ვაკიტას დღე

ის პატარა ძროხა თითქმის გადაშენებულია.

მეცნიერთა ვარაუდით, ეს სახეობა ახლა დაახლოებით 60 ინდივიდს ითვლის და სწრაფად მცირდება. ჩვენ არ ვიცით დარჩენილი ინდივიდების ასაკობრივი/სქესობრივი შემადგენლობა და, კერძოდ, არ ვიცით მდედრთა რაოდენობა და მათი რეპროდუქციული შესაძლებლობები. თუ დარჩენილი პოპულაცია მოიცავს უფრო მეტ მამრს ან ხანდაზმულ მდედრს, ვიდრე მოსალოდნელი იყო (ან მოსალოდნელი იყო), მაშინ სახეობის სტატუსი იმაზე უარესიც კი იქნება, ვიდრე მთლიანი რაოდენობა მიუთითებს.

მეთევზეობის არაეფექტური მართვა და მონიტორინგი.

ლეგალურად და არალეგალურად გამოყენებული ღრძილების ბადეებმა გაანადგურეს ვაკიტას მოსახლეობა. ლურჯი კრევეტების (ლეგალური) და ტოტოაბას (ახლა არალეგალური) თევზაობამ ყველაზე მეტი ზიანი მიაყენა; მათ ერთად, რა თქმა უნდა, მოკლეს ასობით - და შესაძლოა ათასობით - ვაკიტა, მას შემდეგ რაც ეს სახეობა მეცნიერულად იქნა აღწერილი 1950-იან წლებში. 

ზოგიერთი დამხმარე მცდელობა გაკეთდა სახეობების აღდგენისთვის, მაგრამ ასეთი ზომები მუდმივად ვერ უზრუნველყოფდა საჭირო სრულ დაცვას. დაახლოებით ორი ათწლეულის წინ მექსიკამ მოიწვია ვაკიტას აღდგენის საერთაშორისო ჯგუფი (CIRVA) და, პირველი მოხსენებიდან დაწყებული, CIRVA-მ მტკიცედ რეკომენდაცია გაუწია მექსიკის მთავრობას ვაკიტას ჰაბიტატი ბადეებისგან გათავისუფლებისთვის. მიუხედავად სხვადასხვა ძალისხმევისა, ლეგალური ბადით თევზაობა მაინც ხდება ფინჯანთევზებისთვის (მაგ., კურვინა), ბადეებით უკანონო თევზაობა ტოტოაბას აღუდგა, და დაკარგული ან „მოჩვენება“ ბადეებმა ასევე შეიძლება მოკლას ვაკიტა. გაურკვევლობა ღრძილების ბადეების მიერ მიყენებული ზიანის შესახებ გამომდინარეობს იქიდან, რომ მექსიკის მთავრობას არ აქვს ეფექტური სისტემა ვაკიტას შემთხვევითი დაჭერის მონიტორინგისთვის დამნაშავე მეთევზეობაში. მეცნიერებს 1990-იანი წლების დასაწყისში ჩატარებული კვლევისა და პერიოდული ანეკდოტური ინფორმაციის მიხედვით ვაკიტას სიკვდილიანობის სიხშირის დასკვნა მოუწიათ. 

წარუმატებლობა/დაკარგული შესაძლებლობები მექსიკის, აშშ-სა და ჩინეთის მიერ.

მექსიკის მთავრობამ და მეთევზეობის ინდუსტრიამ ასევე ვერ განახორციელეს თევზაობის ალტერნატიული მეთოდები (მაგ. მცირე ტრალები), მიუხედავად იმისა, რომ ალტერნატიული ხელსაწყოების საჭიროება სულ მცირე ორი ათეული წელია აშკარა იყო და ალტერნატივები გამოიყენება სხვა ქვეყნებში. ეს მცდელობები ჩაიშალა არასწორ სეზონში ტესტირებით, დაბლოკილი იქნა კვლევით ზონებში ღორღის ბადეების მკვრივი დაყენებით და ზოგადად ძირს უთხრის მეთევზეობის სამინისტროს, CONAPESCA-ს არაეფექტურობით. 

აშშ-ს მთავრობამ შეუწყო ხელი სასიცოცხლო მეცნიერულ მხარდაჭერას ვაკიტას პოპულაციის შესაფასებლად და დაეხმარა მცირე ზომის ტრალის ხელსაწყოების დახვეწას კალიფორნიის ჩრდილოეთ ყურეში გამოსაყენებლად. თუმცა, აშშ იმპორტს ახორციელებს ვაკიტას ჰაბიტატში დაჭერილი ლურჯი კრევეტების უმრავლესობას და ვერ შეზღუდა ლურჯი კრევეტების იმპორტი, როგორც ამას საზღვაო ძუძუმწოვართა დაცვის აქტი მოითხოვს. მაშასადამე, აშშ ასევე არის დამნაშავე ვაკიტას სტატუსის დაქვეითებაში.

