Wat mevrouw Vaughan ons leert (en ons kan leren)

Misschien ben je wel eens naar de film Hidden Figures geweest. Misschien werd je geïnspireerd door de afbeelding van drie zwarte vrouwen die slagen vanwege hun buitengewone bekwaamheid in de context van discriminatie op grond van ras en geslacht. Vanuit dit perspectief is de film echt inspirerend en het bekijken waard.

Laat me nog twee lessen uit de film toevoegen waar je over na kunt denken. Als iemand die een zeer serieuze wiskundenerd was op de middelbare school en universiteit, is Hidden Figures een triomf voor degenen onder ons die succes zochten met calculus en theoretische statistiek. 

Tegen het einde van mijn universiteitscarrière volgde ik een wiskundecursus van de inspirerende professor van het NASA Jet Propulsion Laboratory, Janet Meyer genaamd. We hebben veel sessies van die klas besteed aan het berekenen van hoe we een ruimtevoertuig in een baan rond Mars kunnen brengen, en het schrijven van code om een ​​mainframecomputer te maken die ons helpt bij onze berekeningen. Het was dus inspirerend om te zien hoe de drie helden wiens bijdragen grotendeels onbezongen waren hun wiskundige vaardigheden gebruikten om te slagen. Berekeningen onderschrijven alles wat we maken en doen, en daarom zijn STEM- en andere programma's zo belangrijk, en daarom moeten we ervoor zorgen dat iedereen toegang heeft tot het onderwijs dat ze nodig hebben. Stel je voor wat onze ruimtevaartprogramma's zouden hebben verloren als Katherine G. Johnson, Dorothy Vaughan en Mary Jackson niet de kans hadden gekregen om hun energie en intelligentie in formeel onderwijs te steken.

En voor de tweede gedachte wil ik een van de helden benadrukken, mevrouw Vaughan. In de afscheidsrede van president Obama vermeldde hij hoe automatisering de kern was van het verlies van banen en veranderingen in ons personeelsbestand. We hebben een enorme groep mensen in ons land die zich in de steek gelaten, buitengesloten en boos voelen. Ze zagen hun productie- en andere banen in de loop van tientallen jaren verdwijnen, waardoor ze alleen de herinnering overhielden aan goedbetaalde banen met goede secundaire arbeidsvoorwaarden van hun ouders en grootouders.

De film begint met mevrouw Vaughan aan het werk onder haar Chevrolet uit '56 en we kijken hoe ze uiteindelijk met een schroevendraaier de starter omzeilt om de auto te laten draaien. Toen ik op de middelbare school zat, bracht ik vele uren door onder de motorkap van een auto, het maken van aanpassingen, het verbeteren van tekortkomingen, het veranderen van de basismachine die we elke dag gebruikten. In de auto's van vandaag is het moeilijk voor te stellen dat je dezelfde dingen kunt doen. Zoveel componenten zijn computerondersteund, elektronisch gestuurd en subtiel uitgebalanceerd (en plegen fraude, zoals we onlangs hebben vernomen). Zelfs het diagnosticeren van een probleem vereist het aansluiten van een auto op gespecialiseerde computers. We hebben de mogelijkheid om de olie, de ruitenwissers en de banden te verversen - althans voorlopig.

Maar mevrouw Vaughan was niet alleen in staat om haar verouderde auto aan de praat te krijgen, daar begon haar mechanische vaardigheden. Toen ze zich realiseerde dat haar hele team van menselijke computers verouderd zou raken als de mainframe IBM 7090 operationeel werd bij NASA, leerde ze zichzelf en haar team de computertaal Fortran en de basisprincipes van computeronderhoud. Ze bracht haar team van verouderd naar de frontlinie van een nieuwe sectie bij NASA en bleef gedurende haar hele carrière bijdragen aan de voorhoede van ons ruimtevaartprogramma. 

Dit is de oplossing voor onze toekomstige groei– . We moeten de reactie van mevrouw Vaughan op verandering omarmen, ons voorbereiden op de toekomst en er met beide benen in springen. We moeten leiden, in plaats van uit het oog te verliezen in tijden van transitie. En het gebeurt. Overal in de Verenigde Staten. 

Wie had toen gedacht dat we vandaag de dag 500 productiefaciliteiten zouden hebben, verspreid over 43 Amerikaanse staten, die 21,000 mensen in dienst zouden hebben om de windenergie-industrie te bedienen? De productie-industrie voor zonne-energie in de VS groeit elk jaar, ondanks de concentratie van de industrie in Oost-Azië. Als Thomas Edison de gloeilamp heeft uitgevonden, heeft Amerikaanse vindingrijkheid het verbeterd met de alles-efficiënte LED, haar in de VS vervaardigd. Installatie, onderhoud en upgrades ondersteunen allemaal banen in de VS op manieren die we nooit hadden durven dromen. 

Is het makkelijk? Niet altijd. Er zijn altijd obstakels. Ze kunnen logistiek zijn, ze kunnen technisch zijn, misschien moeten we dingen leren die we nog nooit eerder hebben geleerd. Maar het is mogelijk als we de kans grijpen. En dat heeft mevrouw Vaughan haar team geleerd. En wat ze ons allemaal kan leren.