Mijn eerste Capitol Hill Ocean Week

Ik ben opgegroeid in de buitenwijken van Baltimore en heb nooit echt veel tijd doorgebracht in de buurt van grote watermassa's. Als het op de oceaan aankwam, was mijn houding, zoals de meesten om me heen, uit het oog, uit het hart. Hoewel ik op school had geleerd hoe de oceaan, die ons van water en voedsel voorziet, in gevaar was, leek de gedachte om tijd en moeite op te offeren om de oceaan te redden nauwelijks mijn roeping. Misschien voelde de taak gewoon te groot en vreemd aan. Trouwens, wat kon ik doen vanuit mijn door land omgeven huis in een buitenwijk van Baltimore?

Tijdens de eerste paar dagen dat ik stage liep bij The Ocean Foundation, begon ik te beseffen hoezeer ik mijn rol in de problemen die de oceaan aangaan had onderschat. Door de jaarlijkse Capitol Hill Ocean Week (CHOW) bij te wonen, kreeg ik meer inzicht in de relatie tussen mens en zee. Bij elke paneldiscussie die ik zag, kwamen artsen, wetenschappers, beleidsmakers en andere experts allemaal samen om het bewustzijn over het behoud van de zee te vergroten. De passie van elke spreker voor mariene kwesties en hun drive om anderen te betrekken bij het handelen heeft mijn kijk op hoe ik met de oceaan omga en kan beïnvloeden drastisch veranderd.

Het bijwonen van de March For the Ocean in de National Mall

Het panel Culturele verbindingen en het milieu sprak me bijzonder aan. Gemodereerd door Monica Barra (antropoloog bij The Water Institute of the Gulf), bespraken de panelleden de integratie van sociale cultuur en inspanningen voor milieubehoud, evenals de symbiotische relatie tussen de aarde en de mens. Een van de panelleden, Kathryn MacCormick (projectcoördinator van het Pamunkey Indian Reservation Living Shorelines) bood inzichten die mij sterk aanspraken. MacCormick beschreef hoe nauw de inheemse bevolking van de Pamunkey-indianenstam met hun land verbonden is aan de hand van de case study van vissen. Volgens MacCormick, wanneer vissen fungeren als een heilige voedselbron en onderdeel zijn van de gewoonten van een volk, dan zal die cultuur verdwijnen als de vissen verdwijnen. Deze duidelijke band tussen de natuur en de eigen cultuur deed me meteen denken aan het leven in Kameroen. In mijn geboortedorp Oshie, Kameroen, is 'tornin planti' onze belangrijkste culturele maaltijd. Tornin planti, gemaakt van bakbananen en voortreffelijke kruiden, is een hoofdbestanddeel van alle grote familie- en gemeenschapsevenementen. Terwijl ik naar het CHOW-panel luisterde, vroeg ik me af: wat zou er gebeuren als mijn gemeenschap geen bakbananen meer zou kunnen telen als gevolg van constante zure regen of wegstromende pesticiden? Dat grote hoofdbestanddeel van Oshie's cultuur zou plotseling verdwijnen. Bruiloften, begrafenissen, babyborrels, diploma-uitreikingen, de aankondiging van een nieuwe chef zouden die betekenisvolle tradities tenietdoen. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk begrijp dat cultureel behoud gelijk staat aan milieubehoud.

Culturele verbindingen en het milieupanel op CHOW 2018

Als aspirant-humanitair is het altijd mijn drive geweest om op een dag een doelgerichte en langdurige verandering in de wereld te bewerkstelligen. Nadat ik deel uitmaakte van het panel Culturele verbindingen en het milieu, dacht ik na over de vraag of het soort verandering dat ik nastreef en de aanpak die ik hanteer, als echt inclusief kunnen worden beschouwd. Panellid Les Burke, JD, (oprichter van Junior Scientists in the Sea) benadrukte sterk het belang van gemeenschapsbereik voor blijvend succes. Junior Scientists in the Sea, gevestigd in Baltimore, in de buurt van waar ik ben opgegroeid, stelt mensen met verschillende sociaaleconomische achtergronden in staat om de onderwaterwereld te verkennen terwijl ze ervaring opdoen in wetenschap, technologie, techniek en wiskunde (STEM). Dr. Burke schreef het succes van deze organisatie toe aan de unieke betrokkenheid van de basis waarop het was gebaseerd. Van hoge criminaliteitscijfers tot wijdverspreide sociaaleconomische ongelijkheid, het is geen geheim dat Baltimore niet de beste reputatie heeft - zoveel weet ik. Toch deed dr. Burke een bewuste poging om echt te luisteren naar de wensen en behoeften van de kinderen, om de dagelijkse realiteit van jongeren die opgroeien in deze gemeenschap beter te begrijpen. Door een echte dialoog en vertrouwen op te bouwen met de gemeenschap in Baltimore, was Junior Scientists in the Sea in staat om kinderen effectiever te betrekken bij het duiken en hen niet alleen te leren over het leven in de oceaan, maar ook over waardevolle levensvaardigheden zoals outreach, budgettering en de kracht van expressie via kunst. Als ik betekenisvolle verandering wil creëren, moet ik oppassen dat ik geen uniforme aanpak hanteer, want elke gemeenschap herbergt een unieke geschiedenis, cultuur en potentieel.

Panellid Les Burke, JD en ik na de discussie

Elke persoon in deze wereld heeft een ander perspectief op basis van waar ze vandaan komen. Na het bijwonen van mijn eerste CHOW liep ik weg, niet alleen met een groter bewustzijn van mijn rol in mariene kwesties, zoals verzuring van de oceaan, blauwe koolstof en verbleking van koraalriffen, maar ook met een dieper begrip van de kracht van een diverse gemeenschap en grassroots bereik. Of uw publiek nu traditioneel of eigentijds is, oud of jong, het vinden van een gemeenschappelijke basis waarop u mensen kunt betrekken, is de meest effectieve manier om echte verandering teweeg te brengen. Eens een jong meisje in het duister over haar potentieel om de wereld te veranderen, voel ik me nu gesterkt dat ja, kleine ouwe ik kan kust Maak een verschil.