Τα αγαπημένα μας περιβαλλοντικά κλιπ του 2015

Υπήρχαν πολλές εξαιρετικές περιβαλλοντικές ταινίες και έργα πολυμέσων το 2015. Ακολουθούν μερικές από τις αγαπημένες μας:

Mark J. Spalding, Πρόεδρος

Πέρασε από ένα σοκ ενώ ψώνιζε παπούτσια (από το Change Your Shoes)
Αυτό το βίντεο συνδέει τη δυτική καταναλωτική κοινωνία μας με τα μέρη από τα οποία προέρχονται τα προϊόντα μας και τους ανθρώπους που τα κατασκευάζουν. Όλα όσα λένε για την αλλαγή των παπουτσιών σας ισχύουν για το πώς αποφασίζουμε τι ψάρι θα φάμε. (Σημείωση του συντάκτη: πρέπει να είστε συνδεδεμένοι στο Facebook για αυτό)

Περισσότερα ψάρια παρακαλώ
Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στο TOF στην Καραϊβική και αυτή η ταινία είναι και απολαυστική και είναι ξεκάθαρο γιατί τα MPA είναι σημαντικά και πρέπει να χρησιμοποιούνται για την προστασία των τόπων, των πλασμάτων που ζουν εκεί και των ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτά.
 

The Original California (από το Keep Loreto Magical)
Έχω την τύχη να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο. Το μέρος στο οποίο επιστρέφω, που νιώθω σαν στο σπίτι μου, είναι το Χερσόνησος Μπάχα Καλιφόρνια. Αυτό είναι το ιδιαίτερο μέρος μου που με ενδιαφέρει…

Karen Muir, Αντιπρόεδρος, Operations

Η Φύση Μιλάει – Ο Χάρισον Φορντ ως ο ωκεανός (από την Conservation International)
Από την πρώτη φορά που είδα αυτό το βίντεο, με συνεπήρε η λαμπρή οπτική γωνία του αφηγητή να μιλάει ως ωκεανός. Σε προσελκύει και για μένα, σε αντίθεση με πολλά βίντεο διατήρησης, με κράτησε αφοσιωμένο μέχρι το τέλος. Το βίντεο από μόνο του θα ήταν ένα υπέροχο κομμάτι, αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στον Han Solo ως αφηγητή! 

Raise the River εναντίον Move the Ocean. Πλήρης ιστορία. (από το Raise the River)
Φέρνοντας το χιούμορ στο μήνυμα της διατήρησης με δύο δυναμικά αστέρια, καθώς αυτά αποτυπώνουν πραγματικά την ουσία αυτού που όλοι εργαζόμαστε για να επιτύχουμε - βοηθώντας όλους να κατανοήσουν τα παγκόσμια προβλήματα διατήρησης και να αρχίσουν να βλέπουν τις λύσεις χωρίς να περιπλέκουν υπερβολικά τα ζητήματα. Η σημασία της κατανόησης ότι όλο το νερό είναι διασυνδεδεμένο είναι το κλειδί για την αληθινή κατανόηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε.
  
 

Jarrod Curry, Διευθυντής Marketing & Operations

Mad Max: Fury Δρόμου (από τον George Miller / Village Roadshow Pictures)
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση Fury Road είναι η έλλειψη έκθεσης του. Η ταινία δεν σου λέει πώς έγινε ο κόσμος έτσι, μετά βίας σου λέει τίποτα. Διαδραματίζεται σε έναν μελλοντικό κόσμο που καταστρέφεται από ξηρασία και ακραίες καιρικές συνθήκες, αλλά δεν υπάρχει καμία ιστορική ιστορία, δεν σας ενημερώνει για το τι έκαναν οι άνθρωποι για να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Βλέπεις μια ξερή, ηλιοκαμένη ερημιά και την καταλαβαίνεις αμέσως. Το κλίμα άλλαξε. Εμείς φτιάξαμε αυτόν τον κόσμο.  Fury Road δεν προσπαθεί να είναι μια περιβαλλοντική ταινία, είναι μια όμορφη καλοκαιρινή υπερπαραγωγή, γεμάτη εκρήξεις, γεμάτη δράση. Αλλά υπάρχει σε έναν κόσμο μετά την αλλαγή του κλίματος. Δεν σας το λέει ξεκάθαρα, το βλέπετε και το καταλαβαίνετε αμέσως με βάση αυτά που γνωρίζετε για τις καταστροφικές δυνατότητες της κλιματικής αλλαγής.
 

