Προστασία των υγροτόπων σε όλο τον κόσμο, τότε και τώρα: Η Σύμβαση Ραμσάρ

από τον Λουκ Έλντερ
Sabine Wetlands Walk, Hackberry, Λουιζιάνα (Φωτογραφία ευγενική προσφορά του Louisiana Tourism Locations & Events – Peter A Mayer Advertising / Assoc. Creative Director: Neil Landry; Account Executives: Fran McManus & Lisa Costa; Art Production: Janet Riehlmann)
Sabine Wetlands Walk, Hackberry, Λουιζιάνα (Φωτογραφία ευγενική προσφορά του Louisiana Tourism Locations & Events – Peter A Mayer Advertising / Assoc. Creative Director: Neil Landry; Account Executives: Fran McManus & Lisa Costa; Art Production: Janet Riehlmann)

Κάθε χρόνο, οι ανήσυχες παράκτιες κοινότητες παρακολουθούν την πρόβλεψη για επικείμενους τροπικούς κυκλώνες—γνωστούς ως τυφώνες ή τυφώνες όταν ωριμάσουν, ανάλογα με το πού βρίσκονται. Όταν αυτές οι καταιγίδες πλησιάζουν τη στεριά, όπως έκανε ο τυφώνας Isaac στα τέλη του περασμένου μήνα, οι κοινότητες στο μονοπάτι της καταιγίδας υπενθυμίζονται την αξία των παράκτιων υγροτόπων, των δασών και άλλων ενδιαιτημάτων για την προστασία τους από τις χειρότερες επιπτώσεις της καταιγίδας.

Στον σημερινό κόσμο της ανόδου της στάθμης της θάλασσας και του θερμαινόμενου κλίματος, οι υγρότοποι και οι λειτουργίες του οικοσυστήματος των υγροτόπων αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσαρμογής και του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής. Επιπλέον, οι υγρότοποι αποτελούν σημαντική πηγή οικονομικής, επιστημονικής και ψυχαγωγικής αξίας. Ωστόσο, αυτά τα οικοσυστήματα αντιμετωπίζουν υποβάθμιση και καταστροφή.
Η RAMSART μπορεί να υπάρξει ανεπανόρθωτη απώλεια στους υγροτόπους από την προοδευτική διείσδυση της ανάπτυξης σε υγροτόπους από την πλευρά της ξηράς και τη διάβρωση των υγροτόπων από το νερό λόγω ανθρωπογενών πλωτών οδών και άλλων δραστηριοτήτων. Μόλις πριν από 40 χρόνια, τα έθνη ενώθηκαν για να αναγνωρίσουν την αξία των υγροτόπων και των κοντινών οικοτόπων και να αναπτύξουν ένα πλαίσιο για την προστασία τους. Η Σύμβαση Ραμσάρ είναι μια διεθνής συμφωνία που έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στην αποτροπή αυτής της καταπάτησης, καθώς και στην υποστήριξη των προσπαθειών αποκατάστασης, αποκατάστασης και διατήρησης υγροτόπων σε όλο τον κόσμο. Η Σύμβαση Ραμσάρ προστατεύει τους υγροτόπους για τις μοναδικές οικολογικές τους λειτουργίες και υπηρεσίες, όπως η ρύθμιση των υδάτινων καθεστώτων και του οικοτόπου που παρέχουν για τη βιοποικιλότητα από το επίπεδο του οικοσυστήματος μέχρι το επίπεδο των ειδών.
Η αρχική Σύμβαση για τους Υγροτόπους πραγματοποιήθηκε στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν το 1971. Μέχρι το 1975, η Σύμβαση ήταν σε πλήρη ισχύ, παρέχοντας ένα πλαίσιο για εθνική και διεθνή δράση και συνεργασία για τη βιώσιμη προστασία και διατήρηση των υγροτόπων και των φυσικών πόρων και υπηρεσιών τους . Η Σύμβαση Ραμσάρ είναι μια διακυβερνητική συνθήκη που δεσμεύει τα κράτη μέλη της να διατηρήσουν την οικολογική ακεραιότητα ορισμένων υγροτόπων και να διατηρήσουν τη βιώσιμη χρήση αυτών των υγροτόπων. Η δήλωση αποστολής της σύμβασης είναι «η διατήρηση και η συνετή χρήση όλων των υγροτόπων μέσω τοπικών, περιφερειακών και εθνικών δράσεων και διεθνούς συνεργασίας, ως συμβολή στην επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο».
