Schonere lucht, schonere oceaan

Het nieuws vanuit huis bijhouden is vrij eenvoudig dankzij moderne technologie en de mogelijkheid om toegang te krijgen tot goede, nauwkeurige inhoud. Dat betekent niet dat het nieuws altijd gemakkelijk te bevatten is, zoals we allemaal weten. Bij het lezen van de Yale e16-editie van 360 april werd ik getroffen door het citaat dat goed nieuws zou moeten zijn over ons bewezen vermogen om economische voordelen te genereren door schade door menselijke activiteiten te beperken of te elimineren. En toch lijkt er een trend in de verkeerde richting te zijn.

“De Clean Air Act van 1970 kostte bijvoorbeeld 523 miljard dollar in de eerste 20 jaar, maar leverde 22.2 biljoen dollar aan voordelen op voor de volksgezondheid en de economie. 'Het is heel duidelijk geworden dat de meeste van deze milieuregels enorm voordelig zijn voor de samenleving', zegt een beleidsexpert tegen Conniff [auteur van het artikel], 'Als we deze regels niet invoeren, laten we als samenleving geld achter op de tafel."

De voordelen van het voorkomen van vervuiling voor de oceaan zijn niet te overzien, net als onze voordelen van de oceaan. Wat de lucht in gaat, komt terecht in onze waterwegen, onze baaien en estuaria, en de oceaan. In feite heeft de oceaan een derde van de kooldioxide en andere emissies in de afgelopen tweehonderd jaar geabsorbeerd. En het blijft tot de helft van de zuurstof genereren die we nodig hebben om te ademen. De lange decennia van het absorberen van de emissies van menselijke activiteiten hebben echter een effect op de chemie van de oceaan - niet alleen waardoor het minder gastvrij wordt voor het leven erin, maar het kan ook een negatieve invloed hebben op het vermogen om zuurstof te genereren.

Dus hier vieren we vijf decennia waarin we ervoor zorgen dat degenen die profiteren van activiteiten die vervuiling veroorzaken, daadwerkelijk deelnemen aan het voorkomen van vervuiling, zodat de gezondheids- en andere milieukosten worden beperkt. Toch is het moeilijk om ons succes in het verleden met economische groei en milieuvoordelen te vieren, omdat het erop lijkt dat er een soort geheugenverlies aan het ontstaan ​​is.

De afgelopen weken lijkt het erop dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het waarborgen van onze luchtkwaliteit zijn vergeten hoe goede luchtkwaliteit onze economie ten goede komt. Het lijkt erop dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het beschermen van onze gezondheid en ons welzijn alle gegevens hebben genegeerd die laten zien hoeveel meer mensen ziek worden en sterven in gebieden waar de luchtvervuiling het grootst is – en dat allemaal tijdens een pandemie van een dodelijke luchtwegaandoening die heeft plaatsgevonden. onderstreepte die economische, sociale en menselijke kosten. Het lijkt erop dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het beschermen van onze gezondheid en ons welzijn zijn vergeten dat kwik in onze vissen een ernstig en vermijdbaar gezondheidsrisico vormt voor degenen die vis eten, inclusief mensen, vogels en andere wezens.

Laten we ons niet terugtrekken uit de regels die onze lucht ademender en ons water drinkbaarder hebben gemaakt. Laten we niet vergeten dat ongeacht de kosten van het beperken van vervuiling door menselijke activiteiten, de kosten van het NIET beperken ervan veel groter zijn. Zoals de EPA-website stelt: “(f)ewer voortijdige sterfgevallen en ziekten betekent dat Amerikanen een langer leven, een betere levenskwaliteit, lagere medische kosten, minder schoolverzuim en een hogere productiviteit van werknemers ervaren. Peer-reviewed studies tonen aan dat de wet een goede economische investering is geweest voor Amerika. Sinds 1970 gaan schonere lucht en een groeiende economie hand in hand. De wet heeft marktkansen gecreëerd die hebben bijgedragen tot innovatie in schonere technologieën – technologieën waarin de Verenigde Staten een wereldmarktleider zijn geworden.” https://www.epa.gov/clean-air-act-overview/clean-air-act-and-economy

Bovendien zijn viezere lucht en viezer water schadelijk voor de planten en dieren waarmee we deze planeet delen en die deel uitmaken van ons levensondersteunende systeem. En in plaats van de overvloed in de oceaan te herstellen, zullen we haar vermogen verder aantasten om de zuurstof en andere onschatbare diensten te leveren waar al het leven van afhangt. En we verliezen ons leiderschap in het beschermen van lucht en water dat als model heeft gediend voor milieuwetten over de hele wereld.