Τι μιλάω όταν μιλάω για τον τόνο (από τη Lauren Reid)
Υπήρχαν μερικά υπέροχα κομμάτια δημοσιογραφίας μικτών μέσων για θέματα ωκεανών το 2015, όπως το The Outlaw Ocean των New York Times. Αλλά το αγαπημένο μου παράδειγμα είναι αυτό της Lauren Reid Τι μιλάω όταν μιλάω για τον τόνο σειρά. Είχα την ιδιαίτερη χαρά να περάσω μια εβδομάδα με τη Lauren στο Ocean Video Workshop του Conservation Media Group (επιχορηγούμενος TOF) αυτό το καλοκαίρι, ακριβώς πριν ξεκινήσει στο Rainbow Warrior της Greenpeace για να ξεκινήσει αυτό το έργο. Βλέποντας τον ενθουσιασμό στα μάτια της καθώς σχεδίαζε να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ταξίδι και στη συνέχεια παρακολουθώντας και διαβάζοντας για τις εμπειρίες της καθώς ταξίδευε ήταν απολύτως εμπνευσμένη. Η από πρώτο χέρι περιγραφή της για την αλιεία τόνου στον Ειρηνικό θα σας κάνει να αναθεωρήσετε τι τρώτε.

Ben Scheelk, Διευθυντής Προγράμματος, Οικονομική Χορηγία

Ο Σταυρός της Στιγμής (από τον Jacob Freydont-Attie)
Αν και πασπαλίζεται μόνο με όμορφες εικόνες της φύσης, όπως πολλά άλλα περιβαλλοντικά ντοκιμαντέρ, αυτή η ταινία αντιμετωπίζει τα υποκείμενα ρεύματα της κλιματικής αλλαγής – τα συστημικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε καθώς προσπαθούμε να αποτρέψουμε τις χειρότερες πιθανές συνέπειες ενός πλανήτη που θερμαίνεται. Μέσα από μια εκτεταμένη σειρά από συνεντεύξεις που προκαλούν σκέψη και, μερικές φορές, ακατέργαστες συνεντεύξεις, το «The Cross of the Moment» είναι μια σκληρή συζήτηση που σερβίρεται από ένα Κερβερικό καστ αποκαλυπτικών που αποφεύγουν τον καπιταλισμό ως καταλύτη για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αν και σίγουρα συμφωνώ με το θεμελιώδες επιχείρημα ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από τα ορυκτά καύσιμα το συντομότερο δυνατό, ιδεολογικά, οφείλω να ομολογήσω ότι διατηρώ μια εντελώς διαφορετική οπτική για τα όρια της ανάπτυξης και τον ρόλο της τεχνολογίας. Παρόλα αυτά, η ταινία παρουσιάζει ένα ισχυρό επιχείρημα στο παράδοξο του Φέρμι: Αν η ζωή πρέπει να είναι τόσο κοινή όσο η εξίσωση του Ντρέικ, τότε πού είναι όλοι; Δεδομένου ότι το σύμπαν φαίνεται τόσο άδειο και νεκρό, είναι δυνατόν όλοι οι προηγμένοι πολιτισμοί να πέσουν τελικά θύματα της μη βιώσιμης ανάπτυξης; Αυτή η ταινία ρωτά με ένα αναζωογονητικά μπρουταλιστικό πνεύμα: Αυτή είναι η μοίρα της ανθρωπότητας;

Caroline Coogan, Συνεργάτης Monitoring & Evaluations

A Legacy Story: Protecting the Bering Sea & Bristol Bay from Offshore Oil & Gas Drilling (από το Alaska Marine Conservation Council)
Το «A Legacy Story» είναι για την κληρονομιά και τις παραδόσεις των ιθαγενών της Αλάσκας και την κληρονομιά που αφήνει μια πετρελαιοκηλίδα στον απόηχο της. Το βίντεο ακολουθεί τη διαρροή του Exxon Valdez και το πρόγραμμα χρηματοδοτικής μίσθωσης, καθώς και τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που είχε η διαρροή στην αλιεία και στις τοπικές κοινότητες. Αυτή η ιστορία υπογραμμίζει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη της πολιτικής και τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει για μακροχρόνιες κοινότητες. Πέρα από τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής, το "A Legacy Story" αγγίζει τα άλλα ζητήματα που αφορούν τα ορυκτά καύσιμα - τις διαρροές, τις επιπτώσεις στην αλιεία και τα παραδοσιακά μέσα διαβίωσης, στις οικονομίες και άλλες κοινωνικές επιπτώσεις μιας καταστροφής. Το «A Legacy Story» τελειώνει με μια νέα κληρονομιά που μεταδίδεται στις νέες γενιές – αυτή της αντιστάσεως σε εταιρείες εξόρυξης και γεωτρήσεων για την προστασία των παραδοσιακών τρόπων ζωής και ολόκληρων οικοσυστημάτων.