ჩინეთიც დამნაშავეა ტოტოაბას საცურაო ბუშტების ბაზრის გამო. თუმცა, ვაკიტის აღდგენა არ შეიძლება იყოს განპირობებული იმ იდეით, რომ ჩინეთი შეაჩერებს ამ ვაჭრობას. ჩინეთმა დიდი ხანია ვერ აჩვენა, რომ შეუძლია გააკონტროლოს გადაშენების პირას მყოფი სახეობებით ვაჭრობა. ტოტოაბას უკანონო ვაჭრობის შეჩერება მოითხოვს მის წყაროზე თავდასხმას. 

ვაკიტას გადარჩენა.

საზღვაო ძუძუმწოვართა სხვადასხვა სახეობა გამოჯანმრთელდა მსგავსი დაბალი რაოდენობით და ჩვენ შეგვიძლია შევაჩეროთ ვაკიტას დაცემა. ჩვენს წინაშე დგას კითხვა: „გვაქვს თუ არა ღირებულებები და გამბედაობა, რომ განვახორციელოთ საჭირო ზომები?

პასუხი გაურკვეველი რჩება.

2015 წლის აპრილში მექსიკის პრეზიდენტმა ნიეტომ დააწესა ორწლიანი აკრძალვა ვაკიტას ამჟამინდელ დიაპაზონში, მაგრამ ეს აკრძალვა იწურება 2017 წლის აპრილში. რას გააკეთებს მაშინ მექსიკა? რას გააკეთებს აშშ? ძირითადი ვარიანტები, როგორც ჩანს, არის (1) სრული, მუდმივი აკრძალვის განხორციელება და აღსრულება ყველა ღორღის ბადეზე თევზაობის შესახებ ვაკიტას დიაპაზონში და მოხსნას ყველა მოჩვენება-თევზავის ბადე, და (2) ვაკიტას დაჭერა ტყვეობაში მყოფი პოპულაციის შესანარჩუნებლად, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნას ველური მოსახლეობის აღდგენა.

თავის უახლეს (მე-7) ანგარიშში CIRVA ამტკიცებს, რომ, უპირველეს ყოვლისა, სახეობა უნდა იყოს გადარჩენილი ველურში. მისი დასაბუთება ის არის, რომ ველური პოპულაცია აუცილებელია სახეობების აღდგენისა და მისი ჰაბიტატის შენარჩუნების უზრუნველსაყოფად. ჩვენ თანაუგრძნობთ ამ არგუმენტს, რადგან, უმეტესწილად, ის მიზნად ისახავს აიძულოს მექსიკელი გადაწყვეტილების მიმღებები გადადგან თამამი ნაბიჯები, რომლებიც ათწლეულების განმავლობაში განიხილებოდა, მაგრამ არაეფექტურად განხორციელდა. მექსიკის უმაღლესი თანამდებობის პირების გადამწყვეტი და მდგრადი აღსრულება მექსიკის საზღვაო ფლოტის მიერ, რომელსაც მხარს უჭერს Sea Shepherd, არის ამ ვარიანტის განხორციელების გასაღები. 

თუმცა, თუ წარსული მომავლის საუკეთესო პროგნოზირებადია, მაშინ სახეობების მუდმივი კლება მიუთითებს იმაზე, რომ მექსიკა ეფექტურად არ განახორციელებს და არ შეინარჩუნებს სრულ აკრძალვას დროულად სახეობების გადასარჩენად. ასე რომ იყოს, საუკეთესო სტრატეგია, როგორც ჩანს, არის ჩვენი ფსონების დაცვა, ვაკიტას ტყვეობაში გადაყვანით. 

დატყვევებული მოსახლეობის შენარჩუნება.

დატყვევებული მოსახლეობა სჯობს არცერთს. დატყვევებული მოსახლეობა იმედის საფუძველია, რაც არ უნდა შეზღუდული იყოს.

ვაკიტას ტყვეობაში გადაყვანა იქნება მნიშვნელოვანი ამოცანა, რომელიც მოითხოვს, რომ გადავლახოთ მნიშვნელოვანი რაოდენობის გამოწვევები და საჭიროებები, მათ შორის დაფინანსება; ამ მიუწვდომელი ცხოველების სულ მცირე მცირე რაოდენობის ადგილმდებარეობა და დაჭერა; ტრანსპორტირება და განთავსება ტყვეობაში ან პატარა, დაცულ ბუნებრივ საზღვაო გარემოში; საუკეთესო ხელმისაწვდომი საზღვაო ძუძუმწოვრების ვეტერინარული და მეცხოველეობის პერსონალის ჩართვა საჭირო მარაგებთან და აღჭურვილობასთან ერთად; დიაგნოსტიკური ლაბორატორიების ხელმისაწვდომობა; ტყვეობაში მყოფი პირების კვებით უზრუნველყოფა; შესანახი საშუალებები დენის და საყინულე შესაძლებლობებით; ვაკიტას და ვეტერინარული/მეცხოველეობის პერსონალის დაცვა; და მხარდაჭერა ადგილობრივი ტერიტორიიდან. ეს იქნება "გამარჯობა, მარიამ" ძალისხმევა - რთული, მაგრამ არა შეუძლებელი. მიუხედავად ამისა, ჩვენს წინაშე არასოდეს ყოფილა კითხვა, შეგვიძლია თუ არა ვაკიტას გადარჩენა, არამედ ავირჩევთ თუ არა ამას.