Ανακοινώνοντας το 2024 Boyd Lyon Scholar

Κάθε χρόνο, το Boyd Lyon Sea Turtle Fund φιλοξενεί μια υποτροφία για έναν φοιτητή θαλάσσιας βιολογίας του οποίου η έρευνα επικεντρώνεται στις θαλάσσιες χελώνες. Ο φετινός νικητής είναι ο Jaime Restrepo.

Διαβάστε την περίληψη της έρευνάς του παρακάτω:

Ιστορικό

Οι θαλάσσιες χελώνες κατοικούν σε διαφορετικά οικοσυστήματα σε όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους. κατοικούν συνήθως σε καθορισμένες περιοχές αναζήτησης τροφής και μεταναστεύουν κάθε εξάμηνο σε παραλίες φωλεοποίησης μόλις γίνουν αναπαραγωγικά ενεργά (Shimada et al. 2020). Ο εντοπισμός των διαφορετικών οικοτόπων που χρησιμοποιούνται από τις θαλάσσιες χελώνες και η συνδεσιμότητα μεταξύ τους είναι το κλειδί για να δοθεί προτεραιότητα στην προστασία των περιοχών που απαιτούνται για να διασφαλιστεί ότι εκπληρώνουν τον οικολογικό τους ρόλο (Troëng et al. 2005, Coffee et al. 2020). Τα ιδιαίτερα μεταναστευτικά είδη, όπως οι θαλάσσιες χελώνες, εξαρτώνται από βασικά περιβάλλοντα για να ευδοκιμήσουν. Έτσι, οι στρατηγικές διατήρησης για την προστασία αυτών των ειδών θα είναι τόσο επιτυχημένες όσο η κατάσταση του πιο αδύναμου κρίκου στο μεταναστευτικό μονοπάτι. Η δορυφορική τηλεμετρία έχει διευκολύνει την κατανόηση της χωρικής οικολογίας και της μεταναστευτικής συμπεριφοράς των θαλάσσιων χελωνών και παρέχει πληροφορίες για τη βιολογία, τη χρήση και τη διατήρησή τους (Wallace et al. 2010). Στο παρελθόν, η παρακολούθηση χελωνών που φωλιάζουν έχει φωτίσει τους μεταναστευτικούς διαδρόμους και βοήθησε στον εντοπισμό περιοχών αναζήτησης τροφής (Vander Zanden et al. 2015). Παρά τη μεγάλη αξία της δορυφορικής τηλεμετρίας που μελετά την κίνηση των ειδών, ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι το υψηλό κόστος των πομπών, το οποίο συχνά οδηγεί σε περιορισμένα μεγέθη δειγμάτων. Για να αντισταθμιστεί αυτή η πρόκληση, η ανάλυση σταθερών ισοτόπων (SIA) κοινών στοιχείων που βρίσκονται στη φύση ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο για τον εντοπισμό περιοχών που συνδέονται με τις μετακινήσεις των ζώων σε θαλάσσια περιβάλλοντα. Οι μεταναστευτικές κινήσεις μπορούν να παρακολουθηθούν με βάση τις χωρικές διαβαθμίσεις στις τιμές ισοτόπων των πρωτογενών παραγωγών (Vander Zanden et al. 2015). Η κατανομή των ισοτόπων σε οργανικές και ανόργανες ύλες μπορεί να προβλεφθεί περιγράφοντας περιβαλλοντικές συνθήκες σε χωρικές και χρονικές κλίμακες, δημιουργώντας ισοτοπικά τοπία ή ισοτοπία. Αυτοί οι βιοχημικοί δείκτες επάγονται από το περιβάλλον μέσω τροφικής μεταφοράς, επομένως όλα τα ζώα σε μια καθορισμένη τοποθεσία επισημαίνονται χωρίς να χρειάζεται να συλληφθούν και να επισημανθούν (McMahon et al. 2013). Αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν τις τεχνικές SIA πιο αποτελεσματικές και οικονομικά αποδοτικές, επιτρέποντας την πρόσβαση σε μεγαλύτερο μέγεθος δείγματος και αυξάνοντας την αντιπροσωπευτικότητα του πληθυσμού που μελετήθηκε. Έτσι, η διεξαγωγή SIA με δειγματοληψία χελωνών που φωλιάζουν μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία να αξιολογηθεί