Duik onder de oppervlakte: een inleiding tot diepzeemijnbouw

Diepzeemijnbouw (DSM) is een potentiële commerciële industrie die probeert minerale afzettingen van de zeebodem te delven, in de hoop commercieel waardevolle mineralen zoals mangaan, koper, kobalt, zink en zeldzame aardmetalen te winnen. Deze mijnbouw zou echter een bloeiend en onderling verbonden ecosysteem vernietigen dat een duizelingwekkende verscheidenheid aan biodiversiteit herbergt: de diepe oceaan.

De minerale afzettingen van belang zijn te vinden in drie habitats op de zeebodem: de abyssale vlaktes, onderzeese bergen en hydrothermale ventilatieopeningen. Abyssale vlaktes zijn uitgestrekte diepzeebodems bedekt met sediment en minerale afzettingen, ook wel polymetallische knobbeltjes genoemd. Dit zijn de huidige primaire doelen van DSM, met aandacht voor de Clarion Clipperton Zone (CCZ): een gebied van afgrondvlaktes zo breed als het vasteland van de Verenigde Staten, gelegen in internationale wateren en zich uitstrekkend van de westkust van Mexico tot het midden van de Verenigde Staten. de Stille Oceaan, net ten zuiden van de Hawaïaanse eilanden.

Gevaar voor de zeebodem en de oceaan erboven

Commercieel DSM is nog niet van start gegaan, maar verschillende bedrijven proberen het waar te maken. De huidige voorgestelde methoden voor het delven van knobbeltjes omvatten de inzet van een mijnbouwvoertuig, meestal een zeer grote machine die lijkt op een drie verdiepingen hoge tractor, naar de zeebodem. Eenmaal op de zeebodem zal het voertuig de bovenste tien centimeter van de zeebodem stofzuigen en het sediment, de rotsen, de geplette dieren en de knobbeltjes naar een schip sturen dat aan de oppervlakte wacht. Op het schip worden de mineralen gesorteerd en de resterende afvalwaterslurrie (een mix van sediment, water en hulpstoffen) wordt via een lozingspluim teruggevoerd naar de oceaan. 

DSM zal naar verwachting alle niveaus van de oceaan beïnvloeden, van fysieke mijnbouw en het karnen van de oceaanbodem tot het dumpen van afval in de middenwaterkolom tot het morsen van potentieel giftige slurry op het oceaanoppervlak. De risico's voor diepzee-ecosystemen, het leven in zee, cultureel erfgoed onder water en de gehele waterkolom van DSM zijn divers en ernstig.

Studies tonen aan dat diepzeemijnbouw een onvermijdelijk netto verlies aan biodiversiteit, en hebben ontdekt dat een netto nul-impact onbereikbaar is. In de jaren tachtig werd voor de kust van Peru een simulatie uitgevoerd van de verwachte fysieke effecten van mijnbouw op de zeebodem. Toen de site in 1980 opnieuw werd bezocht, bleek het gebied weinig tekenen van herstel. 

Er is ook Underwater Cultural Heritage (UCH) in gevaar. Recente studies tonen aan een breed scala aan cultureel erfgoed onder water in de Stille Oceaan en binnen de voorgestelde mijnbouwregio's, inclusief artefacten en natuurlijke omgevingen die verband houden met inheems cultureel erfgoed, de handel in galjoen in Manilla en de Tweede Wereldoorlog.

De mesopelagische of middenwaterkolom zal ook de gevolgen van DSM voelen. Sedimentpluimen (ook bekend als stofstormen onder water), evenals geluids- en lichtvervuiling, zullen een groot deel van de waterkolom aantasten. Sedimentpluimen, zowel van het mijnbouwvoertuig als van afvalwater na extractie, kunnen zich verspreiden 1,400 kilometer in meerdere richtingen. Afvalwater dat metalen en gifstoffen bevat, kan de ecosystemen in het middenwater aantasten evenals de visserij.. 

De "Twilight Zone", een andere naam voor de mesopelagische zone van de oceaan, valt tussen de 200 en 1,000 meter onder de zeespiegel. Deze zone bevat meer dan 90% van de biosfeer en ondersteunt commerciële en voedselzekerheidrelevante visserijen, waaronder tonijn in het CCZ-gebied gepland voor mijnbouw. Onderzoekers hebben ontdekt dat het drijvende sediment een grote verscheidenheid aan onderwaterhabitats en het zeeleven zal aantasten fysiologische stress voor diepzeekoralen. Studies werpen ook rode vlaggen op over de geluidsoverlast veroorzaakt door mijnbouwmachines, en geven aan dat een verscheidenheid aan walvisachtigen, waaronder bedreigde diersoorten zoals blauwe vinvissen, een hoog risico lopen op negatieve effecten. 

