برای ایجاد یک اقتصاد آبی پایدار ادامه دهیم.

به عبارت دیگر، ما همچنان سلامت اقیانوس را هر روز از هر کجا که کار می کنیم در اولویت قرار خواهیم داد. ما سهم خود را برای محدود کردن شیوع COVID-19 انجام خواهیم داد و به اعطای کمک هزینه و جوامع ساحلی خود کمک می کنیم تا با عواقب بعدی به روش هایی که رفاه بلندمدت آنها را در نظر می گیرند، مقابله کنند. و ما مشتاقیم که متحدان جدید را درگیر کنیم و از طرف اقیانوس جهانی خود که همه زندگی به آن بستگی دارد دوباره با قدیمی ها درگیر شویم.

برای اقیانوس،

مارک جی. اسپالدینگ
رئيس جمهور

مارک جی اسپالدینگ، رئیس بنیاد اقیانوس، عضو هیئت مطالعات اقیانوسی آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی (ایالات متحده آمریکا) است. او در کمیسیون دریای سارگاسو خدمت می کند. مارک یک عضو ارشد در مرکز اقتصاد آبی در موسسه مطالعات بین‌المللی میدلبری است. و او مشاور هیئت سطح بالا برای اقتصاد اقیانوسی پایدار است. علاوه بر این، او به عنوان مشاور صندوق راه حل‌های آب و هوایی راکفلر (صندوق سرمایه‌گذاری بی‌سابقه اقیانوس‌محور) و عضو گروه کارشناسان برای ارزیابی اقیانوس‌های جهانی سازمان ملل متحد است. او اولین برنامه جبران کربن آبی با نام SeaGrass Grow را طراحی کرد. مارک متخصص سیاست و قوانین بین المللی محیط زیست، سیاست و قانون اقیانوس، و بشردوستانه ساحلی و دریایی است.