Sushidiners en reproductieve gezondheid van vrouwen

In een onderzoek uit 2016 hadden 3 op de 10 zwangere vrouwen een kwikgehalte dat hoger was dan de EPA-veilige limiet.

Zeevruchten worden al jaren geprezen als de gezonde voedselkeuze van het land. In de Dietary Guidelines for Americans van 2010 schrijft de Food and Drug Administration (FDA) voor dat aanstaande moeders twee tot drie porties (8-12 oz) vis per week eten, met de nadruk op soorten met weinig kwik en veel omega-3 vetzuren, onderdeel van een uitgebalanceerd dieet.

Tegelijkertijd zijn er steeds meer federale rapporten verschenen die waarschuwen voor de talrijke gezondheidsrisico's die samenhangen met de consumptie van zeevruchten, vooral voor vrouwen. Volgens een 2016 studie uitgevoerd door de Environmental Working Group (EWG), verwachtende moeders die de voedingsrichtlijnen van de FDA volgen, hebben routinematig onveilige niveaus van kwik in hun bloedbaan. Van de 254 door de EWG geteste zwangere vrouwen die de aanbevolen hoeveelheid zeevruchten aten, heeft een op de drie deelnemers een kwikgehalte dat door de Environmental Protection Agency (EPA) als onveilig wordt beschouwd. Tijdens de laatste week onder de regering-Obama hebben de FDA en EPA een herziene set richtlijnen, samen met een aanzienlijk langere lijst van soorten die tijdens de zwangerschap helemaal moeten worden vermeden.

De tegenstrijdige aanbevelingen van de federale overheid hebben geleid tot verwarring onder Amerikaanse consumenten en vrouwen kwetsbaar gemaakt voor mogelijke blootstelling aan gifstoffen. De waarheid is dat deze verschuiving in voedingsadviezen door de jaren heen vooral de veranderende gezondheid van onze oceaanecosystemen weerspiegelt.

Zo uitgestrekt en zo krachtig dat de oceaan buiten het bereik van menselijke controle of invloed leek te bestaan. Historisch gezien dachten mensen dat ze nooit te veel natuurlijke hulpbronnen uit de oceaan konden halen of te veel afval in de oceaan konden stoppen. Wat hadden we het mis. Jaren van uitbuiting en vervuiling van onze blauwe planeet hebben een vernietigende tol geëist. Momenteel wordt meer dan 85% van de visserij in de wereld geclassificeerd als volledig geëxploiteerd of ernstig overgeëxploiteerd. In 2015 werden 5.25 biljoen deeltjes plastic, met een gewicht van meer dan 270,000 ton, gevonden die door de draaikolken van de wereld drijven, waarbij het zeeleven dodelijk verstrikt raakt en het wereldwijde voedselweb wordt besmet. Naarmate mariene ecosystemen lijden, is het steeds duidelijker geworden dat het welzijn van mensen en het zeeleven nauw met elkaar verbonden zijn. Die aantasting van de oceaan is in feite een mensenrechtenkwestie. En dat als het om zeevruchten gaat, de vervuiling van de zee in wezen een aanval is op de gezondheid van vrouwen.

Ten eerste wordt plastic vervaardigd met behulp van chemicaliën zoals ftalaten, vlamvertragers en BPA, die allemaal in verband worden gebracht met grote gezondheidsproblemen bij de mens. Met name een reeks onderzoeken die in 2008 en 2009 zijn uitgevoerd, hebben ontdekt dat zelfs lage doses BPA de borstontwikkeling veranderen, het risico op borstkanker verhogen, worden geassocieerd met herhaalde miskramen, de eierstokken van vrouwen permanent kunnen beschadigen en de gedragsontwikkeling van jonge meisjes kunnen beïnvloeden. De gevaren van ons afval worden slechts één keer vergroot in zeewater.

Eenmaal in de oceaan fungeert plastic afval als een spons voor andere schadelijke verontreinigende stoffen, waaronder DDT, PCB's en andere sinds lang verboden chemicaliën. Als gevolg hiervan hebben onderzoeken aangetoond dat een enkele plastic microbead een miljoen keer giftiger kan zijn dan het omringende zeewater. Drijvende microplastics bevatten bekende hormoonontregelaars, die bij de mens verschillende voortplantings- en ontwikkelingsproblemen kunnen veroorzaken. Chemische stoffen, zoals DEHP, PVC en PS, die vaak worden aangetroffen in plastic afval in zee, worden in verband gebracht met toenemende kankercijfers, onvruchtbaarheid, orgaanfalen, neurologische aandoeningen en vroege puberteit bij vrouwen. Terwijl het zeeleven per ongeluk ons ​​afval opeet, banen deze gifstoffen zich een weg door het grote oceanische voedselweb, totdat ze uiteindelijk op ons bord terechtkomen.

