موج سواری زمستانی

وبلاگ زیر یک وبلاگ مهمان است که توسط کاترین کوپر، عضو هیئت مشاوران TOF نوشته شده است. برای خواندن بیوگرافی کامل کاترین به ما مراجعه کنید صفحه هیئت مشاوران.

موج سواری زمستانی.
گشت سحر.
دمای هوا - 48 درجه دمای دریا - 56 درجه

من به سرعت در لباس غوطه‌ورم می‌چرخم، هوای سرد گرما را از بدنم می‌گیرد. چکمه‌ها را می‌پوشم، کت و شلوارهای مرطوب را روی پاهایم که اکنون نئوپرن پوشیده شده‌اند پایین می‌آورم، به تخته بلندم واکس اضافه می‌کنم و می‌نشینم تا تورم را تجزیه و تحلیل کنم. چگونه و به کجا اوج تغییر کرده است. زمان بین ست ها. منطقه پارو کردن. جریان ها، امواج، جهت باد. امروز صبح، وسترلی زمستانی است.

موج سواران توجه زیادی به دریا دارند. این خانه آنها دور از خشکی است و اغلب نسبت به سایر زمین ها احساس زمین شدن بیشتری دارد. ذن اتصال به یک موج وجود دارد، انرژی مایعی که توسط بادها هدایت می شود و صدها مایل را طی کرده تا به ساحل برسد. برآمدگی تاج‌دار، چهره درخشان، نبضی که به صخره‌ها یا کم عمق برخورد می‌کند و به‌عنوان نیرویی درهم‌کوبنده طبیعت به سمت بالا و جلو می‌رود.

اکنون که بیشتر شبیه یک فوک به نظر می‌رسم تا یک انسان، با احتیاط از ورودی صخره‌ای خانه‌ام، سن اونوفری، عبور می‌کنم. تعداد انگشت شماری موج سوار تا حدی مرا شکست دادند که امواج هم به چپ و هم راست می شکنند. راهم را به داخل آب سرد آسان می‌کنم و اجازه می‌دهم تا سرما از پشتم سر بخورد و در مایع نمک غوطه‌ور شوم. این طعم تند روی زبانم است که قطرات را از روی لب هایم می لیسم. مزه خونه داره روی تخته می‌غلتم و به سمت استراحت می‌روم، در حالی که پشت سرم، آسمان به صورت نوارهای صورتی جمع می‌شود که خورشید به آرامی بر فراز کوه‌های سانتا مارگاریتا نگاه می‌کند.

آب شفاف است و من می توانم سنگ ها و بسترهای کلپ را در زیر خود ببینم. چند ماهی هیچ یک از کوسه‌هایی که در کمین خود هستند. من سعی می‌کنم راکتورهای در حال ظهور نیروگاه هسته‌ای سان اونوفره را که بر فراز ساحل شنی ارباب می‌دهند، نادیده بگیرم. دو نوک سینه، همانطور که با محبت نامیده می شوند، اکنون بسته شده و در حال از کار افتادن هستند، به عنوان یادآوری آشکار از خطرات ذاتی این نقطه موج سواری هستند.

چند ماه پیش، یک بوق هشدار اضطراری به طور مداوم به مدت 15 دقیقه به صدا درآمد، بدون هیچ پیام عمومی برای کاهش ترس ما در آب. در نهایت، ما تصمیم گرفتیم، چه جهنمی؟ اگر این یک حادثه ذوب یا رادیواکتیو بود، ما قبلاً از بین رفته بودیم، پس چرا فقط از امواج صبح لذت نبریم. در نهایت ما پیام "آزمون" را دریافت کردیم، اما قبلاً خود را تسلیم سرنوشت کرده بودیم.

ما می دانیم که اقیانوس در مشکل است. ورق زدن بدون عکس دیگری از زباله، پلاستیک، یا آخرین نشت نفت که سواحل و کل جزایر را زیر آب گرفته، سخت است. گرسنگی ما برای قدرت، چه هسته‌ای و چه انرژی که از سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید، از نقطه‌ای عبور کرده است که می‌توانیم آسیب‌هایی را که ایجاد می‌کنیم نادیده بگیریم. "نقطه اوج." سخت است که این کلمات را ببلعیم در حالی که در لبه تغییر هستیم و هیچ شانسی برای بهبودی نداریم.

این ما هستیم. ما انسانها بدون حضور ما، اقیانوس مانند هزاره ها به کار خود ادامه خواهد داد. حیات دریایی گسترش می یابد. کف دریاها بالا و پایین می رفت. زنجیره طبیعی منابع غذایی به حمایت خود ادامه خواهد داد. کلپ و مرجان ها شکوفا خواهند شد.

