Oceans Big Think

Oceans Big Think – Launching the Grand Challenges for Ocean Conservation – στο Scripps Institution of Oceanography

από τον Mark J. Spalding, Πρόεδρο

Είχα μόλις περάσει μια εβδομάδα μέσα Loreto, μια παραθαλάσσια πόλη στην πολιτεία Baja California Sur, Μεξικό.  Εκεί μου υπενθύμισαν ότι όπως όλες οι πολιτικές είναι τοπικές, έτσι και η διατήρηση - και συχνά είναι αλληλένδετες καθώς όλοι προσπαθούν να εξισορροπήσουν πολλαπλά συμφέροντα για την υγεία των πόρων από τους οποίους εξαρτόμαστε όλοι. Η πλακέτα για τον χαρακτηρισμό του μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς, οι μαθητές που επωφελήθηκαν από τον έρανο το βράδυ του Σαββάτου και οι ανησυχίες των πολιτών είναι όλα συγκεκριμένες υπενθυμίσεις των μικρών, αλλά ζωτικής σημασίας κομμάτια των παγκόσμιων προκλήσεων που προσπαθούμε να λύσουμε.

Γρήγορα ανέβηκα ξανά στο επίπεδο πολλών χιλιάδων ποδιών όταν έφτασα στο Σαν Ντιέγκο μια πρόσφατη Κυριακή το βράδυ. Η δημιουργία προκλήσεων σημαίνει ότι υπάρχουν λύσεις, κάτι που είναι καλό. Έτσι, βρισκόμουν στο Ίδρυμα Ωκεανογραφίας Scripps και παρευρέθηκα σε μια συνάντηση με τίτλο «Oceans Big Think» που είχε σκοπό να εντοπίσει λύσεις που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν μέσω ενός βραβείου ή ενός διαγωνισμού πρόκλησης (η καινοτομία μπορεί να προμηθεύεται μέσω βραβείων, hackathons, συνεδριών σχεδιασμού, σκηνοθεσίας καινοτομία, πανεπιστημιακούς διαγωνισμούς κ.λπ.). Φιλοξενείται από την Conservation X Labs και το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής, επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη χρήση τεχνολογίας και μηχανικής για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο ωκεανός μας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ήταν ειδικοί στους ωκεανούς - οι οικοδεσπότες την ονόμασαν «σύσκεψη επιμελημένων ειδικών, καινοτόμων και επενδυτών» που συγκεντρώθηκαν «για να ξανασκεφτούν τη διατήρηση των ωκεανών», για να συνδέσουν τις υπάρχουσες κουκκίδες με νέους τρόπους για να λύσουν παλιά προβλήματα.

Στο The Ocean Foundation, θεωρούμε την επίλυση προβλημάτων ως κεντρικό στοιχείο της αποστολής μας και θεωρούμε τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας ως σημαντικά, αλλά και ως μέρος μιας πολύ ολοκληρωμένης, πολυεπίπεδης προσέγγισης. Θέλουμε οι επιστήμες να μας ενημερώνουν, θέλουμε τεχνολογικές και μηχανικές λύσεις να αξιολογούνται και να εφαρμόζονται όπου χρειάζεται. Στη συνέχεια, θέλουμε επίσης να προστατεύσουμε και να διαχειριστούμε την κοινή μας κληρονομιά (τους κοινόχρηστους πόρους μας) μέσω πολιτικών και ρυθμιστικών δομών που με τη σειρά τους είναι και εκτελεστές και επιβαλλόμενες. Με άλλα λόγια, η τεχνολογία είναι ένα εργαλείο. Δεν είναι ασημένια σφαίρα. Και, έτσι ήρθα στο Oceans Big Think με μια υγιή δόση σκεπτικισμού.