De omvang van de vervuiling van de oceaan is zo groot dat de lichaamsbelasting van elk zeedier is aangetast. Van de magen van zalm tot de blubber van orka's, door de mens gemaakte gifstoffen hebben zich op elk niveau van de voedselketen opgehoopt.

Vanwege het proces van biomagnificatie dragen toproofdieren grotere toxineladingen, waardoor de consumptie van hun vlees een risico voor de menselijke gezondheid vormt.

In de Dietary Guidelines for Americans raadt de FDA zwangere vrouwen aan om geen kwikzware vis te eten, zoals tonijn, zwaardvis en marlijn, die vaak bovenaan de voedselketen staan. Deze suggestie, hoewel correct, negeert culturele verschillen.

De inheemse stammen van het noordpoolgebied zijn bijvoorbeeld afhankelijk van het rijke, vette vlees en de blubber van zeezoogdieren voor voedsel, brandstof en warmte. Studies hebben zelfs de hoge concentratie vitamine C in de huid van de narwal toegeschreven aan het algehele overlevingssucces van de Inuit-bevolking. Helaas zijn de Inuit-bevolking van het Noordpoolgebied, vanwege hun historische dieet van toproofdieren, het sterkst getroffen door oceaanvervuiling. Hoewel persistente organische verontreinigende stoffen (bijv. pesticiden, industriële chemicaliën) duizenden kilometers verderop worden geproduceerd, worden ze 8 tot 10 keer hoger getest in het lichaam van Inuit en in het bijzonder in de borstvoedingsmelk van Inuit-moeders. Deze vrouwen kunnen zich niet zo gemakkelijk aanpassen aan de veranderende richtlijnen van de FDA.

In heel Zuidoost-Azië wordt haaienvinnensoep lange tijd beschouwd als een bekronende delicatesse. In tegenstelling tot de mythe dat ze een unieke voedingswaarde bieden, hebben haaienvinnen in feite een kwikgehalte dat tot 42 keer hoger is dan de gecontroleerde veilige limiet. Dit betekent dat het consumeren van haaienvinnensoep eigenlijk zeer gevaarlijk is, vooral voor kinderen en zwangere vrouwen. Echter, net als het dier zelf, is er een dichte wolk van verkeerde informatie rond haaienvinnen. In Mandarijnsprekende landen wordt haaienvinnensoep vaak "visvleugelsoep" genoemd. Als gevolg hiervan weet ongeveer 75% van de Chinezen niet dat haaienvinnensoep afkomstig is van haaien. Dus zelfs als de diepgewortelde culturele overtuigingen van een zwangere vrouw worden ontworteld om te voldoen aan de FDA, heeft ze misschien niet eens de bevoegdheid om blootstelling te voorkomen. Of ze zich nu bewust zijn van het risico of niet, Amerikaanse vrouwen worden op dezelfde manier misleid als consumenten.

Hoewel sommige risico's met betrekking tot de consumptie van zeevruchten kunnen worden verminderd door bepaalde soorten te vermijden, wordt die oplossing ondermijnd door het opkomende probleem van fraude met zeevruchten. De overexploitatie van de wereldwijde visserij heeft geleid tot een toename van visfraude, waarbij visproducten verkeerd worden geëtiketteerd om de winst te verhogen, belastingen te vermijden of illegaliteit te verbergen. Een veelvoorkomend voorbeeld is dat dolfijnen die als bijvangst worden gedood, regelmatig worden verpakt als ingeblikte tonijn. Uit een onderzoeksrapport uit 2015 bleek dat 74% van de geteste zeevruchten in sushirestaurants en 38% in niet-sushirestaurants in de VS verkeerd was geëtiketteerd. In een supermarkt in New York werd blue line tilefish - die op de FDA-lijst "Niet eten" staat vanwege het hoge kwikgehalte - opnieuw geëtiketteerd en verkocht als zowel "red snapper" als "Alaska heilbot". In Santa Monica, Californië, werden twee sushichefs betrapt op het verkopen van walvisvlees aan klanten, volhoudend dat het vette tonijn was. Zeevruchtenfraude verstoort niet alleen de markten en vertekent de schattingen van de overvloed aan zeeleven, het vormt ook een ernstig gezondheidsrisico voor visconsumenten over de hele wereld.

Dus... eten of niet eten?

Van giftige microplastics tot regelrechte fraude, het eten van zeevruchten voor het avondeten kan ontmoedigend aanvoelen. Maar laat dat je niet voor altijd afschrikken van de voedselgroep! Vis is rijk aan omega-3-vetzuren en magere eiwitten en zit boordevol gezondheidsvoordelen voor zowel mannen als vrouwen. Waar de voedingsbeslissing echt op neerkomt, is situationeel bewustzijn. Heeft het visproduct een ecolabel? Ben je lokaal aan het shoppen? Is bekend dat deze soort veel kwik bevat? Simpel gezegd: weet je wat je koopt? Bewapen jezelf met deze kennis om jezelf andere consumenten te beschermen. Waarheid en feiten zijn belangrijk.