Het bijhouden van ijsberen

Dr. Andrew E. Derocher, van de Universiteit van Alberta, is een begunstigde van TOF's Polar Seas-initiatief die wordt ondersteund door individuele donateurs en zakelijke partners zoals dat Fles. We spraken met Dr. Derocher om meer te horen over het werk dat hij doet en welke effecten klimaatverandering heeft op ijsberen.

Hoe is het om ijsberen te bestuderen?
Sommige soorten zijn gemakkelijker te bestuderen dan andere en ijsberen behoren niet tot de gemakkelijke soorten. Het hangt ervan af waar ze wonen, kunnen we ze zien en welke methoden we kunnen gebruiken. IJsberen leven op afgelegen ijskoude plekken die ongelooflijk duur zijn om te zijn. Ondanks deze uitdagingen zorgen langetermijnonderzoeksprogramma's ervoor dat we veel weten over ijsberen en toch zijn we altijd op zoek naar nieuwe en verbeterde gereedschappen.

Wat voor gereedschap gebruik je?
Een interessant opkomend hulpmiddel zijn oormerk-satellietgekoppelde radio's. We gebruiken al tientallen jaren satelliethalsbanden om habitatgebruik, migratie, overleving en voortplantingspercentages te volgen, maar deze kunnen alleen worden gebruikt bij volwassen vrouwtjes omdat volwassen mannetjes een nek hebben die breder is dan hun hoofd en halsbanden eraf glijden. Oormerkradio's (ongeveer het gewicht van een AA-batterij) daarentegen kunnen door beide geslachten worden gebruikt en geven ons tot 6 maanden locatie-informatie. Voor sommige kritieke parameters, zoals de data waarop de beren vertrekken en terugkeren naar het land, werken deze tags goed. Ze bepalen de periode op het land van de beer wanneer het zee-ijs is gesmolten en de beren aan land gaan en vertrouwen op hun opgeslagen vetreserves voor energie. Er is een grens aan hoe lang de beren zonder voedsel kunnen overleven en door de ijsvrije periode vanuit het perspectief van een ijsbeer te volgen, krijgen we een kritisch inzicht in de invloed van klimaatverandering op hen.

Hoe beïnvloedt klimaatverandering het gedrag van ijsberen?
De grootste bedreiging voor ijsberen is het verlies van leefgebied als gevolg van de opwarming van het Noordpoolgebied. Als de ijsvrije periode langer is dan 180-200 dagen, zullen veel beren hun vetreserves uitputten en verhongeren. De zeer jonge en de oudste beren lopen het grootste risico. Tijdens een arctische winter zijn de meeste ijsberen, met uitzondering van zwangere vrouwtjes, op het zee-ijs op jacht naar zeehonden. De beste jacht vindt plaats in het voorjaar wanneer ringrobben en baardrobben aan het verpoppen zijn. Veel naïeve zeehondenpups, en moeders die ze proberen te verzorgen, bieden de beren een kans om vet te worden. Voor ijsberen is vet waar het om draait. Als je ze ziet als vetzuigers, begrijp je beter hoe ze in zo'n barre omgeving leven. Zeehonden zijn afhankelijk van een dikke blubberlaag om warm te blijven en de beren zijn afhankelijk van het eten van die energierijke blubber om hun eigen vetreserves op te bouwen. Een beer kan tot 20% van zijn lichaamsgewicht in één maaltijd opeten en daarvan gaat meer dan 90% rechtstreeks naar zijn eigen vetcellen om te worden opgeslagen voor periodes waarin er geen zeehonden beschikbaar zijn. Geen enkele ijsbeer keek ooit naar zijn spiegelbeeld en dacht: "Ik ben te dik". Het is survival of the fattest in the Arctic.

Zwangere vrouwtjes die in winterholen worden gestopt, hebben voorheen enorme vetafzettingen achtergelaten, waardoor ze tot acht maanden konden overleven zonder te eten, terwijl ze tegelijkertijd hun welpen baarden en verzorgden. Rond nieuwjaarsdag worden een of twee welpen ter grootte van een cavia geboren. Als het ijs te vroeg smelt, hebben deze nieuwe moeders niet genoeg tijd om vet op te slaan voor de komende zomer. IJsbeerwelpen zijn 2.5 jaar afhankelijk van melk van hun moeder en omdat ze zo snel groeien, hebben ze weinig opgeslagen vet. Mama is hun vangnet.

Wat wil je dat mensen over je werk weten?
Het is een uitdaging om een ​​ijsbeer te zijn: ijskoude winternachten die maanden duren en leven op zee-ijs dat met de wind en stroming meedrijft. Het ding is, de beren zijn geëvolueerd om daar te leven en de omstandigheden veranderen. Meer aards worden zoals hun grizzlybeer-voorouder is geen optie. Klimaatverandering neemt de habitat weg die ze ontwikkelden om te exploiteren. Ons onderzoek draagt ​​bij aan het begrijpen van hoe ijsberen reageren op opwarmende omstandigheden. Als iconen van het noordpoolgebied zijn ijsberen onbedoeld de postersoort geworden voor klimaatverandering. We hebben tijd om de toekomst van de ijsbeer te veranderen en hoe sneller we handelen, hoe beter. Hun toekomst hangt af van de beslissingen die we vandaag nemen.