Bescherming van wetlands over de hele wereld, toen en nu: de Ramsar-conventie

door Luke Elder
Sabine Wetlands Walk, Hackberry, Louisiana (Foto met dank aan Louisiana Tourism Locations & Events – Peter A Mayer Advertising / Assoc. Creative Director: Neil Landry; Account Executives: Fran McManus & Lisa Costa; Art Production: Janet Riehlmann)
Sabine Wetlands Walk, Hackberry, Louisiana (Foto met dank aan Louisiana Tourism Locations & Events – Peter A Mayer Advertising / Assoc. Creative Director: Neil Landry; Account Executives: Fran McManus & Lisa Costa; Art Production: Janet Riehlmann)

Elk jaar kijken angstige kustgemeenschappen naar de voorspelling voor naderende tropische cyclonen, bekend als orkanen of tyfoons wanneer ze volwassen worden, afhankelijk van waar ze zijn. Wanneer die stormen het land naderen, zoals de orkaan Isaac eind vorige maand deed, worden de gemeenschappen op het pad van de storm herinnerd aan de waarde van wetlands, bossen en andere leefgebieden aan de kust om hen te beschermen tegen de ergste gevolgen van de storm.

In de wereld van vandaag met een stijgende zeespiegel en een opwarmend klimaat, zijn wetlands en wetland-ecosysteemfuncties een integraal onderdeel van de aanpassing aan en beperking van de klimaatverandering. Bovendien zijn wetlands een belangrijke bron van economische, wetenschappelijke en recreatieve waarde. Toch worden deze ecosystemen geconfronteerd met degradatie en vernietiging.
RAMSART Er kan onherstelbaar verlies zijn voor wetlands door de geleidelijke indringing van bebouwing in wetlands vanaf de landzijde, en de erosie van wetlandgebieden vanaf het water als gevolg van kunstmatige waterwegen en andere activiteiten. Iets meer dan 40 jaar geleden kwamen naties samen om de waarde van wetlands en nabijgelegen habitats te erkennen en een kader voor hun bescherming te ontwikkelen. De Ramsar-conventie is een internationale overeenkomst die is ontworpen om deze aantasting te helpen voorkomen en om inspanningen te ondersteunen om wetlands wereldwijd te herstellen, te rehabiliteren en te behouden. De Ramsar-conventie beschermt wetlands vanwege hun unieke ecologische functies en diensten, zoals de regulering van waterregimes en de habitat die ze bieden voor de biodiversiteit vanaf het ecosysteemniveau tot op het niveau van de soort.
Het oorspronkelijke Verdrag inzake wetlands werd gehouden in de Iraanse stad Ramsar in 1971. In 1975 was het verdrag volledig van kracht en bood het een kader voor nationale en internationale actie en samenwerking voor de duurzame bescherming en instandhouding van wetlands en hun natuurlijke hulpbronnen en diensten. . De Ramsar-conventie is een intergouvernementeel verdrag dat de lidstaten verplicht tot het behoud van de ecologische integriteit van bepaalde wetlands en tot het duurzaam gebruik van deze wetlands. De missie van de conventie is "het behoud en verstandig gebruik van alle wetlands door middel van lokale, regionale en nationale acties en internationale samenwerking, als bijdrage aan het bereiken van duurzame ontwikkeling over de hele wereld".
De Ramsar-conventie onderscheidt zich op twee belangrijke manieren van andere soortgelijke wereldwijde milieu-inspanningen. Ten eerste is het niet aangesloten bij het systeem van multilaterale milieuovereenkomsten van de Verenigde Naties, hoewel het wel samenwerkt met andere MEA's en ngo's en een bekend verdrag is dat verband houdt met alle andere biodiversiteitsgerelateerde overeenkomsten. Ten tweede is het het enige wereldwijde milieuverdrag dat zich bezighoudt met een specifiek ecosysteem: wetlands. Het verdrag gebruikt een relatief brede definitie van wetlands, waaronder “moerassen en moerassen, meren en rivieren, natte graslanden en veengebieden, oases, estuaria, delta’s en wadden, mariene gebieden nabij de kust, mangroven en koraalriffen, en door de mens gemaakte plaatsen zoals visvijvers, rijstvelden, stuwmeren en zoutpannen.”
De hoeksteen van de Ramsar-conventie is de Ramsar-lijst van wetlands van internationaal belang, een lijst van alle wetlands die de conventie heeft aangewezen als gebieden die belangrijk zijn voor de gezondheid van kust- en mariene hulpbronnen over de hele wereld.
Het doel van de lijst is om "een internationaal netwerk van wetlands te ontwikkelen en te onderhouden die belangrijk zijn voor het behoud van de wereldwijde biologische diversiteit en voor het in stand houden van het menselijk leven door het onderhoud van hun ecosysteemcomponenten, processen en voordelen / diensten." Door toe te treden tot de Ramsar-conventie is elk land verplicht om ten minste één wetland-gebied aan te wijzen als een wetland van internationaal belang, terwijl andere gebieden door andere lidstaten worden geselecteerd voor opname in de lijst van aangewezen wetlands.
Enkele voorbeelden van Ramsar-wetlands van internationaal belang in Noord-Amerika zijn het Chesapeake Bay Estuarine Complex (VS), het Laguna de Términos-reservaat in Campeche (Mexico), het reservaat aan de zuidkant van Cuba's Isla de la Juventud, het Everglades National Park in Florida (VS) en de locatie in Alaska in de Canadese Fraser River Delta. Elke Ramsar-site die moeite heeft met het handhaven van de ecologische en biologische integriteit die door de Conventie is vastgesteld, kan op een speciale lijst worden geplaatst en kan technische hulp krijgen om de problemen op te lossen waarmee de site wordt geconfronteerd. Daarnaast kunnen landen steun aanvragen via het Ramsar Small Grants Fund en Wetlands for the Future Fund voor het voltooien van wetlandbeschermingsprojecten. De Amerikaanse National Fish and Wildlife Service fungeert als het leidende agentschap voor de 34 Ramsar-locaties in de VS en de coördinatie met andere landen.
De Conventie van Ramsar houdt om de drie jaar een Conferentie van de Verdragsluitende Partijen (COP) om de verdere toepassing van de richtlijnen en het beleid van de Conventie te bespreken en te bevorderen. Wat de dagelijkse activiteiten betreft, is er een Ramsar-secretariaat in Gland, Zwitserland, dat de Conventie internationaal beheert. Op nationaal niveau heeft elke verdragsluitende partij een aangewezen administratieve autoriteit die toezicht houdt op de uitvoering van de richtlijnen van het verdrag in hun respectieve land. Hoewel de Ramsar-conventie een internationale inspanning is, moedigt de conventie de lidstaten ook aan om hun eigen nationale wetlandcomités op te richten, de betrokkenheid van ngo's op te nemen en de betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld op te nemen in hun inspanningen voor het behoud van wetlands.
In juli 2012 vond de 11e bijeenkomst plaats van de Conferentie van verdragsluitende partijen bij de Ramsar-conventie, die werd gehouden in Boekarest, Roemenië. Daar werd belicht hoe duurzaam toerisme van wetlands bijdraagt ​​aan een groene economie.
De conferentie eindigde met onderscheidingen ter ere van het geweldige werk dat is verricht, en een erkenning van de noodzaak van voortdurend doorzettingsvermogen en toewijding aan het behoud en herstel van wetlands over de hele wereld. Vanuit het oogpunt van oceaanbehoud ondersteunt de Ramsar-conventie de bescherming van een van de meest kritieke bouwstenen voor de gezondheid van de oceaan.
Verenigde Staten van Amerika: 34 Ramsar-locaties, 4,122,916.22 hectare per 15 juni 2012 (Bron: USFWS)

