Δέσμευση για ένα καλύτερο μέλλον

Είναι σημαντικό να συγκεντρωθούμε για να μιλήσουμε για ζητήματα των ωκεανών, την κλιματική αλλαγή και άλλες προκλήσεις για τη συλλογική μας ευημερία—τα εργαστήρια και τα συνέδρια πρόσωπο με πρόσωπο ενισχύουν τη συνεργασία και προάγουν την καινοτομία—ειδικά όταν ο σκοπός είναι σαφής και ο στόχος είναι να δημιουργήσουμε ένα μπλε γράμμα ή σχέδιο εφαρμογής για την αλλαγή. Ταυτόχρονα, δεδομένης της συμβολής των μεταφορών στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, είναι εξίσου σημαντικό να σταθμίσουμε τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής σε σχέση με τον αντίκτυπο της επίτευξης εκεί—ειδικά όταν το θέμα είναι η κλιματική αλλαγή, όπου οι επιπτώσεις επιδεινώνονται από τη συλλογική μας αύξηση στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου.

Ξεκινάω με τις εύκολες επιλογές. Παραλείπω να παρακολουθώ προσωπικά όπου δεν νομίζω ότι μπορώ να προσθέσω αξία ή να λάβω αξία. αγοράζω μετατοπίσεις μπλε άνθρακα για όλα μου τα ταξίδια - αεροπορικά, αυτοκίνητο, λεωφορείο και τρένο. Επιλέγω να πετάξω με το Dreamliner όταν κατευθύνομαι προς την Ευρώπη — γνωρίζοντας ότι καταναλώνει ένα τρίτο λιγότερο καύσιμο για να διασχίσει τον Ατλαντικό από τα παλαιότερα μοντέλα. Συνδυάζω πολλές συναντήσεις σε ένα μόνο ταξίδι όπου μπορώ. Ωστόσο, καθώς καθόμουν στο αεροπλάνο για το σπίτι από το Λονδίνο (έχοντας ξεκινήσει στο Παρίσι εκείνο το πρωί), ξέρω ότι πρέπει να βρω ακόμη περισσότερους τρόπους για να περιορίσω το αποτύπωμά μου.

Πολλοί από τους Αμερικανούς συναδέλφους μου πέταξαν στο Σαν Φρανσίσκο για τη Σύνοδο Κορυφής για την Παγκόσμια Δράση για το Κλίμα του Κυβερνήτη Τζέρι Μπράουν, η οποία περιελάμβανε πολλές δεσμεύσεις για το κλίμα, μερικές από τις οποίες έδωσαν έμφαση στους ωκεανούς. Επέλεξα να πάω στο Παρίσι την περασμένη εβδομάδα για το «Επιστημονικό Συνέδριο Υψηλού Επιπέδου: Από το COP21 προς τη Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για την Επιστήμη των Ωκεανών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (2021-2030)», το οποίο ονομάσαμε Διάσκεψη για το Κλίμα των Ωκεανών για να εξοικονομήσουμε ανάσα και μελάνι. Το συνέδριο επικεντρώθηκε στη #OceanDecade.

Το Ocean Climate Conference «στοχεύει στη σύνθεση της πρόσφατης επιστημονικής προόδου σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις των ωκεανών και του κλίματος. αξιολόγηση των πιο πρόσφατων τάσεων στους ωκεανούς, το κλίμα και τη βιοποικιλότητα στο πλαίσιο των αυξημένων συντονισμένων δράσεων για τους ωκεανούς· και προβληματισμός για τρόπους μετάβασης «από την επιστήμη στη δράση».

Το Ocean Foundation είναι μέλος της πλατφόρμας Ocean & Climate Platform, η οποία συνδιοργάνωσε το συνέδριο με τη Διακυβερνητική Ωκεανογραφική Επιτροπή της UNESCO. Σε όλα τα χρόνια των εκθέσεων της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), δεν έχουμε λάβει σοβαρά υπόψη τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον παγκόσμιο ωκεανό μας. Αντίθετα, έχουμε επικεντρωθεί στο πώς η κλιματική αλλαγή επρόκειτο να επηρεάσει τις ανθρώπινες κοινότητες.

Μεγάλο μέρος αυτής της συνάντησης στο Παρίσι συνεχίζει το έργο μας ως μέλος της πλατφόρμας Ocean & Climate Platform. Αυτό το έργο είναι η ενσωμάτωση του ωκεανού στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για το κλίμα. Αισθάνεται κάπως μονότονο η επανεξέταση και η ενημέρωση θεμάτων που φαίνονται προφανή, και ωστόσο είναι κρίσιμης σημασίας, επειδή υπάρχουν κενά γνώσης που πρέπει να ξεπεραστούν.

Έτσι, από την σκοπιά του ωκεανού, οι υπερβολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είχαν ήδη και συνεχίζουν να έχουν διαρκώς διευρυνόμενο αρνητικό αντίκτυπο στη θαλάσσια ζωή και στους οικοτόπους που την υποστηρίζουν. Ένας βαθύτερος, πιο ζεστός, πιο όξινος ωκεανός σημαίνει πολλές αλλαγές! Είναι λίγο σαν να μετακομίζεις στον Ισημερινό από την Αρκτική χωρίς αλλαγή γκαρνταρόμπας και να περιμένεις την ίδια προσφορά τροφίμων.

