Catch Shares: Όχι το Silver Bullet που ήλπιζαν

Επιδιώκοντας τους στόχους μας να αυξήσουμε την υγεία των ωκεανών προστατεύοντας παράλληλα τις αλιευτικές κοινότητες, το Ίδρυμα Ocean έχει εργαστεί σκληρά και σκληρά με τους συναδέλφους μας φιλάνθρωπους για τη διατήρηση της θάλασσας για να χρηματοδοτήσουν μια σειρά εργαλείων διαχείρισης ωκεανών και αλιείας, ξεκινώντας με τον νόμο του 1996. Και έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος όντως έγινε.

Ανησυχούμε, ωστόσο, ολοένα και περισσότερο για την ίδια την ανθρώπινη τάση, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα αυτού του μεγέθους και πολυπλοκότητας, να αναζητούμε τη δελεαστική «ασημένια σφαίρα», την ένας λύση που θα επιτύχει οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα για τις αλιευτικές προσπάθειες παγκοσμίως. Δυστυχώς, αυτές οι «μαγικές» λύσεις, αν και δημοφιλείς στους χρηματοδότες, τους νομοθέτες και μερικές φορές τα μέσα ενημέρωσης, δεν λειτουργούν ποτέ τόσο αποτελεσματικά όσο θα θέλαμε και έχουν πάντα ανεπιθύμητες συνέπειες.

Πάρτε για παράδειγμα τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές—είναι εύκολο να δείτε το όφελος από την παραμερισμό ιδιαίτερα πλούσιων περιοχών, την προστασία μεταναστευτικών διαδρόμων ή το εποχικό κλείσιμο γνωστών τόπων αναπαραγωγής— προκειμένου να υποστηριχθούν σημαντικά μέρη του κύκλου ζωής των πλασμάτων του ωκεανού. Ταυτόχρονα, τέτοιες προστατευόμενες περιοχές δεν μπορούν να «σώσουν τους ωκεανούς» από μόνες τους. Πρέπει να συνοδεύονται από στρατηγικές διαχείρισης για τον καθαρισμό του νερού που ρέει σε αυτά, για την ελαχιστοποίηση των ρύπων που προέρχονται από τον αέρα, τη γη και τη βροχή, για να ληφθούν υπόψη τα άλλα είδη που μπορεί να τεθούν σε κίνδυνο όταν επεμβαίνουμε με τις πηγές τροφής τους ή τους θηρευτές τους και για τον περιορισμό των ανθρώπινων δραστηριοτήτων που επηρεάζουν τους παράκτιους, παράκτιους και ωκεάνιους οικοτόπους.

Μια πολύ λιγότερο αποδεδειγμένη, αλλά ολοένα και πιο δημοφιλής στρατηγική "silver bullet" είναι αυτή των μεμονωμένων μεταβιβάσιμων ποσοστώσεων (γνωστές και ως ITQ, IFQ, LAPPS ή catch shares). Αυτή η σούπα αλφαβήτου διαθέτει ουσιαστικά έναν δημόσιο πόρο, δηλαδή μια συγκεκριμένη αλιεία, σε ιδιώτες (και εταιρείες), αν και με κάποια διαβούλευση από επιστημονικές πηγές ως προς τα συνιστώμενα «αλίευμα» που επιτρέπεται. Η ιδέα εδώ είναι ότι εάν οι ψαράδες «κατέχουν» τον πόρο, τότε θα έχουν κίνητρα για να αποφύγουν την υπεραλίευση, να περιορίσουν την επιθετικότητά τους προς τους ανταγωνιστές τους και να βοηθήσουν στη διαχείριση των προστατευόμενων πόρων για μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.

Μαζί με άλλους χρηματοδότες, υποστηρίξαμε ITQ που ήταν καλά ισορροπημένες (περιβαλλοντικά, κοινωνικο-πολιτισμικά και οικονομικά), θεωρώντας τις ως ένα σημαντικό πείραμα πολιτικής, αλλά όχι μια ασημένια σφαίρα. Και μας ενθάρρυνε να διαπιστώσουμε ότι σε ορισμένους ιδιαίτερα επικίνδυνους τύπους αλιείας, οι ατομοτικές ποσοστώσεις σημαίνουν λιγότερο επικίνδυνη συμπεριφορά από τους αλιείς. Δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε, ωστόσο, ότι όπως συμβαίνει με τον αέρα, τα πουλιά, τη γύρη, τους σπόρους (ωπ, το είπαμε αυτό;) κ.λπ., η προσπάθεια να εδραιωθεί η κυριότητα επί των κινητών πόρων είναι, σε πολύ βασικό επίπεδο, κάπως παράλογη , και αυτό το βασικό πρόβλημα είχε ως αποτέλεσμα πολλά από αυτά τα συστήματα ιδιοκτησίας ιδιοκτησίας να λειτουργούν με ατυχή τρόπο τόσο για τους ψαράδες όσο και για τα ψάρια.