Ash Meadows National Wildlife Refuge 18/12/86    
Nevada
9,509 ha
Bolinas-lagune 01/09/98    
Californië
445 ha
Cache-Lower White Rivers 21/11/89    
Arkansas
81,376 ha
Cache Rivier-Cypress Creek Wetlands 01/11/94    
Illinois
24,281 ha
Caddo-meer 23/10/93    
Texas
7,977 ha
Catahoula-meer 18/06/91    
Louisiana
12,150 ha
Chesapeake Bay Estuarien Complex 04/06/87    
Virginia
45,000 ha
Cheyenne Bodems 19/10/88    
Kansas
10,978 ha
Congaree Nationaal Park 02/02/12    
zuid Carolina
10,539 ha
Connecticut River Estuary & Tidal Wetlands Complex 14/10/94    
Connecticut
6,484 ha
Corkscrew Swamp Sanctuary 23/03/09    
Florida
5,261 ha
Delaware Bay-monding 20/05/92    
Delaware, New Jersey
51,252 ha
Edwin B Forsythe National Wildlife Refuge 18/12/86    
New Jersey
13,080 ha
Everglades Nationaal Park 04/06/87    
Florida
610,497 ha
Francis Beidler Bos 30/05/08    
zuid Carolina
6,438 ha
Grasland Ecologisch Gebied 02/02/05    
Californië
65,000 ha
Humbug Marsh 20/01/10    
Michigan
188 ha
Horicon Moeras 04/12/90    
Wisconsin
12,912 ha
Izembek Lagoon National Wildlife Refuge 18/12/86    
Alaska
168,433 ha
Kakagon en Bad River Sloughs 02/02/12    
Wisconsin
4,355 ha
Kawainui en Hamakua Marsh Complex 02/02/05    
Hawaii
414 ha
Laguna de Santa Rosa Wetland-complex 16/04/10    
Californië
1576 ha
Okefenokee National Wildlife Refuge 18/12/86    
Georgië, Florida
162,635 ha
Palmyra-atol National Wildlife Refuge 01/04/11    
Hawaii
204,127 ha
Pelican Island National Wildlife Refuge 14/03/93    
Florida
1,908 ha
Quivira National Wildlife Refuge 12/02/02    
Kansas
8,958 ha
Roswell Artesische wetlands 07/09/10    
New Mexico
917 ha
Sand Lake National Wildlife Refuge 03/08/98    
zuid Dakota
8,700 ha
Sue en Wes Dixon Waterfowl Refuge bij Hennepin &
Hopper Meren 02/02/12    
Illinois
1,117 ha
Het Emiquon-complex 02/02/12    
Illinois
5,729 ha
Tijuana River National Estuariene Onderzoeksreservaat 02/02/05    
Californië
1,021 ha
Tomalesbaai 30/09/02    
Californië
2,850 ha
Upper Mississippi rivier uiterwaarden Wetlands 05/01/10    
Minnesota, Wisconsin, Iowa, Illinois
122,357 ha
Wilma H. ​​Schiermeier Olentangy River Wetland Research Park 18/04/08    
Ohio
21 ha
Luke Elder werkte in de zomer van 2011 als TOF-zomerstagiair voor onderzoek. Het jaar daarop studeerde hij in Spanje, waar hij stage liep bij de Spaanse Nationale Onderzoeksraad in hun groep Milieu-economie. Deze zomer werkte Luke als Conservation Intern voor The Nature Conservancy waar hij landbeheer en rentmeesterschap deed. Luke, een senior aan Middlebury College, studeert Conservation Biology and Environmental Studies met een minor Spaans, en hoopt in de toekomst een carrière te vinden in het behoud van de zee.