Η Σύμβαση Ramsar είναι μοναδική από άλλες παρόμοιες παγκόσμιες περιβαλλοντικές προσπάθειες με δύο σημαντικούς τρόπους. Πρώτον, δεν συνδέεται με το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών για τις Πολυμερείς Περιβαλλοντικές Συμφωνίες, αν και συνεργάζεται με άλλες ΜΕΑ και ΜΚΟ και είναι μια γνωστή συνθήκη που συνδέεται με όλες τις άλλες συμφωνίες που σχετίζονται με τη βιοποικιλότητα. Δεύτερον, είναι η μόνη παγκόσμια περιβαλλοντική συνθήκη που ασχολείται με ένα συγκεκριμένο οικοσύστημα: τους υγροτόπους. Η Σύμβαση χρησιμοποιεί έναν σχετικά ευρύ ορισμό των υγροτόπων, ο οποίος περιλαμβάνει «βάλτους και έλη, λίμνες και ποτάμια, υγρά λιβάδια και τυρφώνες, οάσεις, εκβολές ποταμών, δέλτα και παλιρροϊκές περιοχές, θαλάσσιες περιοχές κοντά στην ακτή, μαγγρόβια και κοραλλιογενείς υφάλους και ανθρωπογενείς τοποθεσίες όπως λίμνες με ψάρια, ορυζώνες, δεξαμενές και αλυκές».
Ο βασικός λίθος της Σύμβασης Ραμσάρ είναι ο Κατάλογος Ραμσάρ Υγροτόπων Διεθνούς Σημασίας, ένας κατάλογος όλων των υγροτόπων που η Σύμβαση έχει ορίσει ως τοποθεσίες που είναι σημαντικοί για την υγεία των παράκτιων και θαλάσσιων πόρων σε όλο τον κόσμο
Στόχος της Λίστας είναι η «ανάπτυξη και διατήρηση ενός διεθνούς δικτύου υγροτόπων που είναι σημαντικοί για τη διατήρηση της παγκόσμιας βιολογικής ποικιλότητας και για τη διατήρηση της ανθρώπινης ζωής μέσω της διατήρησης των στοιχείων του οικοσυστήματος, των διαδικασιών και των οφελών/υπηρεσιών τους». Με την ένταξη στη Σύμβαση Ραμσάρ, κάθε χώρα υποχρεούται να ορίσει τουλάχιστον έναν υγρότοπο ως υγρότοπο διεθνούς σημασίας, ενώ άλλοι τόποι επιλέγονται από άλλα κράτη μέλη για συμπερίληψη στον κατάλογο των καθορισμένων υγροτόπων.
Μερικά παραδείγματα υγροτόπων διεθνούς σημασίας Ramsar που βρέθηκαν στη Βόρεια Αμερική περιλαμβάνουν το συγκρότημα εκβολών ποταμών Chesapeake Bay (ΗΠΑ), το καταφύγιο Laguna de Términos στο Campeche (Μεξικό), το καταφύγιο στο νότιο άκρο του Isla de la Juventud της Κούβας, το Εθνικό Πάρκο Everglades στο Φλόριντα (ΗΠΑ) και η τοποθεσία της Αλάσκας στο Δέλτα του ποταμού Fraser του Καναδά. Οποιαδήποτε τοποθεσία Ραμσάρ αντιμετωπίζει προβλήματα με τη διατήρηση της οικολογικής και βιολογικής ακεραιότητας που ορίζει η Σύμβαση μπορεί να τοποθετηθεί σε ειδική λίστα και να λάβει τεχνική βοήθεια για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η τοποθεσία. Επιπλέον, οι χώρες μπορούν να υποβάλουν αίτηση για να λάβουν υποστήριξη μέσω του Ταμείου Μικρών Επιχορηγήσεων Ramsar και του Ταμείου Wetlands for the Future για την ολοκλήρωση έργων διατήρησης υγροτόπων. Η Εθνική Υπηρεσία Ψαριών και Άγριας Ζωής των ΗΠΑ λειτουργεί ως η κύρια υπηρεσία για τις 34 τοποθεσίες Ραμσάρ στις ΗΠΑ και ως συντονισμός με άλλες χώρες.
Η Σύμβαση Ραμσάρ διοργανώνει Διάσκεψη των Συμβαλλόμενων Μερών (COP) κάθε τρία χρόνια για να συζητήσει και να προωθήσει την περαιτέρω εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών και των πολιτικών της Σύμβασης. Όσον αφορά την καθημερινή δραστηριότητα, υπάρχει μια Γραμματεία Ramsar στο Gland της Ελβετίας, η οποία διαχειρίζεται τη Σύμβαση διεθνώς. Σε εθνικό επίπεδο, κάθε Συμβαλλόμενο Μέρος έχει μια ορισμένη Διοικητική Αρχή που επιβλέπει την εφαρμογή των κατευθυντήριων γραμμών της Σύμβασης στην αντίστοιχη χώρα του. Ενώ η Σύμβαση Ραμσάρ είναι μια διεθνής προσπάθεια, η Σύμβαση ενθαρρύνει επίσης τα κράτη μέλη να ιδρύσουν τις δικές τους εθνικές επιτροπές υγροτόπων, να συμπεριλάβουν τη συμμετοχή ΜΚΟ και να ενσωματώσουν τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στην προσπάθειά τους για τη διατήρηση των υγροτόπων.
Ο Ιούλιος του 2012 σηματοδότησε την 11η Συνάντηση της Διάσκεψης των Συμβαλλόμενων Μερών της Σύμβασης Ραμσάρ, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Εκεί τονίστηκε πώς ο βιώσιμος τουρισμός των υγροτόπων συμβάλλει σε μια πράσινη οικονομία.
