Terugkijkend: blauw leren en groen leven

Door: Alexandra Kirby, stagiair communicatie, The Ocean Foundation

Toen ik op 29 juni 2014 naar Shoals Marine Laboratory vertrok, wist ik niet waar ik aan begon. Ik kom uit de staat New York, ik studeer communicatie aan de Cornell University, en ik kan eerlijk zeggen dat in mijn leven het zien van open velden met grazende koeien vaker voorkomt dan het zien van het zeeleven bij de oceaan. Toch merkte ik dat ik op weg was naar Appledore-eiland, het grootste van de negen eilanden in de Isles of Shoals-archipel, zes mijl uit de kust van Maine, om meer te weten te komen over zeezoogdieren. Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom een ​​communicatiestudent uit de staat New York geïnteresseerd zou zijn om twee weken te leren over zeezoogdieren. Welnu, hier is het simpele antwoord: ik ben van de oceaan gaan houden en ik ben gaan begrijpen hoe belangrijk het behoud van de oceaan werkelijk is. Ik weet dat ik nog een weg te gaan heb, maar beetje bij beetje begin ik steeds meer te leren over oceaanbehoud en wetenschapscommunicatie.

Ik ben op weg naar een pad waar ik merk dat ik mijn kennis van communicatie en schrijven combineer met mijn liefde voor het zeeleven en het behoud van de oceaan. Veel mensen, mogelijk zelfs jijzelf, vragen zich misschien af ​​hoe iemand zoals ik van de oceaan kan houden als ik niet ben blootgesteld aan veel aspecten van verschillende zeeleven en -gebeurtenissen. Wel, ik kan je vertellen hoe. Ik merkte dat ik boeken en artikelen las over de oceaan en zeezoogdieren. Ik merkte dat ik op internet aan het zoeken was naar actuele gebeurtenissen en problemen waarmee de oceaan te maken heeft. En ik merkte dat ik sociale media gebruikte om informatie op te halen bij non-profitorganisaties voor het behoud van de oceaan, zoals The Ocean Foundation, en overheidsorganisaties, zoals NOAA. Ik had geen toegang tot de fysieke oceaan, dus leerde ik erover met de beschikbare middelen (allemaal voorbeelden van wetenschapscommunicatie).

Nadat ik een professor mariene biologie van Cornell had benaderd over mijn bezorgdheid om schrijven te combineren met het behoud van de oceaan, verzekerde hij me dat er zeker een niche is voor communicatie over het behoud van de oceaan. Sterker nog, hij vertelde me dat het hard nodig is. Toen ik dit hoorde, werd mijn verlangen versterkt om me te concentreren op communicatie over het behoud van de oceaan. Ik had communicatie- en schrijfkennis onder mijn riem, maar ik wist dat ik wat echte mariene biologie-ervaring nodig had. Dus pakte ik mijn koffers en ging op weg naar de Golf van Maine.

Appledore Island was anders dan elk ander eiland waar ik ooit ben geweest. Op het eerste gezicht leken de weinige voorzieningen er onderontwikkeld en eenvoudig uit. Maar als je de diepte van technologie gaat begrijpen om een ​​duurzaam eiland te realiseren, zou je niet denken dat het zo eenvoudig is. Door wind-, zonne- en dieselenergie te gebruiken, produceert Shoals zijn eigen elektriciteit. Om het spoor naar een duurzame levensstijl te volgen, worden systemen voor afvalwaterzuivering, zoet- en zoutwaterdistributie en een SCUBA-compressor onderhouden.

Een duurzame levensstijl is niet het enige pluspunt van Shoals. Sterker nog, ik denk dat de lessen nog meer te bieden hebben. Ik nam deel aan de cursus Inleiding tot de biologie van zeezoogdieren, gegeven door Dr. Nadine Lysiak van de Oceanografisch Instituut Woods Hole. De klas was bedoeld om studenten te leren over de biologie van zeezoogdieren, met de nadruk op walvissen en zeehonden in de Golf van Maine. De allereerste dag deed de hele klas mee aan een monitoringsonderzoek voor grijze en gewone zeehonden. We waren in staat aantallen te tellen en individuele zeehonden met foto te identificeren nadat we foto's hadden gemaakt van de uitzetplaatsen van de kolonie. Na deze ervaring had ik extreem hoge verwachtingen van de rest van de klas; en ik werd niet teleurgesteld.

In de klas (ja, we waren niet de hele dag buiten zeehonden aan het kijken), behandelden we een breed scala aan onderwerpen, waaronder taxonomie en soortendiversiteit, morfologische en fysiologische aanpassingen voor het leven in de oceaan, foerageerecologie en -gedrag, voortplantingscycli, bioakoestiek, antropogene interacties en het beheer van bedreigde soorten zeezoogdieren.

Ik heb meer geleerd dan ik ooit had gehoopt over zeezoogdieren en de Isles of Shoals. We bezochten Smuttynose eiland, en vertrok met grootse verhalen over piratenmoorden die nog niet zo lang geleden op het eiland plaatsvonden. De volgende dag namen we de taak op ons om een ​​autopsie van een zadelrob te voltooien. En hoewel vogels geen zeezoogdieren zijn, heb ik meer geleerd dan ik had gehoopt over meeuwen, aangezien er veel beschermende moeders en onhandige kuikens rondzwierven op het eiland. De belangrijkste les was om nooit te dichtbij te komen (ik heb het op de harde manier geleerd - ik werd vaak gepoept door de agressieve en overdreven defensieve moeders).

Shoals Marine Laboratory bood me de buitengewone kans om de oceaan en de opmerkelijke zeedieren die daar wonen te bestuderen. Twee weken op Appledore wonen opende mijn ogen voor een nieuwe manier van leven, gevoed door een passie om de oceaan en het milieu te verbeteren. Toen ik op Appledore was, kon ik authentiek onderzoek en echte veldervaring ervaren. Ik leerde veel details over zeezoogdieren en de Isles of Shoals en ik ving een glimp op van een zeewereld, maar ik bleef ook terugdenken aan mijn communicatieve roots. Shoals heeft me nu goede hoop gegeven dat communicatie en sociale media krachtige hulpmiddelen zijn die kunnen worden gebruikt om het grote publiek te bereiken en het oppervlakkige begrip van het publiek van de oceaan en zijn problemen te verbeteren.

Het is veilig om te zeggen dat ik Appledore Island niet met lege handen heb verlaten. Ik vertrok met een brein vol kennis over zeezoogdieren, een verzekering dat communicatie en mariene wetenschap gecombineerd kunnen worden, en natuurlijk meeuwenpoep op mijn schouder (het brengt tenminste geluk!).