Het zichtbare en het ongeziene beschermen: de Sargassozee

Auteur: Mark J. Spalding

In de recente uitgave van New Scientist werd "paling spawning" genoemd als een van de 11 dingen waarvan we weten dat ze bestaan, maar die we nog nooit hebben gezien. Het is waar - de oorsprong en zelfs veel van de trekpatronen van de Amerikaanse en Europese paling zijn grotendeels onbekend totdat ze elk voorjaar als babyalen (aalvers) in de monding van noordelijke rivieren arriveren. Het grootste deel van hun levenscyclus speelt zich af over de horizon van menselijke observatie. Wat we wel weten is dat voor deze paling, net als voor veel andere soorten, de Sargassozee de plek is waar ze moeten gedijen.

Van 20 tot 22 maart kwam de Sargasso Sea Commission bijeen in Key West, Florida, in het NOAA Eco-Discovery Center daar. Dit is de eerste keer dat alle commissarissen bij elkaar zijn sinds de aankondiging van de meest recente commissarissen (waaronder ikzelf) afgelopen september.

Dus wat is het Sargasso Zee Commissie? Het werd gecreëerd door wat bekend staat als de "Hamilton Declaration" van maart 2014, waarin het ecologische en biologische belang van de Sargassozee werd vastgesteld. De verklaring drukte ook het idee uit dat de Sargassozee een speciaal bestuur nodig heeft dat gericht is op natuurbehoud, ook al ligt een groot deel ervan buiten de grenzen van de jurisdictie van een land.

Key West was in volle voorjaarsvakantie, wat zorgde voor geweldige mensen die keken terwijl we heen en weer reisden naar het NOAA-centrum. Tijdens onze bijeenkomsten waren we echter meer gefocust op deze belangrijke uitdagingen dan op zonnebrandcrème en margarita's.

1. Ten eerste heeft de Sargassozee van 2 miljoen vierkante mijl geen kustlijn om haar grenzen te bepalen (en heeft dus geen kustgemeenschappen om het te verdedigen). De kaart van de zee sluit de EEZ van Bermuda (het dichtstbijzijnde land) uit en valt dus buiten de jurisdictie van enig land in wat we de volle zee noemen.
2. Ten tweede, zonder aardse grenzen, wordt de Sargassozee in plaats daarvan bepaald door stromingen die een draaikolk creëren, waarbinnen het zeeleven overvloedig aanwezig is onder matten van drijvend sargassum. Helaas helpt dezelfde gyre plastic en andere vervuiling vast te houden die een negatieve invloed hebben op de paling, vissen, schildpadden, krabben en andere wezens die daar leven.
3. Ten derde wordt de zee niet erg goed begrepen, noch vanuit bestuurlijk oogpunt noch vanuit wetenschappelijk oogpunt, en ook niet goed bekend vanwege het belang ervan voor de visserij en andere oceaandiensten ver weg.

De agenda van de Commissie voor deze bijeenkomst was om de prestaties van het secretariaat van de Commissie te beoordelen, enkele van de laatste onderzoeken over de Sargassozee aan te horen en prioriteiten voor het komende jaar vast te stellen.

De bijeenkomst begon met een introductie van een mappingproject genaamd COVERAGE (CONVERAGE is CEOS (Committee on Earth Observation Satellites) Oschoon Vbebouwbaar Aregelen Research en Atoepassing voor GEO (Group on Earth Observations) dat is samengesteld door NASA en het Jet Propulsion Laboratory (JPL CalTech). COVERAGE is bedoeld om alle satellietwaarnemingen te integreren, inclusief wind, stromingen, zeeoppervlaktetemperatuur en zoutgehalte, chlorofyl, kleur enz. De interface lijkt erg gebruiksvriendelijk en zal over ongeveer 3 maanden voor ons beschikbaar zijn bij de Commissie om een ​​proefrit te maken. De NASA- en JPL-wetenschappers zochten ons advies over datasets die we graag zouden willen zien en die we zouden willen overlappen met de informatie die al beschikbaar is van NASA's satellietwaarnemingen. Voorbeelden waren het volgen van schepen en het volgen van gemerkte dieren. De visserij-industrie, de olie- en gasindustrie en het defensiedepartement beschikken al over dergelijke tools om hen te helpen hun missies te volbrengen, dus deze nieuwe tool is bedoeld voor beleidsmakers, maar ook voor beheerders van natuurlijke hulpbronnen.

