ترال و تهدید میراث فرهنگی زیر آب

در نشست سالانه انجمن باستان شناسان اروپا در سال 2022 ارائه شد

ترال دریایی و میراث فرهنگی زیر آب

از زمان اولین ذکر آن در یک طومار پارلمان انگلیس در قرن چهاردهم، صید ترال به عنوان یک عمل مخرب فاجعه بار با عواقب منفی پایدار بر اکولوژی بستر دریا و حیات دریایی شناخته شده است. اصطلاح ترال در ساده ترین حالت به عمل کشیدن توری پشت قایق برای صید ماهی اشاره دارد. این امر از نیاز به همگامی با کاهش ذخایر ماهی رشد کرد و با تغییرات و تقاضاهای تکنولوژیکی بیشتر توسعه یافت، اگرچه ماهیگیران دائماً از مشکلات ناشی از صید بی رویه آن شکایت داشتند. کشتی ترال نیز تأثیرات شگرفی بر سایت های باستان شناسی دریایی داشته است، اگرچه آن سمت از ترال به اندازه کافی پوشش داده نمی شود.

باستان شناسان دریایی و بوم شناسان دریایی باید برای لابی کردن ممنوعیت ترال با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و با یکدیگر همکاری کنند. کشتی های غرق شده به همان اندازه که برای منظره فرهنگی و تاریخی اهمیت دارند، از چشم انداز دریایی هستند و بنابراین برای بوم شناسان نیز اهمیت دارند.

با این حال هیچ کاری برای محدود کردن جدی این عمل و حفاظت از چشم انداز فرهنگی زیر آب انجام نشده است و تأثیرات و داده های باستان شناسی در گزارش های بیولوژیکی در مورد این فرآیند وجود ندارد. هیچ سیاست زیرآبی برای مدیریت ماهیگیری فراساحلی بر اساس حفظ فرهنگی تدوین نشده است. برخی از محدودیت‌های ترال پس از واکنش‌های شدید در دهه 1990 اعمال شد و بوم‌شناسان که به خوبی از خطرات صید ترال آگاه بودند، برای محدودیت‌های بیشتر لابی کردند. این تحقیق و حمایت از مقررات شروع خوبی است، اما هیچ یک از اینها ناشی از نگرانی یا فعالیت باستان شناسان نیست. یونسکو اخیراً نگرانی هایی را مطرح کرده است و امیدواریم تلاش هایی را برای مقابله با این تهدید انجام دهد. وجود دارد سیاست ترجیحی برای در محل حفظ در کنوانسیون 2001 و برخی اقدامات عملی برای مدیران سایت برای مقابله با تهدیدات ناشی از ترال کف. اگر در محل حفاظت باید پشتیبانی شود، لنگرها را می توان اضافه کرد و کشتی های غرق شده، اگر در جای خود باقی بمانند، می توانند به صخره های مصنوعی و مکان هایی برای ماهیگیری با قلاب و قلاب پایدارتر تبدیل شوند. با این حال، آنچه بیش از همه مورد نیاز است این است که دولت ها و سازمان های بین المللی ماهیگیری، ترال کف در و اطراف سایت های شناسایی شده UCH را ممنوع کنند، همانطور که برای برخی از کوه های دریایی انجام شده است. 

چشم انداز دریایی شامل اطلاعات تاریخی و اهمیت فرهنگی است. این فقط زیستگاه های فیزیکی ماهی ها نیستند که نابود می شوند - کشتی های غرق شده و مصنوعات مهم نیز از بین می روند و از ابتدای صید ترال از بین رفته اند. باستان شناسان اخیراً شروع به افزایش آگاهی در مورد تأثیر ترال بر روی سایت های خود کرده اند و کار بیشتری لازم است. صید ترال ساحلی به ویژه مخرب است، زیرا بیشتر غرق‌های شناخته شده در آنجا واقع شده‌اند، اما این بدان معنا نیست که آگاهی فقط به ترال ساحلی محدود شود. با پیشرفت فناوری، حفاری‌ها به اعماق دریا منتقل می‌شوند و آن مکان‌ها نیز باید از صید ترال محافظت شوند - به‌ویژه که اینجا جایی است که بیشتر صید قانونی ترال انجام می‌شود. مکان‌های اعماق دریا نیز گنجینه‌های ارزشمندی هستند، زیرا برای مدت طولانی غیرقابل دسترس بوده و کمترین آسیب‌های انسان‌مرکزی را داشته‌اند که برای مدت طولانی غیرقابل دسترس بوده‌اند. ترولینگ به آن سایت‌ها نیز آسیب می‌رساند، اگر قبلاً این کار را نکرده باشد.

