Bescherming van de diepzee op volle zee

Verslaggeving van het 5e Internationale Deep Sea Coral Symposium, Amsterdam

AMSTERDAM, NL - Hoeveel vooruitgang de wereld boekt bij het beheersen van "illegale" diepzeevisserij op volle zee, hangt af van uw perspectief, Matthew Gianni van de Coalitie voor het behoud van de diepzee vertelde wetenschappers op het vijfde internationale symposium over diepzeekoralen vorige week.

"Als je het de beleidsmensen vraagt, zeggen ze dat het verbazingwekkend is wat er in zo'n korte tijd is bereikt", vertelde Gianni, een voormalige Greenpeace-activist, me tijdens de lunch na zijn presentatie, "maar als je het de natuurbeschermers vraagt, hebben ze een andere mening."

Gianni definieerde de "volle zeeën" als oceaangebieden buiten de wateren die door individuele naties worden opgeëist. Volgens deze definitie, zei hij, wordt ongeveer tweederde van de oceanen gedefinieerd als "volle zeeën" en zijn ze onderworpen aan internationaal recht en een verscheidenheid aan verdragen.

In het afgelopen decennium hebben een aantal internationale organen, zoals de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, overeenstemming bereikt over verschillende regels en voorschriften die de visserij beperken in sommige gebieden met "kwetsbare mariene ecosystemen", zoals kwetsbare koudwaterkoralen.

Diepzeekoralen, die extreem lang leven en honderden of zelfs duizenden jaren nodig hebben om te groeien, worden vaak opgevist als bijvangst door de bodemtrawlers.

Maar, zei Gianni tegen wetenschappers, er is niet genoeg gedaan. Sommige spottende boten en zelfs de landen die dergelijke boten voeren, zouden kunnen worden berecht in reeds bestaande internationale rechtbanken, maar aanklagers zijn terughoudend om dergelijke stappen te nemen, zei hij.

Er is enige vooruitgang geboekt, zei hij. Sommige gebieden waarop niet is gevist, zijn gesloten voor bodemtrawlvisserij en andere soorten visserij, tenzij de instellingen die de visserij uitvoeren eerst een milieueffectrapport opstellen.

Dit is op zichzelf zeer innovatief, zei hij, en heeft tot gevolg gehad dat de visserijindringers in dergelijke gebieden aanzienlijk zijn beperkt, aangezien maar weinig bedrijven of andere entiteiten zich willen bezighouden met EIS-documentatie.

Aan de andere kant, voegde hij eraan toe, waar het slepen in diep water traditioneel is toegestaan, heeft de internationale gemeenschap een hekel aan pogingen om de visserij actief te beperken, waarschuwde hij.

"De diepzeetrawlvisserij moet worden onderworpen aan effectbeoordelingen die net zo veeleisend zijn als die van de olie-industrie", zei Gianni tegen de bijeenkomst, aangezien destructieve visserijpraktijken zoals grondtrawlvisserij in feite veel schadelijker zijn dan diepzeeboringen naar olie. (Gianni stond niet alleen in dat standpunt; tijdens de vijfdaagse conferentie legden een aantal anderen, waaronder wetenschappers, soortgelijke verklaringen af.)

De aandacht trekken van de internationale gemeenschap, vertelde Gianni me tijdens de lunch, is niet langer het probleem. Dat is al gebeurd: de Verenigde Naties, zei hij, hebben een aantal goede resoluties aangenomen.

Het probleem, zei hij, is dat die resoluties door alle betrokken landen worden uitgevoerd: “We hebben een goede resolutie. Nu werken we eraan om het geïmplementeerd te krijgen.”

Dit is geen gemakkelijke taak, gezien de eeuwenoude overtuiging van de mensheid dat er vrijheid moet zijn om op volle zee te vissen.

"Het is regimeverandering," zei hij, "paradigmaverschuiving."

De landen die betrokken zijn bij de diepzeevisserij in de Zuidelijke Oceaan hebben relatief goed werk geleverd door te proberen de resoluties van de Verenigde Naties na te leven. Aan de andere kant zijn sommige landen die betrokken zijn bij de bodemtrawlvisserij op volle zee in de Stille Oceaan minder assertief geweest.

Ongeveer 11 landen hebben een groot aantal onder hun vlag varende schepen die betrokken zijn bij de diepzeevisserij. Sommige van die landen houden zich aan internationale overeenkomsten, andere niet.

Ik vroeg naar de haalbaarheid van het waarborgen van de naleving.

'We gaan de goede kant op', antwoordde hij, verwijzend naar verschillende gevallen van de afgelopen tien jaar waarbij schepen niet aan de regels voldeden en vervolgens de toegang tot een aantal havens werd geweigerd omdat de schepen niet aan de regels voldeden.

Aan de andere kant vinden Gianni en anderen die betrokken zijn bij de Deep Sea Conservation Coalition (waarvan de meer dan 70 leden variëren van Greenpeace en de National Resources Defence Council tot de actrice Sigourney Weaver) dat de vooruitgang te langzaam gaat.

Gianni, geboren in Pittsburgh, Pennsylvania, werkte 10 jaar als commerciële visser en raakte betrokken bij het behoud van de oceaan toen het US Army Corps of Engineers eind jaren tachtig ermee instemde om baggerafval van een havenontwikkelingsproject in Oakland, Californië, in zee te dumpen. in een gebied waar al vissers aan het vissen waren.

Hij bundelde zijn krachten met Greenpeace en vele anderen. De veelbesproken belangenbehartigingsacties dwongen de federale regering om een ​​stortplaats verder op zee te gebruiken, maar tegen die tijd was Gianni toegewijd aan natuurbehoud.

Na een tijd fulltime voor Greenpeace te hebben gewerkt, werd hij als adviseur betrokken bij vraagstukken rond diepzeebaggeren en vissen op volle zee.