Οι μεγάλες προκλήσεις προορίζονται να αποτελέσουν έναν αισιόδοξο τρόπο καταγραφής των απειλών για τον ωκεανό. Η ελπίδα είναι να υπονοηθεί ότι οι προκλήσεις αντιπροσωπεύουν ευκαιρίες. Σαφώς, ως κοινή αφετηρία, η επιστήμη των ωκεανών (βιολογική, φυσική, χημική και γενετική) έχει πολλά να μας ενημερώσει για τις απειλές για τη ζωή των ωκεανών και την ανθρώπινη υγεία και ευημερία. Για αυτήν τη συνάντηση, ένα ιστορικό έγγραφο «τοπίου» απαριθμούσε 10 απειλές για τον ωκεανό που πρέπει να εξεταστούν ώστε οι συγκεντρωμένοι ειδικοί να αποφασίσουν εάν μια «μεγάλη πρόκληση» μπορεί να αναπτυχθεί ως ένας τρόπος για να βρεθεί μια λύση για οποιαδήποτε ή όλες.
Αυτές είναι οι 10 απειλές για τον ωκεανό όπως πλαισιώνονται από το έγγραφο:

1. A Blue Revolution for Oceans: Reengineering Aquaculture for Sustainability
2. Τέλος και ανάκτηση από τα θαλάσσια συντρίμμια
3. Διαφάνεια και ιχνηλασιμότητα από τη θάλασσα στην ακτή: Τερματισμός της υπεραλίευσης
4. Προστασία των κρίσιμων ωκεανικών οικοτόπων: Νέα εργαλεία για την προστασία της θάλασσας
5. Μηχανική Οικολογική Ανθεκτικότητα σε Παραθαλάσσιες και Παράκτιες Περιοχές
6. Μείωση του οικολογικού αποτυπώματος του ψαρέματος μέσω εξυπνότερων εργαλείων
7. Arresting the Alien Invasion: Combating Invasive Species
8. Καταπολέμηση των επιπτώσεων της οξίνισης των ωκεανών
9. Τερματισμός της εμπορίας θαλάσσιων άγριων ζώων
10. Αναβίωση νεκρών ζωνών: Καταπολέμηση της αποοξυγόνωσης των ωκεανών, των νεκρών ζωνών και της απορροής θρεπτικών ουσιών

Ξεκινώντας από μια απειλή, ο στόχος είναι να εντοπιστούν οι πιθανές λύσεις και εάν κάποια από αυτές προσφέρεται για έναν διαγωνισμό πρόκλησης. Δηλαδή, ποιο μέρος της απειλής, ή η υποκείμενη συνθήκη που κάνει την απειλή χειρότερη, μπορεί να αντιμετωπιστεί με την έκδοση μιας πρόκλησης που δεσμεύει το ευρύτερο τεχνολογικό κοινό στην επίλυσή της; Οι προκλήσεις αποσκοπούν στη δημιουργία βραχυπρόθεσμων κινήτρων για επένδυση σε λύσεις, συνήθως μέσω ενός χρηματικού βραβείου (π.χ. Wendy Schmidt Ocean Health XPrize). Η ελπίδα είναι ότι το βραβείο θα πυροδοτήσει μια λύση που θα είναι αρκετά επαναστατική για να μας βοηθήσει να πηδήξουμε πάνω από πολλά πιο αργά, πιο εξελικτικά βήματα και έτσι να προχωρήσουμε πιο γρήγορα προς τη βιωσιμότητα. Οι χρηματοδότες και τα ιδρύματα πίσω από αυτούς τους διαγωνισμούς αναζητούν μεταμορφωτική αλλαγή που μπορεί να συμβεί γρήγορα, σε πολύ λιγότερο από μια δεκαετία. Προορίζεται να επιταχύνει το ρυθμό και να αυξήσει την κλίμακα των λύσεων: Όλα μπροστά στον γρήγορο ρυθμό και την τεράστια κλίμακα της καταστροφής του ωκεανού. Και εάν η λύση μπορεί να βρεθεί μέσω εφαρμοσμένης τεχνολογίας ή μηχανικής, τότε η δυνατότητα εμπορευματοποίησης δημιουργεί μακροπρόθεσμα κίνητρα, συμπεριλαμβανομένων πρόσθετων διαρκών επενδύσεων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τεχνολογία έχει ήδη αναπτυχθεί αλλά δεν έχει ακόμη υιοθετηθεί ευρέως λόγω πολυπλοκότητας και κόστους. Τότε ένα βραβείο μπορεί να είναι σε θέση να εμπνεύσει την ανάπτυξη πιο οικονομικής τεχνολογίας. Το είδαμε πρόσφατα στον διαγωνισμό XPrize για τη δημιουργία πιο ακριβών, ανθεκτικών και φθηνών αισθητήρων pH για χρήση στον ωκεανό. Ο νικητής είναι μια μονάδα $2,000 που τα πάει καλύτερα από το τρέχον βιομηχανικό πρότυπο, η οποία κοστίζει $15,000 και δεν είναι τόσο μεγάλης διάρκειας ή αξιόπιστη.

