World Ocean Radio Reflections – Een oceaan van dankbaarheid

Geschreven door Peter Neill, directeur van Wereld Oceaan Observatorium

In verschillende vormen, essays en podcasts heb ik voorgesteld wederkerigheid Als een concept ter overweging, als een waarde waarop we onze reactie kunnen baseren op de milieudegradatie van de terrestrische en oceanische systemen waarvan we afhankelijk zijn voor onze overleving. In de huidige tijd van onzekerheid lijkt het nuttig om dit concept opnieuw te bespreken.

Wederkerigheid is een toestand van wederzijdse uitwisseling, de categorisering van een handeling op basis van de motivatie en het gevolg ervan in relatie tot een andere handeling. Om dit uit te leggen, heb ik de volgende vragen gesteld:

Wat als we de kracht van wederkerigheid zouden accepteren als gedragsnorm op alle niveaus, in alle vormen van uitwisseling, met de natuur? Wat als we zouden erkennen dat het land en de zee ons waarde verschaffen, niet door het nemen en uitputten als een recht, maar door het geven van een geschenk, het verstrekken van een lening, met de daaruit voortvloeiende verplichting om die waarde terug te geven door complementair gedrag, rechtvaardige consumptiepatronen en vormen van uitwisseling die de natuur in stand houden door middel van geaccepteerde toekomstige verplichtingen? Wat als we zo'n wederkerige relatie en systeem van verbondenheid met de natuur accepteren als onze verplichting, onze bijdrage, aan onszelf, onze kinderen en het algemeen belang?

Ik wil graag drie illustratieve uitspraken doen, met voorbeelden van wat ik bedoel.

Ten eerste: Door niet te nemen, geven we terug. Als we ervoor kiezen om onze consumptie van fossiele brandstoffen, plastic zakken of tonijn te verminderen of op te geven, laten we die waarde achter voor anderen. Het is een collectieve keuze die, door schaalvergroting, die hulpbron op een duurzaam niveau zal uitbreiden of behouden.

Tweede: Door een eerlijke prijs te betalen voor wat wij nodig hebben en gebruiken, geven wij iets terug. Als we onze consumptie betalen op basis van de werkelijke kosten – stop subsidies voor fossiele brandstoffen, herinvesteer dergelijke garanties in schone technologie, benoem water als het meest waardevolle product op aarde, neem verzekeringsuitkeringen voor rampenbestrijding en herstel van milieuschade op als onderdeel van de wettelijke vereisten en vergunningskosten, evalueer overheidsinvesteringsprojecten op basis van een neutrale of positieve vergelijking van het publieke voordeel versus de private winst, verhoog belastingen en royalty's om financiële ontmoediging in te stellen voor vervuilende industrieën, wijs boetes toe ter ondersteuning van niet-vervuilende alternatieven en doe nog veel meer financiële berekeningen en markttoepassingen op basis van de toegevoegde waarde van resultaten op het gebied van milieubescherming en duurzaamheid.

Derde: Door deze waarden in de praktijk te brengen, geven we iets terug. Verander je persoonlijke, familiale en gemeenschapsgedrag op alle mogelijke manieren om deze waarden door middel van actie te bevestigen. Word een 'duurzame' burger, een burger van de oceaan. Geef het goede voorbeeld. Teken petities. Stem. Demonstreer waar nodig. Communiceer je inzet op elk niveau en spreek anderen aan op hun verantwoordelijkheid voor je dagelijkse aankopen, je werk, je investeringen, maatschappelijke organisaties waarvan je lid bent, scholen die je bezoekt of bezocht hebt, kerken waar je lid van bent, recreatieve activiteiten die je leuk vindt en politici die je steunt. Communiceer. Kom op voor jezelf door het goede voorbeeld te geven. En versterk je stem door je aan te sluiten bij andere voorbeelden in een beweging van teruggeven.

Natuurlijk kan ik de reactie op deze ideeën vandaag de dag gemakkelijk voorspellen: als politiek naïef, onpraktisch en onmogelijk, te liberaal, te radicaal, te wat dan ook – al die voorspelbare reacties van degenen die het niets kan schelen, wier persoonlijke voordeel bedreigd wordt, of die bang zijn voor elke verandering. Maar in feite is het hun gedrag dat deze beschuldigingen illustreert: de simplistische politieke weerbarstigheid die de status quo in stand houdt, de onpraktischheid, ja zelfs de onmogelijkheid, om onze manier van leven te handhaven op het huidige consumptieniveau, de radicale inflexibiliteit en angst die het bestuur tot stilstand hebben gebracht. Wat ik hier beschrijf, is in feite een democratisch proces en een uiting van de volkswil, niet gebaseerd op bekrompen ideologie en eigenbelang, maar op ons begrip van de gevolgen voor ons allemaal als we niet handelen.

Wederkerigheid maakt van iedereen een winnaar, van iedereen een bouwer, van iedereen een gever. Het is een eenvoudig raamwerk dat ons helpt een andere manier van zijn te begrijpen, hoe we individueel en collectief een verschuiving kunnen ondersteunen van onze huidige manier van leven die ons allemaal tot verliezers, vernietigers en nemers maakt tot we niets meer over hebben. Is dat echt wat we willen voor het land, voor de oceaan, voor onszelf en onze toekomst?

Wederkerigheid. Het lijkt zo helder. Denk eens aan wat het land ons geeft. Denk eens aan wat de oceaan ons geeft. Zijn we niet verplicht om te reageren? Laten we beginnen met teruggeven.