Costa Rica BBNJ Workshop

Πέρασα τις 8 και 9 Μαρτίου στο Puntarenas της Κόστα Ρίκα για ένα εργαστήριο της Κεντρικής Αμερικής για την ανάπτυξη ικανοτήτων για τα υπουργεία εξωτερικών που ασχολούνται με την ανταπόκριση στο αίτημα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (UNGA) Ψήφισμα 69/292 για τη διαπραγμάτευση ενός νέου νομικού μέσου για την αντιμετώπιση διατήρηση και βιώσιμη χρήση της βιοποικιλότητας πέρα ​​από τις εθνικές δικαιοδοσίες (BBNJ) βάσει της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και να βοηθήσει την παγκόσμια κοινότητα να εφαρμόσει τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (ειδικά τον ΣΒΑ14 για τους ωκεανούς). 

Τι θα λέγατε για μια μπουκιά; Μετάφραση: βοηθούσαμε τους κυβερνητικούς λαούς να είναι έτοιμοι να διαπραγματευτούν πώς να προστατεύσουν τα φυτά και τα ζώα που δεν εμπίπτουν στον νομικό έλεγχο οποιουδήποτε έθνους στα βάθη και στην επιφάνεια της παροιμιώδους ανοιχτής θάλασσας! Όπου υπάρχουν πειρατές…

Στο εργαστήριο συμμετείχαν εκπρόσωποι του Παναμά, της Ονδούρας, της Γουατεμάλας και φυσικά ο οικοδεσπότης μας, η Κόστα Ρίκα. Εκτός από αυτά τα έθνη της Κεντρικής Αμερικής, εκπρόσωποι ήταν εκεί από το Μεξικό και μερικοί άνθρωποι από την Καραϊβική.

Το 71% της επιφάνειας του πλανήτη μας είναι ωκεανός και το 64% αυτής είναι ανοιχτή θάλασσα. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες συμβαίνουν σε δισδιάστατους χώρους (την επιφάνεια της θάλασσας και τον πυθμένα της θάλασσας), καθώς και σε τρισδιάστατους χώρους (η στήλη νερού και το υπέδαφος του πυθμένα) της ανοιχτής θάλασσας. Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε ένα νέο νομικό μέσο επειδή δεν έχουμε μια ενιαία αρμόδια αρχή υπεύθυνη για τις περιοχές BBNJ, κανένα μέσο διεθνούς συνεργασίας και κανέναν πλήρως διατυπωμένο τρόπο αναγνώρισης του τρόπου με τον οποίο θα μοιραζόμαστε τις περιοχές BBNJ ως κοινή κληρονομιά για όλους στην πλανήτη (όχι μόνο αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε να τον πάρουν). Όπως και ο υπόλοιπος ωκεανός, η ανοιχτή θάλασσα απειλείται από γνωστές και σωρευόμενες απειλές και ανθρώπινες πιέσεις. Επιλεγμένες ανθρώπινες δραστηριότητες στην ανοιχτή θάλασσα (όπως η αλιεία ή η εξόρυξη ή η ναυτιλία) διαχειρίζονται ειδικοί τομεακοί οργανισμοί. Δεν διαθέτουν συνεπή νομικά καθεστώτα ή εξουσία και σίγουρα δεν διαθέτουν μηχανισμό διατομεακού συντονισμού και συνεργασίας.

Οι επίκαιροι ομιλητές μας, οι μελέτες περιπτώσεων και οι συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης επιβεβαίωσαν τις προκλήσεις και συζητήθηκαν λύσεις. Περάσαμε χρόνο μιλώντας για την κατανομή οφελών των θαλάσσιων γενετικών πόρων, τη δημιουργία ικανοτήτων, τη μεταφορά θαλάσσιας τεχνολογίας, τα εργαλεία διαχείρισης που βασίζονται στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών πέρα ​​από την εθνική δικαιοδοσία), τις εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων και τα διατομεακά ζητήματα (συμπεριλαμβανομένης της αξιόπιστης επιβολής, της συμμόρφωσης και της διαφωνίας ανάλυση). Βασικά, το ερώτημα είναι πώς να κατανεμηθεί η γενναιοδωρία της ανοιχτής θάλασσας (γνωστή και άγνωστη) με τρόπους που αντιμετωπίζουν μια παγκόσμια κοινή κληρονομιά. Η γενική ιδέα ήταν η ανάγκη διαχείρισης της χρήσης και των δραστηριοτήτων με τρόπο δίκαιο σήμερα και δίκαιο για τις μελλοντικές γενιές.