De Commissie en de NASA/JPL-wetenschappers gingen vervolgens uiteen in gelijktijdige vergaderingen en van onze kant begonnen we met een erkenning van de doelstellingen van onze Commissie:

• de voortdurende erkenning van de ecologische en biologische betekenis van de Sargassozee;
• de aanmoediging van wetenschappelijk onderzoek om de Sargassozee beter te begrijpen; En
• voorstellen ontwikkelen om voor te leggen aan internationale, regionale en subregionale organisaties om de doelstellingen van de Hamilton-verklaring te bevorderen

Vervolgens hebben we de status van verschillende onderdelen van ons werkplan beoordeeld, waaronder:

• ecologisch belang en betekenisactiviteiten
• visserijactiviteiten voor de Internationale Commissie voor de instandhouding van tonijn in de Atlantische Oceaan (ICCAT) en de Visserijorganisatie voor het noordwestelijk deel van de Atlantische Oceaan
• scheepvaartactiviteiten, inclusief die voor de Internationale Maritieme Organisatie
• zeebodemkabels en mijnbouwactiviteiten op de zeebodem, inclusief die voor de Internationale Zeebodemautoriteit
• strategieën voor het beheer van trekkende soorten, inclusief die voor het Verdrag inzake trekkende soorten en het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde diersoorten
• en tot slot de rol van gegevens- en informatiebeheer, en hoe dit geïntegreerd moest worden in beheerschema's

De Commissie heeft nieuwe onderwerpen overwogen, waaronder plasticvervuiling en afval in zee in de draaikolk die de Sargassozee definieert; en de rol van het potentieel voor veranderende oceaansystemen die van invloed kunnen zijn op het pad van de Golfstroom en andere grote stromingen die de Sargassozee vormen.

De Sea Education Association (WHOI) beschikt over een aantal jaren aan data van trawls om plasticvervuiling in de Sargassozee te verzamelen en te onderzoeken. Voorlopig onderzoek wijst uit dat veel van dit puin waarschijnlijk afkomstig is van schepen en niet voldoet aan MARPOL (Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen) in plaats van bronnen van zeeverontreiniging op het land.

Als EBSA (ecologisch of biologisch belangrijk marien gebied) moet de Sargassozee worden beschouwd als een kritieke habitat voor pelagische soorten (inclusief visbestanden). Met dit in gedachten bespraken we de context van onze doelstellingen en werkplan met betrekking tot de resolutie van de Algemene Vergadering van de VN om een ​​nieuw verdrag na te streven gericht op biodiversiteit buiten de nationale jurisdictie (voor het behoud en duurzaam gebruik van de volle zee). In een deel van onze discussie hebben we vragen gesteld over de mogelijkheid van conflicten tussen commissies, mocht de Sargasso Sea Commission een instandhoudingsmaatregel nemen op basis van het voorzorgsbeginsel en op basis van wetenschappelijk geïnformeerde beste praktijken voor actie in de zee. Er zijn een aantal instellingen die verantwoordelijk zijn voor verschillende delen van de volle zee, en deze instellingen zijn nauwer gericht en hebben mogelijk geen holistische kijk op de volle zee in het algemeen, of de Sargassozee in het bijzonder.

Toen we in de commissie opnieuw bijeenkwamen met de wetenschappers, waren we het erover eens dat een substantiële focus voor verdere samenwerking de interactie van schepen en sargassum, het gedrag van dieren en het gebruik van de Sargassozee, en het in kaart brengen van de visserij in relatie tot fysische en chemische oceanografie in de Zee. We toonden ook een sterke interesse in kunststoffen en afval in zee, evenals de rol van de Sargassozee in de hydrologische waterkringlopen en het klimaat.

Ik ben vereerd om met zulke attente mensen in deze commissie te mogen dienen. En ik deel de visie van dr. Sylvia's Earle dat de Sargassozee beschermd kan worden, beschermd moet worden en beschermd zal worden. Wat we nodig hebben, is een mondiaal kader voor mariene beschermingsgebieden in de delen van de oceaan die buiten de nationale jurisdicties vallen. Dit vereist samenwerking bij het gebruik van deze gebieden, zodat we de impact verminderen en ervoor zorgen dat deze openbare vertrouwensmiddelen die van de hele mensheid zijn, eerlijk worden verdeeld. De babyalen en zeeschildpadden zijn ervan afhankelijk. En wij ook.