Ozeanoaren Klimaren Lotura

Gaur egun Estatu Batuak Parisko Akordioarekin bat egiten ari dira, klima aldaketari aurre egiteko konpromiso globalarekin nazio eta nazioarteko ekintzen bitartez. Horrek akordioan parte ez diren 197ko zazpi nazio baino ez ditu utziko. AEBek 2016an bat egin zuten Parisko Akordioa utzi izana, neurri batean, ekintzarik ezaren kostuak eta ondorioak klima-aldaketari aurre egiteko kostuak askoz ere gaindituko zituztela onartzea izan zen. Berri ona da Akordiora itzuliko garela, lehen baino hobeto informatuta eta hornituta, beharrezko aldaketak egiteko.

Gizakiek klimaren haustura ozeanoarentzat mehatxurik handiena den arren, ozeanoa ere gure aliatu handiena da klima-aldaketaren aurkako borrokan. Beraz, has gaitezen lanean ozeanoak karbonoa xurgatzeko eta gordetzeko duen gaitasuna berreskuratzeko. Eraiki dezagun kostaldeko eta uharteetako nazio guztien gaitasuna beren herrialdeko uretarako irtenbideak kontrolatzeko eta diseinatzeko. Berrezar ditzagun itsas belar-belardiak, gazi-padurak eta mangladi-basoak eta, horrela, itsasertzak babes ditzagun ekaitz-boladak arintuz. Sor ditzagun enplegua eta finantza-aukera berriak naturan oinarritutako irtenbide horien inguruan. Ea ozeanoetan oinarritutako energia berriztagarrien bila. Aldi berean, deskarbonizatu ditzagun bidalketa, ozeanoetan oinarritutako garraioaren isuriak murriztuz eta teknologia berriak erabiliz garraio eraginkorragoa izan dadin.

Parisko Akordioaren helburuak lortzeko beharrezkoa den lanak jarraituko luke AEBak Akordioaren alderdi izan ala ez, baina aukera dugu bere esparrua gure helburu kolektiboak aurrera ateratzeko. Ozeanoen osasuna eta ugaritasuna berreskuratzea klima-aldaketaren efekturik okerrenak arintzeko eta ozeanoko bizitza guztiari laguntzeko estrategia irabazle eta bidezko bat da, gizateriaren onurarako.

Mark J. Spalding Ocean Fundazioaren izenean