Klimaatangst: de nieuwe onzekerheid die onze volgende generatie achtervolgt

Spanning. Het is een normaal onderdeel van het leven en speelt een zeer belangrijke rol bij het beschermen van mensen tegen gevaar en het voorkomen van risico's. De American Psychological Association (APA) definieert angst als "een emotie die wordt gekenmerkt door gevoelens van spanning, bezorgde gedachten en fysieke veranderingen zoals verhoogde bloeddruk." Als je die definitie opsplitst, kun je zien dat het uit twee delen bestaat: mentaal en fysiek.

Als je nog nooit ernstige angst hebt ervaren, sta me dan toe het voor je te demonstreren.

1. Het begint met zorgen. In dit kader: “De zeespiegel stijgt door klimaatverandering.”
2. Die zorgen leiden tot catastrofaal denken en opdringerige gedachten: “Plaatsen als Zuid-Florida, Lower Manhattan en bepaalde eilandstaten zullen verdwijnen, wat zal leiden tot massamigratie, verlies van natuurlijke hulpbronnen, verlies van biodiversiteit, extreme weersomstandigheden, dood op een schaal waarop we die ik nog nooit eerder heb gezien en, uiteindelijk, de verwoesting van de planeet.”
3. Je bloeddruk stijgt, je hartslag versnelt en je begint te zweten. De gedachten leiden naar een nog engere, persoonlijke plek: 'Ik zou nooit kinderen moeten krijgen, want er zal geen wereld zijn die de moeite waard is om in te leven tegen de tijd dat ze volwassen zijn. Ik heb altijd al kinderen gewild, dus nu ben ik depressief.”

In 2006 bracht Al Gore zijn film "An Inconvenient Truth” die een zeer groot publiek bereikte. Maar in plaats van dat die waarheid gewoon ongemakkelijk is, is het nu onvermijdelijk in het jaar 2022. Veel jonge mensen ervaren de angst die gepaard gaat met de onzekerheid over wanneer de planeet precies in de volle breedte van de klimaatverandering zal storten.

Klimaatangst is reëel - vooral voor jongere generaties

Het artikel in de New York Times van Ellen Barry, “Klimaatverandering komt de therapieruimte binnen”, geeft niet alleen een levendig overzicht van individuele worstelingen; het biedt ook links naar twee zeer interessante onderzoeken die de druk benadrukken die het veranderende klimaat heeft op jongere bevolkingsgroepen.

Een studie gepubliceerd door The Lancet is een uitgebreide enquête getiteld "Klimaatangst bij kinderen en jongeren en hun opvattingen over de reactie van de overheid op klimaatverandering: een wereldwijd onderzoek" door Caroline Hickman, Msc et al. Bij het bekijken van het discussiegedeelte van deze studie vallen drie punten op:

1. Klimaatangst gaat niet alleen over zorgen. Deze angst kan zich uiten in angst, hulpeloosheid, schuldgevoel, woede en andere emoties die verband houden met of bijdragen aan een overkoepelend gevoel van hopeloosheid en angst.
2. Deze gevoelens hebben invloed op hoe mensen functioneren in hun leven.
3. Overheden en regelgevers hebben veel macht om klimaatangst te beïnvloeden, door proactief actie te ondernemen (wat deze angst zou verminderen) of door het probleem te negeren (wat het probleem verergert). 

De samenvatting van een andere studie met de titel "De psychologische gevolgen van de wereldwijde klimaatverandering”, door Thomas Doherty en Susan Clayton, verdeelt de soorten angst veroorzaakt door klimaatverandering in drie categorieën: direct, indirect en psychosociaal.

De auteurs beschrijven indirect effecten als die gebaseerd zijn op onzekerheid, een belangrijk onderdeel van angst, samen met wat mensen waarnemen over klimaatverandering. psychosociale effecten zijn meer wijdverspreid in termen van het langetermijneffect van klimaatverandering op gemeenschappen. Terwijl directe effecten worden uitgelegd als effecten die onmiddellijke effecten hebben op het leven van mensen. De samenvatting bestuderen gaat verder met het suggereren van verschillende interventiemethoden voor elk type angst.

Zonder zelfs maar in de details van elk onderzoek te duiken, kan men zien dat klimaatangst niet eendimensionaal is. En net als het ecologische probleem dat het veroorzaakt, zal klimaatangst tijd en perspectief vergen om zich aan aan te passen. Er is inderdaad geen kortere weg om het risico-element van klimaatangst aan te pakken. Er is geen antwoord op de onzekerheid over wanneer de effecten van klimaatverandering zullen optreden.

Hogescholen en psychologen realiseren zich dat klimaatangst een probleem is

Klimaatangst is een groeiend onderdeel van angst in het algemeen. Als The Washington Post rapporten, bieden hogescholen creatieve therapie aan voor studenten met groeiende klimaatgerelateerde zorgen. Interessant is dat sommige hogescholen implementeren wat zij noemen "klimaat cafés.” Deze zijn met name niet bedoeld voor mensen die een oplossing zoeken voor hun strijd, maar zijn eerder een ontmoetingsplaats waar men zijn/haar/hun gevoelens kan uiten in een open en informele ruimte.