Όταν το Ίδρυμα Ocean αξιολογεί προτεινόμενες λύσεις τεχνολογίας ή μηχανικής, γνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε προληπτικοί και να σκεφτόμαστε πολύ σκληρά για τις ακούσιες συνέπειες, ακόμη και αν αναγνωρίζουμε τη σοβαρότητα των συνεπειών για τη μη δράση για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών. Πρέπει να προχωρήσουμε θέτοντας ερωτήσεις σχετικά με το τι βλάβες προκύπτουν από τέτοιες προτάσεις όπως η απόρριψη ρινισμάτων σιδήρου για την προώθηση της ανάπτυξης φυκιών. παραγωγή γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ)· εισαγωγή ειδών για τον περιορισμό των επιθετικών εισβολέων· ή δοσολογία υφάλων με αντιόξινα—και για να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις προτού οποιοδήποτε πείραμα προχωρήσει σε κλίμακα. Και, πρέπει να δώσουμε έμφαση στις φυσικές λύσεις και τη βιολογική αποκατάσταση που λειτουργούν με τα οικοσυστήματά μας, αντί για τις μηχανικές λύσεις που δεν λειτουργούν.

Κατά τη διάρκεια της «μεγάλης σκέψης» στο Scripps, η ομάδα περιόρισε τη λίστα για να επικεντρωθεί στη βιώσιμη υδατοκαλλιέργεια και την παράνομη αλιεία. Αυτά τα δύο σχετίζονται καθώς η υδατοκαλλιέργεια, ήδη σε παγκόσμια εμπορική κλίμακα και αναπτυσσόμενη, οδηγεί μεγάλο μέρος της ζήτησης για ιχθυάλευρα και ιχθυέλαιο που οδηγεί σε υπεραλίευση σε ορισμένες περιοχές.

Στην περίπτωση της βιώσιμης υδατοκαλλιέργειας, μπορεί να υπάρχει ένας αριθμός λύσεων τεχνολογίας ή μηχανικής που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο βραβείου ή να προκαλέσουν διαγωνισμό για την αλλαγή συστημάτων/εισροών.
Αυτά είναι αυτά που οι ειδικοί στην αίθουσα θεωρούν ότι αφορούν συγκεκριμένα πρότυπα υδατοκαλλιέργειας:

• Ανάπτυξη τεχνολογίας υδατοκαλλιέργειας σχεδιασμένης για φυτοφάγα είδη που δεν εκτρέφονται επί του παρόντος (η εκτροφή σαρκοφάγων ψαριών είναι αναποτελεσματική)
• Αναπαράγετε (όπως έχει γίνει στη χερσαία κτηνοτροφία) ψάρια με καλύτερες αναλογίες μετατροπής τροφής (γονιδιακή επιτυχία, χωρίς τροποποίηση γονιδίων)
• Δημιουργήστε νέα υψηλής θρεπτικής αξίας, οικονομικά αποδοτικές ζωοτροφές (που δεν στηρίζονται στην εξάντληση των αποθεμάτων άγριων αλιευμάτων για ιχθυάλευρα ή ιχθυέλαιο)
• Αναπτύξτε πιο οικονομικά αποδοτική, αναπαραγόμενη τεχνολογία για την αποκέντρωση της παραγωγής ώστε να είναι πιο κοντά στις αγορές (ενθαρρύνει την κίνηση των τοπικών ειδών) για αυξημένη ανθεκτικότητα στις καταιγίδες, ενσωμάτωση με αστικά βιολογικά αγροκτήματα και μείωση της ζημιάς στις ακτές