معدن اعماق دریا و میراث فرهنگی زیر آب

از نظر قدم های رو به جلو، کاری که ما با ترال انجام می دهیم می تواند راه را برای بهره برداری های مهم دیگر اقیانوس ها هموار کند. تغییرات اقلیمی همچنان اقیانوس ما را تهدید می کند (برای مثال، افزایش سطح دریا مکان های زمینی را که قبلاً زمینی بودند غرق می کند) و ما قبلاً از نظر زیست محیطی می دانیم که چرا حفاظت از اقیانوس مهم است.

علم اهمیت دارد، و در حالی که ناشناخته‌های زیادی در مورد تنوع زیستی و خدمات اکوسیستمی در اعماق دریا وجود دارد، آنچه می‌دانیم به وضوح به آسیب‌های گسترده و گسترده اشاره می‌کند. به عبارت دیگر، ما به اندازه کافی از آسیب های موجود در کشتی ترال می دانیم که به ما می گوید باید اقدامات مشابه، مانند استخراج از بستر دریا، را متوقف کنیم. ما باید از دستور اصلی احتیاطی نشان داده شده توسط خسارات ترال استفاده کنیم و اقدامات استثماری بیشتری مانند استخراج از بستر دریا را آغاز نکنیم.

این امر به ویژه در مورد اعماق دریا بسیار مهم است، زیرا اغلب از مکالمات در مورد اقیانوس، که به نوبه خود، در گذشته، از مکالمات در مورد آب و هوا و محیط زیست حذف شده است، کنار گذاشته می شود. اما در واقع، این چیزها همه ویژگی‌های حیاتی و عمیقاً مرتبط هستند.

ما نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چه سایت‌هایی ممکن است از نظر تاریخی اهمیت پیدا کنند، و بنابراین نباید اجازه داد که کشتی‌های ترال. محدودیت‌هایی که توسط برخی باستان‌شناسان برای محدود کردن ماهیگیری در مناطقی با فعالیت‌های دریایی تاریخی بالا پیشنهاد شده است، شروع خوبی است اما کافی نیست. صید ترال یک خطر است – هم برای جمعیت و زیستگاه ماهی ها و هم برای مناظر فرهنگی. نباید مصالحه بین انسان و جهان طبیعی باشد، باید ممنوع شود.

ترال در EAA 2022 ارائه شد

انجمن باستان شناسان اروپا (EAA) خود را برگزار کرد نشست سالانه در بوداپست، مجارستان از 31 اوت تا 3 سپتامبر 2022. در اولین کنفرانس ترکیبی انجمن، موضوع ادغام مجدد بود و از مقالاتی استقبال کرد که "تنوع EAA و چند بعدی بودن عملکرد باستان‌شناسی، از جمله تفسیر باستان‌شناسی، مدیریت میراث را در بر می‌گرفت. و سیاست گذشته و حال».

اگرچه این کنفرانس به طور سنتی برای ارائه هایی که بر کاوش های باستان شناسی و تحقیقات اخیر متمرکز است، هدف قرار می گیرد، کلر زک (دانشگاه A&M تگزاس) و شری کاپانکه (دانشگاه تورنتو) میزبان جلسه ای در مورد باستان شناسی ساحلی و چالش های ناشی از تغییرات آب و هوایی بود که مورخان دریایی و باستان شناسان برگزار می کنند. رو به جلو

شارلوت جارویس، کارآموز در بنیاد اقیانوس و باستان شناس دریایی، در این جلسه ارائه کرد و از باستان شناسان دریایی و بوم شناسان دریایی برای همکاری و تلاش در جهت مقررات بیشتر و ترجیحاً ممنوعیت ترال در اقیانوس دعوت به عمل آورد. این با ابتکار TOF مرتبط است: کار به سوی توقف معدنکاری بستر مرده دریا (DSM)..