Door Robin Peach, uitvoerend directeur van het Collaborative Institute for Oceans, Climate and Security aan de McCormack Graduate School in UMass Boston

Deze blog is de komende maand te vinden op het Boston Globe's Podium.

Veel van de bedreigingen voor onze kustgemeenschappen door klimaatverandering zijn bekend. Ze variëren van persoonlijk gevaar en enorm ongemak (Superstorm Sandy) tot gevaarlijke veranderingen in de mondiale betrekkingen, aangezien sommige naties veilige voedselbronnen en energie verliezen en hele gemeenschappen ontheemd raken. Veel van de reacties die nodig zijn om deze uitdagingen aan te gaan, zijn ook bekend.

Wat niet bekend is – en schreeuwt om een ​​antwoord – is de vraag hoe deze noodzakelijke reacties gemobiliseerd zullen worden: wanneer? door wie? en, beangstigend, of?

Met de komst van Wereldoceanendag aanstaande zaterdag besteden veel landen meer aandacht aan deze kwesties, maar lang niet genoeg actie. Oceanen bedekken 70 % van het aardoppervlak en spelen een centrale rol in de klimaatverandering – omdat het water zowel CO2 absorbeert als later weer afgeeft, en ook omdat meer dan de helft van de wereldbevolking — en de grootste steden — aan de kust wonen. Secretaris van de marine Ray Mabus, die vorig jaar sprak op de Global Conference for Oceans, Climate and Security in UMass Boston, riep uit: “Vergeleken met een eeuw geleden zijn de oceanen nu warmer, hoger, stormachtiger, zouter, zuurstofarmer en zuurder. Elk van deze zou reden tot bezorgdheid zijn. Gezamenlijk schreeuwen ze om actie.”

VOEG HIER DE AFBEELDING VAN DE BOL IN

Het verkleinen van onze wereldwijde ecologische voetafdruk is cruciaal en krijgt veel aandacht. Maar de klimaatverandering zal zeker nog generaties lang versnellen. Wat is er nog meer dringend nodig? Antwoorden: (1) publieke/private investeringen om de meest bedreigde gemeenschappen en kwetsbare ecosystemen zoals kwelders, barrièrestranden en uiterwaarden te identificeren, en (2) plannen om deze gebieden veerkrachtig te maken voor de lange termijn.

Lokale functionarissen en het publiek zouden graag beter voorbereid willen zijn op klimaatverandering, maar het ontbreekt hen vaak aan de middelen voor de essentiële wetenschap, gegevens, beleidsmaatregelen en publieke betrokkenheid die nodig zijn om actie te ondernemen. Het beschermen en herstellen van kusthabitats en het voorbereiden van gebouwen en andere infrastructuur zoals metrotunnels, energiecentrales en rioolwaterzuiveringsinstallaties op overstromingen zijn duur. Een model van publiek/private effectiviteit en een mentaliteit om kansen te grijpen en gedurfde nieuwe initiatieven op lokaal niveau te creëren, zijn beide vereist.

PLAATS SCHADE NA SUPERSTORM ZANDIG AFBEELDING HIER

De afgelopen maanden is er in de filantropische wereld enige beweging ontstaan ​​voor wereldwijde actie. Zo heeft de Rockefeller Foundation onlangs een Resilient Cities Centennial Challenge van $ 100 miljoen aangekondigd om 100 steden wereldwijd te financieren om zich beter voor te bereiden op klimaatverandering. En in Massachusetts boeken we vooruitgang. Voorbeelden hiervan zijn het nieuw ontworpen klimaatbewuste Spaulding Rehabilitation Hospital en de versterkte bouwvoorschriften van de staat voor constructie in uiterwaarden en kustduinen. Maar het benutten van deze aanzienlijke middelen om gedurende een lange periode duurzame, adaptieve vooruitgang te boeken, is een cruciaal aspect van klimaatparaatheid dat vaak over het hoofd wordt gezien.

Er zijn kampioenen nodig om individuele, zakelijke en non-profitondersteuning op lokaal niveau samen te brengen om overheidsfunctionarissen en particuliere belanghebbenden te helpen het langetermijnwerk te financieren.

VOEG HIER DE ROCKEFELLER-AFBEELDING IN

Een gedurfd idee is het opzetten van een netwerk van lokale veerkrachtfondsen. Evenementen vinden plaats op lokaal niveau en daar vinden begrip, voorbereiding, communicatie en financiering het beste plaats. Overheden kunnen het niet alleen; het is ook niet alleen aan de particuliere sector. Banken, verzekeringsmaatschappijen, particuliere stichtingen, de academische wereld en overheidsfunctionarissen zouden moeten samenwerken om hun steentje bij te dragen.

Met betrouwbare financiële middelen om te profiteren van bestaande expertise en meerdere inspanningen van verschillende spelers te coördineren, zullen we beter toegerust zijn om de grootste uitdaging van deze eeuw aan te pakken: plannen maken voor de onvermijdelijke effecten van door klimaatverandering veroorzaakte verandering op onze kustgemeenschappen en op menselijke veiligheid .

Robbin Peach is uitvoerend directeur van het Collaborative Institute for Oceans, Climate and Security aan de McCormack Graduate School aan de UMass Boston, een van Boston's meest klimaatgevoelige locaties.