Το συμπέρασμα από τις παρουσιάσεις στο Παρίσι είναι ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Στην πραγματικότητα, η ζημιά από τη διατάραξη του κλίματος είναι ολοένα και πιο εμφανής. Υπάρχει το ξαφνικό καταστροφικό γεγονός όπου μας προκαλεί έκπληξη το τεράστιο μέγεθος της ζημιάς από μια και μόνο καταιγίδα (Harvey, Maria, Irma το 2017 και τώρα η Florence, η Lane και το Manghut μεταξύ αυτών που μέχρι στιγμής το 2018). Και υπάρχει η συνεχής διάβρωση της υγείας των ωκεανών από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τις υψηλότερες θερμοκρασίες, τη μεγαλύτερη οξύτητα και την αύξηση των παλμών του γλυκού νερού από τα ακραία φαινόμενα βροχής.

Ομοίως, είναι ξεκάθαρο πόσα έθνη εργάζονται για αυτά τα ζητήματα εδώ και πολύ καιρό. Έχουν καλά τεκμηριωμένες αξιολογήσεις και σχέδια για την αντιμετώπιση των προκλήσεων. Οι περισσότεροι, δυστυχώς, κάθονται στα ράφια και μαζεύουν σκόνη.

Αυτό που άλλαξε την τελευταία μισή δεκαετία είναι ο τακτικός καθορισμός προθεσμιών για την εκπλήρωση των εθνικών δεσμεύσεων για συγκεκριμένες, μετρήσιμες δράσεις:

• Οι δεσμεύσεις μας για τον Ωκεανό (ευχαριστώ Υπουργέ Kerry): Το Our Ocean είναι μια διεθνής συγκέντρωση κυβερνητικών και άλλων οργανισμών με επίκεντρο τους ωκεανούς που ξεκίνησε το 2014 στην Ουάσιγκτον DC. Ο Ωκεανός μας λειτουργεί ως μια δημόσια πλατφόρμα από την οποία τα έθνη και άλλοι μπορούν να ανακοινώσουν τις οικονομικές και πολιτικές δεσμεύσεις τους για λογαριασμό του ωκεανού. Εξίσου σημαντικό, αυτές οι δεσμεύσεις επανεξετάζονται στο επόμενο συνέδριο για να διαπιστωθεί εάν έχουν βάρος.
• Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (σχεδιασμένοι από κάτω προς τα πάνω, όχι από πάνω προς τα κάτω) για τους οποίους ήμασταν στην ευχάριστη θέση να συμμετάσχουμε στην πρώτη διάσκεψη του ΟΗΕ που επικεντρώθηκε στον ωκεανό (SDG 14) το 2017, η οποία καλεί τα έθνη να εργαστούν για τη βελτίωση της ανθρώπινης σχέσης με στον ωκεανό, και η οποία εξακολουθεί να παρέχει κίνητρα για εθνικές δεσμεύσεις.
• Συμφωνία του Παρισιού (Προβλεπόμενες εθνικά καθορισμένες συνεισφορές (INDC) και άλλες δεσμεύσεις — Περίπου το 70% των INDCs περιλαμβάνει ωκεανό (112 συνολικά). Αυτό μας έδωσε τη δύναμη να προσθέσουμε ένα «Ocean Pathway» στο COP 23, που πραγματοποιήθηκε στη Βόννη τον Νοέμβριο του 2017. Το Ocean Pathway είναι το όνομα που δόθηκε στην αύξηση του ρόλου των ωκεανικών εκτιμήσεων και δράσεων στη διαδικασία της UNFCCC, ένα νέο στοιχείο της ετήσιας συγκεντρώσεις COP. Το COP είναι η συντομογραφία της Διάσκεψης των Μερών της Σύμβασης Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC).

Εν τω μεταξύ, η κοινότητα των ωκεανών πρέπει ακόμα να διασφαλίσει ότι ο ωκεανός είναι πλήρως ενσωματωμένος στην πλατφόρμα διαπραγματεύσεων για το κλίμα. Η προσπάθεια ολοκλήρωσης της πλατφόρμας αποτελείται από τρία μέρη.

1. Αναγνώριση: Χρειαζόμασταν πρώτα να διασφαλίσουμε ότι ο ρόλος του ωκεανού ως καταβόθρα άνθρακα και ψύκτρας αναγνωρίζεται, καθώς και ο ρόλος του στη διεξάτμιση και, επομένως, η σημαντική συμβολή στον καιρό και το κλίμα γενικά.