Θάλασσα της Αλλαγής (από το Chesapeake Climate Action Network)
Sea of ​​Change (αυτό είναι από το 2013, αλλά το είδα μόνο φέτος): Στην άλλη πλευρά της ηπείρου και στην άλλη πλευρά του ζητήματος των ορυκτών καυσίμων είναι το "Sea of ​​Change" από το Chesapeake Climate Action Network. Το βίντεο εξετάζει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας στην ανατολική ακτή από επιστημονική και κοινοτική οπτική. Μου αρέσει αυτό το βίντεο γιατί δεν είναι απλώς μια σειρά από επιστήμονες που σας δείχνουν γραφήματα της στάθμης του νερού, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθεί τους ντόπιους που έχουν βιώσει πρόσφατα «ενοχλητικές πλημμύρες» κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Οποιαδήποτε παλιά καταιγίδα αυτές τις μέρες πλημμυρίζει εντελώς τους δρόμους της γειτονιάς και επηρεάζει σοβαρά την καθημερινή ζωή και την υγεία των ανθρώπων. Αυτό το βίντεο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να οδηγήσουμε αυτό το σημείο σε όσους από εμάς είμαστε ίσως πιο απομακρυσμένοι από τις δραματικές και πολύ πραγματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που βλέπουμε ΤΩΡΑ, όχι σε 10 ή 50 ή 100 χρόνια από τώρα. Και, όπως επισημαίνει ο διευθυντής του CCAN, δεν είναι μόνο τώρα, αλλά πριν από 15 χρόνια – είμαστε 15 χρόνια πίσω από τους ντόπιους στη Λουιζιάνα λέγοντας ότι το νερό ανεβαίνει και οι καταιγίδες χειροτερεύουν. Αυτό είναι ένα άλλο σημείο που μου αρέσει σε αυτό το βίντεο – υπογραμμίζει πόσο σημαντικό είναι να ακούτε τις τοπικές κοινότητες και να δίνετε προσοχή στις παρατηρήσεις της μη επιστημονικής κοινότητας. Οι άνθρωποι από τη Λουιζιάνα έως το Hampton Roads της Βιρτζίνια έχουν δει τα νερά να ανεβαίνουν και έχουν παρατηρήσει τις διαφορές, και το ίδιο το Υπουργείο Άμυνας έχει παρατηρήσει την κλιματική αλλαγή από τη δεκαετία του '80 – οπότε γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι και δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα πιο σοβαρά;

Αυτό που μου αρέσει και στα δύο αυτά βίντεο είναι ότι προέρχονται από ομάδες υψηλής τοπικής προσαρμογής – δεν είναι εθνικές ή διεθνείς ΜΚΟ με μεγάλους προϋπολογισμούς επικοινωνίας, αλλά έχουν δημιουργήσει ποιοτικά κομμάτια επικοινωνίας που χρησιμοποιούν τοπικά παραδείγματα για την αντιμετώπιση παγκόσμιων ζητημάτων.

Λουκ Έλντερ, Συνεργάτης Προγράμματος

Η κλιματική αλλαγή συμβαίνει. Δείτε πώς Προσαρμόζουμε (από την Alice Bows-Larkin / TED)
Η ερευνήτρια για το κλίμα Alice Bows-Larkin εξηγεί τις επιπτώσεις που προβλέπονται με ένα σενάριο θερμοκρασίας 4 βαθμών Κελσίου στην παγκόσμια οργανωμένη ζωή, από τις υποδομές, την παραγωγή τροφίμων και τα ενεργειακά συστήματα μέχρι την ανθρώπινη κατανάλωση και ζήτηση. Το μήνυμά της είναι «προκειμένου να αποφευχθεί το πλαίσιο 2 βαθμών της επικίνδυνης κλιματικής αλλαγής, η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να ανταλλάσσεται, τουλάχιστον προσωρινά, με μια περίοδο προγραμματισμένης λιτότητας σε πλούσια έθνη». Επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα μιας ολόκληρης αλλαγής του συστήματος, ανταλλάσσοντας την οικονομική ανάπτυξη για τη σταθερότητα του κλίματος.

