2023: een eerste stap in de bescherming van de ongrijpbare volle zee

DEEL II: MARIENE GENETISCHE HULPBRONNEN, INCLUSIEF DE EERLIJKE EN BILLIJKE VERDELING VAN VOORDELEN (Artikel 9 Doelstellingen):

• Eerlijke en rechtvaardige verdeling van voordelen voor mariene genetische hulpbronnen,
• Capaciteitsopbouw van partijen die steun nodig hebben,
• Genereren van wetenschappelijk onderzoek en technologische innovatie, en
• Overdracht van maritieme technologie.

DEEL III. MAATREGELEN ZOALS OP GEBIED GEBASEERDE BEHEERINSTRUMENTEN, INCLUSIEF MARIENE BESCHERMDE GEBIEDEN (Artikel 17 Doelstellingen):

• Behoud en duurzaam gebruik van beschermde gebieden via gebiedsgerichte beheerinstrumenten,
• Samenwerking en coördinatie van deze gebiedsgerichte managementinstrumenten,
• Bescherming, behoud enz. van de biologische diversiteit en de daarmee samenhangende ecosystemen (rekening houdend met productiviteit, gezondheid en veerkracht),
• Ondersteuning van sociaal-economische kwesties zoals voedselzekerheid en culturele waarden, en
• Capaciteitsopbouw en technologieoverdracht

DEEL IV. MILIEU-EFFECTBEOORDELING (Artikel 27 Doelstellingen):

• Processen opzetten voor het uitvoeren en rapporteren van beoordelingen,
• Voorkom, beheer en verminder aanzienlijke negatieve gevolgen,
• Houd rekening met zowel de cumulatieve impact (totaal) als de impact die betrekking heeft op nationale rechtsgebieden,
• Zorg ervoor dat MER’s strategisch en coherent zijn, en
• Capaciteitsopbouw voor MER's

DEEL V. CAPACITEITSOPBOUW EN DE OVERDRACHT VAN MARIENE TECHNOLOGIE (Artikel 40 Doelstellingen):

• Ondersteuning van capaciteitsopbouw voor de voorgaande delen en hun respectieve doelstellingen.

Met name DEEL VIII IMPLEMENTATIE EN NALEVING kent een vreedzame en enigszins flexibele benadering voor het beslechten van geschillen onder deze overeenkomst. Deze methodologie voor het beslechten van geschillen zal waarschijnlijk effectief zijn, gezien de robuuste monitoring- en rapportagevereisten die in de overeenkomst zijn vastgelegd.

Voor meer informatie, inclusief hoe de EU deze overeenkomst in een notendop uitlegt en hoe deze zich verhoudt tot het onderstaande Kunming-Montreal Framework, zie: https://oceans-and-fisheries.ec.europa.eu/ocean/international-ocean-governance/protecting-ocean-time-action_en;  https://oceans-and-fisheries.ec.europa.eu/news/win-ocean-high-seas-treaty-signed-united-nations-2023-09-20_en

Voor het jaar 2050 legt het raamwerk de nadruk op ‘doelstellingen’, terwijl de directe zorg voor 2030 ook doelstellingen omvat. Er zijn inderdaad 23 doelstellingen onder Sectie H. De mondiale doelstellingen voor 2030 zijn onderverdeeld in 3 subrubrieken:

1. Het terugdringen van de bedreigingen voor de biodiversiteit,
2. Het voorzien in de behoeften van mensen door middel van duurzaam gebruik en het delen van voordelen, en
3. Tools en oplossingen voor implementatie en mainstreaming.

Onder kopje H1 vermelden Doelstellingen 1 en 2 een “30 bij 30”-aanpak waarbij effectief herstel en behoud plaatsvindt in 30 procent van de getroffen hulpbronnen die een impact hebben op de biodiversiteit. Rubriek H2 richt zich op het duurzame gebruik van hulpbronnen en een rechtvaardige aanpak voor het herstel van die hulpbronnen. Rubriek H3 richt zich meer op de implementatie van de doelstellingen met behulp van juridische en financiële benaderingen. Interessant genoeg vermeldt Doelstelling 19(a) een financiële investering van 30 miljard euro in 2030.

Het voordeel van dit raamwerk is dat het zorgvuldig rekening houdt met veel noodzakelijke componenten voor succes: verheven doelen die moeten worden bereikt in twee implementatiefasen, waarbij de eerste fase (eindigend in 2030) de tweede fase ondersteunt. Maar hoe verheven de doelstellingen voor 2030 en de doelstellingen voor 2050 ook zijn, de handhaving van het raamwerk is zwak. Sectie J. Verantwoordelijkheid en transparantie, lid 19, streeft naar een “facilitatieve, niet-opdringerige, niet-bestraffende…” benadering van naleving die veel te wensen overlaat. Over het geheel genomen is dit raamwerk echter zeker een stap in de goede richting, en gezien het feit dat dit ook zo was eind 2022 aangenomenheeft het tijd om te evolueren, met niet alleen gevolgen voor 2023, maar ook voor de komende jaren.

In ARTIKEL 3: SUBSIDIES DIE BIJDRAGEN AAN ILLEGALE, NIET-GEMELDE EN NIET-VERWANTE VISSERIJ staat bijvoorbeeld in 3.1 dat “Nee Lid zal subsidie ​​verlenen of behouden [cursivering]” voor IOO-visserij. In de Verenigde Staten heeft het woord ‘shall’ een grote juridische betekenis, omdat het een mandaat is in plaats van een suggestie.

Bovendien bevat ARTIKEL 8: KENNISGEVING EN TRANSPARANTIE strengere rapportagevereisten onder de SCM-overeenkomst die specifiek betrekking hebben op IUU's, en zijn de leden ook verplicht om aanvullende informatie te verstrekken aan de relevante commissie binnen één jaar na de datum waarop de WTO-overeenkomst in werking treedt. .

Als geheel versterkt deze WTO-overeenkomst de vorige SCM-overeenkomst en heeft tot doel vis te beschermen met concrete taal die hopelijk zal leiden tot naleving onder de leden en transparantie met betrekking tot IOO-visserij (Opmerking: zie ARTIKEL 8.2).

Voor meer informatie, zie: https://www.wto.org/english/thewto_e/minist_e/mc12_e/briefing_notes_e/bffish_e.htm