Για να σταματήσουν το παράνομο ψάρεμα, οι ειδικοί στην αίθουσα φαντάστηκαν την επαναχρησιμοποίηση της υπάρχουσας τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων παρακολούθησης σκαφών, των drones, των AUV, των κυματόπτερα, των δορυφόρων, των αισθητήρων και του εξοπλισμού ακουστικής παρατήρησης για να αυξήσουν τη διαφάνεια.
Κάναμε στον εαυτό μας πολλές ερωτήσεις και προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε πού ένα βραβείο (ή παρόμοια πρόκληση) θα μπορούσε να βοηθήσει στην προώθηση των πραγμάτων προς την καλύτερη διαχείριση: 

• Εάν η κοινοτική αυτοδιοίκηση (ο θρίαμβος των κοινών) αποτελεί μερικές από τις καλύτερες υπηρεσίες διαχείρισης της αλιείας (για παράδειγμα)· πώς θα το κάνουμε περισσότερο; Πρέπει να ρωτήσουμε πώς λειτουργεί. Σε αυτές τις συνθήκες μικρής γεωγραφικής κλίμακας, κάθε σκάφος και κάθε ψαράς είναι γνωστός και παρακολουθούμενος. Το ερώτημα που θέτει η διαθέσιμη τεχνολογία είναι ότι μπορούμε να επαναλάβουμε αυτήν την αναγνώριση και επαγρύπνηση σε πολύ μεγαλύτερη γεωγραφική κλίμακα χρησιμοποιώντας την τεχνολογία. 
• Και αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να δούμε και να γνωρίζουμε κάθε πλοίο και κάθε ψαρά σε αυτή τη μεγαλύτερη γεωγραφική κλίμακα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να δούμε και τους παράνομους ψαράδες, έχουμε τρόπο να μοιραστούμε αυτές τις πληροφορίες σε απομακρυσμένες κοινότητες (ιδιαίτερα σε μικρά αναπτυσσόμενα νησιωτικά κράτη) ; μερικά από τα οποία είναι χωρίς ρεύμα πολύ λιγότερο το Διαδίκτυο και τα ραδιόφωνα; Ή ακόμα και όπου η λήψη των δεδομένων δεν αποτελεί πρόβλημα, τι θα λέγατε για την ικανότητα επεξεργασίας τεράστιων όγκων δεδομένων και την παραμονή ενημερωμένοι με αυτά;
• Έχουμε τρόπο να απαγορέψουμε όσους παραβιάζουν το νόμο σε (σχετικά) πραγματικό χρόνο; Μπορούν επίσης να σχεδιαστούν κίνητρα για τη συμμόρφωση με τα αλιεύματα και την υποβολή εκθέσεων από άλλους αλιείς (επειδή δεν θα υπάρξει ποτέ επαρκής χρηματοδότηση για την επιβολή); Για παράδειγμα, οι αναμεταδότες σκαφών μειώνουν το κόστος ασφάλισης λόγω του παράπλευρου οφέλους της αποφυγής σύγκρουσης; Μπορεί το κόστος ασφάλισης να αυξηθεί εάν ένα σκάφος αναφερθεί και επιβεβαιωθεί;
• Ή, μπορούμε κάποια μέρα να καταλήξουμε στο αντίστοιχο μιας κάμερας ταχύτητας ή μιας κάμερας stop light, που τραβάει μια φωτογραφία παράνομης αλιευτικής δραστηριότητας από ένα αυτόνομο κυματόπτερο, την ανεβάζει σε δορυφόρο και εκδίδει μια αναφορά (και ένα πρόστιμο) απευθείας στο ιδιοκτήτης σκάφους. Υπάρχει η κάμερα υψηλής ευκρίνειας, υπάρχει το wave glider και υπάρχει η δυνατότητα αποστολής της φωτογραφίας και των συντεταγμένων GPS.  

Πειραματικά προγράμματα βρίσκονται σε εξέλιξη για να δούμε αν μπορούμε να ενσωματώσουμε αυτά που ήδη γνωρίζουμε και να τα εφαρμόσουμε στην παράνομη αλιευτική δραστηριότητα από νόμιμα αλιευτικά σκάφη. Ωστόσο, όπως ήδη γνωρίζουμε από υπάρχουσες περιπτώσεις απαγόρευσης παράνομης αλιευτικής δραστηριότητας, είναι συχνά εξαιρετικά δύσκολο να γνωρίζουμε την πραγματική εθνικότητα και την ιδιοκτησία ενός αλιευτικού σκάφους. Και, για ιδιαίτερα απομακρυσμένες τοποθεσίες στον Ειρηνικό ή στο Νότιο Ημισφαίριο, πώς χτίζουμε ένα σύστημα για τη συντήρηση και την επισκευή των ρομπότ που λειτουργούν σε σκληρά περιβάλλοντα με θαλασσινό νερό;

