Nieuwe analyse: business case voor diepzeemijnbouw – zeer ingewikkeld en grotendeels onbewezen – klopt niet

Uit het rapport blijkt dat het extraheren van knobbeltjes in de oceaanbodem gepaard gaat met technische uitdagingen en voorbijgaat aan de opkomst van innovaties die de noodzaak van diepzeemijnbouw zouden elimineren; waarschuwt investeerders om twee keer na te denken voordat ze een onbewezen industrie steunen

WASHINGTON, DC (2024 februari 29) – Nu de milieurisico's van mijnbouw in de diepzee al goed gedocumenteerd zijn, nieuw rapport biedt de meest alomvattende beoordeling tot nu toe van de mate waarin de sector economisch levensvatbaar is, en onthult de onrealistische financiële modellen, technologische uitdagingen en slechte marktvooruitzichten die het winstpotentieel ernstig ondermijnen. 

Vrijgegeven omdat de Amerikaanse regering overweegt zich in te zetten voor diepzeemijnbouw in binnenlandse wateren en voorafgaand aan een langverwachte bijeenkomst van de International Seabed Authority (18-29 maart) – het orgaan dat belast is met het reguleren van diepzeemijnbouw op de internationale volle zee — de studie legt de risico's bloot van het investeren in een onbewezen winningsindustrie die zich opmaakt voor de commerciële productie van een niet-hernieuwbare hulpbron met onbekende en steeds duidelijker wordende ecologische, sociaal-culturele en economische implicaties.

“Als het om diepzeemijnbouw gaat, moeten investeerders zeer alert zijn en een gedegen due diligence-onderzoek uitvoeren”, zegt Bobbi-Jo Dobush van de Ocean Foundation en een van de auteurs van het rapport. Diepzeemijnbouw is het financiële risico niet waard. “Proberen mineralen uit de oceaanbodem te winnen is een onbewezen industriële onderneming vol technische, financiële en regelgevende onzekerheid. Meer nog, de industrie wordt geconfronteerd met sterke inheemse oppositie en zorgen over de mensenrechten. Al deze factoren zorgen voor aanzienlijke potentiële financiële en juridische risico’s voor zowel publieke als private investeerders.”

Een van de meest zorgwekkende alarmsignalen is volgens het rapport die van de sector onrealistisch optimistische financiële modellen die dit negeren het volgende:

• Grote technische problemen bij de winning op ongekende diepten onder het oppervlak. In het najaar van 2022 kende de eerste proef voor het verzamelen van diepzeemijnbouw (DSM) in internationale wateren, die op zeer kleine schaal werd uitgevoerd, aanzienlijke technologische problemen. Waarnemers hebben opgemerkt hoe moeilijk en onvoorspelbaar het is om in de diepten van de oceaan te opereren.
• Een volatiele mineralenmarkt. Koplopers hebben bedrijfsplannen opgesteld op basis van de veronderstelling dat de vraag naar bepaalde mineralen die mogelijk in de diepzee verkrijgbaar zijn, zal blijven groeien. De metaalprijzen zijn echter niet samen met de productie van elektrische voertuigen gestegen: tussen 2016 en 2023 is de productie van elektrische voertuigen met 2,000% gestegen en zijn de kobaltprijzen met 10% gedaald. Uit een rapport in opdracht van de International Seabed Authority (ISA) blijkt dat er grote onzekerheid bestaat rond de prijzen voor commerciële metalen zodra aannemers met de productie beginnen, wat leidt tot de mogelijkheid dat relatief dure mineralen uit de zeebodem niet concurrerend zijn en dus weinig of geen winst opleveren. .
• Er zou een grote operationele kosten vooraf in verband met DSM, vergelijkbaar met de zeer industriële winningsindustrieën, waaronder olie en gas. Het is onredelijk om aan te nemen dat DSM-projecten het beter zouden doen dan standaard industriële projecten, waarvan twee derde het budget gemiddeld met 50% overschrijdt.

“Zeebodemmineralen – nikkel, kobalt, mangaan en koper – zijn geen ‘batterij in een rots’ zoals mijnbouwbedrijven beweren. Sommige van deze mineralen vormen de basis voor de technologie van de laatste generatie voor accu's van elektrische voertuigen, maar autofabrikanten vinden nu al betere en veiligere manieren om accu's van stroom te voorzien', zegt Maddie Warner van The Ocean Foundation en een van de hoofdauteurs van het rapport. “Binnenkort zullen innovaties op het gebied van batterijvermogen waarschijnlijk de vraag naar mineralen uit de zeebodem doen dalen.”

