De oceaan zond vorige week rooksignalen uit. Laten we luisteren.

Op vrijdag 2 juli gutste een gaslek ten westen van het Mexicaanse schiereiland Yucatan uit een onderwaterpijpleiding, wat leidde tot een woedend vuur op het oceaanoppervlak. 

De brand was ongeveer vijf uur later geblust, maar de felle vlammen die naar het oppervlak van de Golf van Mexico koken, herinneren er opnieuw aan hoe delicaat ons oceaanecosysteem is. 

Rampen zoals die waar we afgelopen vrijdag getuige van waren, tonen ons onder meer hoe belangrijk het is om de risico's van het winnen van hulpbronnen uit de oceaan goed af te wegen. Dit type winning neemt exponentieel toe, waardoor de kritieke ecosystemen waarvan we allemaal afhankelijk zijn, extra onder druk komen te staan. Van de Exxon Valdez tot de olieramp met BP Deepwater Horizon, het lijkt erop dat we moeite hebben om onze les te leren. Zelfs Petróleos Mexicanos, beter bekend als Pemex – het bedrijf dat toezicht houdt op dit recente incident – ​​heeft een bekende staat van dienst van zware ongevallen in zijn faciliteiten en oliebronnen, waaronder dodelijke explosies in 2012, 2013 en 2016.

De oceaan is de levensondersteuning van onze aarde. De oceaan, die 71% van onze planeet beslaat, is het meest effectieve instrument van de aarde om ons klimaat te reguleren, herbergt fytoplankton dat verantwoordelijk is voor ten minste 50% van onze zuurstof en houdt 97% van het water op aarde vast. Het biedt een bron van voedsel voor miljarden mensen, ondersteunt een overvloed aan leven en creëert miljoenen banen in de toerisme- en visserijsector. 

Wanneer wij de oceaan beschermen, beschermt de oceaan ons terug. En het incident van vorige week heeft ons dit geleerd: als we de oceaan willen gebruiken om onze eigen gezondheid te verbeteren, moeten we eerst bedreigingen voor de gezondheid van de oceaan aanpakken. We moeten rentmeesters van de zee zijn.

Bij The Ocean Foundation zijn we enorm trots om te mogen hosten 50 unieke projecten die een verscheidenheid aan inspanningen voor het behoud van de zee omvatten, naast de onze kerninitiatieven gericht op het aanpakken van de verzuring van de oceaan, het bevorderen van op de natuur gebaseerde blauwe koolstofoplossingen en het aanpakken van de plasticvervuilingscrisis. We treden op als de enige gemeenschapsstichting voor de oceaan, omdat we weten dat de oceaan mondiaal is en een internationale gemeenschap nodig heeft om te reageren op opkomende bedreigingen.

Hoewel we dankbaar zijn dat er afgelopen vrijdag geen gewonden zijn gevallen, weten we dat de volledige gevolgen voor het milieu van dit incident, zoals zovelen die eerder hebben plaatsgevonden, de komende decennia - of nooit - volledig zullen worden begrepen. Deze rampen zullen blijven voorkomen zolang we onze verantwoordelijkheid als oceaanbeheerders verwaarlozen en collectief het cruciale belang erkennen van het beschermen en behouden van onze wereldoceaan. 

Het brandalarm gaat af; het is tijd dat we luisteren.