Από 2011, Σούζαν Ραστ, ένας ερευνητής ρεπόρτερ για Καλιφόρνια Ρολόι και την Κέντρο Ερευνητικού Ρεπορτάζ, έχει ερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους η φιλανθρωπική υποστήριξη για στρατηγικές ITQ/μερίδια αλιευμάτων μπορεί να έχει βλάψει πραγματικά τις κοινότητες που εξαρτώνται από την αλιεία και να έχει αποτύχει να επιτύχει τους στόχους διατήρησης. Στις 12 Μαρτίου 2013, η έκθεσή της, Το σύστημα μετατρέπει τα δικαιώματα αλιείας των ΗΠΑ σε εμπόρευμα, πιέζει τους μικρούς ψαράδες απελευθερώθηκε. Αυτή η έκθεση αναγνωρίζει ότι, ενώ η κατανομή των αλιευτικών πόρων μπορεί να είναι ένα καλό εργαλείο, η δύναμή της να κάνει θετικές αλλαγές είναι περιορισμένη, ιδιαίτερα με τον μάλλον στενό τρόπο εφαρμογής της.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι τα «μερίδια αλιευμάτων», παρά τις ρόδινες προβλέψεις των οικονομικών εμπειρογνωμόνων, απέτυχαν στον υποτιθέμενο ρόλο τους ως 1) λύση διατήρησης, καθώς οι πληθυσμοί ψαριών συνέχισαν να μειώνονται σε περιοχές που υπόκεινται σε ITQ/μερίδια αλιευμάτων και 2) α. εργαλείο για τη διατήρηση των παραδοσιακών θαλάσσιων πολιτισμών και των μικρών ψαράδων. Αντίθετα, μια ακούσια συνέπεια σε πολλά μέρη ήταν η αυξανόμενη μονοπώληση της αλιευτικής δραστηριότητας στα χέρια ορισμένων πολιτικά ισχυρών εταιρειών και οικογενειών. Τα ίδια τα δημόσια προβλήματα στην αλιεία γάδου της Νέας Αγγλίας είναι μόνο ένα παράδειγμα αυτών των περιορισμών.

Τα ITQ/Catch Shares, ως εργαλείο από μόνα τους, δεν διαθέτουν τα μέσα για την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η διατήρηση, η διατήρηση της κοινότητας, η πρόληψη του μονοπωλίου και οι πολλαπλές εξαρτήσεις από είδη. Δυστυχώς, έχουμε πλέον κολλήσει με αυτές τις περιορισμένες διατάξεις κατανομής πόρων στις πιο πρόσφατες τροποποιήσεις του νόμου Magnuson-Stevens.

Εν ολίγοις, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντικός τρόπος να αποδειχθεί ότι οι ITQ προκαλούν διατήρηση. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι τα μερίδια αλιευμάτων δημιουργούν οικονομικά οφέλη για κανέναν άλλο εκτός από τα οιονεί μονοπώλια που αναδύονται μόλις πραγματοποιηθεί η ενοποίηση. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι υπάρχουν οικολογικά ή βιολογικά οφέλη εκτός εάν περιοριστεί η αλιεία και αποσυρθεί η πλεονάζουσα ικανότητα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά στοιχεία για κοινωνική αναστάτωση και/ή απώλεια της κοινότητας.

Στο πλαίσιο της φθίνουσας παραγωγικότητας στον παγκόσμιο ωκεανό, φαίνεται λίγο παράξενο να ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια για τη διερεύνηση των λεπτομερειών ενός στοιχείου της πολιτικής διαχείρισης της αλιείας. Ωστόσο, παρόλο που επιδιώκουμε να εμβαθύνουμε την αξία άλλων εργαλείων διαχείρισης της αλιείας, όλοι συμφωνούμε ότι οι ατομοτικές ποσοστώσεις πρέπει να είναι το πιο πολύτιμο εργαλείο που μπορούν να είναι. Για να ενισχύσουμε την αποτελεσματικότητά του, πρέπει όλοι να καταλάβουμε:

