Kan beeldvorming verandering stimuleren?

De aarde rijst in de verte op in schril contrast met de maan. Een ijsbeer strandde op een drijvend stuk ijs. Een pelikaan gedrenkt in olie.

Wat hebben al deze afbeeldingen met elkaar gemeen? Ze hebben elk gediend als een gezicht voor milieubewegingen.

De grootste uitdaging voor het behoud van de zee? Gebrek aan toegang tot en begrip van wat er onder water gebeurt. Fotografie kan ons eraan herinneren waarom we allemaal moeten werken om te behouden wat mooi is.

Een octopus drijft op het eiland San Miguel. (c)Richard Salas

Bij The Ocean Foundation begrijpen we de kracht van beelden. We zijn opgericht door Wolcott Henry, een fotograaf voor National Geographic. Henry creëerde in 2001 Marine Photobank, een website met afbeeldingen van hoge kwaliteit van menselijke invloeden op het mariene milieu. Het idee kwam voort uit het jarenlang zien van afbeeldingen die werden gebruikt in publicaties zonder winstoogmerk die niet in staat waren om te inspireren tot conservering.

Getalenteerde fotografen zijn van cruciaal belang om het verhaal te vertellen van wat er zich onder de oppervlakte afspeelt en waarom we het moeten beschermen.

Ik had het onmiskenbare genoegen om de afgelopen week in Santa Barbara te zitten met vriend, donor en onderwaterfotograaf, Richard Salas.

Salas begon zijn fotografiecarrière nadat een leraar op een middelbare school hem terzijde had geschoven en hem had gezegd zijn zaakjes op orde te krijgen. Er klikte iets en hij stopte met "tijdverspilling" en vervolgde zijn passie voor fotografie.

Pas op de universiteit begon hij onder water te gaan en werd hij verliefd op de wereld onder de oppervlakte.

Na zijn studie volgde hij meer dan 30 jaar commerciële fotografie. Zijn leven stond op zijn kop toen zijn lieve vrouw Rebecca (met wie ik ook het genoegen had om elkaar te ontmoeten) in 2004 de diagnose kanker kreeg. Onder haar begeleiding dook hij terug in zijn lang verloren passie - onderwaterfotografie.

Richard Salas en zijn vrouw Rebecca, die hem hielpen weer het water in te gaan.

Salas heeft nu een onderwatertrilogie van boeken gepubliceerd, vol adembenemende beelden van onze wereld die net onder de oppervlakte verborgen is. Met zijn meesterlijke gebruik van licht legt hij de persoonlijkheid vast van wezens die ons zo vreemd lijken. Hij gebruikt zijn fotografie effectief om mensen met deze wezens te verbinden en een gevoel van respect en verantwoordelijkheid voor hun welzijn op te wekken.

Salas doneert royaal 50% van de boekwinst aan The Ocean Foundation. Koop zijn boeken hier.

-------------

Favoriete ding om te fotograferen?

Mijn favoriete beestje om te fotograferen is de Stellerszeeleeuw. Het zijn puppyhonden van 700 pond die je nooit alleen laten. Hun nieuwsgierigheid en speelsheid is een plezier en een uitdaging om vast te leggen terwijl ze de hele tijd worden geduwd en vastgegrepen. Ik hou van hun gezichtsuitdrukkingen en grote onderzoekende ogen.

Een speelse stellaire zeeleeuw controleert de camera. (c)Richard Salas 

Wat is het mooiste wezen dat je hebt gefotografeerd?

Mantaroggen zijn enkele van de meest gracieuze dieren waarmee ik ooit de oceaan heb mogen delen. Sommige zijn 18 voet breed en 3600 pond. Ze glijden met het gemak van Martha Graham die door de waterige lucht danst. Soms stopt iemand om in mijn ogen te kijken en wordt het een spirituele ervaring, een visuele conversatie van de ene soort naar de andere.

Een dier dat je nog niet hebt gezien en dat je hoopt vast te leggen op de camera?

Ik moet nog bij een bultrugwalvis zijn en kijk uit naar die dag met grote verwachting en opwinding. Ik heb hun liedjes gehoord en ze door mijn lichaam gevoeld, wat voor mij pure vreugde was. In het water zijn met een van deze prachtige reuzen en ze mogen fotograferen is een levenslange droom.

Wat maakt volgens jou een goede foto?

Elk beeld dat emotie oproept bij de kijker is goed.

Een Spaanse naaktslak met sjaal, de naam komt van zijn zwemstijl, die wetenschappers deed denken aan de sjaals met franjes die door flamencodansers werden gedragen. (c)Richard Salas 

Als je een dier in de oceaan zou kunnen zijn, welk dier zou je dan kiezen?

Ik denk dat een Orka-walvis het meest opwindend zou zijn. Ze zijn erg gezinsgericht en zijn de meesters van de zee. Ze zijn ook erg intelligent. Het zou leuk zijn om allemaal in een pod te leven en met mijn familie en vrienden in de oceanen van de wereld te zwemmen.

Zie je iets specifieks in de oceaan dat je stoort?

Afval brengt me altijd in een mentale neerwaartse spiraal, en dieren met ons afval blijven rond hun nek, benen of vinnen steken. Duikstekken zien waar ik vroeger in de jaren 70 op dook en die er nu zo levenloos uitzien. De aanblik van dode haaien en andere dieren gevangen in afgedankte visnetten.

Een cameraschuwe krab verschuilt zich achter een stuk kelp. (c)Richard Salas 

Gevaarlijke situaties? Nog grappige?

De enige gevaarlijke situatie waarin ik me bevond, was dat ik me op 90 meter onder de oppervlakte bevond en mijn uitrusting aanpaste en plotseling werd geraakt door het volledige lichaamsgewicht van een andere duiker omdat hij veel te snel aan het zinken was. We waren allebei in orde toen ik zijn afdaling stopte. Mijn ervaring is dat de gevaarlijkste dieren onder water mensen zijn.

De grappigste situatie is om te zien hoe mijn zoon zijn vinnen afdoet en in slow motion rondrent op de zandbodem van de zee. Hij ziet eruit alsof hij op de maan stuitert, en het zien van zijn speelse gemak en pure plezier onder water maakt me altijd aan het lachen.

Wat zijn de uitdagingen waarmee u onder water wordt geconfronteerd versus het maken van foto's op het land?

Ik kan daar beneden niet ademen zonder mijn eigen luchtvoorraad mee te nemen, dus ik krijg maar een bepaalde hoeveelheid tijd om daar beneden te zijn en het lijkt altijd te kort. Licht valt onder water sneller af, dus ik moet er meer van binnenhalen. Zout water en camera-elektronica gaan absoluut niet samen. Warm blijven in water van 41 graden is altijd een uitdaging, ik kan niet zomaar een sweatshirt aantrekken. De plaatsen waar ik graag duik zijn voedselrijk en vol leven, maar het nadeel is beperkt zicht, wat een constante uitdaging is.

Duiker zwemt naast een walvishaai. (c)Richard Salas