Michele Heller, Συνεργάτης Προγράμματος

Ο Τελευταίος Χορός της Μάντας (Σον Χάινριχ)
Αυτό το έργο είναι το αγαπημένο μου και ένας από τους λόγους που εμπνεύστηκα να επιστρέψω στο σχολείο για μεταπτυχιακό στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τη διατήρηση στο Scripps! Όταν ένα άτομο δεν είναι εξοικειωμένο με ένα θαλάσσιο πλάσμα, ή ακόμα και μια ξένη έννοια κάποιου είδους, είναι συχνά πολύ δύσκολο να μεταφέρει πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα ή να αποτρέψει τις προκαταλήψεις. Έχω ανακαλύψει ότι αυτό συμβαίνει με τους καρχαρίες, τα σαλάχια και τις ακτίνες. Η εντυπωσιακή κάλυψη των μέσων ενημέρωσης, που απεικονίζει τους καρχαρίες ως αιμοδιψείς ανθρωποφάγους, εμποδίζει το κοινό να κατανοήσει πλήρως την κατάσταση των καρχαριών που επηρεάζονται από το εμπόριο πτερυγίων καρχαρία και βραγχίων για σούπα πτερυγίων καρχαρία και ιατρικούς σκοπούς. Πάνω από 100 εκατομμύρια καρχαρίες και ακτίνες σκοτώνονται κάθε χρόνο για να τροφοδοτήσουν τις απαιτήσεις στις ασιατικές αγορές, αλλά με την πρώτη αναφορά του καρχαρία, οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως την ταινία Jaws.

Αλλά μέσα από την τέχνη του, ο Shawn βρήκε έναν τρόπο να αντιπαραθέσει κάτι οικείο (σε αυτή την περίπτωση, ένα όμορφο μοντέλο μόδας ανεμπόδιστο από οποιαδήποτε συσκευή κατάδυσης) με κάτι άγνωστο (μια τεράστια ωκεάνια ακτίνα μάντα 40 πόδια κάτω από την επιφάνεια) που επιτρέπει στον θεατή να αφιερώσει μια στιγμή να είστε περίεργοι, να κάνετε ερωτήσεις και να εμπνευστείτε από κάτι που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. 
 

Jessie Neumann, Βοηθός Επικοινωνίας

Τα DO και DON'T της διάθεσης απορριμμάτων, όπως είπε ο Dutty Berry (από το Nuh Dutty Up Jamaica)
Έχω παρακολουθήσει αυτό το βίντεο τουλάχιστον 20 φορές από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Αύγουστο. Όχι μόνο το βίντεο είναι δημιουργικό, χιουμοριστικό και πιασάρικο, αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει ένα πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τζαμάικα και δίνει συγκεκριμένες λύσεις. Η εκστρατεία Nuh Dutty Up Jamaica στοχεύει στη βελτίωση των γνώσεων και των στάσεων σχετικά με τα απόβλητα και τις επιπτώσεις τους στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Phoebe Turner, ασκούμενη

Racing Extinction (από την Oceanic Preservation Society)
Racing Extinction είναι ένα ντοκιμαντέρ, εν μέρει, για την εποχή του «Ανθρωποκαινίου», την εποχή των ανθρώπων και πώς οι πράξεις μας αποτελούν κινητήρια δύναμη για να διώξουμε τη φύση. σκέφτηκα Racing Extinction ήταν ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ γιατί δείχνει πώς οι ενέργειές μας, όπως οι εκπομπές CO2, η υπεραλίευση και οι βαθύς μαύροι κύκλοι του παράνομου εμπορίου άγριας ζωής, παίζουν βασικό ρόλο στο να διώξουμε όλη τη φύση. Μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές για μένα ήταν όταν έδειξαν κάτι που έμοιαζε με στέγες και στέγες, που είχαν το μέγεθος γυμναστηρίων μπάσκετ, καλυμμένες με πτερύγια καρχαρία στην Κίνα. Η ταινία τόνισε γιατί η δράση ήταν σημαντική και δεν σε άφησε νιώθοντας απελπισία, αλλά μάλλον εξουσιοδοτημένος να κάνει κάτι. Είναι μια ταινία που ήθελα να δει ο μπαμπάς μου, οπότε την είδα ξανά μαζί του όσο ήμουν στο σπίτι τις γιορτές. Είπε ότι πίστευε ότι «ήταν ένα ντοκιμαντέρ που όλοι έπρεπε να δουν αμέσως» και ότι επρόκειτο να αλλάξει πολλά από τον τρόπο που μπήκε στην καθημερινότητά του.