• Ποια είδη αλιείας είναι είτε τόσο υπεραλιευμένα είτε σε τόσο ραγδαία παρακμή που αυτού του είδους τα οικονομικά κίνητρα είναι πολύ αργά για να εμπνεύσουν τη διαχείριση, και ίσως χρειαστεί να πούμε απλώς όχι;
• Πώς θα αποφύγουμε διεστραμμένα οικονομικά κίνητρα που δημιουργούν ενοποίηση της βιομηχανίας, και συνεπώς, πολιτικά ισχυρά και ανθεκτικά στην επιστήμη μονοπώλια, όπως συνέβη στην de facto ποσόστωση 98% που κατέχει η βιομηχανία Menhaden (γνωστή και ως bunker, shiner, porgy) δύο εταιρειών;
• Πώς να ορίσετε τους κανόνες με τον σωστό τρόπο για την ορθή τιμολόγηση των ITQ καθώς και για την πρόληψη ανεπιθύμητων κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών συνεπειών; [Και αυτά τα ζητήματα είναι γιατί τα μερίδια αλιευμάτων είναι τόσο αμφιλεγόμενα στη Νέα Αγγλία αυτή τη στιγμή.]
• Πώς διασφαλίζουμε ότι μεγαλύτερες, καλύτερα χρηματοδοτούμενες, πιο ισχυρές πολιτικά εταιρείες από άλλες δικαιοδοσίες δεν αποκλείουν τους στόλους ιδιοκτητών-μεταφορέων που συνδέονται με την κοινότητα από την τοπική αλιεία τους;
• Πώς να δομηθούν τυχόν οικονομικά κίνητρα για την αποφυγή συνθηκών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ισχυρισμούς για «παρέμβαση στο οικονομικό όφελος», όποτε η προστασία των οικοτόπων και των ειδών ή η μείωση του συνολικού επιτρεπόμενου αλιεύματος (TAC) καθίσταται επιστημονική αναγκαιότητα;
• Ποια άλλα εργαλεία παρακολούθησης και πολιτικής πρέπει να χρησιμοποιήσουμε σε συνδυασμό με ITQ για να διασφαλίσουμε ότι η σημαντική πλεονάζουσα χωρητικότητα που διαθέτουμε σε αλιευτικά σκάφη και εργαλεία δεν μετατοπίζεται απλώς σε άλλους τύπους αλιείας και γεωγραφίες;

Η νέα έκθεση από το Κέντρο Ερευνητικής Ρεπορτάζ, όπως και πολλές άλλες καλά ερευνημένες εκθέσεις, θα πρέπει να ειδοποιήσει τις οργανώσεις για τη διατήρηση της θάλασσας και τις αλιευτικές κοινότητες. Είναι άλλη μια υπενθύμιση ότι η πιο απλοϊκή λύση είναι απίθανο να είναι η καλύτερη. Η πορεία προς την επίτευξη των στόχων μας για τη βιώσιμη διαχείριση της αλιείας απαιτεί βήμα-βήμα, στοχαστικές, πολλαπλές προσεγγίσεις.

Περαιτέρω Πόροι

Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τα σύντομα βίντεό μας παρακάτω, ακολουθούμενα από την τράπουλα και τις λευκές βίβλους του PowerPoint, που επικοινωνούν τη δική μας άποψη για αυτό το σημαντικό εργαλείο για τη διαχείριση της αλιείας.

Catch Shares: Perspectives from The Ocean Foundation

Μέρος I (Εισαγωγή) – Οι «Ατομικές ποσοστώσεις αλιείας» δημιουργήθηκαν για να κάνουν την αλιεία ασφαλέστερη. Τα «μερίδια αλιευμάτων» είναι ένα οικονομικό εργαλείο που ορισμένοι πιστεύουν ότι μπορεί να μειώσει την υπεραλίευση. Υπάρχουν όμως ανησυχίες…

Μέρος II – Το πρόβλημα της ενοποίησης. Τα μερίδια αλιευμάτων δημιουργούν βιομηχανική αλιεία σε βάρος των παραδοσιακών αλιευτικών κοινοτήτων;

Μέρος ΙΙΙ (συμπέρασμα) – Οι μετοχές Catch δημιουργούν μια ιδιωτική ιδιοκτησία από δημόσιο πόρο; Περισσότερες ανησυχίες και συμπεράσματα από το The Ocean Foundation.

Power Point Deck

Catch Shares

Άσπρα χαρτιά

Διαχείριση βάσει δικαιωμάτων του Mark J. Spalding

Εργαλεία και στρατηγικές για την αποτελεσματική διαχείριση της αλιείας του Mark J. Spalding

Βασική φωτογραφία ευγενική προσφορά του NOAA