დღეს შეერთებული შტატები უერთდება პარიზის შეთანხმებას, კლიმატის ცვლილებასთან ბრძოლის გლობალურ ვალდებულებას ეროვნული და ერთობლივი საერთაშორისო ქმედებებით. ამით დარჩება მხოლოდ შვიდი ქვეყანა 197-დან, რომლებიც არ არიან შეთანხმების მხარეები. პარიზის შეთანხმებიდან გასვლა, რომელსაც აშშ შეუერთდა 2016 წელს, ნაწილობრივ იმის აღიარება იყო, რომ უმოქმედობის ხარჯები და შედეგები ბევრად აღემატებოდა კლიმატის ცვლილების წინააღმდეგ ბრძოლის ხარჯებს. კარგი ამბავი ის არის, რომ ჩვენ ვუბრუნდებით შეთანხმებას უკეთ ინფორმირებულნი და აღჭურვილნი, რათა განვახორციელოთ საჭირო ცვლილებები, ვიდრე ადრე ვიყავით.

მიუხედავად იმისა, რომ ადამიანის მიერ კლიმატის დარღვევა ყველაზე დიდი საფრთხეა ოკეანესთვის, ოკეანე ასევე არის ჩვენი უდიდესი მოკავშირე კლიმატის ცვლილების წინააღმდეგ ბრძოლაში. ასე რომ, დავიწყოთ მუშაობა ოკეანის საკუთარი შესაძლებლობების აღსადგენად ნახშირბადის შთანთქმისა და შესანახად. მოდით ავაშენოთ ყველა სანაპირო და კუნძულოვანი ქვეყნის შესაძლებლობები, რათა მონიტორინგდეს და შეიმუშავონ გადაწყვეტილებები მათი ქვეყნის წყლებისთვის. მოდით აღვადგინოთ ზღვის ბალახოვანი მდელოები, მარილიანი ჭაობები და მანგროს ტყეები და ამით დავიცვათ სანაპირო ზოლები ქარიშხლების შემცირებით. მოდით შევქმნათ სამუშაო ადგილები და ახალი ფინანსური შესაძლებლობები ასეთი ბუნებრივ გადაწყვეტილებების გარშემო. მოდით მივყვეთ ოკეანეზე დაფუძნებულ განახლებად ენერგიას. ამავდროულად, მოვახდინოთ გადაზიდვების დეკარბონიზაცია, შევამციროთ ემისიები ოკეანეში დაფუძნებული ტრანსპორტიდან და ჩავრთოთ ახალი ტექნოლოგიები, რათა გადაზიდვა უფრო ეფექტური გახდეს.

პარიზის შეთანხმების მიზნების მისაღწევად საჭირო სამუშაოები გაგრძელდება, მიუხედავად იმისა, არის თუ არა აშშ შეთანხმების მხარე, მაგრამ ჩვენ გვაქვს შესაძლებლობა გამოვიყენოთ მისი ჩარჩო ჩვენი კოლექტიური მიზნების მისაღწევად. ოკეანის სიჯანსაღისა და სიმრავლის აღდგენა არის მომგებიანი, სამართლიანი სტრატეგია კლიმატის ცვლილების ყველაზე ცუდი შედეგების შესამცირებლად და ოკეანის სიცოცხლის მხარდასაჭერად - მთელი კაცობრიობის საკეთილდღეოდ.

მარკ ჯ. სპოლდინგი The Ocean Foundation-ის სახელით