Η ομάδα αναγνώρισε επίσης την ανάγκη να μετρήσουμε καλύτερα τι παίρνουμε από τον ωκεανό, να αποφύγουμε την εσφαλμένη επισήμανση και να μειώσουμε το κόστος για την πιστοποίηση των προϊόντων και της αλιείας, προκειμένου να προωθηθεί η ιχνηλασιμότητα. Η ιχνηλασιμότητα έχει τεχνολογικό στοιχείο; Ναι είναι. Και, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που εργάζονται σε διάφορες ετικέτες, γραμμωτούς κώδικες με δυνατότητα σάρωσης και ακόμη και αναγνώστες γενετικού κώδικα. Χρειαζόμαστε έναν διαγωνισμό βραβείων για να προωθήσουμε το έργο που έχει ήδη γίνει και να πηδήσουμε στην καλύτερη λύση στην κατηγορία του θέτοντας τα κριτήρια για το τι χρειαζόμαστε να επιτύχουμε; Και, ακόμη και τότε, η επένδυση στην ιχνηλασιμότητα από θάλασσα σε τραπέζι λειτουργεί μόνο για τα προϊόντα ψαριών υψηλής αξίας για τον ανεπτυγμένο κόσμο υψηλού εισοδήματος;

Όπως είπαμε και πριν, το πρόβλημα με ορισμένες από αυτές τις τεχνολογίες που έχουν να κάνουν με την παρακολούθηση και την τεκμηρίωση είναι ότι δημιουργούν πολλά δεδομένα. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να διαχειριστούμε αυτά τα δεδομένα και ενώ σε όλους αρέσουν τα νέα gadget, σε λίγους αρέσει η συντήρηση και ακόμα πιο δύσκολο είναι να βρούμε τα χρήματα για να τα πληρώσουμε. Και τα ανοιχτά, προσβάσιμα δεδομένα μπορούν να επηρεάσουν την εμπορευσιμότητα των δεδομένων που μπορεί να δημιουργήσει έναν εμπορικό λόγο συντήρησης. Ανεξάρτητα από αυτό, τα δεδομένα που μπορεί να μετατραπούν σε γνώση είναι απαραίτητη αλλά όχι επαρκής προϋπόθεση για αλλαγή συμπεριφοράς. Στο τέλος, τα δεδομένα και η γνώση πρέπει να μοιράζονται με τρόπο που να περιλαμβάνει συνθήματα και το σωστό είδος κινήτρων για να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον ωκεανό.

Στο τέλος της ημέρας, οι οικοδεσπότες μας είχαν αξιοποιήσει την τεχνογνωσία των πενήντα ατόμων στην αίθουσα και ανέπτυξαν μια πρόχειρη λίστα με πιθανές προκλήσεις. Όπως συμβαίνει με όλες τις προσπάθειες για επιτάχυνση των διαδικασιών, παραμένει η ανάγκη να διασφαλιστεί ότι τα άλματα σταδίων στην ανάπτυξη ενός συστήματος δεν έχουν ως αποτέλεσμα ακούσιες συνέπειες που είτε εμποδίζουν την πρόοδο είτε μας στέλνουν πίσω σε οικείο έδαφος για να εργαστούμε ξανά σε αυτά τα ζητήματα. Η χρηστή διακυβέρνηση εξαρτάται από την καλή εφαρμογή και την καλή επιβολή. Καθώς προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ανθρώπινη σχέση με τον ωκεανό, πρέπει επίσης να προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτοί οι μηχανισμοί υπάρχουν για την προστασία των ευάλωτων κοινοτήτων κάθε είδους, στο νερό και στην ξηρά. Αυτή η βασική αξία θα πρέπει να είναι συνυφασμένη σε κάθε «πρόκληση» που δημιουργούμε ώστε η ευρύτερη ανθρώπινη κοινότητα να επινοήσει μια λύση.