η χρήση πόρων σε περιοχές αναζήτησης τροφής πριν από την περίοδο αναπαραγωγής (Witteveen 2009). Επιπλέον, η σύγκριση προβλέψεων ισοτοπίου με βάση το SIA από δείγματα που συλλέχθηκαν σε όλη την περιοχή μελέτης, με δεδομένα παρατήρησης που ελήφθησαν από προηγούμενες μελέτες ανάκτησης σήμανσης και δορυφορικής τηλεμετρίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της χωρικής συνδεσιμότητας σε βιογεωχημικά και οικολογικά συστήματα. Αυτή η προσέγγιση είναι επομένως κατάλληλη για τη μελέτη ειδών που μπορεί να μην είναι διαθέσιμα στους ερευνητές για σημαντικές περιόδους της ζωής τους (McMahon et al. 2013). Το Εθνικό Πάρκο Tortuguero (TNP), στη βόρεια ακτή της Καραϊβικής της Κόστα Ρίκα, είναι η μεγαλύτερη παραλία ωοτοκίας για πράσινες θαλάσσιες χελώνες στην Καραϊβική Θάλασσα (Seminoff et al. 2015; Οι Restrepo et al. 2023). Τα δεδομένα επιστροφής ετικετών από διεθνείς ανακαταλήψεις έχουν εντοπίσει μοτίβα διασποράς μετά τη φωλιά από αυτόν τον πληθυσμό σε όλη την Κόστα Ρίκα και σε 19 άλλες χώρες της περιοχής (Troëng et al. 2005). Ιστορικά, οι ερευνητικές δραστηριότητες στο Tortuguero έχουν συγκεντρωθεί στα βόρεια 8 χιλιόμετρα της παραλίας (Carr et al. 1978). Μεταξύ 2000 και 2002, δέκα χελώνες με δορυφορική ετικέτα που απελευθερώθηκαν από αυτό το τμήμα της παραλίας ταξίδεψαν βόρεια σε νηριτικές περιοχές αναζήτησης τροφής στα ανοιχτά της Νικαράγουας, της Ονδούρας και της Μπελίζ (Troëng et al. 2005). Αν και, οι πληροφορίες επιστροφής με πτερύγια παρείχαν σαφείς ενδείξεις ότι τα θηλυκά ξεκινούν σε μεγαλύτερες μεταναστευτικές τροχιές, ορισμένες διαδρομές δεν έχουν ακόμη παρατηρηθεί στην κίνηση των χελωνών με δορυφορική ετικέτα (Troëng et al. 2005). Η γεωγραφική εστίαση των οκτώ χιλιομέτρων προηγούμενων μελετών μπορεί να προκατέλαβε τη σχετική αναλογία των μεταναστευτικών τροχιών που παρατηρήθηκαν, επιβαρύνοντας τη σημασία των βόρειων μεταναστευτικών διαδρομών και των περιοχών αναζήτησης τροφής. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να αξιολογήσει τη μεταναστευτική συνδεσιμότητα για τον πληθυσμό της πράσινης χελώνας του Tortuguero, αξιολογώντας τις ισοτοπικές τιμές άνθρακα (δ 13C) και αζώτου (δ 15N) για υποτιθέμενους οικοτόπους αναζήτησης τροφής στην Καραϊβική Θάλασσα.

Αναμενόμενα αποτελέσματα

Χάρη στις δειγματοληπτικές μας προσπάθειες, έχουμε ήδη συλλέξει πάνω από 800 δείγματα ιστού από πράσινες χελώνες. Τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από το Tortuguero, με τη συλλογή δειγμάτων σε περιοχές αναζήτησης τροφής να ολοκληρώνεται καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Με βάση το SIA από τα δείγματα που συλλέχθηκαν σε όλη την περιοχή, θα δημιουργήσουμε ένα μοντέλο ισοτοπίου για πράσινες χελώνες στην Καραϊβική, παρουσιάζοντας διακριτές περιοχές για τιμές δ13C και δ15N σε ενδιαιτήματα θαλάσσιου χόρτου (McMahon et al. 2013· Vander Zanden et al. 2015) . Αυτό το μοντέλο θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια για την αξιολόγηση των αντίστοιχων περιοχών σφυρηλάτησης πράσινων χελωνών που φωλιάζουν στο Tortuguero, με βάση το ατομικό SIA τους.