Προσκλήθηκα εκεί για να μιλήσω για τη Θάλασσα των Σαργασσών και για το πώς «διαχειρίζεται» ως περιοχή πέρα ​​από τη δικαιοδοσία του κράτους ήδη. Η Θάλασσα των Σαργασσών βρίσκεται στον Ατλαντικό και ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τέσσερα σημαντικά ωκεάνια ρεύματα που σχηματίζουν μια έλικα μέσα στην οποία αναπτύσσονται μεγάλα στρώματα σαργασού. Η Θάλασσα φιλοξενεί μια σειρά από μεταναστευτικά και άλλα είδη για μέρος ή ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους. Είμαι μέλος της Επιτροπής Θάλασσας των Σαργασσών και είμαστε περήφανοι για τους τρόπους που έχουμε προχωρήσει. 

Έχουμε ήδη κάνει την εργασία μας και έχουμε κάνει την επιστημονική μας υπόθεση σχετικά με τη μοναδική βιοποικιλότητα της Θάλασσας των Σαργασσών. Αξιολογήσαμε την κατάστασή του, καταγράψαμε τις ανθρώπινες δραστηριότητες, δηλώσαμε τους στόχους μας για τη διατήρηση και καθορίσαμε ένα σχέδιο εργασίας για την επιδίωξη των στόχων μας στην επικράτειά μας. Ήδη εργαζόμαστε για να κερδίσουμε αναγνώριση για την ιδιαίτερη θέση μας με τους αρμόδιους και αρμόδιους φορείς που ασχολούνται με την αλιεία, τα αποδημητικά είδη, τη ναυτιλία, την εξόρυξη βυθού, τα καλώδια του θαλάσσιου πυθμένα και άλλες δραστηριότητες (πάνω από 20 τέτοιοι διεθνείς και τομεακοί οργανισμοί). Και τώρα, ερευνούμε και γράφουμε το Σχέδιο Διαχείρισης για τη Θάλασσα των Σαργασσών, το πρώτο «σχέδιο διαχείρισης» για μια περιοχή ανοιχτής θάλασσας. Ως εκ τούτου, θα καλύπτει όλους τους τομείς και τις δραστηριότητες στη Θάλασσα των Σαργασσών. Επιπλέον, θα παρέχει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση αυτού του εμβληματικού οικοσυστήματος που βρίσκεται εξ ολοκλήρου πέρα ​​από κάθε εθνική δικαιοδοσία. Ομολογουμένως, η Επιτροπή δεν έχει νομική αρχή διαχείρισης, επομένως απλώς θα δώσουμε οδηγίες στη Γραμματεία μας και συμβουλές στους υπογράφοντες τη Διακήρυξη του Χάμιλτον που ίδρυσε την επίσημη Θαλάσσια Περιοχή Συνεργασίας των Σαργασσών και την επιτροπή μας. Η Γραμματεία και οι υπογράφοντες θα πρέπει να πείσουν τους διεθνείς και τομεακούς οργανισμούς να ακολουθήσουν αυτές τις συστάσεις.

Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τη μελέτη περίπτωσης μας (και άλλες), καθώς και η βάση της λογικής για τη διαπραγμάτευση ενός νέου μέσου, είναι σαφή. Αυτό δεν πρόκειται να είναι εύκολο. Το τρέχον σύστημα ελάχιστων ρυθμιστικών δομών ωφελεί εξ ορισμού όσους διαθέτουν μεγαλύτερους τεχνολογικούς και οικονομικούς πόρους. Υπάρχουν επίσης επικοινωνιακές, ρυθμιστικές και άλλες προκλήσεις που ενσωματώνονται στο τρέχον σύστημά μας. 