2. Συνέπειες: Αυτό με τη σειρά του μας επέτρεψε να εστιάσουμε την προσοχή των διαπραγματευτών για το κλίμα στον ωκεανό και τις συνέπειες (από το μέρος 1 παραπάνω: Σημαίνει ότι ο άνθρακας στον ωκεανό προκαλεί οξίνιση των ωκεανών, η θερμότητα στον ωκεανό προκαλεί επέκταση του νερού και τα επίπεδα της θάλασσας σε άνοδος και η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας και η αλληλεπίδραση με τις θερμοκρασίες του αέρα έχουν ως αποτέλεσμα πιο έντονες καταιγίδες, καθώς και θεμελιώδη διαταραχή των «κανονικών» καιρικών συνθηκών. και την επισιτιστική ασφάλεια, και την επέκταση του αριθμού και των τοποθεσιών των κλιματικών προσφύγων καθώς και άλλων εκτοπισμών.

Και τα δύο αυτά μέρη, το 1 και το 2, σήμερα φαίνονται προφανή και θα πρέπει να θεωρούνται ληφθείσα γνώση. Ωστόσο, συνεχίζουμε να μαθαίνουμε περισσότερα και υπάρχει κρίσιμη αξία στην ενημέρωση των γνώσεών μας για την επιστήμη και τις συνέπειες, κάτι που αφιερώσαμε μέρος του χρόνου μας κάνοντας εδώ σε αυτήν τη συνάντηση.

3. Επιπτώσεις στον ωκεανό: Οι πρόσφατες προσπάθειές μας μας οδήγησαν να πείσουμε τους διαπραγματευτές για το κλίμα για την ανάγκη να εξετάσουν τις συνέπειες της διατάραξης του κλίματος για τα οικοσυστήματα και τη χλωρίδα και την πανίδα του ίδιου του ωκεανού. Οι διαπραγματευτές ανέθεσαν μια νέα έκθεση της IPCC που θα πρέπει να εκδοθεί φέτος. Έτσι, μέρος των συζητήσεών μας στο Παρίσι αφορούσε τη σύνθεση του τεράστιου όγκου της επιστήμης σχετικά με αυτήν (μέρος 3) την πτυχή της ενσωμάτωσης του παγκόσμιου ωκεανού στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα.

Επειδή όλα αφορούν εμάς, αναμφίβολα θα υπάρξει σύντομα ένα τέταρτο μέρος της συζήτησής μας που θα αναφέρεται στις ανθρώπινες συνέπειες της ζημιάς μας στον ωκεανό. Όταν τα οικοσυστήματα και τα είδη μετατοπίζονται λόγω θερμοκρασίας, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι λευκαίνουν και πεθαίνουν ή τα είδη και οι ιστοί τροφίμων καταρρέουν λόγω της οξίνισης των ωκεανών, πώς θα επηρεάσει αυτό τις ανθρώπινες ζωές και τα μέσα διαβίωσης;

Δυστυχώς, αισθάνεται ότι εξακολουθούμε να επικεντρωνόμαστε στο να πείσουμε τους διαπραγματευτές και να εξηγήσουμε την πολυπλοκότητα της επιστήμης, τις αλληλεπιδράσεις του κλίματος και των ωκεανών και τις σχετικές συνέπειες, και δεν προχωράμε αρκετά γρήγορα για να συζητήσουμε λύσεις. Από την άλλη πλευρά, η κεντρική λύση για την αντιμετώπιση της διαταραχής του κλίματος είναι η μείωση και τελικά η εξάλειψη της καύσης ορυκτών καυσίμων. Αυτό είναι καλά αποδεκτό, και δεν υπάρχουν πραγματικά επιχειρήματα ενάντια σε κάτι τέτοιο. Υπάρχει απλώς αδράνεια για να αποτραπεί η αλλαγή. Γίνεται πολλή δουλειά για να προχωρήσουμε πέρα ​​από τις εκπομπές άνθρακα, συμπεριλαμβανομένων των δεσμεύσεων και των φωτισμών από την Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής για το Κλίμα που πραγματοποιείται στην Καλιφόρνια αυτήν την ίδια εβδομάδα. Οπότε, δεν μπορούμε να ξεκαρδιστούμε ακόμα κι αν νιώσουμε ότι περνάμε ξανά από τα ίδια νερά.

Το μοντέλο υπόσχεσης δέσμευσης (καμαρώνω), εμπιστοσύνης και επαλήθευσης λειτουργεί καλύτερα από τη ντροπή και την κατηγορία για να δημιουργήσει πολιτική βούληση και να προσφέρει ευκαιρίες για γιορτή, κάτι που είναι απίστευτα σημαντικό για την επίτευξη της απαραίτητης δυναμικής. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι όλες οι δεσμεύσεις των τελευταίων δύο ετών, συμπεριλαμβανομένου του 2018, μας οδηγούν από το να πιέζουμε προς τη σωστή κατεύθυνση—εν μέρει επειδή έχουμε παραδώσει τα απαραίτητα στοιχεία και ενημερώσαμε την επιστήμη ξανά και ξανά σε ένα κοινό που γνωρίζει όλο και περισσότερο.

Ως πρώην δικαστικός δικηγόρος, γνωρίζω την αξία της οικοδόμησης της υπόθεσης σε σημείο που γίνεται αδιαμφισβήτητη για να κερδίσει κανείς. Και, στο τέλος, θα κερδίσουμε.