In de herfst van 2022 werd The Metals Company Inc. (TMC) uitgebracht sediment slurrie rechtstreeks in de oceaan tijdens een collectortest. Er is zeer weinig bekend over de effecten van de slurry als deze eenmaal in de oceaan is teruggevoerd, inclusief welke metalen en verwerkingsmiddelen in de slurry kunnen worden gemengd, of het giftig zou zijn en welke effecten het zou hebben op de verschillende zeedieren en organismen die leven. in de lagen van de oceaan. Deze onbekende effecten van een dergelijke drijfmestlekkage benadrukken een deel van de belangrijke kennislacunes die er zijn, waardoor het vermogen van beleidsmakers wordt aangetast om weloverwogen milieubaselines en -drempels voor DSM te creëren.

Bestuur en Regulering

De oceaan en de zeebodem worden voornamelijk beheerst door de Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (UNCLOS), een internationale overeenkomst die de relatie tussen staten en de oceaan bepaalt. Onder UNCLOS is elk land verzekerd van jurisdictie, dwz nationale controle, over het gebruik en de bescherming van – en hulpbronnen binnen – de eerste 200 zeemijl uit de zee vanaf de kustlijn. Naast UNCLOS was ook de internationale gemeenschap het daarmee eens in maart 2023 aan een historisch verdrag over het bestuur van deze regio's buiten de nationale jurisdictie (genaamd het Volle Zee-verdrag of verdrag inzake biodiversiteit buiten de nationale jurisdictie "BBNJ").

De regio's buiten de eerste 200 zeemijl zijn beter bekend als gebieden buiten de nationale jurisdictie en worden vaak de "volle zee" genoemd. De zeebodem en ondergrond in volle zee, ook wel bekend als "het gebied", wordt specifiek beheerd door de International Seabed Authority (ISA), een onafhankelijke organisatie die is opgericht onder UNCLOS. 

Sinds de oprichting van de ISA in 1994 hebben de organisatie en haar lidstaten (de lidstaten) de taak gekregen om regels en voorschriften op te stellen voor de bescherming, exploratie en exploitatie van de zeebodem. Hoewel er regelgeving voor exploratie en onderzoek bestaat, bleef de ontwikkeling van regelgeving voor extractieve mijnbouw en exploitatie lang achterwege. 

In juni 2021 veroorzaakte de eilandstaat Nauru in de Stille Oceaan een bepaling van UNCLOS die volgens Nauru vereist dat de mijnbouwregelgeving tegen juli 2023 moet zijn voltooid, of de goedkeuring van commerciële mijnbouwcontracten, zelfs zonder regelgeving. Veel ISA-lidstaten en waarnemers hebben uitgesproken dat deze bepaling (soms de "tweejarige regel" genoemd) de ISA niet verplicht om mijnbouw toe te staan. 

Volgens popenbaar beschikbare inzendingen voor een dialoog in maart 2023 waar landen hun rechten en verantwoordelijkheden met betrekking tot de goedkeuring van een mijnbouwcontract bespraken. Desalniettemin blijft TMC bezorgde investeerders vertellen (tot 23 maart 2023) dat de ISA hun mijnbouwaanvraag moet goedkeuren en dat de ISA op schema ligt om dit in 2024 te doen.

Transparantie, rechtvaardigheid en mensenrechten

Toekomstige mijnwerkers vertellen het publiek dat we, om koolstofarm te worden, vaak het land of de zee moeten plunderen vergelijken van de negatieve effecten van DSM naar terrestrische mijnbouw. Er zijn geen aanwijzingen dat DSM terrestrische mijnbouw zou vervangen. Sterker nog, er is veel bewijs dat dit niet het geval zou zijn. Daarom zou DSM de mensenrechten en de zorgen over ecosystemen op het land niet wegnemen. 

Geen enkele terrestrische mijnbouwbelang heeft ermee ingestemd of aangeboden om hun activiteiten te sluiten of terug te schroeven als iemand anders geld verdient met het winnen van mineralen uit de zeebodem. Dat bleek uit een onderzoek in opdracht van de ISA zelf DSM zou wereldwijd geen overproductie van mineralen veroorzaken. Dat hebben geleerden beweerd DSM zou de terrestrische mijnbouw kunnen verergeren en zijn vele problemen. De zorg is gedeeltelijk dat een "lichte prijsdaling" de veiligheids- en milieubeheernormen in landmijnbouw zou kunnen verlagen. Ondanks een drijvende openbare gevel, zelfs TMC geeft toe (tegen de SEC, maar niet op hun website) dat "het misschien ook niet mogelijk is om definitief te zeggen of de impact van het verzamelen van knobbeltjes op de wereldwijde biodiversiteit minder groot zal zijn dan die geschat voor landmijnbouw."