اقیانوس از طریق مصرف کورکورانه مداوم ما از منابع و عوارض جانبی بعدی، از ما مراقبت کرد - بله، از ما مراقبت کرد. در حالی که ما دیوانه‌وار در حال سوختن از طریق سوخت‌های فسیلی بوده‌ایم و حجم کربن را در جو شکننده و منحصربه‌فرد خود افزایش داده‌ایم، اقیانوس بی‌صدا تا آنجا که ممکن است بیش از حد ممکن را جذب می‌کند. نتیجه؟ یک عارضه جانبی ناخوشایند به نام اسیدی شدن اقیانوس (OA).

این کاهش در pH آب زمانی اتفاق می افتد که دی اکسید کربن جذب شده از هوا با آب اقیانوس مخلوط شود. این ماده شیمیایی را تغییر می دهد و فراوانی یون های کربن را کاهش می دهد و ساخت و نگهداری پوسته را برای موجودات آهکی مانند صدف، صدف، خارپشت دریایی، مرجان های آب کم عمق، مرجان های عمیق دریا و پلانکتون های آهکی دشوارتر می کند. توانایی برخی از ماهی ها برای شناسایی شکارچیان نیز با افزایش اسیدیته کاهش می یابد و کل شبکه غذایی را در معرض خطر قرار می دهد.

یک مطالعه اخیر نشان داد که آب‌های کالیفرنیا دو برابر سریع‌تر از سایر نقاط کره زمین اسیدی می‌شوند و ماهیگیری حیاتی در امتداد سواحل ما را تهدید می‌کند. جریان‌های اقیانوسی در اینجا تمایل دارند آب سردتر و اسیدی‌تر را از اعماق اقیانوس به سطح بازگردانند، فرآیندی که به عنوان بالا آمدن شناخته می‌شود. در نتیجه، آب‌های کالیفرنیا از بسیاری از مناطق دیگر اقیانوس قبل از افزایش در OA اسیدی‌تر بودند. با نگاه کردن به کلپ و ماهی های کوچک، نمی توانم تغییرات آب را ببینم، اما تحقیقات برای اثبات این موضوع ادامه دارد که آنچه من نمی توانم ببینم، زندگی دریایی را ویران می کند.

این هفته، NOAA گزارشی منتشر کرد که نشان می داد OA اکنون به طور قابل اندازه گیری روی پوسته ها و اندام های حسی خرچنگ Dungeness تأثیر می گذارد. این سخت پوست باارزش یکی از با ارزش ترین ماهیگیری ها در ساحل غربی است و نابودی آن باعث ایجاد هرج و مرج مالی در صنعت می شود. در حال حاضر، مزارع صدف در ایالت واشنگتن، مجبور شده اند بذردهی بستر خود را برای جلوگیری از غلظت بالای CO2 تنظیم کنند.

استئوآرتریت آمیخته با افزایش دمای اقیانوس ها به دلیل تغییرات آب و هوایی، سؤالات واقعی را در مورد چگونگی زندگی دریایی در دراز مدت ایجاد می کند. بسیاری از اقتصادها به ماهی ها و صدف ها وابسته هستند و در سرتاسر جهان افرادی هستند که به غذای اقیانوس ها به عنوان منبع اصلی پروتئین متکی هستند.

ای کاش می توانستم حقایق را نادیده بگیرم و وانمود کنم که این دریای زیبا که در آن نشسته ام 100% مشکلی ندارد، اما می دانم که این حقیقت نیست. من می دانم که ما باید منابع و نیروی خود را جمع آوری کنیم تا انحطاطی را که در بازی انجام داده ایم کاهش دهیم. این به ما بستگی دارد که عادات خود را تغییر دهیم. این به ما بستگی دارد که از نمایندگان و دولت خود بخواهیم با تهدیدها روبرو شوند و در مقیاسی بزرگ گام‌هایی برای کاهش انتشار کربن و توقف تخریب اکوسیستمی که از همه ما حمایت می‌کند، برداریم.  

دست و پا می زنم تا موجی را بگیرم، بلند شوم و روی صورت شکسته زاویه بگیرم. آنقدر زیباست که قلب من یک فلیپ فلاپ کوچک انجام می دهد. سطح شفاف، ترد، تمیز است. من نمی توانم OA را ببینم، اما نمی توانم آن را نادیده بگیرم. هیچ یک از ما نمی توانیم وانمود کنیم که این اتفاق نمی افتد. اقیانوس دیگری وجود ندارد.