Καταρχάς, υπάρχουν λίγες «αρμόδιες αρχές» και ελάχιστος συντονισμός, ή ακόμη και επικοινωνία μεταξύ τους. Τα ίδια εθνικά κράτη εκπροσωπούνται σε πολλούς από αυτούς τους διεθνείς και τομεακούς οργανισμούς. Ωστόσο, κάθε οργανισμός έχει τις δικές του ειδικές απαιτήσεις συνθήκης για μέτρα προστασίας, διαδικασίες και κριτήρια λήψης αποφάσεων. 

Επιπλέον, μερικές φορές οι εκπρόσωποι από οποιοδήποτε έθνος είναι διαφορετικοί σε κάθε οργανισμό, οδηγώντας σε ασυνεπείς θέσεις και δηλώσεις. Για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος μιας χώρας στον ΙΜΟ και ο εκπρόσωπος αυτής της χώρας στην ICCAT (ο φορέας διαχείρισης τόνου και αποδημητικών ειδών) θα είναι δύο διαφορετικά άτομα από δύο διαφορετικούς οργανισμούς με διαφορετικές οδηγίες. Και, ορισμένα εθνικά κράτη είναι απολύτως ανθεκτικά στις οικοσυστημικές και προληπτικές προσεγγίσεις. Ορισμένοι οργανισμοί έχουν το βάρος της απόδειξης λάθος—ακόμα και ζητούν από επιστήμονες, ΜΚΟ και υπερασπιζόμενα εθνικά κράτη να δείξουν ότι υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις της αλιείας ή της ναυτιλίας—αντί να αποδεχτούν ότι ο αρνητικός αντίκτυπος πρέπει να μετριαστεί για το καλό όλων.

Για τη μελέτη περίπτωσης μας, ή σε αυτό το νέο μέσο, ​​παρατάσσουμε μια σύγκρουση σχετικά με τα δικαιώματα για βιώσιμη χρήση της βιοποικιλότητας. Από τη μία πλευρά έχουμε τη βιοποικιλότητα, την ισορροπία των οικοσυστημάτων, τα κοινά οφέλη και τις ευθύνες και την επίλυση πανδημικών ιατρικών απειλών. Από την άλλη πλευρά, εξετάζουμε την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας που οδηγεί στην ανάπτυξη προϊόντων και κερδών, είτε προέρχονται από την κυριαρχία είτε από δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Και, προσθέστε στο μείγμα ότι ορισμένες από τις ανθρώπινες δραστηριότητές μας στην ανοιχτή θάλασσα (ιδίως η αλιεία) αποτελούν ήδη μη βιώσιμη εκμετάλλευση της βιοποικιλότητας στην τρέχουσα μορφή τους και πρέπει να ανατραπούν.

Δυστυχώς, τα έθνη που αντιτίθενται σε ένα νέο μέσο για τη διαχείριση της βιοποικιλότητας πέρα ​​από τις εθνικές δικαιοδοσίες έχουν γενικά τους πόρους να πάρουν αυτό που θέλουν, όταν το θέλουν: χρησιμοποιώντας σύγχρονους ιδιώτες (πειρατές) που υποστηρίζονται από τα έθνη καταγωγής τους όπως ήταν τον 17ο, 18ο και 19ος αιώνας. Ομοίως, αυτά τα έθνη φτάνουν σε διαπραγματεύσεις με μεγάλες, καλά προετοιμασμένες, καλά εξοπλισμένες αντιπροσωπείες με σαφείς στόχους που υποστηρίζουν τα ατομικά τους συμφέροντα. Ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να σηκωθεί και να μετρηθεί. Και, ίσως η μέτρια προσπάθειά μας να βοηθήσουμε άλλα, μικρότερα αναπτυσσόμενα έθνη να γίνουν έτοιμα, θα αποδώσει μερίσματα.