Potentiële kosten en verplichtingen worden verergerd door bekende en onbekende bedreigingen in alle aspecten van DSM, waardoor het rendement op investeringen onzeker wordt. Deze bedreigingen omvatten:

• Onvolledige regelgeving op nationaal en internationaal niveau die, in hun huidige ontwerpvorm, anticiperen op robuuste kosten en extreme verplichtingen. Deze omvatten aanzienlijke financiële garanties/obligaties vooraf, verplichte verzekeringsvereisten, strikte aansprakelijkheid voor bedrijven en monitoringvereisten op extreem lange termijn.
• Reputatieproblemen geassocieerd met vooraanstaande DSM-bedrijven. Startende startups hebben in hun bedrijfsplannen geen rekening gehouden met risico's of daadwerkelijke schade als gevolg van milieurampen of protesten, waardoor potentiële investeerders en besluitvormers een onvolledig beeld krijgen. Toen The Metals Company (TMC) bijvoorbeeld voor het eerst aan de Amerikaanse beurs werd genoteerd, voerde het maatschappelijk middenveld aan dat de oorspronkelijke aanvraag de risico's niet voldoende openbaar maakte; de Securities Exchange Commission was het daarmee eens en eiste van TMC een update in te dienen.
• Onduidelijkheid over wie de kosten gaat betalen van schade aan oceaanecosystemen.  
• Misleidende vergelijkingen met landmijnbouw en overdreven claims op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur (ESG).

Al deze risico's worden nog verergerd door de toenemende internationale druk om de diepzeemijnbouw een halt toe te roepen. Momenteel hebben 24 landen opgeroepen tot een verbod, moratorium of voorzorgspauze op de industrie.

Ook banken, financiële instellingen en verzekeraars zaaien steeds vaker twijfel over de levensvatbaarheid van de sector. In juli 2023 drongen 37 financiële instellingen er bij regeringen op aan om de mijnbouw in de diepzee te onderbreken totdat de milieu-, sociaal-culturele en economische risico’s bekend zijn en alternatieven voor diepzeemineralen zijn onderzocht.

“Er moeten aanzienlijke uitdagingen worden overwonnen voordat DSM kan worden erkend als economisch levensvatbaar of als een verantwoordelijke industrie die een positieve economische bijdrage aan de samenleving kan leveren”, aldus de verklaring. Banken over de hele wereld, waaronder Lloyds, NatWest, Standard Chartered, ABN Amro en BBVA, hebben de sector ook gemeden.

Bovendien ondertekenden 39 bedrijven beloften om niet in DSM te investeren, om gedolven mineralen niet in hun toeleveringsketens te laten komen en om geen mineralen uit de diepzee te betrekken. Deze bedrijven zijn onder meer Google, Samsung, Philips, Patagonia, BMW, Rivian, Volkswagen en Salesforce.

Sommige landen, zoals Noorwegen en de Cook Eilanden, zwemmen tegen de stroom in, hebben hun nationale wateren opengesteld voor verkennende mijnbouwactiviteiten. Verwacht werd dat de Amerikaanse regering vóór 1 maart een rapport zou uitbrengen waarin de levensvatbaarheid van de industrie in eigen land zou worden beoordeeld, terwijl TMC een aanvraag in behandeling heeft voor financiering door de Amerikaanse overheid voor de bouw van een verwerkingsfabriek voor mineralen op de zeebodem in Texas. Landen die diepzeemijnbouw beoefenen, raken steeds meer geïsoleerd op het wereldtoneel. “Terwijl afgevaardigden zich voorbereiden op de 29e zitting van de Internationale Zeebodemautoriteit (deel één), die van 18 tot en met 29 maart 2024 in Kingston, Jamaica wordt gehouden, biedt dit rapport richtlijnen voor de manier waarop investeerders en besluitvormers van de overheid het financiële risico uitgebreider kunnen inschatten. van potentiële diepzeemijnbouwactiviteiten”, aldus Mark. J. Spalding, voorzitter van de Ocean Foundation.

Hoe dit rapport te citeren: Uitgegeven door The Ocean Foundation. Auteurs: Bobbi-Jo Dobush en Maddie Warner. 29 februari 2024. Speciale dank aan bijdragen en recensies van Neil Nathan, Kelly Wang, Martin Webeler, Andy Whitmore en Victor Vescovo.

Voor meer informatie:
Alec Caso ([e-mail beveiligd]​ 310-488-5604)
Susan Tonassi ([e-mail beveiligd]​ 202-716-9665)

Over de Ocean Foundation

Als enige gemeenschapsstichting voor de oceaan heeft de 501(c)(3)-missie van The Ocean Foundation het verbeteren van de mondiale gezondheid van de oceanen, de klimaatbestendigheid en de blauwe economie. We creëren partnerschappen om alle mensen in de gemeenschappen waarin we werken te verbinden met de informatieve, technische en financiële middelen die ze nodig hebben om hun doelen op het gebied van oceaanbeheer te bereiken. De Ocean Foundation voert programmatische kerninitiatieven uit om de oceaanwetenschap rechtvaardiger te maken, de blauwe veerkracht te bevorderen, de mondiale plasticvervuiling in de zee aan te pakken en oceaangeletterdheid te ontwikkelen voor leiders op het gebied van marien onderwijs. Het herbergt ook fiscaal meer dan 55 projecten in 25 landen.