Het vermijden van oplossingen tijdens deze klimaatcafégesprekken is een interessante benadering gezien de psychologische principes zelf en de resultaten van de bovengenoemde onderzoeken. Psychologie die angst aanpakt, is bedoeld om patiënten te helpen met de ongemakkelijke gevoelens van onzekerheid om te gaan en toch door te gaan. De klimaatcafés zijn een manier om de onzekerheid voor onze planeet het hoofd te bieden zonder oplossingen in je hoofd te laten ronddraaien tot je duizelig wordt.

Met name het veld van de klimaatpsychologie groeit. De Klimaatpsychologie Alliantie Noord-Amerika legt de verbinding tussen psychologie in het algemeen en klimaatpsychologie. In het verleden, nog maar 40 jaar geleden, waren kinderen zich slechts zijdelings bewust van het veranderende klimaat. Ja, Earth Day was een jaarlijks evenement. Voor het gemiddelde kind had een vaag festival echter niet dezelfde betekenis als de constante herinnering (op het nieuws, in de wetenschapsklas, enz.) Aan het veranderende klimaat. Snel vooruit naar 2022. Kinderen worden meer blootgesteld aan en zijn zich meer bewust van de opwarming van de aarde, de stijging van de zeespiegel in de oceanen en het waarschijnlijke verlies van soorten zoals ijsberen. Dit besef leidt begrijpelijkerwijs tot een zekere mate van zorgen en reflectie.

Wat is de toekomst van de oceaan?

Bijna iedereen heeft wel een herinnering aan de oceaan – hopelijk een positieve herinnering. Maar met de technologie van vandaag kan men de oceaan van de toekomst visualiseren. De National Oceanographic and Atmospheric Administration (NOAA) heeft een tool genaamd de Zeespiegelstijging - Kaartviewer waarmee men gebieden kan visualiseren die worden beïnvloed door zeespiegelstijging. NOAA heeft, samen met verschillende andere bureaus, ook zijn Technisch rapport zeespiegelstijging 2022, die bijgewerkte projecties biedt die teruggaan tot het jaar 2150. Jongere generaties hebben nu de mogelijkheid om, via tools zoals de Sea Level Rise-kaartviewer, steden als Miami, Florida voor hun ogen te zien verdwijnen.

Veel jonge mensen kunnen angstig worden als ze bedenken wat de stijging van de zeespiegel zal doen met familieleden en anderen die op lagere hoogten wonen. Steden waar ze ooit over fantaseerden, kunnen verdwijnen. Soorten die ze hebben leren kennen of zelfs uit de eerste hand hebben gezien, zullen uitsterven omdat de dieren ofwel niet kunnen leven binnen het temperatuurbereik van het evoluerende klimaat, ofwel hun voedselbronnen daardoor verdwijnen. De jongere generaties voelen misschien een zekere nostalgie over hun jeugd. Ze zijn niet alleen bezorgd over toekomstige generaties; ze maken zich zorgen over het verlies dat in hun eigen leven zal optreden. 

Het veranderende klimaat heeft inderdaad invloed op vele facetten van de oceaan, waaronder:

• Migratie van soorten
• Biodiversiteit
• koraalrif
• Samen met nog veel meer dat wordt onderzocht in De onderzoekspagina van de Ocean Foundation over oceaan en klimaatverandering.

De gerelateerde inspanning van de Ocean Foundation is de Blue Resilience-initiatief. Het Blue Resilience Initiative zet zich in voor het herstel, het behoud en de financiering van natuurlijke kustinfrastructuur door de belangrijkste belanghebbenden uit te rusten met de tools, technische expertise en beleidskaders om grootschalige klimaatrisicovermindering te bereiken. Het zijn initiatieven zoals deze die jongere generaties de hoop kunnen geven dat ze niet de enigen zijn die ernaar streven om problemen op te lossen. Vooral wanneer ze zich gefrustreerd voelen door het handelen of nalaten van hun land.

Waar laat dit toekomstige generaties achter?

Klimaatangst is een uniek soort angst en moet als zodanig worden behandeld. Aan de ene kant is klimaatangst gebaseerd op rationeel denken. De planeet is aan het veranderen. De zeespiegel stijgt. En het kan voelen alsof er weinig is dat een enkele persoon kan doen om deze verandering te stoppen. Als de angst voor het klimaat verlammend wordt, 'wint' noch de jongere met de paniekaanval, noch de planeet zelf. Het is belangrijk dat alle generaties en het veld van de psychologie klimaatangst erkennen als een legitieme zorg voor de geestelijke gezondheid.

Klimaatangst achtervolgt inderdaad onze jongere generaties. Hoe we ervoor kiezen om het aan te pakken, zal van cruciaal belang zijn om toekomstige generaties te motiveren om in het heden te leven, zonder de toekomst van hun planeet op te geven.