Το συνέδριο ολοκληρώθηκε με επαίνους προς τιμήν του σπουδαίου έργου που έγινε και με αναγνώριση της ανάγκης συνεχούς επιμονής και αφοσίωσης στη διατήρηση και αποκατάσταση των υγροτόπων σε όλο τον κόσμο. Από την άποψη της διατήρησης των ωκεανών, η Σύμβαση Ramsar υποστηρίζει την προστασία ενός από τα πιο κρίσιμα δομικά στοιχεία για την υγεία των ωκεανών.
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: 34 Ramsar Sites, 4,122,916.22 Acres από τις 15 Ιουνίου 2012 (Πηγή: USFWS)

Ash Meadows National Wildlife Refuge 18/12/86    
Νεβάδα
9,509 ha
Λιμνοθάλασσα Bolinas 01/09/98    
Καλιφόρνια
445 ha
Cache-Lower White Rivers 21/11/89    
Αρκάνσας
81,376 ha
Cache River-Cypress Creek Wetlands 01/11/94    
Ιλλινόις
24,281 ha
Caddo Lake 23/10/93    
Τέξας
7,977 ha
Λίμνη Καταχούλα 18/06/91    
Λουιζιάνα
12,150 ha
Chesapeake Bay Estuarine Complex 04/06/87    
Βιργινία
45,000 ha
Cheyenne Bottoms 19/10/88    
Κάνσας
10,978 ha
Εθνικό Πάρκο Congaree 02/02/12    
Νότια Καρολίνα
10,539 ha
Συγκρότημα εκβολών ποταμού Connecticut & Tidal Wetlands 14/10/94    
Κονέκτικατ
6,484 ha
Sanctuary Corkscrew Swamp 23/03/09    
Φλόριντα
5,261 ha
Delaware Bay Estuary 20/05/92    
Ντέλαγουερ, Νιου Τζέρσεϊ
51,252 ha
Edwin B Forsythe National Wildlife Refuge 18/12/86    
New Jersey
13,080 ha
Εθνικό Πάρκο Everglades 04/06/87    
Φλόριντα
610,497 ha
Francis Beidler Forest 30/05/08    
Νότια Καρολίνα
6,438 ha
Οικολογική Περιοχή Λιβαδιών 02/02/05    
Καλιφόρνια
65,000 ha
Humbug Marsh 20/01/10    
Μίσιγκαν
188 ha
Horicon Marsh 04/12/90    
Ουισκόνσιν
12,912 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Λιμνοθάλασσας Izembek 18/12/86    
Αλάσκα
168,433 ha
Kakagon και Bad River Sloughs 02/02/12    
Ουισκόνσιν
4,355 ha
Kawainui και Hamakua Marsh Complex 02/02/05    
Χαβάη
414 ha
Laguna de Santa Rosa Wetland Complex 16/04/10    
Καλιφόρνια
1576 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής Okefenokee 18/12/86    
Τζόρτζια, Φλόριντα
162,635 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής της Ατόλης Παλμύρας 01/04/11    
Χαβάη
204,127 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής στο νησί Pelican 14/03/93    
Φλόριντα
1,908 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής Quivira 12/02/02    
Κάνσας
8,958 ha
Roswell Artesian Wetlands 07/09/10    
Νέο Μεξικό
917 ha
Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής Sand Lake 03/08/98    
Νότια Ντακότα
8,700 ha
Καταφύγιο υδρόβιων πτηνών Sue and Wes Dixon στο Hennepin &
Hopper Lakes 02/02/12    
Ιλλινόις
1,117 ha
The Emiquon Complex 02/02/12    
Ιλλινόις
5,729 ha
Εθνικό Ερευνητικό Αποθεματικό Ποταμού Τιχουάνα 02/02/05    
Καλιφόρνια
1,021 ha
Tomales Bay 30/09/02    
Καλιφόρνια
2,850 ha
Υγρότοποι πλημμυρών του ποταμού Upper Mississippi 05/01/10    
Μινεσότα, Ουισκόνσιν, Αϊόβα, Ιλινόις
122,357 ha
Wilma H. ​​Schiermeier Olentangy River Wetland Research Park 18/04/08    
Οχάιο
21 ha
Ο Λουκ Έλντερ υπηρέτησε ως θερινός ασκούμενος στο TOF για το καλοκαίρι του 2011. Το επόμενο έτος σπούδασε στην Ισπανία όπου έκανε πρακτική στο Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο της Ισπανίας που εργαζόταν στην Ομάδα Περιβαλλοντικής Οικονομίας τους. Αυτό το καλοκαίρι ο Λουκ εργάστηκε ως ασκούμενος στην προστασία της φύσης για το The Nature Conservancy κάνοντας διαχείριση γης και διαχείριση. Απόφοιτος στο Middlebury College, ο Luke κάνει ειδικότητα στη Βιολογία Διατήρησης και Περιβαλλοντικές Σπουδές με έναν ανήλικο στα Ισπανικά και ελπίζει να βρει μια μελλοντική καριέρα στη θαλάσσια διατήρηση.