Οι εκλογές του 2020 και ο ωκεανός

Τα αποτελέσματα των εθνικών μας εκλογών αισθάνονται κατά το ήμισυ καλά - ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο/οι υποψήφιοι/ες σας, τα στενά αποτελέσματα προβλέπουν δυσκολίες στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της εποχής μας. Ωστόσο, πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει αισιοδοξία γιατί έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να συνεχίσουμε να κατευθύνουμε την ανθρώπινη σχέση με τον ωκεανό προς ένα πιο βιώσιμο και δίκαιο μέλλον για όλες τις κοινότητες των οποίων η ευημερία είναι τόσο συνυφασμένη με αυτή του ωκεανού και η ζωή μέσα.

Πολλοί από εμάς ήλπιζαν σε μια σαφή επιβεβαίωση της αξίας της επιστήμης και του κράτους δικαίου. Ελπίζαμε επίσης σε μια εθνική αποκήρυξη του λευκού εθνικισμού, του ρατσισμού και του φανατισμού σε κάθε επίπεδο με κάθε τρόπο. Ελπίζαμε στην αποκατάσταση της ευπρέπειας, στη διπλωματία και σε μια ενωμένη χώρα. Ελπίζαμε στην ευκαιρία να εμπλακούμε εκ νέου στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς, όπου όλοι νιώθουν ότι ανήκουν.

Πολλοί συνάδελφοί μας σε άλλες χώρες έστειλαν μηνύματα ελπίδας ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί. Κάποιος έγραψε: «Οι Αμερικανοί είναι ΓΕΝΝΑΙΟΔΟΧΟΙ, με καρδιά, μυαλό και πορτοφόλι, οι Αμερικανοί ήταν περήφανοι για αυτόν τον ρόλο και όλοι μας τους έβλεπαν με δέος. Με την Αμερική εκτός ισορροπίας, η τυραννία αυξάνεται και η δημοκρατία μειώνεται και σας χρειαζόμαστε πίσω…»

Τι σημαίνουν οι εκλογές του 2020 για τον ωκεανό;

Δεν μπορούμε να πούμε ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν μια απόλυτη απώλεια για τον ωκεανό. Αλλά για πολλές παράκτιες κοινότητες, τα ζητήματα για τα οποία είχαν αγωνιστεί πολύ και σκληρά για να ακουστούν και να κερδίσουν, επέστρεψαν αμέσως για να τους αμφισβητήσουν ξανά. Από τις σεισμικές δοκιμές για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι την απορροή λυμάτων μέχρι την υπερανάπτυξη και την απαγόρευση των πλαστικών σακουλών, το βάρος έπεσε ξανά σε αυτούς που επωμίζονται το κόστος αυτού του είδους κοντόφθαλμων δραστηριοτήτων και κλέβουν το κοινό από την κοινή μας κληρονομιά φυσικών πόρων, ενώ τα οφέλη προκύπτουν σε οντότητες μακριά. Οι κοινότητες που σήμανε επιτυχώς τον κώδωνα του κινδύνου για την άνθηση των γαλαζοπράσινων φυκών και τις κόκκινες παλίρροιες εξακολουθούν να περιμένουν αποφασιστική δράση για την αποτροπή τους.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η καταστροφή του καλού είναι σχετικά εύκολη, ειδικά αν αγνοηθεί η επιστήμη, οι νομικές διαδικασίες και η κοινή γνώμη. Πενήντα χρόνια προόδου στον αέρα, το νερό και τη δημόσια υγεία έχουν διαβρωθεί σοβαρά. Αν και λυπούμαστε που χάσαμε τέσσερα χρόνια στην προσπάθεια αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και περιορισμού των μελλοντικών ζημιών, γνωρίζουμε επίσης ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να σηκώσουμε τα μανίκια, να ενώσουμε τα χέρια και να εργαστούμε μαζί για να ξαναχτίσουμε τα ομοσπονδιακά πλαίσια που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις σημαντικές προκλήσεις του μέλλοντος.

Υπάρχουν τόσα πολλά ζητήματα στο τραπέζι—τόσα πολλά μέρη όπου η ικανότητά μας να ηγούμαστε ως έθνος έχουν σκόπιμα υπονομευθεί. Ο ωκεανός δεν θα είναι μπροστά και στο κέντρο σε κάθε συζήτηση. Με ορισμένες εξαιρέσεις λόγω του COVID-19, η ανάγκη ανοικοδόμησης της οικονομίας, ανοικοδόμησης της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ανοικοδόμησης κανόνων κοινωνικής και διεθνούς διπλωματίας συνδυάζεται όμορφα με τα βήματα που απαιτούνται για την αποκατάσταση της αφθονίας στον ωκεανό.