Volgens UNCLOS zijn de zeebodem en zijn minerale hulpbronnen dat wel het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid, en behoren tot de wereldwijde gemeenschap. Als gevolg hiervan zijn de internationale gemeenschap en iedereen die verbonden is met de wereldoceaan belanghebbenden bij de zeebodem en de regelgeving die daarop van toepassing is. De mogelijke vernietiging van de zeebodem en de biodiversiteit van zowel de zeebodem als de mesopelagische zone is een groot probleem op het gebied van mensenrechten en voedselzekerheid. Zo ook het gebrek aan inclusie in het ISA-proces voor alle belanghebbenden, met bijzondere aandacht voor inheemse stemmen en mensen met culturele banden met de zeebodem, jongeren en een diverse groep milieuorganisaties, waaronder milieu-mensenrechtenverdedigers. 

DSM brengt extra risico's met zich mee voor materiële en immateriële UCH, en kan leiden tot vernietiging van historische en culturele locaties die belangrijk zijn voor mensen en culturele groepen over de hele wereld. Navigatiepaden, verloren scheepswrakken uit de Tweede Wereldoorlog en de middelste doorgang, en menselijke resten zijn wijd en zijd verspreid in de oceaan. Deze artefacten maken deel uit van onze gedeelde menselijke geschiedenis en lopen het risico verloren te gaan voordat ze worden gevonden in niet-gereguleerde DSM. 

Jongeren en inheemse volkeren over de hele wereld spreken zich uit om de diepzeebodem te beschermen tegen extractieve uitbuiting. De Sustainable Ocean Alliance heeft met succes jeugdleiders ingeschakeld, en de inheemse bevolking van de Stille Oceaan en lokale gemeenschappen zijn dat ook hun stem verheffen ter ondersteuning van de bescherming van de diepe oceaan. Tijdens de 28e zitting van de Internationale Zeebodemautoriteit in maart 2023 Pacific inheemse leiders riep op tot het betrekken van inheemse volkeren in de discussies.

Roept op tot een moratorium

Tijdens de Ocean Conference van de Verenigde Naties in 2022 was er een grote druk op een DSM-moratorium, met internationale leiders zoals Emmanuel Macron ondersteuning van de oproep. Bedrijven als Google, BMW Group, Samsung SDI en Patagonia hebben zich aangemeld een verklaring van het Wereld Natuur Fonds ondersteuning van een moratorium. Deze bedrijven komen overeen geen mineralen uit de diepe oceaan te halen, DSM niet te financieren en deze mineralen uit hun toeleveringsketens te weren. Deze sterke acceptatie van een moratorium in de zaken- en ontwikkelingssector wijst op een trend om af te zien van het gebruik van de materialen die op de zeebodem worden aangetroffen in batterijen en elektronica. TMC heeft toegegeven dat DSM misschien niet eens winstgevend, omdat ze de kwaliteit van de metalen niet kunnen bevestigen en – tegen de tijd dat ze worden gewonnen – misschien niet meer nodig zijn.

DSM hoeft niet af te stappen van fossiele brandstoffen. Het is geen slimme en duurzame investering. En het zal niet leiden tot een rechtvaardige verdeling van de voordelen. Het stempel dat DSM op de oceaan heeft gedrukt, zal niet kort zijn. 

De Ocean Foundation werkt samen met een breed scala aan partners, van boardrooms tot vreugdevuren, om valse verhalen over DSM tegen te gaan. TOF ondersteunt ook het vergroten van de betrokkenheid van belanghebbenden op alle niveaus van het gesprek, en een DSM-moratorium. De ISA komt nu in maart bijeen (volg onze stagiair Maddie Warner op onze Instagram terwijl ze verslag doet van de vergaderingen!) en opnieuw in juli – en misschien oktober 2023. En TOF zal aanwezig zijn samen met andere belanghebbenden die werken aan de bescherming van het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid.

Meer weten over deep seabed mining (DSM)?

Bekijk onze onlangs bijgewerkte onderzoekspagina om aan de slag te gaan.

Bekijk de pagina