Κατά μήκος της ακτής του Κόλπου, στο Μεξικό, την Κούβα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κοινότητες αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τον απόηχο της φετινής περιόδου ρεκόρ τυφώνων, παρόλο που ήδη αντιμετώπιζαν την άνοδο, τη θέρμανση των θαλασσών και τη μετατόπιση της αλιείας, και φυσικά την πανδημία. Καθώς ανοικοδομούν, χρειάζονται τη βοήθειά μας για να διασφαλίσουν ότι οι κοινότητές τους είναι πιο ανθεκτικές και ότι θα αποκατασταθούν αμυντικοί βιότοποι, όπως μαγγρόβια, αμμόλοφοι, έλη και λιβάδια με θαλάσσια χόρτα. Απαιτείται αποκατάσταση σε όλο το μήκος των ακτών μας και αυτές οι δραστηριότητες δημιουργούν θέσεις εργασίας και μπορούν να βοηθήσουν την αλιεία να ανακάμψει, δημιουργώντας περισσότερες θέσεις εργασίας. Και οι θέσεις εργασίας με αξιοπρεπή αμοιβή και οικοδόμηση κοινότητας είναι ένα πράγμα που θα χρειαστούμε πραγματικά καθώς αναδομούμε την οικονομία κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας.

Με περιορισμένη ικανότητα για ομοσπονδιακή ηγεσία των ΗΠΑ, η πρόοδος στη διατήρηση των ωκεανών θα πρέπει να συνεχιστεί αλλού, ειδικά σε διεθνή ιδρύματα, υποεθνικές κυβερνήσεις, ακαδημαϊκά ιδρύματα, την κοινωνία των πολιτών και τον ιδιωτικό τομέα. Μεγάλο μέρος αυτής της εργασίας συνεχίστηκε παρά τα πολιτικά εμπόδια.

Και εμείς στο The Ocean Foundation θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα. Κι εμείς θα επιβιώσουμε ό,τι κι αν έρθει, και η αποστολή μας δεν θα αλλάξει. Και δεν θα αποσυρθούμε από το να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα για όλους.

• Οι ανυπολόγιστες απώλειες που προκαλούνται από την ανισότητα, την αδικία και τον δομικό ρατσισμό δεν έχουν επιβραδυνθεί – Η κοινότητά μας πρέπει να συνεχίσει το έργο μας για μεγαλύτερη ποικιλομορφία, ισότητα, ένταξη και δικαιοσύνη.
• Η οξίνιση του ωκεανού δεν έχει αλλάξει. Πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την κατανόηση του, την παρακολούθηση του καθώς και την προσαρμογή και τον μετριασμό του.
• Η παγκόσμια μάστιγα της πλαστικής ρύπανσης δεν έχει αλλάξει. Πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την πρόληψη της παραγωγής περίπλοκων, μολυσμένων και τοξικών υλικών.
• Η απειλή της κλιματικής διαταραχής δεν έχει αλλάξει, πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την οικοδόμηση ισχυρών νησιών για το κλίμα, αποκαθιστώντας την κλιματική ανθεκτικότητα των θαλάσσιων χόρτων, των μαγγρόβυλων και των αλυκών.
• Τα ναυάγια με πιθανή διαρροή δεν έχουν επισκευαστεί. Πρέπει να συνεχίσουμε τη δουλειά μας για να τα βρούμε και να κάνουμε ένα σχέδιο για να τους εμποδίσουμε να βλάψουν το περιβάλλον.
• Η ανάγκη του ιδιωτικού τομέα να διαδραματίσει ρόλο στο να κάνει τον ωκεανό υγιή και άφθονο ξανά δεν έχει αλλάξει, πρέπει να συνεχίσουμε τη δουλειά μας με τον Rockefeller και άλλους για να οικοδομήσουμε μια βιώσιμη γαλάζια οικονομία.

Με άλλα λόγια, θα συνεχίσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στην υγεία του ωκεανού καθημερινά από όπου κι αν εργαζόμαστε. Θα κάνουμε το μέρος μας για να περιορίσουμε την εξάπλωση του COVID-19 και να βοηθήσουμε τους δικαιούχους και τις παράκτιες κοινότητες μας να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες με τρόπους που λαμβάνουν υπόψη τη μακροπρόθεσμη ευημερία τους. Και είμαστε ενθουσιασμένοι που θα δεσμεύσουμε νέους συμμάχους και θα επαναλάβουμε τους παλιούς για λογαριασμό του παγκόσμιου ωκεανού μας, από τον οποίο εξαρτάται όλη η ζωή.

Για τον ωκεανό,

Mark J. Spalding
Πρόεδρος

Ο Mark J. Spalding, Πρόεδρος του The Ocean Foundation είναι μέλος του Ocean Studies Board των Εθνικών Ακαδημιών Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής (ΗΠΑ). Υπηρετεί στην Επιτροπή Θάλασσας των Σαργασσών. Ο Mark είναι Senior Fellow στο Centre for the Blue Economy στο Middlebury Institute of International Studies. Και, είναι Σύμβουλος της Ομάδας Υψηλού Επιπέδου για μια Βιώσιμη Ωκεάνια Οικονομία. Επιπλέον, υπηρετεί ως σύμβουλος του Rockefeller Climate Solutions Fund (πρωτοφανή επενδυτικά κεφάλαια με επίκεντρο τον ωκεανό) και είναι μέλος του Pool of Experts for the UN World Ocean Assessment. Σχεδίασε το πρώτο πρόγραμμα αντιστάθμισης μπλε άνθρακα, SeaGrass Grow. Ο Mark είναι ειδικός στη διεθνή περιβαλλοντική πολιτική και δίκαιο, την πολιτική και το δίκαιο των ωκεανών και τη φιλανθρωπία των ακτών και της θάλασσας.